คำตอบที่ 1
       ม่วนหลาย อิจฉาแต๊น๊อ...พ่อใหย๋

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 2
       ผมผ่านสามแยกพูคูน(ภาษาลาวไม่มี ภ และ ณ)ในตอนกี่ทุ่ม ไม่ทราบ... แต่อากาศยามนั้น พอเปิดกระจกออกมา หนาวจับใจ....

จำได้ว่าเจอสามแยกนี้แล้ว จะต้องพาสไปทางด้านซ้าย มีบ้านของชาวม้งเรียงราย ระเกะระกะ สองหว่างทาง แทบไม่มีระยะห่างให้เห็นโดยเฉพาะตรงไหล่เขาที่เป็นเหว

หมู่บ้านประเภทนี้นี้มีตลอดทั้งเส้นทาง..

แสงไฟหน้ารถยังสาดไปเรื่อย ๆ โค้งแล้วโค้งเล่า... เงียบเหงาเหลือเกิน ตลอดทางที่ผมขับมา ยังไม่ได้แซงใครและไม่มีใครมาไล่แซงสักคัน

พลิกนาฬิกาข้อมือดูความสูง แตะอยู่ตรงพันแปดร้อยกว่า ๆ

นาน ๆ ทีจึงมีรถบรรทุกสวนขึ้นมา คลายเหงได้พอกระสาย..

 แก้ไขเมื่อ : 5/4/2553 16:52:38

 แก้ไขเมื่อ : 5/4/2553 22:10:27

 แก้ไขเมื่อ : 5/4/2553 22:11:53

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 3
       ช่วงที่ผมผ่านหลักร้อย... ยังไม่ถึงวังเวียงเสียด้วยซ้ำ! ตะวันรอน ๆ ลงทีละนิด หิวข้าวใจจะขาด ขับรถผ่านวังเวียงที่วันนี้ ผมว่ามันน่าเป็นชุมชนแออัดมากกว่า

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 4
       จะว่าไปแล้ว... ทริปนี้แทบไม่ได้กังวล เพราะข้ามไปฟากคะนู้นหลายรอบ

ล้อหมุนจากบ้านรามอินทราตอนเกือบ ๆ สี่ทุ่ม มาเห็นป้ายตัวเมืองหนองคายอีกที นาฬิกาชี้เข็มเลขห้า ต้องอาศัยงีบด้วยการเปิดโรงแรมใกล้ด่าน สองสามชั่วโมง พอสดชื่น เพราะว่าวันนี้... กว่าจะทำธุระในตัวเมืองเวียงจันทน์เสร็จ...คงถึงบ่าย

พอพ้นกรรมวิธีข้ามด่านชายแดน พวกเรารีบโกยแน่บไปร้านเฝอแซ่บแถวธาตุดำก่อนเป็นลำดับแรก

ซัดก๋วยเตี๋ยวลาวคนกาละมัง เอ้ย..ชาม! เป็นอิ่ม.. ก่อนสาวพวงมาลัยไปทางหมายเลข 13 ปลายทางเมืองหลวงพระบาง



 แก้ไขเมื่อ : 5/4/2553 22:18:25

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 5
       ย้อนกลับมาที่... เส้นทางพูคูน หลังผ่านบ้านหินโหง่นในตอนมืดสนิท... ผมแทบไม่เจอใครบนเส้นทาง นอกจากบัสของจีนสองสามคันและรถบรรทุกชนิด 8 ล้อห้าหกคัน วิ่งสวนมา

ทางเงียบสงบจนดูเปลี่ยว เสียวยิ่งกว่าความสูงชันสองข้างทาง

ใจนึงอยากจะแวะหาที่นอนเพราะว่าดึกมาก แต่ใจนึงอยากทะลุไปให้ถึงหลวงพระบาง รวดเดียว จนระทั่งเจอด่านตำรวจออกมาเรียก "เจ้าจะไปไส" นั่นแหล่ะ... ค่อยใจชื้น มีคนคุยด้วย

หมายเหตุหุบเขาไหล่ทางถ่ายเมื่อวันขากลับ

 แก้ไขเมื่อ : 6/4/2553 10:23:56

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 6
       รายชื่อเมืองต่าง ๆ เมื่อออกจากเวียงจันทน์ตามทางหลวงหมายเลข 13 ขึ้นสู่เหนือ
บ้านโท่งโป่ง
เมืองสีโคตรตะบอง
บ้านหนองแต่ง
บ้านนาเล่ง
บ้านใหญ่
เมืองนาทรายทอง
บ้านหนองบึก
บ้านสีเกิด
บ้านผางแห้ง
บ้านดงหลวง
บ้านนาทรายใต้
บ้านนาทรายกลาง
บ้านนาทรายเหนือ
บ้านหัวช้าง
บ้านหัวขัว
บ้านหนองคันถู
บ้านวิไลใต้
บ้านวิไลเหนือ
เมืองสีสัตนาต
บ้านสองขัวกลางแสน
บ้านแจ้งสว่าง
บ้านห้วยน้ำเย็น
บ้านสงเปือย
บ้านโพนคำ
บ้านนาข่า
บ้านโพนม่วง
บ้านบัว
บ้านหนองสะ
เมืองโพนโฮง
บ้านนาดี
บ้านสิวิไล
บ้านใหม่
บ้านใหม่
บ้านโพนไซ
บ้านเตาถ่าน
บ้านหลัก 52
บ้านโพนคำเหนือ
บ้านโรงเลื่อย
ด่านเก็บเงิน (มีสะพานชื่อน้ำพะนาย)
บ้านนาบอน
บ้านวังมน
บ้านโพนเงิน
บ้านน้ำแจ้ง
บ้านโพสิใต้
บ้านน้ำลม
บ้านโพนโรง
บ้านนาโพเหนือ
บ้านโพนหอ
บ้านนาก่ำ
บ้านโพนสิเหนือ
พักเข้าห้องน้ำ
เริ่มขึ้นเขา
เมืองหินเหิบ
บ้านห้วยสิเลิด
บ้านหินเหิบใต้
บ้านป่องซอง
บ้านหินติด
บ้านปากวัง
บ้านห้วยดอกไม้
บ้านเตาถ่าน
บ้านโพนทองเหนือ
บ้านวังกี
บ้านน้ำปัด
บ้านสมสนุก
บ้านสิวิไล
ด่านเก็บเงิน
เมืองวังเวียง
บ้านห้วยปาน้อย
บ้านท่าเรือ
บ้านห้วยหม้อ
บ้านวังเรือ
บ้านห้วยงาม
บ้านโพชัย
บ้านผาตั้ง
บ้านผาฮอม
บ้านสมสะหวาด
เมืองกาสี
บ้านหนองคำ
บ้านบอมผก
บ้านผาช้าง
บ้านโพนแบ่ง
บ้านเจียง
บ้านเวียงทอง
บ้านเวียงกำ
บ้านโพนต้น
บ้านนาแต่น
บ้านพูกำ
บ้านนาซู
บ้านผาแดดต้อง
บ้านโพนงาม
บ้านกิ๋วชมพู
บ้านโพนสีดา
บ้านหัวเมือง
บ้านผาเจ้า
บ้านน้ำแก่น
บ้านหินโหง่น
เมืองพูคูณ
บ้านเวียงกำ
บ้านหลักห้า
บ้านบังกะโล
บ้านสามแยกพูคูณ
บ้านพูคูนน้อย
บ้านผาเก้งใหญ่
บ้านผาเก้งน้อย
บ้านโพนไซ
บ้านพูเลย
บ้านห้วยสะแต๊บ
เมืองเชียงเงิน
บ้านกิ๋วขามป้อม
บ้านกิ๋วไมลอ
บ้านหนองอ้น
บ้านน้ำมก
บ้านพูทาด
บ้านกิ๋วกะจำ
บ้านพูคำ
บ้านกิ๋วตะลุนลาวเทิง
ด่านเก็บเงินบ้านน้ำมิ่ง
บ้านกิ๋วหมากนาว 2
บ้านกิ๋วหมากนาว 1
บ้านโพนสะอาด (ผาแก่นชัย)
บ้านกิ๋วหญ้า
บ้านห้วยกุ๊ก
บ้านห้วยเหี้ย
บ้านเชียงเงิน
บ้านปากขัน
บ้านมูด
บ้านสวนหลวง
บ้านล่องอ้อ
บ้านโพนเชียง
เมืองหลวงพะบาง
บ้านแหน
บ้านกกงิ้ว
บ้านหลักสิบ
บ้านดอนกลาง
บ้านขัวที่ 1
บ้านนาหลวง
รวม 3200 กว่าโค้ง 10 เมือง 125 หมู่บ้าน

 แก้ไขเมื่อ : 5/4/2553 17:43:45

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 7
       อย่างที่บอกแต่แรก... ทริปนี้แทบไม่ได้เตรียมอะไร ข้อมูลหรือแผนที่เดินทาง ไม่มีติดรถสักชุด อาศัยความจำเก่า ๆ ขับไปตามถนนหมายเลข 13 ที่สภาพบางจุด "เยินยิ่งกว่าทางเข้าบ้านแม่จันทะ(ทริปอุ้มผางที่ผ่านมา) ต้องค่อย ๆ สาด ลัดเลาะไปตามไหล่เขา พาผู้โดยสารผู้หญิง 3 แยกเป็ยชาวต่างชาติฮ่องกง 1 ด้วยความระมัดระวัง

ตลอดเส้นทางที่ผ่าน.. จ่ายค่าผ่านถนนครั้งละ 5,000 กีบไปแล้ว สามรอบ!

จำได้พอพ้นโค้งลงจากบ้านกิ่วตะลุน เจอพนักงานเก็บเงินฯของลาว ลุกจากหน้าจอทีวี เก็บเป็นเที่ยวสุดท้ายอีก 5,000 กีบ

 แก้ไขเมื่อ : 5/4/2553 17:55:48

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 8
       ด้วยความที่ไม่ได้พักผ่อนติ่มอิ่มนับแต่คืนแรก... ห้าทุ่มแล้วยัง
(ต้อง)ขับปุเลง ๆ บนยอดเขา เป็นอะำไรที่เหงาสุโค้ย ไม่มีรถวิ่งตาม ไม่มีร้านอาหารลงไปพักผ่อน(ดึกแล้ว ใครจะมานั่งขาย) แต่ละโลแต่ละเมืองจึงผ่านไปอย่างช้า ๆ มืดกับมืดสองหว่างทาง มีบ้านชาวม้งและบ้านลาวเทิงให้ดูแก้เซ็งตลอดชายเขา พอปวดท้องฉี่... กว่าจะหาหมู่บ้านแวะได้ แทบไหลนองพื้น!

หมายเหตุ:ระยะทางจากเวียงจันทน์ถึงหลวงพระบางสี่ร้อยกว่าโล แต่ด้วยสภาพถนนที่ไม่เอื้ออำนวย จึงทำให้การเดินทางเป็นไปอย่างช้ามาก ซึ่งก่อนหน้านั้นหลังออกจากเวียงจันทน์ได้เพียง 1 ชั่วโมง ก็โดนตำรวจลาวเรียกเข้าข้างทางเพราะ วิ่งเร็วไป (ฮ่า ฮ่า วิ่ง 80 โดนจับครับ!) โดนปรับ 50,000 กีบ โดยมีใบเสร็จให้เรียบร้อย!

 แก้ไขเมื่อ : 5/4/2553 18:13:21

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 9
       เมื่อคืน.. ช่วงที่แวะจอดพาพวกสาว ๆ เข้าห้องน้ำร้านอาหาร(ที่ตลอดเส้นทางดูเหมือนจะมีเปิดอยู่เพียงแห่งเดียว)ตรงยอดเนินสุดท้าย อากาศหนาวมาก

หูย... นี่มันหน้าร้อนเหงื่อไหล หรือว่าหน้าหนาวหลงฤดูกันฟระ!

เดินตัวลีบเข้ารถ หรี่แอร์จนเหลือขีดสุด หนาวจนต้องคว้าผ้าคลุมที่มีอยู่ผืนเดียวแบ่งห่มรอบคัน!

ถึงตัวเมืองหลวงพระบางตอนห้าทุ่มสี่สิบห้า โรงแรมที่หมายปองไว้ ปิดประตูหลับสนิท ต้องไปเคาะเกสท์เฮ้าส์เล็ก ๆ ตรงถนนเลียบน้ำคาน นอนประเดิมคืนแรก สนนราคาค่าห้องเทียบเงินไทย 550 บาท ขณะที่อากาศตอนเช้ามืดครึ้มฟ้าครึ้มฝน แล้วลมพายุก็เทลงมาอย่างหนัก(พายุลูกเดียวกันกับที่เข้าไทยทางภาคเหนือ แต่ล่วงหน้าหลวงพระบางก่อนหนึ่งวัน)ฉลองวันแรกสำหรับพวกเราที่ลากรถจ่ายกับข้าวขึ้นมาเที่ยวถึงหลวงพระบาง...

ในภาพเป็นถนนข้างวังฯหรือพิพิธภัณฑ์หลวงพระบาง ที่ ๆ เราไปนอนในเกสท์เฮ้าส์คืนแรก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 10
       หกโมงเช้าของที่นี่... อากาศเย็นสบาย ออกจะติดหนาวด้วยซ้ำ! ฝนตกพรำ ๆ แต่เช้ามืด ภาพรถราผู้คน ไม่ขวักไขว่เหมือนเมืองหลวงอย่างกรุงเวียงจันทน์

ภาพของชาวบ้านเดินไปเรื่อย ๆ รถสามล้อวิ่งผ่าน แม่เฒ่าเดินกลับจากการใส่บาตร

มีความสุขจริง ๆ นะหลวงพระบาง



ในภาพ : ผู้คนเดินขึ้นจากเรือข้ามฟาก จะไปตลาดเช้าแถว ๆ เลียบโขง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 11
       ท่าเรือแพขนานยนต์ที่ข้ามฝั่งระหว่างหลวงพระบางและวัดเชียงแมน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 12
       ทางลงท่าเรืออีกแห่ง.. ริมโขงฝั่งหลวงพระบาง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 13
       เมื่อคืนแรกที่มาถึง... ผ่านเข้าไปถามโรงแรมนี้ ราคาห้องละร้อยกว่าเหรียญ(ที่พักในหลวงพระบางทุกแห่งมักคิดเป็นยูเอสดอลลาร์) โรงแรมล้านช้าง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 14
       เงื่อนไขในการเที่ยวหลวงพระบาง... หลายคนอาจจะมองแตกต่าง
สำหรับผม ที่เอารถคันเล็ก(ซึ่งผมมักเรียกรถจ่ายกับข้าวตั้งแต่สมัยทำงานหนังสือรถยนต์)มาเที่ยวแทนเจ้าทรูเปอร์ ก็เพราะ... อยากได้รถประหยัดน้ำมัน! มีความคล่องตัวสูงเมื่อเลี้ยวไปมาบนยอดเขา ซึ่งโค้งเยอะมากๆ!

ประสิทธิภาพควรเร่งส่งได้พอสมควร เมื่อเทียบผู้โดยสารตัวเล็ก ๆ อีกสาม คือกระแทกคันเร่งส่งแล้วต้องไม่อืด!!

มองดูโรงรถที่บ้าน มีเลี้ยงไว้สองคัน คือเจ้าฮอนด้าซิตี้ เลือกคันสีดำที่เป็นวีเทค เอามาเที่ยวก่อน ๆ จะปล่อยออกภายในสิ้นปี! สรุปแล้วน้ำมันหนึ่งถังนี่... ตั้งแต่เวียงจันทน์ ขึ้นเขาสาดโค้งสี่ร้อยกว่าโล หมดไปแค่เศษ 3 ส่วน 5 ของถัง ถ้าไม่มีผู้โดยสารและไม่ขับไปเที่ยวน้ำตกกวางสีกับปากกระดิ่ง สงสัยไปกลับได้อย่างสบาย ๆ ซึ่งก็ไม่ผิดกับที่คิดไว้

แล้วมันก็พาพวกเราตะลุยสองพันกว่ากิโล... จนจบทริป


 แก้ไขเมื่อ : 5/4/2553 20:00:23

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 15
       มองจากถนนลงไป... เห็นปากน้ำคานในยามหน้าแล้ง ไหลลงบรรจบกับแม่น้ำโขง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 16
       สเน่ห์ของที่นี่... อาคารบ้านเรือนยังมีการเปลี่ยนแปลงน้อย ขณะที่อาคารลูกผสมระหว่างเฮือนลาวฝรั่งเศส เย้ายวลสำหรับคนที่ชอบเที่ยวแนวนี้ แต่หากเทียบกับฮอยอันที่ผมไปเยือนมาเมื่อปีก่อน ระบบการจัดการของเวียตนามดูจะเข้มงวดกว่า สิ่งของใหม่ ๆ หลงเข้าไปแปลกปลอมในในนั้นยากกว่าที่หลวงพระบาง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 17
       หัวมุมถนนตรงใกล้แยกวัดเชียงทอง... เดิมเป็นบ้านเก่า ทรุดโทรม อนาคตจะกลายเป็นเฮือนพักระดับสามดาวของเมืองหลวงพระบาง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 18
       ถนนในเมืองหลวงพระบางช่วงเลียบน้ำโขง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 19
       โจมา... ร้านกาแฟที่ผมโปรดปราน ร้านดังจากหลวงเมืองเวียงจันทน์ก็มีสาขาอยู่ที่หลวงพระบางด้วย เป็นร้านกาแฟขายดีสุด นักท่องเที่ยวทุกคนมักแวะมาที่นี่ แม้แต่ในโลนลี่พลาเน็ทยังต้องเขียนแนะนำ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 20
       โต๊ะหน้าร้านข้างนอกต้องเข้าไปเทคออร์เดอร์ด้านใน หลังชำระฯก็ถือเบอร์มาเลือกเก้าอี้นั่ง รอพนักงานเสริฟ ส่วนด้านในติดแอร์ทั้งล่างบน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 21
       แต่ละมุมนั่งสบาย... กลิ่นอายร้านกาแฟแบบโลกตะวันตกและโลกตะวันออกมาบรรจบกัน อาคารทั้งหลังยังคงโครงสร้างเดิมสมัยฝรั่งเศส เป็นอะไรที่ง่ายเกินกว่าจะนึก

 แก้ไขเมื่อ : 6/4/2553 10:34:00

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 22
       มองลอดผ่านซุ้มประตูจากโถงใหญ่ บาริสต้ากับแคสเชียร์วุ่นกับลูกค้าชาวต่างชาติแทบไม่มีเวลาพัก ขายดีมาก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 23
       หลังละเมียดกับกาแฟจากบาริสต้าหลวงพระบาง ผมเดินมาที่ทำการไปรษณีย์เพื่อซื้อโปสการ์ดส่งกลับ

ที่นี่นอกจากงานพัสดุจดหมายเป็นหลัก เค้ายังเปรียบเสมือนธนาคารของรัฐ คือมีการับฝากเงินกีบด้วยอัตามตราดอกเบี้ย น่าตกใจ (ฝาก 2 ปี ดอกเบี้ย 16 % ฝาก 1 ปี 14 %)

 แก้ไขเมื่อ : 5/4/2553 22:22:53

 แก้ไขเมื่อ : 6/4/2553 10:36:38

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 24
       อาคารเก่า ๆ ในเมืองนี้ ส่วนใหญ่ถูกสร้างในยุคฝรั่งเศสปกครอง หลายหลังมักมี ปี ค.ศ. ระบุ

 แก้ไขเมื่อ : 6/4/2553 10:44:23

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 25
       พี่มานิตใช้ศัพท์วัยรุ่นเชียวครับ
อยากชิม โจมา บ้าง
พี่มานิตเคยลอง ขี้ชะมด หรือยัง อยากลองใจจะขาด แต่กลัวติด เดี๋ยวต้องไปถ้ำกระบอกเลิกกาแฟ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 26
       ตอบหมอเพชร : กาแฟขี้ชะมด เคยลิ้มลองเมื่อหลายปี่ก่อนตอนไที่ปเที่ยวตะลอน ๆ แถบสุราบาย่าและก็เกาะบาหลี ดื่มถ้วยนึงถึงกับต้องประหยัดในสี่ห้าวันต่อมา ลดค่าใช้จ่ายด้วยนาซินาซิริมทางแทน 5 หรือ 6 มื้อ จำไม่ได้... แพงมาก!


เครดิตภาพจาก : www.rakloma.org

 แก้ไขเมื่อ : 5/4/2553 20:15:11

 แก้ไขเมื่อ : 6/4/2553 10:49:08

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 27
       เรียนคุณมานิตย์ จบทริปเวียดนามพอส่งเพื่อนสมาชิกกลับไทยเสร็จ แล้วมีพวกเราไปเที่ยวหลวงพระบางต่ออีก8คัน(36คน) ควรจะพักที่ไหนดีครับ เที่ยวกี่วันถึงครบถ้วน ขอบคุณครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 28
       ตามมาชมภาพสวยๆประกอบ review แบบละเอียดๆด้วยคนครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 29
       ตอบพี่ลภ : เดี๋ยวผมจะลงรีวิวที่พักหว่างทางให้ครับ แถว ๆ เทือกเขาพูคูน(บ้านนังกาโล)ของหลานอดีตรัฐมนตรีต่างประเทศลาว ไม่รู้นามบัตรยังอยู่หรือเปล่า? กับที่หลวงพระบางขอแนะนำไปนอนทีMaison Dara Suan Bau สุดยอด... เป็นของคนไทยที่ไปมีภรรยาเป็นชาวหลวงพระบาง น่ารักมาก! ส่วนสถานที่ท่องเที่ยวหลัก ๆ จะทะยอยลง ช้านิดนะพี่... ส่วนระยะเดินทางจากเวียงจันทน์ ไปหนึ่งวัน กลับหนึ่งวัน หรือหากทนอย่างผม... ใช้เวลาช่วงกลางคืนจะทดเวลาได้เยอะ แต่ทางเส้นพูคูนดึก อันตรายมาก รถบรรทุกมาสวนหลบแทบชัดขอบเหว พี่ลองคำนวนดูแล้วกัน ส่วนในหลวงพระบาง... นอน 2 คืนกำลังดี!


ตอบกร : ขอบคุณครับที่ชม

 แก้ไขเมื่อ : 5/4/2553 22:45:48

 แก้ไขเมื่อ : 6/4/2553 10:58:23

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 30
       ผมชอบโต๊ะริมหน้าต่างในห้องโถงตรงนี้... นั่งซดกาแฟกับเบเกอรี่ตลอดทั้งสามวัน มีความสุขจริง ๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย