คำตอบที่ 814
มีเรื่องจะเล่าให้ฟัง(อ่าน) ครับ
ในหมู่บ้านที่ผมอยู่ส่วนมากจะมาสั่งอาหารที่ผมไปทานกัน
ทั้งวงเหล้า ครัวเรือน ทั้งรสจัดและไม่จัด....ผมก็พยายาม
สรรค์หาของแปลกๆมาให้ลิ้มรสกัน อย่างของป่านี่ก็เพิ่งจะเข้ามาในหมู่บ้านผม จระเข้ กวาง เก้ง หมูป่า ฯลฯ
การได้มาก็ไม่ยากเย็นแสนเข็นอะไรเพียงแต่ผมต้องขับรถไป 40 ก.ม.เพื่อนำเนื้อสัตว์เหล่านี้กลับมาประกอบอาหารขาย (แมคโครจะมีขายถมเถเลย)
วันหนึ่งลูกค้าผมในกลุ่มวงเหล้า ซึ่งเริ่มจะเสียงดังกันมากขึ้นมากขึ้น (ผมไปส่งอาหารชุดที่สอง) แกก็ชมผมและโฆษณาในวงว่า "หมูป่าตูกินไปเมื่อวานนี้สุดยอดเลยหว่ะ" แล้วยกนิ้วโป้งหรา "แหมตูเคี้ยวไปเจอลูกปืนเม็ดขนาดนี่เลย" พร้อมกับชูนิ้วบอกขนาดหัวกระสุน แล้วทุกคนก็หันมาที่ผมเหมือนจะถามว่าเอามาจากไหน ขี้เมาคนเก่าก็ชิงถามผมขึ้นมาก่อนว่า "ทิด..ถามหน่อยแกไปเอามาจากกาญหรือเขมรเนี่ย...สุดยอด"
จะให้ผมทำยังไงดีเนี่ยตอบไปตรงๆเขาก็รู้กันหมดซิ ทีนี้ก็หมดทางหากินกัน จะบอกว่าไปเอาที่ป่าก็ไม่ใช่ ก็เลยโบ้ย ...ไปว่า" ไม่รู้ซิ...น้องสาวที่สุพรรณสั่งมาให้หน่ะ"
คนเรานี่ก็แปลกถ้าบอกมาจากฟาร์มเลี้ยงก็จะไม่กินกัน
หาว่าไม่ดีอย่างโง้นอย่างงี้....อิ..อิ...งั้นก็กินของป่าแท้ๆไปก่อนนะครับ....แหม..เคี้ยวเจอเม็ดกระสุนซะด้วย...
)
