คำตอบที่ 28
นี่ไงครับทีเด็ด......สำหรับคนเมืองที่อ่อนโลกอย่างผม 
ข้าวกั๊นจิ๊น ถือเป็นหนึ่งในอาหารอันเป็นเอกลักษณ์ของชาวไทใหญ่ (นอกจากข้าวแรมฟืน, ไข่อุ๊บ, ยำถั่วพู ฯลฯ) ที่แพร่หลายในล้านนา วิธีทำเริ่มจากการเอาเลือดไปคั้นกับใบตะไคร้ แล้วจึงนำเอาเลือดที่ได้และหมูสับมาคลุกกับข้าวสวย นวดให้เข้ากัน ปรุงรสด้วยเกลือ หรือซีอิ้ว แล้วนำไปห่อใบตองนึ่งจนสุก เวลารับประทานจะโรยหน้าด้วยกระเทียมเจียว มีพริกแห้งทอด หอมแดง แตงกวาเป็นเครื่องเคียง ว่ากันว่าเป็นอาหารไม่กี่ชนิดในล้านนาที่ทำมาจากข้าวจ้าว เพราะโดยปกติคนแถบนี้นิยมกินข้าวนึ่งหรือข้าวเหนียวเป็นหลัก
เหตุที่ถูกเรียกชื่อเช่นนี้ เพราะคำว่า กั๊น เป็นคำเมืองแปลว่านวด ส่วนคำว่า จิ๊น ก็คือเนื้อหมู แต่สำหรับบางคนมักเรียกว่า ข้าวเงี้ยว อันเป็นคำที่คนไทยในอดีตใช้เรียกชาวไทใหญ่ว่า เงี้ยว แทน ซึ่งค่อนข้างแสดงนัยของการดูถูกทางชาติพันธุ์ และเอามาเรียกสิ่งต่างๆ ที่เป็นของชาวไทใหญ่โดยใช้คำว่า เงี้ยว ต่อท้าย เช่น ฟ้อนเงี้ยว ขนมจีนน้ำเงี้ยว
คัดลอกใครมาจำไม่ได้แล้วต้องขอโทษ และขอบคุณเจ้าของบทความมา ณ. ที่นี้ด้วยครับ 
ครั้งแรกในชีวิตผมเลยครับ เมนูนี้....แต่เห็นแล้วต้องลองครับ รสชาดจะออกแนวจืดนิดหน่อย แต่ต้องกินกับพริกคั่ว + กระเทียมเจียว จะได้รสชาดที่อร่อยไม่ธรรมดาเลยครับ ....ผมลองบีบมะนาวไปหน่อย แล้วเอาหมูชิ้นในก๊วยเตี๊ยวไปผสมด้วย.......โห....คิดออกแล้ว "ข้าวกั่นจิ๊นทรงเครื่อง by Supermop" 
คอนเฟิร์มอีกอย่างว่า น้ำซุปร้อน ๆ ที่นี่อร่อยมาก ห้ามลืมซดเด็ดขาด 
