คำตอบที่ 1
       วันแรกของการเดินทาง
หลังจากลงเครื่องที่ท่าอากาศยานนานาชาติคันไซตอนเช้ามืด พวกเราลากกระเป๋าขึ้นรถไฟด่วนตรงจากสนามบินสู่เมืองหลวงเก่าเกียวโต เพื่อเอาสัมภาระเก็บที่พัก ก่อนจะกลับออกมาขึ้นรถไฟจากสถานีเกียวโต มุ่งหน้าสู่เมืองฮิเมจิ ด้วยความงก เพราะต้องการใช้ตั๋วรถไฟแบบบุฟเฟต์ให้คุ้มค่าที่สุด จึงต้องมาเที่ยวยังเมืองฮิเมจิ ซึ่งอยู่ไกลจากเกียวโตมากที่สุดเท่าที่จะทำได้

คำตอบที่ 2
       สถานีรถไฟเกียวโต เป็นสถานีรถไฟขนาดใหญ่และมีผู้คนพลุกพล่าน แต่กระนั้นก็ไม่ชุลมุน เพราะความที่ผู้คนมีวินัย และระบบการจัดรถเข้าเทียบชานชาลาที่ดี รถไฟขบวนไหนจะเข้าเทียบชานชาลาที่ตำแหน่งใด ผู้ที่ต้องการโดยสารรถไฟขบวนนั้นก็จะไปยืนต่อแถวรอที่ตรงช่องอย่างเป็นระเบียบ
ที่สำคัญ แม้ผู้หญิงคนในภาพจะเดินล้ำเสีนเหลือง ก็ไม่โดน รปภ. ใจร้ายเป่านกหวีดดุเหมือนกับ BTS ด้วยแหละ

คำตอบที่ 3
       ใช้เวลาราวชั่วโมงครึ่ง พวกเราก็มาถึงสถานีฮิเมจิ
จุดหมายของเราในวันนี้คือ ปราสาทฮิเมจิ และสวนโคโค-เอ็น ที่ตั้งอยู่ห่างจากสถานีรถไฟไปราว 15 นาทีเดินเท้า

เราออกเดินไปเรื่อยๆบนถนนหนทางที่สะอาดสะอ้าน อากาศยามปลายฤดูฝน ต้นฤดูใบไม้ร่วงเย็นสบายทีเดียว

คำตอบที่ 4
       ระหว่างทางมีประติมากรรมกลางแจ้งไม่ซ้ำแบบให้แวะชมได้ตลอด

คำตอบที่ 5
       ที่โดดเด่นและโด่งดังที่สุดก็ดูจะเป็นเจ้า "ปลามังกร" สองตัวนี้แหละ เพราะถือเป็นผู้พิทักษ์ปราสาท และถือเป็นสัญลักษณ์ของปราสาทฮิเมจิด้วย

คำตอบที่ 6
       เดินมาใกล้ถึงปราสาทฮิเมจิ ต้นแปะก๊วยที่ใบกำลังเปลี่ยนเป็นสีเหลืองสดก็ปรากฎให้เห็น
ในขณะเดียวกันบริเวณสามแยกหน้าปราสาทก็มีการจัดงานต้อนรับฤดูใบไม้ร่วง ที่มีการออกร้านขายของและอาหาร เหมือนเป็นตลาดนัดขนาดย่อม แต่ยังไม่รีบแวะ ตอนนี้ขอมุ่งหน้าไปชมสวนโคโค-เอ็น ก่อน

คำตอบที่ 7
       ร้านขายขนมครกญี่ปุ่น "ทะโกะยากิ" กับเพิงสีแดงแป๊ด ตัดกับใบไม้เหลือง โดยมีประติมากรรมกลางแจ้งหุ่นสำริดรูปสาวญี่ปุ่นนุ่งกางเกงสั้นกุดสุดเซ็กซี่ เผยให้เห็นก้นดำๆ ยืนมองด้วยความหิวอยู่ใกล้ๆ

คำตอบที่ 8
       เดินมาถึงสามแยกหน้าปราสาทฮิเมจิแล้ว ประทับใจฟ้าใสแดดสวย กับถนนหนทางที่สะอาดเสียเหลือเกิน

คำตอบที่ 9
       จากประสบการณ์ที่เคยเดินทางมาในครั้งก่อนหน้า หากจะเที่ยวชมปราสาทฮิเมจิก่อน อาจใช้เวลาถึง 3 ชั่วโมง และด้านในปราสาทไม่มีอาหารมื้อหนักขาย เราจึงเปลี่ยนแผนเดินไปเที่ยวชมสวนโคโค-เอ็น ซึ่งใช้เวลาน้อยกว่าก่อน เผื่อเอาไว้ในใจว่า ออกจากสวนราวๆเที่ยง มาหาอะไรทานที่ตลาดนัดหน้าปราสาทเสียทีเดียวน่าจะสะดวกกว่า
เดินจากสามแยกมาไม่ไกลก็ถึงทางเข้าสวนโคโค-เอ็น แล้ว
ด้านหน้าสวนต้อนรับด้วยเก้าอี้ปูผ้าสีแดงสดเข้ากับร่มแบบญี่ปุ่นดีจัง

คำตอบที่ 10
       โอย...น้ำลายไหล...ต้องไปให้ถึงในสักวัน....

คำตอบที่ 11
       จะมีวาสนามั้ยเนี่ย

คำตอบที่ 12
       ต้องรีบส่งฝาชาเขียวเพิ่มแล้วผม จะได้มีโอกาสไปบ้าง

คำตอบที่ 13
       ภาพสวย คำบรรยายเยี่ยมเลยค่ะ

คำตอบที่ 14
       คุณเอ294 - - เลี้ยงหมูออมสินไม่ต้องอ้วนมากก็จับคว้านท้องไปได้แล้วครับ เที่ยวแบบ backpack ถูกกว่าไปทัวร์มากครับ แถมได้เที่ยวแบบไม่ต้องวิ่งตามไกด์อีกต่างหาก

คุณ tpz - - แนะนำให้เลี้ยงหมูเป็นเพื่อนกับคุณเอ294 ครับ

คุณ pencil - - ไปกับ "ตัน" ก็ไปทัวร์นั่นแหละครับ ถ้าติดตามตอนต่อไปของผมเรื่อยๆ อาจจะไม่อยากส่งฝาชาเขียว แต่หันมาเลี้ยงหมูออมสินแทนนะครับ ฮ่าๆ

คุณ yui - - ขอบคุณครับ เห็นรูปคุณ yui ที่ญี่ปุ่นก็อิจฉาครับ ได้อยู่ใกล้วัตถุดิบสวยๆ ทำเอาคนชอบถ่ายภาพอย่างผมตาร้อนเลยครับ

...มาต่อกันเลยดีกว่า...
มาถึงสวนโคโค-เอ็น ชำระค่าเข้าชมแล้วก็เดินผ่านประตูสวนเข้าไป เล่นเอาพวกเราตาเหลือกตาลายกับใบไม้หลากสีที่กำลังเปลี่ยนสีอวดความงามกันอย่างสุดฤทธิ์

คำตอบที่ 15
       เดินผ่านร้านน้ำชาและน้ำตกเข้ามาด้านใน จะเจอกับเรือนรับรองแขกที่ตั้งอยู่ริมสระปลาคาร์พ ที่ใครมาถึงจุดนี้ก็ต้องหยุดถ่ายรูปแทบทั้งนั้น

คำตอบที่ 16
       สวนโคโค-เอ็น สร้างขึ้นในปี 1992 เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองการก่อตั้งเทศบาลเมืองฮิเมจิครบ 100 ปี
ตัวสวนออกแบบภูมิทัศน์โดยปรมาจารย์นักจัดสวนชาวญี่ปุ่น ต้นไม้-ใบหญ้า-น้ำตก-สิ่งปลูกสร้างต่างๆภายในสวน จึงถูกจัดวางในแบบสวนญี่ปุ่น ซึ่งมีกลิ่นอายของความสงบนิ่งแบบเซนเป็นหลัก

คำตอบที่ 17
       ใบเมเปิลเปลี่ยนสีกับกลิ่นอายความเป็นญี่ปุ่นที่สะท้อนผ่านหลังคาระเบียงสวน

คำตอบที่ 18
       สวนโคโค-เอ็น จริงๆแล้วคือกลุ่มสวน ซึ่งประกอบขึ้นจากสวนขนาดย่อมๆหลายๆสวน โดยผู้สร้างออกแบบทางเดินให้เชื่อมชมได้ครบทุกสวน
นี่ก็เป็นอีกสวนหนึ่งที่ดึงดูดผู้คนให้หยุดชื่นชมความงามของใบไม้เปลี่ยนสีได้มากอีกแห่งหนึ่ง

คำตอบที่ 19
       ใบเมเปิล

คำตอบที่ 20
       ต้นเมเปิล

คำตอบที่ 21
       สวนแบบญี่ปุ่น

คำตอบที่ 22
       ออกจากสวนโคโค-เอ็น มาตอนเที่ยงเศษ ท้องหิวได้ที่ จึงเดินกลับมาที่สามแยกหน้าปราสาทฮิเมจิ ซึ่งมีตลาดนัดอยู่
สัญญาณไฟจราจรที่นี่ศักดิ์สิทธิ์มาก ไม่เจอใครแหก ไม่เจอใครฝ่า ไม่ว่าจะเป็นพาหนะชนิดใด ไม้เว้นแม้แต่ "เท้า" ซึ่งก็ต้องรอสัญญาณไฟให้เดินข้ามถนนเช่นกัน

คำตอบที่ 23
       ตลาดนัดหน้าปราสาทเมืองฮิเมจิ ผู้คนพลุกพล่านมาก พวกเราเองกว่าจะหาที่นั่งทานได้ ก็ต้องเล่นเก้าอี้ดนตรีอยู่นานพอควร

คำตอบที่ 24
       เสร็จจากอาหารปากแล้ว ก็มาเดินถ่ายรูปต่อ เจออาหารตามาเป็นกลุ่ม ยกกล้องถ่ายแทบไม่ทัน

คำตอบที่ 25
       แม้จะอยากทานอาหารตาเพิ่ม แต่ก็ต้องตัดใจ เดินไปชมปราสาทฮิเมจิที่เป็นเป้าหมายหลักของการเที่ยวชมในวันนี้ดีกว่า
ตัวปราสาทตั้งตระหง่านโดดเด่นเป็นสง่าอยู่อีกไม่ไกลแล้ว

คำตอบที่ 26
       ก่อนจะเข้าเขตพื้นที่ปราสาทได้ ต้องเดินข้ามคูน้ำปราการเมืองเสียก่อน

คำตอบที่ 27
       ลานกว้างหน้าปราสาท มีสาวมาปูเสื่อนั่งปิคนิก

คำตอบที่ 28
       ผมค่อนข้างชอบเจ้าแปะก๊วยต้นนี้เป็นพิเศษ ด้วยความที่เขาขึ้นโด่เด่อยู่ต้นเดียวกลางลานกว้าง เสียแต่ว่าตอนที่มาถึงนี้ ใบยังไม่เปลี่ยนเป็นสีเหลืองสดทั่วทั้งต้น แต่กระนั้นก็ยังอดชอบไม่ได้

คำตอบที่ 29
       ปราสาทฮิเมจินี้ ได้รับสมญาว่าเป็น "ปราสาทนกยางขาว (The black Heron Castle)" ด้วยตัวปราสาทเป็นสีขาวสะอาด และมีโครงสร้างหลังคา-จั่ว เชิดโค้งคล้ายปีกนกที่กำลังโผบินสู่ฟ้า

คำตอบที่ 30
       บานประตูทางเข้าปราสาท

คำตอบที่ 31
       ปราสาทฮิเมจิ ได้ชื่อว่าเป็นปราสาทที่มีความสวยงามติดอันดับต้นๆของญี่ปุ่น ทั้งยังมีสถาปัตยกรรมแบบญี่ปุ่นเดิมอยู่ครบถ้วน เนื่องด้วยตัวปราสาทที่แม้จะสร้างขึ้นตั้งแต่ปี ค.ศ. 1346 และถูกบอมบ์ถึง 2 ครั้ง ในปี ค.ศ. 1945 แต่สงสัยคนทิ้งบอมบ์จะไม่แม่น เพราะอาคารโดยรอบปราสาทเสียหายหมด แต่ตัวอาคารหลักของปราสาทกลับรอดมาได้ราวปาฏิหารย์ ก่อนมีการบูรณะปราสาทครั้งใหญ่ในปี ค.ศ. 1956 และได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกทางวัฒนธรรมจาก UNESCO ในปี ค.ศ. 1993

คำตอบที่ 32
       เด็กประถมมาทัศนศึกษา...
นี่คือภาพที่เห็นจนชินตาตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆในญี่ปุ่น โดยเฉพาะสถานที่ท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม เพราะหลักสูตรการศึกษาของญี่ปุ่น ส่งเสริมให้นักเรียน-เยาวชน ของเขาได้มีโอกาสไปทัศนศึกษายังสถานที่ต่างๆ (โรงเรียนมัธยมปลาย-มหาวิทยาลัยบางแห่ง มีงบประมาณให้ไปทัศนศึกษาต่างประเทศด้วยซ้ำ) นัยว่าเป็นการเปิดโลกทัศน์ของเยาวชนให้กว้างขึ้น ได้เรียนรู้วัฒนธรรมอันหลากหลาย แปลกต่าง ผ่านการเดินทางท่องเที่ยว

คำตอบที่ 33
       จากจุดที่เจอนักเรียนประถมมาทัศนศึกษา เราต้องเดินกันอีกโขกว่าจะถึงตัวปราสาท

คำตอบที่ 34
       ทางเดินที่จะพามายังตัวอาคารหลักของปราสาทนั้น ต้องลัดเลาะไปตามกำแพงปราสาททีละชั้น แถมยังต้องขึ้นเนินไปเรื่อยๆ เมื่อยดีแท้ แต่ความสวยงามของปราสาทนกยางขาว ก็ช่วยให้ผมหาข้ออ้างหยุดพักเหนื่อยด้วยการยกกล้องขึ้นมาถ่ายรุปได้เป็นระยะๆเช่นกัน

คำตอบที่ 35
       กว่าจะมาถึงอาคารหลักของปราสาทได้ เล่นเอาเหงื่อซึม

คำตอบที่ 36
       มาอยู่ใกล้ขนาดนี้แล้ว ต้องขอรูปแบบ "หน้าตรง ไม่สวมหมวก ไม่ใส่แว่นดำ" สักหน่อย

คำตอบที่ 37
       ฐานรากของปราสาท สร้างขึ้นโดยการก่อหินขนาดใหญ่ ยาแนวตามรอยต่อด้วยหินขนาดเล็ก ก่อสูงเพื่อป้องกันผู้บุกรุก

คำตอบที่ 38
       ถ่ายภาพหน้าตรงไม่สวมหมวกไปแล้ว คราวนี้ขอภาพยืนตรงเต็มตัวบ้าง แต่ตัวเธอทั้งสูงทั้งใหญ่ จะเก็บภาพทั้งตัวได้ ต้องถอยไปจนเกือบสุดลานโล่งหน้าปราสาททีเดียว

คำตอบที่ 39
       แสงใกล้หมดแล้ว นักท่องเที่ยวเริ่มทยอยกันเดินทางกลับ แต่แสงยามเย็นสีส้มอุ่นที่อาบตัวปราสาทอยู่ ก็ทำให้ผมต้องหยุดถ่ายรูปอีกจนแทบจะออกเป็นคนสุดท้าย

คำตอบที่ 40
       แต่เจ้าหน้าที่ก็แค่ต้อนนักท่องเที่ยวออกให้พ้นจากระเบียงปราสาทชั้นในเท่านั้น พอออกมาพ้นแล้วก็ไม่สนใจ อยากจะเดินถ่ายรูปตรงไหนก็ตามสบาย บังเอิญมองย้อนขึ้นไป เจอใบไม้เปลี่ยนสีที่มีปราสาทเป็นฉากหลัง เลยหยุดกดมาอีกรูป

คำตอบที่ 41
       ทางเดินเลาะเลียบกำแพงปราสาทตอนขาออกกับแดดที่เริ่มอ่อนแรงลงเรื่อยๆ

คำตอบที่ 42
       ออกมาพ้นปราสาทเจอกับสถานการณ์ "พบไม้งามเมื่อยามขวานบิ่น" หรือ "เจอวิวงามเมื่อยามแสงหมด"
ใบไม้เปลี่ยนสีแดงแจ๊ดบาดหัวใจ แต่ไม่มีแสงเหลือมากพอ ถาพเลยออกมาไม่น่าดูเท่าไหร่ ฮือๆๆ เสียดาย ต้องหาทางไปอีก

คำตอบที่ 43
       หยุดถ่ายรูปตรงดงใบไม้เปลี่ยนสีอยู่จนกระทั่งแสงสุดท้ายของวันมาเยือนตอนเดินออกจากปราสาทพอดี

คำตอบที่ 44
       เดินกลับสู่สถานีรถไฟไปตาม shopping street ของเมืองฮิเมจิ แวะหาอะไรทานเพื่อเติมพลัง ก่อนกลับไปถึงที่พักเกียวโต และหลับเป็นตาย
จบการเดินทางวันแรก... โปรดติดตามตอนต่อไปเร็วๆนี้
ขอบคุณทุกท่านที่เข้าเยี่ยมชมครับ

คำตอบที่ 45
       บานประตูทางเข้าปราสาทนี่ ตอนถ่ายคิดอะไรอยู่ป่าวท่าน อิอิ

คำตอบที่ 46
       นี่คุณ jukurae ขา ภาพนั้นอิฉันตั้งใจถ่ายแนวนอนมานะยะ ท่านคิดเลยเถิดไปถึงแนวตั้งเชียวรึ รู้นะคิดอะไร

คำตอบที่ 47
      
พี่เฌอเจ้าขา สงสารผู้ชราหน่อยเถอะ รูปมันเล็กไปจี๊ดนะ อยากได้ซัก

900 หรือ 1000 pixel ไม่ใช่อะไรหรอก เพราะรูปท่านนั้นสวยหยด

ถึงแม้ว่าจะแก้ตัวว่าอยู่ถูกที่ถูกทางก็เถอะ .....คำบรรยายประกอบภาพ

อ่านแล้วเพลินดีแท้....อยากไปเที่ยวด้วยจริงๆ ถ้ามันไม่แพงอย่างที่ท่านว่ามา

มันก็น่าสนใจมิใช่น้อย รวมตัวได้ซัก 5-6 คนท่าจะดีนะ ตาเอว่าไงน้อง

คำตอบที่ 48
       แหมพี่ปู้เฟือง (เจ้า) จำปี ขา...
อิฉันไม่แน่ใจอ่ะค่ะ ว่าของแต่ละท่านน่ะขนาดเท่าไหร่ เกรงว่าบางท่านขนาดแค่ 14-15 นิ้ว ดูได้ไม่ทั่วทั้งภาพ ต้อง Scroll ไปมาน่าเวียนหัว เลยทำมาแค่ 600x450 เท่านั้นแหละค่า แต่ถ้าคุณปู่ฯ เรียกร้อง อิฉันก็จะตามใจท่านค่ะ ตอน 2 จะขยายเป็น 800x600 แล้วกันนะเคอะ

คำตอบที่ 49
       ฟ้าสวยเจงๆ
น่าไปเที่ยวเน๊อะ ๆๆ

คำตอบที่ 50
       ...อิจฉา คนได้ไปเที่ยว ยี่ปุ่นน

คำตอบที่ 51
      

คำตอบที่ 52
       ได้สแสงที่มีสีนี่สุดยอดเลยครับ

คำตอบที่ 53
       พี่ปู่ร่างแผนมาเลย...ปีนีปีท่องเที่ยวของผม...งบพอหยอดกระปุกได้..แต่เวลานี่สิเรื่องใหญ่...ถ้าจูนกันลงตัว...ไปแน่ๆ เจ้าเค่อะ.....


ปล.ขอใหญ่ๆ ตามนั้นเลยด้วยคนนะพี่เฌอฯ.....

คำตอบที่ 54
       ติดตามตอนที่ 2 ได้ที่นี่ครับ
http://www.weekendhobby.com/board/photo/question.asp?rting=1&id=16078

คำตอบที่ 55
       จับผิดหน่อย ใน คต 29 ตกลงมันขาวหรือดำกันแน่อ่ะครับ "ปราสาทนกยางขาว (The black Heron Castle)"

ภาพดูเพลิน ชวนให้ไปดีแท้ๆ ใบไม้เปลี่ยนสีที่ญี่ปุ่นเป็นสิ่งหนึ่งที่ต้องไปให้เห็นกับตาให้ได้

คำตอบที่ 56
       คุณกระทิงโทนครับ
ขอยืนยัน นั่งยัน นอนยันครับว่า มันคือ "ขาว" หาใช่ "ดำ" ไม่
แต่มันเป็นอาถรรพ์ของเว็บนี้ครับ ไม่เชื่อลองพิมพ์คำว่า "ไวท์" สีขาว เป็นภาษาอังกฤษสิครับ มันจะแก้เป็น black ให้ทุกทีไป

คำตอบที่ 57
       สุดยอดเลยพี่ชาย

อยากปายเจงๆๆ ^07

ว

คำตอบที่ 58
       เข้ามาอิจตาเดือด

คำตอบที่ 59
       สวยมากเลย ซักวันต้องไปให้ได้ สู้ๆ

คำตอบที่ 60
       เข้ามาอิจตาเดือด ....อีกครั้ง

คำตอบที่ 61
       อิจฉาด้วยอิอิ