เมื่อ พ.ศ. 2517 ได้มีคณะศิษย์เก่ารุ่นที่ 7 และ 8 กลุ่มหนึ่งมาพบท่านอธิการบัญชา แสงหิรัญ เพื่อขอคำแนะนำว่าอยากจะรวมศิษย์เก่าทุกรุ่น ซึ่งขณะนั้นสำเร็จออกไปแล้ว 11 รุ่น ท่านอธิการยินดีให้การสนับสนุน การจัดงานเพื่อรวมศิษย์เก่าทุกรุ่นในครั้งนั้นจัดขึ้นที่โรงอาหารของโรงเรียนปรากฏว่ามีศิษย์เก่ามาร่วมงานประมาณ 200 คนเศษ หลังจากเสร็จงานแล้วมีการประเมินผลกัน ซึ่งสรุปออกมาว่าการรวมได้เพียงเท่านี้ยังไม่เพียงพอที่จะตั้งเป็นชมรมหรือสมาคมศิษย์เก่า

              สิบปีผ่านไปจนกระทั่ง พ.ศ. 2527 ได้มีศิษย์เก่ารุ่น 3, 5, 6, 7 และรุ่น 10 นัดพบกันที่นครหลวงคาเฟ่ของคุณสุพจน์ ปิยะพันธ์สุทธิ ศิษย์เก่ารุ่น 10 โดยพูดคุยกันถึงการรวมศิษย์เก่าอีกครั้งหนึ่งโดยตกลงกันว่าจะรวม 10 รุ่นแรกก่อนเพื่อตั้งเป็นชมรมศิษย์เก่า จึงได้จัดให้มีการประชุมกันขึ้นโดยเชิญศิษย์เก่าทั้ง 10 รุ่นเท่าที่จะเชิญได้ไปประชุมกันที่ภัตตาคารเจ้าพระยา และในที่ประชุมมีผู้เสนอว่าถ้าจะตั้งเป็นชมรมจะเป็นการเสียเวลาไหน ๆ จะตั้งแล้วขอให้ตั้งเป็นสมาคมศิษย์เก่าเสียเลย ที่ประชุมเห็นด้วยและลงคะแนนเสียงเป็นเอกฉันท์ แต่มีผู้ถามว่าแล้วศิษย์เก่ารุ่นที่ 11 ลงไปไม่ได้เข้าประชุมด้วยจะทำอย่างไร ที่ประชุมชี้แจงว่างานฉลอง 25 ปี ของโรงเรียนจวนจะถึงแล้ว การเดินเรื่องขอตั้งสมาคมก็ต้องใช้เวลา ถ้าจะนัดประชุมใหม่ก็เป็นการยากจึงเห็นควรจัดตั้งเสียก่อน แล้วก็เชิญรุ่นน้อง ๆ เข้ามาทำงานและช่วยบริหารต่อไป จึงตกลงเลือกบุคคลที่จะเป็นนายกสมาคมศิษย์เก่าเพื่อจะได้ดำเนินงานขอจดทะเบียน และนายกสมาคมได้เป็นผู้แต่งตั้งคณะกรรมการสมาคมต่าง ๆ

              การดำเนินการจดทะเบียนสมาคมใช้เวลาประมาณปีครึ่งจึงจะสำเร็จ คือ ใน พ.ศ. 2529 นี้เอง การจดทะเบียนครั้งนี้สำเร็จลงได้เพราะศิษย์เก่าทุกรุ่นได้ช่วยเหลือกันอย่างเต็มกำลัง และทางสมาคมได้ตกลงกันจะเปิดป้ายสมาคมพร้อมกับการฉลอง 25 ปี ของโรงเรียนอัสสัมชัญธนบุรี