คำตอบที่ 103
เวลาผมไปที่ไหนก็ตาม ผมจะสังเกตุผู้คนในที่ๆนั้นๆ ที่ไปว่าแต่ละที่เป็นอย่างไร
เกาะพะงันจะเป็นเกาะที่การใช้ชีวิตเหมือนอยู่ต่างจังหวัด จะคนละอย่างกับพัทยา สมุย ภูเก็ต อันนั้นจะอยู่แบบคนเมือง ตัวใครตัวมัน
ตอนนี้แหละได้ทดสอบจิตใจผู้คนแบบไม่ตั้งใจ เพราะต้องเดินไปเติมน้ำมัน ผลปรากฏว่าทำกล้อง DSLR ที่ถ่ายรูปทั้งหมดที่เพื่อนได้เห็นทั้งหมดด้านบนหาย
ผมเลือกปั้มน้ำมันบางจากตำแหน่งแรกเพื่อเติมน้ำมัน ในพิกัดที่ระบุในแผนที่อันแรก ตำแหน่งจริงๆที่ใกล้เคียงกว่านั้น เพื่อนๆต้องสังเกตุ ชมรมไคท์เซิร์ฟ จะมีว่าวฝึกลอยอยู่ ตรงนั้นจะใกล้กับปั้มน้ำมันบางจากมากกว่า แต่ทางเข้าไปหาดต้องหาวิธีวิ่งผ่านหินเข้าไป จะมีแนวหินเป็นแนวยาวน่าจะหลายกิโลเมตร ระดับน้ำประมาณ 1 เมตร ค่อยๆเข้าไปเข้าได้
วิ่งมาทั้งหมดจนถึงตอนนี้เพิ่งเติมน้ำมันจากถังสำรองเพียง 1 ถัง ยังเหลือถังสำรองอีก 3 ถังเท่ากับ 60 ลิตร ซึ่งก็พอกับการวิ่งจากที่นี่ไปปากน้ำหลังสวน เลยซื้อเพิ่ม 1 ถัง กะไว้ว่าถังนี้สำหรับวิ่งเที่ยวเล่นที่หมู่เกาะอ่างทอง ตอนนั้นคิดไว้ว่าวิ่งขึ้นไปเกาะบนสุดกับล่างสุดไปกลับใช้ระยะทาง 20 กม ขับเที่ยวเล่นนิดหน่อยก็น่าจะพอ
พอเข้าไปได้ ต้องเดินไปอีกประมาณ 300 เมตร ตรงนี้จะผ่าน 7-11 ก่อนถึงปั้ม ระหว่างทางตอนกลับก็แวะซื้อหมูปิ้งข้าวเหนียว ก็คุยกันถามสารทุกข์สุกดิบกันไป ผมก็ซื้อฝากน้าบวรชุดนึงด้วย ตอนจ่ายเงินพ่อค้าหมูปิ้ง แถมข้าวเหนียวให้อีก บอก กลัวกินไม่อิ่ม ...
พอกลับมาถึงเรือ นึกขึ้นได้ เอ ... กล้อง canon Dslr พร้อมเลนส์ซูมหายไปไหน ลองหาในเรือก็ไม่เจอ เลยนึกขึ้นได้ว่าน่าจะลืมไว้ที่ปั้มน้ำมันตอนเติมน้ำมัน ก็เดินกลับไปอีก 300 เมตร เจอพ่อค้าหมูปิ้งคนเดิมถามผมว่าจะไปไหน ผมบอก สงสัยลืมกล้องไว้ที่ปั้มบางจาก เค้าเลยอาสาขับมอเตอร์ไซค์ไปส่งที่ปั้ม
พอไปถึงปั้มถามเด็กปั้ม เรื่องกล้อง ชี้ไปที่ออฟฟิต เลยไปถามที่ออฟฟิต ปรากฏว่าเค้าเก็บไว้ให้อย่างดี รอเรามาขอรับคืน ขอบคุณเจ้าหน้าที่ปั้มบางจากมากๆครับ เสียดายรูป ถ่ายมาตั้งเยอะ กล้องไม่เท่าไหร่เก่าแล้ว และมันลุยน้ำลุยทะเล จนไม่ค่อยมีราคาเท่าไหร่แล้ว
พ่อค้าหมู่ปิ้งขับมาส่งถึงเรือเลย คนที่นี่อัธยาศัยการเป็นอยู่ยังอยู่กันแบบ เกื้อกูลกันแบบคนต่างจังหวัด ต่างอำเภอ เป็นมิตร มีน้ำใจ ช่วยเหลือกัน
ถ้ามาอยู่แล้วใช้ชีวิตแบบคนบนเกาะ ค่าครองชีพจะไม่สูง ยังขอกันกินขอกันใช้ได้
