จาก นม ระห่ำ
58.137.184.101
พฤหัสบดีที่ , 17/2/2554
เวลา : 12:48
อ่านแล้ว = 3174 ครั้ง
|
"ชีวิตคือการเดินทาง"
คำๆนี้คงไม่ผิดนัก แต่ก็ไม่ถูกเสียทีเดียวในความรู้สึก
"การเดินทางคือชีวิต"
คำๆนี้ดูจะเหมาะกะผมมากกว่า ทุกๆ ครั้งที่สวมรองเท้าคู่เก่า ยกเป้โทรมๆใบเดิม ออกจากบ้าน ความรู้สึก คำพูดนี้ก็พรั่งพรูเข้ามาในหัว...
มีใครต่อใครถามผมเสมอมา ว่าทำไมต้องออกเดินทางแบบลำบากๆ
ไม่ได้อยู่ในรูปแบบสะดวกสบายหรือเป็นการพักผ่อนหาความสุขอย่างที่คนทั่วๆไปเขาทำกัน
มีประโยชน์อะไรในการใช้เงินในการซื้อความลำบากให้กับตัวเอง แทนที่จะจ่ายเงินเพื่อให้ตัวเองสะดวกสบาย
ย้อนกลับมาถามตัวเอง
"นั่นสินะ ทำไม"
ผมได้คำตอบเมื่อออกเดินทางมาแล้ว หลายปี จากประสบการณ์และการได้พูดคุยแลกเปลี่ยนกัน ทำให้คิดได้ว่า ....
"เหตุผลของผมคือการเดินทางคือการเดินทาง ทำให้เราเข้าถึงความเป็นสากลของโลกมากขึ้น"
"เห็น... ในสิ่งที่โลกเป็น"....
"มิใช่ เห็นแต่สิ่งที่เราอยากให้เป็น เห็นแต่สิ่งปลูกสร้าง เห็นแต่วัตถุ.. เฝ้าแต่หาสินทรัพย์
เพื่อให้ได้มา ซึ่งวัตถุ หาได้เรียนรู้ไม่ ว่าภายนอก แท้จริงแล้ว โลกเป็นอย่างไร.."
และไม่เชื่ออย่าลบหลู่
"การเดินทางเยอะๆ ทำให้เราเห็น จิตใจ เรียนรู้จิตใจ ของตัวเราเองด้วย"
สิ่งที่ช่วยให้ผม สมหวัง สามารถเดินทางได้ แม้ตัวผมเอง จะเป็นคน งบน้อย หาได้มีความร่ำรวยแต่อย่างใด
ผมไม่ใช่ไม่มีเงินซื้อรถยนต์ ไม่ใช่ไม่มีเงินนั่งเครื่องบิน... แต่ผมหาได้น้อยใจแต่อย่างใด
เพราะผมมีเครื่องจักรแห่งความฝัน ไม่สิ ต้องเรียกว่า
เพื่อน.....
ที่แม้ราคาค่างวด ไม่ได้มากมายแต่อย่างใด
พาเปิดโลกทัศน์ได้ทุกหนทุกแห่ง ด้วยงบประมาณ แบบที่ คนเล็กๆ อย่างเรา พอจะมี...
แต่ผมไม่ได้ขี่มอเตอร์ไซด์เพราะเรื่องเงินเป็นเหตุผลใหญ่ แต่เพียงอย่างเดียว...
แน่นอน ผมรักการขี่มอเตอร์ไซด์
รักความอิสระ รักสายลม แสงแดด ที่ปะทะหน้า .....
ไม่มียานพาหนะใดอีกแล้ว ที่ให้ความรู้สึกได้เช่นนี้
กระทู้นี้ ขอขอบคุณ เจ้าอ้วนของผม ที่อยู่ด้วยกันมานาน พาไปทุกที่ ไม่ว่า กิน เที่ยว ทำงาน ทุกที่จริงๆ ....
|
