คำตอบที่ 1
       หลังจากจับเข่าเจ่าจุกฟังข่าวร้ายของเพื่อนร่วมชาติ มองสายฝนโปรยปรายไม่หยุดมีแต่หนักกับเบาแต่ไม่เคยขาดเม็ด หกวันหกคืน ช่วยได้เท่าที่ทำได้ ตกอย่างไรก็มีวันแล้ง เมื่อหยาดฝนบนฟ้าหมด หยดน้ำตาบนแก้มแห้ง รอยยิ้มก็มีมา เหมือนแสงตะวันที่ทอมาหลังฟ้าใส น้องชายชวนเพื่อรักทีมข่าวภาคสนามไปดูหมู่เกาะอ่างทอง ที่ข่าวว่าอิทธิพลน้ำจืดที่ทะลักจากตาปีดันไปถึงที่นั่น และ ถือโอกาสพาหลานๆไปเที่ยวทะเลรวมทั้งผ่อนคลายจากการลุยน้ำ ตากฝนเกาะติดสถานการณ์เป็นสัปดาห์

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 2
       35 ไมล์สำหรับเรือประมง เวลาเดินทาง 5 ชั่วโมงครับ ออกจากบ้านเกือบเที่ยงเข้าแนวหมู่เกาะ โพล้เพล้ครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 3
       ที่ทำการอุทยานเงียบสงบสวยงาม หาดทรายละเอียดขาวสะอาด มีหินประปราย กลางค่ำกลางคืนประมาทไม่ได้ แต่มีช่องว่างให้เอาเรือเข้าหาด และ เล่นน้ำได้สบาย สิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน เจ้าหน้าที่ใจดี

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 4
       ดังนั้นในขณะที่ทีมขึ้นไปสัมผัสและดื่มด่ำกับความงามบนจดชมวิวยอดเขา ไต๋เรือต้องดันเรือลงน้ำเหมือนถูกลงโทษ ตามภาพนั้นเป็นความพยายามที่ไร้ความหวัง ทราบว่าเ้จ้าหน้าที่อุทยานร่วมสิบคนมาช่วย เรือถึงลอยลำในน้ำได้ตามปกติ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 5
       ที่นี่ชาวคณะได้ถือโอกาส เล่นน้ำ หยอกปลา กันสนุกสนานทั่วหน้า

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 6
       ผู้ใหญ่แยกไปทำงานที่ตั้งใจมาทำ ส่วนหลานๆไปเล่นสันทนาการทางน้ำกับเรือ ดูจากภาพสมใจอยากหลานๆ และ สะใจลุง เบื้องหลังยังไม่แน่ชัดว่าหลานอยากจะสนุกเอง หรือ ถูกลุงหลอก เพราะจากภาพมีทั้ง โดนัท ทั้ง เอส

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 7
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 8
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 9
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 10
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 11
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 12
       หมู่เกาะอ่างทอง เป็นหมู่เกาะแรกในชีวิตที่ผมได้สัมผัส เมื่ออายุประมาณ 9 ขวบ(ไม่อยากบอกว่า เกือบ 50 ปีแล้ว) ไปกับเรือประมง กลางคืนตระเวนหาปลา ไม่มีโซนาร์ ไม่มีจีพีเอส ไม่มีเรดาร์ ไม่มีสปอตไลท์ มีไฟฉายยี่ห้อวินเชสเตอร์ ถ่าน 6 ก้อน กับเข็มทิศ และ สายตาเท่านั้น ผมดูเขาทำงานจนหลับไปเมื่อไรไม่ทราบ ตื่นอีกทีรุ่งสาง เรือวิ่งเข้ากลางหมู่เกาะ หน้าตาแปลกๆ น้ำสีมรกตเรียบเป็นกระจก เดินมานั่งหัวเรือคนเดียวขณะลูกเรือหลับหมด นั่งสักพักความเงียบของห้วงน้ำ ทำให้เสียวในหัวอกด้วยความกลัว ผมกลัว "ก็อตซิลลา" จะโผล่ขึ้นมาถล่มเรือ ตามประสาเด็ก ความกลัวหายไปเมื่อได้ขึ้นเกาะ จำได้ติดตาว่าเกาะพะลวย มะละกอเยอะมากกินไม่หวาดไม่ไหว "กัญชา" สูบฟรี มีบ้องวางในขนำเป็นตับ ถ้าเอาลงเรือ หอบละ 80 บาท หลังจากนั้นมีโอกาสก็ไปเที่ยว เที่ยวนี้ผมไม่ได้ไปเองน้องชายพาไป การเดินทาง ใช้เทคนิคประหยัดน้ำมันเหมือนเดิมเพราะจากบ้านผม 35 ไมล์ครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 13
       อย่าเพิ่งตำหนิกันว่าไม่ไปเองแล้วโพสต์ทำไม โพสต์มาเพราะ เที่ยวนี้มีคนถ่ายภาพสวยๆ เลยอยากมาแชร์ และ คนที่พาไปคือน้องชายซึ่งไว้ใจได้ ฝีมือในการเดินเรือ โชกโชน เคยร่วมกู้เรือประมงที่เกยหินหน้าเขาพรายดำขนอม เคยวิ่งเรือประมงพาหลานไปเที่ยวงานเรือแข่งชนหินในแม่น้ำ กระดานท้องเรือทะลุร่วมวา แต่เืรือไม่จมครับ เพราะจมไปถึงราโท(ราโทคือไม้บังคลื่นวิ่งไปตามความยาวเรือ ต่ำกว่าปากเรือ ระดับเดียวกับดาดฟ้าพื้น)ท้องเรือก็นั่งบนดินท้องน้ำ แต่ค่าซ่อมเครื่องปั่นไฟ ไปเกือบห้าหมื่น ค่ากู้ไม่คิดเพราะกู้กันเอง เพราะฉะนั้นไม่น่าห่วง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 14
       ทีเด็ดของเกาะซึ่งเป็นที่ตั้งอุทยานคือการเดินเท้าขึ้นไปยอดเขา ซึ่งสามารถมองเห็นกลุ่มเกาะในเขตอุทยานเกือบทั้งหมด เป็นภาพมุมสูง สวยงามครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 15
       สงบเงียบสวยงาม เหมือนเพชรเม็ดหนึ่งที่ทอประกายรอพวกเราไปเชยชมในอ่าวไทย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 16
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 17
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 18
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 19
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 20
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 21
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 22
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 23
       ที่นี่เรามักพบ เรือใบ และ เรือท่องเที่ยวบริการฝรั่งมาเป็นประจำ เพราะกิจกรรมสันทนาการมีมาก เช่นว่ายน้ำ พายเรือคยัค ชมเกาะแก่งต่างๆ ดำน้ำทั้งลึกทั้งตื้น (ดำน้ำลึกต้องไปเกาะนางนวล และ เกาะสี่เกาะห้า ซึ่งภาษาในแผนที่เรียก "เกาะตุ้งกู" และ "เกาะว่าว" ตอนเหนือที่ทำการไปประมาณ 7 ไมล์)

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 24
       เพียงคืนแรก ฝีมือในการควบคุมเรือของน้องชายผมก็แสดงให้เห็นเป็นประจักษ์ เพราะสายรายงานพร้อมถ่ายภาพมาเป็นหลักฐานว่า เมื่อเรือเข้าเกาะ ลมซึ่งเป็นตะเภาทำให้คลื่นเข้าหาดเต็มๆ เรือใหญ่วิ่งไปผูกกับทุ่นร่องน้ำลึกสำหรับจอดเรือ เรือเล็กทิ้งสมอหัว หย่อนท้ายเข้าหาหาด โยงท้ายอีกที เช้าขึ้นมาเรือแทนที่จะอยู่ในน้ำทะลึ่งขึ้นมานอนบนหาด ทราบภายหลังว่าสมอเกา(สมอไม่จิกดินแน่นพอ ถูกแรงคลื่นกระชากก็เคลื่อน) โชคดียกหางขึ้น ไม่งั้น...

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 25
       ตอนเหนือของเกาะซึ่งเป็นที่ทำการ ห่างออกมาอีกเกาะหนึ่งไม่ไกลนักไม่เต็มไมล์ เป็นจุดท่องเที่ยว "ทะเลใน" ซึ่งภูมิประเทศดูเผินๆเหมือนกับทะเลสาบบนปล่องภูเขาไฟ ตอนเด็กๆ แถวนี้ยังไม่เป็นอุทยานตอนนั้นขึ้นไปปากปล่อง ต้องปีนขึ้นเขาและปีนลง หินปูนที่โดนฝนกัดกร่อนคมกริบเดินยาก ตำนานเรื่องเล่า จริงบ้าง ใส่ไข่บ้างตามลักษณะตำนาน แต่เล่นเอาเด็กๆเหมือนผมไม่กล้าแม้แต่แหย่เท้าลงในทะเลใน ตำบอกเล่าจากลูกเรือต่างๆนานาๆ เช่น ปลาสาก ขนาดมหึมา "ตัวเท่าขา ตาเท่าถ้วย" บรรยากาศให้เสียด้วย แต่เท่าที่เห็นจริงก็มีกระเบน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 26
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 27
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 28
       ทางเดินเท้าขึ้นไปปากปล่องเดี๋ยวนี้เ้จ้าหน้าที่ทำเรียบร้อยสวยงาม ไม่ลำบาก ระยะทางเดินกำลังสนุกเหงื่อพอซึมครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 29
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 30
       เกาะทะเลใน สมัยก่อนเข้าลำบากเพราะชายหาดไม่กว้างนักและมีหินระเกะระกะ ช่วงที่เป็นหาดทรายไม่มากเรือเข้ายาก เมื่อก่อนมีสะพานไม้ แต่ไม่ทน เดี๋ยวทำสะพานทุ่น เรือเทียบส่งคนง่าย แถมเรียบร้อยสวยงามดีครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย