จาก Chida
58.8.155.229
จันทร์ที่ , 24/10/2554
เวลา : 10:14
อ่านแล้ว = 576 ครั้ง
|
สิ่งที่กลัวไม่ใช่เรื่องน้ำท่วมแล้วจะอยู่ไม่ได้ แต่เราต้องปรับตัวให้เข้ากับชีวิตที่เปลี่ยนไป ต้องอยู่ร่วมกับสายน้ำ
ต้องขอเล่าย่อๆเกี่ยวกับตัวเองหน่อยค่ะ เดี๋ยวจะคิดว่าเป็นใคร โผล่มาจากไหน เจี๊ยบเป็นคนชอบเรืออยู่แล้ว พอจะเล่นเรือใบเล็กได้ จริงๆแล้วเพิ่งลาออกจากนิตยสาร aBOAT มาเมื่อเดือนที่แล้ว มาอยู่เล่มอื่น ได้เกี่ยวของกับชาวเรือใน weekend hobby มาบ้าง เคยไปทานข้าวร่วมกับชาวเรือมา 2 ครั้ง ครั้งแรกที่ร้านอาหารริมแม่น้ำ (ไปทำข่าวเลือกประธาน) ไปล่องเรือแม่น้ำเจ้าพระยา ทานอาหารริมน้ำด้วยกันหลังวัดกู้ แล้วก็มีโอกาสได้คุยกับอาเจ็กเอามาลงคอลัมน์สัมภาษณ์ใน aBOAT
ตอนนี้ยังเก็บเงินซื้อเรือไม่ได้เลยค่ะ เอาไปซื้ออย่างอื่นหมด เพราะไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้ใช้เรือเป็นเรื่องเป็นราว เคยขับสปีดโบ้ทลำเล็กๆสนุกดีค่ะ แม้จะชอบเรือใบมากกว่า แต่การใช้งานจริงๆก็น่าจะเป็นมอเตอร์โบ้ทมากกว่า
ตอนนี้เจี๊ยบมองหาทางใช้ชีวิตร่วมกับน้ำให้ได้ แม้ช่วงแรกเค้าว่าน้ำจะเน่าเหม็นมาก บ้านอยู่สายไหมค่ะ ซอยพหลฯ50 น้ำเริ่มมาแล้ว เมื่อวานก็ไปช่วยเค้าบรรจุกระสอบทรายมา เด็กวัยรุ่นช่วยกันเยอะมาก น่ารักจริงๆ และมีความเป็นห่วงเป็นใยสังคมอย่างน่าชื่นชม วัยรุ่นนี่คือประมาณต่ำกว่ายี่สิบเยอะมากเลยค่ะ
ถ้าเราต้องอยู่กับน้ำไปตลอด กรุงเทพฯเป็นเมืองของธุรกิจหลากหลายและบางอย่างก็หยุดไม่ได้ เช่นงานหนังสือที่เจี๊ยบกำลังทำอยู่ และออฟฟิศหลายแห่งที่เดินทางโดยรถไฟฟ้าก็สะดวกต่อการไปทำงาน เพียงแต่ระหว่างบ้านถึงรถไฟฟ้านี่สิ ยังเป็นปัญหา ถ้าน้ำท่วมระดับเข่าถึงเอว
พวกเรามีความคิดเห็นยังไงไหมคะ พอจะเป็นไปได้ไหมคะถ้าชาวบ้านจะนำเรือติดเครื่องลำเล็กๆมาใช้เป็นแทกซี่รับส่งคนไปทำงาน เพราะตอนนี้เชื่อว่ากรุงเทพฯบางส่วนต้องมีน้ำท่วมอยู่เป็นเดือนสองเดือนแน่ๆเลย อย่างน้อย ถ้ามีเรือรับส่งจากไปถึงสถานีรถไฟฟ้าก็น่าจะพอใช้ชีวิตอยู่กับน้ำได้ในช่วงนี้ค่ะ
ขอบคณทุกความคิดเห็นล่วงหน้านะคะ
นุชิดา ทาเวียง
|
