คำตอบที่ 31
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 32
       ประวัติอำเภอบ่อเกลือ เดิมเรียกว่า เมืองบ่อ ซึ่งคงจะหมายถึงบ่อน้ำเกลือสินเธาว์ที่มีอยู่ในพื้นที่ซึ่งเดิมมีอยู่จำนวน 9 บ่อ เมืองบ่อเดิมทีเป็นชุมชนขนาดใหญ่ มีความสำคัญมาตั้งแต่ในอดีตกาล ปรากฏหลักฐานทางประวัติศาสตร์ตามพงศาวดารเมืองน่านซึ่งพระเจ้าสุริยพงษผริตเดชได้แต่งรวบรวมขึ้นไว้ มีข้อความกล่าวถึงแหล่งผลิตเกลือที่สำคัญที่เป็นสาเหตุให้พระเจ้าติโลกราชแห่งเมืองเชียงใหม่ยกทัพมายึดเมืองน่าน เมื่อปี พ.ศ. 1993 ว่า

"เดิมทีเขตอำเภอบ่อเกลือเป็นป่าดงพงไพร ไม่มีผู้คนอาศัยอยู่ มีหนองน้ำ ซึ่งพวกสัตว์ต่าง ๆ ชอบมากินน้ำในหนองน้ำแห่งนี้เป็นประจำ และยังมีนายพรานผู้หนึ่งมาล่าสัตว์ และเห็นพวกเหล่าสัตว์ทั้งหลายมักจะกินน้ำที่นี่เป็นประจำ เมื่อลองชิมดูจึงรู้ว่ามีรสเค็ม ข่าวได้ล่วงรู้ไปถึงเจ้าหลวงภูคาและเจ้าหลวงบ่อ จึงได้มาดูบ่อน้ำเกลือ และต่างก็ต้องการครอบครอง จึงคิดหาวิธีการโดยทั้งสองพระองค์ขึ้นไปอยู่ที่ยอดดอยภูจั๋น เพื่อแข่งขันกันพุ่งสะเน้า (หอก) แสดงการครอบครองบ่อน้ำเกลือ เจ้าหลวงภูคาพุ่งหอกไปตกทางตะวันตกของลำน้ำมาง ตรงที่ตั้งหอนอกในปัจจุบัน เจ้าหลวงบ่อพุ่งหอกไปตกทางตะวันออกของลำน้ำมาง ตรงที่ตั้งหอเจ้าพ่อบ่อหลวงในปัจจุบัน ผู้คนที่พากันมาดูการแข่งขันพุ่งหอก ได้นำเอาก้อนหินมาก่อไว้เป็นที่สังเกต แล้วตั้งเป็นโรงหอทำพิธีระลึกตอบแทนเจ้าหลวงทั้งสององค์ทุกปี ภายหลังทั้งสองพระองค์คิดกันว่า จะนำคนที่ไหนมาอยู่ เมื่อปรึกษากันแล้ว เจ้าหลวงภูคาจึงไปทูลขอประชาชนที่อยู่เมืองเชียงแสนจากเจ้าเมืองเชียงรายมาหักร้างถางพงทำเกลืออยู่ที่นี่ ซึ่งเป็นบรรพบุรุษของชาวบ่อหลวงในปัจจุบันนั่นเอง ดังนั้นชุมชนบริเวณนี้จึงได้เกิดขึ้นและดำรงอยู่มาจนถึงปัจจุบันนี้ (ผู้เฒ่าผู้แก่เล่าว่า เดิมทีนั้นบรรพบุรุษอยู่ที่ประเทศมองโกเลียและประเทศจีน หนี้ลี้ภัยมาทางแม่น้ำเหลืองเข้าสู่ประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ทางประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวไม่อนุญาตให้อาศัยอยู่ได้ จึงพากันข้ามแม่น้ำโขงมาอาศัยอยู่ที่เมืองเชียงแสน)"
ต่อมาเมื่อการปกครองของรัฐ เมืองบ่อจึงได้อยู่ในเขตการปกครองของอำเภอปัว โดยแยกเป็น 2 ตำบล คือตำบลบ่อเกลือเหนือและตำบลบ่อเกลือใต้ ซึ่งในระยะหลังมีราษฎรจากพื้นราบมาทำการค้าขายและตั้งรกรากอยู่เป็นจำนวนมากประกอบกับราษฎรในพื้นที่ห่างไกล จึงได้มีประกาศกระทรวงมหาดไทยแบ่งเขตการปกครองท้องที่อำเภอปัว จังหวัดน่าน โดยแยกตำบลบ่อเกลือเหนือและตำบลบ่อเกลือใต้เป็น กิ่งอำเภอบ่อเกลือ ตั้งแต่วันที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2531[1] และได้รับการยกฐานะเป็น อำเภอบ่อเกลือ เมื่อวันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2538

Cr. http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AD%E0%B8%B3%E0%B9%80%E0%B8%A0%E0%B8%AD%E0%B8%9A%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%B7%E0%B8%AD

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 33
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 34
       เดินไปอีก 200 เมตร ไม่ไกล เราก็จะพบกับไร่สตอเบอรี่ ที่นี่เจ้าของเขาให้เราเดินเก็บเองแล้วนำมาชั่ง
เขาขายขีดละ 50 บาท งานนี้เก็บกันมันไปเลย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 35
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 36
       หลังจากการเพลินกับการเก็บสตอเบอรี่ ก็แวะพักทานข้าวที่ร้าน หัวสะพาน ก่อนถึงบ่อเกลือวิว รีสอทร์ อาหารอร่อยไม่แพง
บรรยากาศดีครับ ที่พักที่แนะนำที่บ่อเกลือก็มี บ่อเกลือวิว รีสอทร์ กับ อุ่นไอมาง แต่มักจะเต็ม ผมเลยจองได้ที่ ม่อนสายลม ราคาต่อหลัง
ก็ 500 บาท มีน้ำอุ่น อาหารเช้า

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 37
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 38
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 39
       เวลาในยามพักผ่อนมันช่างไวเหลือเกิน แป็บเดียวเช้าแล้ว อากาศยามนี้หนาวได้ใจจริง 6 องศา
อาบน้ำ ล้างหน้า แปลงฟัน แล้วมาทานข้าวเช้า ข้าวต้มหมู กับ กาแฟร้อนๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 40
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 41
       แปดโมงแล้ว หมอกยังหนาอยู่เลย เราออกเดินทางสู่ พระตำหนักภูฟ้า ซึ่งไม่ไกลจากที่พัก

พระตำหนักภูฟ้า ตั้งอยู่บริเวณบ้านบ่อหลวง อำเภอบ่อเกลือ จังหวัดน่าน

ประวัติพระตำหนักหลังนี้เป็นที่ประทับของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารี เมื่อครั้งเสด็จมาเยี่มมราษฎร ณ บ่อเกลือสินเธาว์ โดยเป็นพระตำหนักแบบทางเหนือและภายในพระตำหนักยังมีศูนย์ศึกษาและถ่ายทอดเทคโนโลยีการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งเวดล้อมภูฟ้า” หรือ “ศูนย์ภูฟ้าพัฒนา อยู่ด้วยซึ่งตั้งขึ้นเมื่อปี2542เพื่อเป็นสถานที่ในการถ่ายทอดองค์ความรู้ด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีต่างๆ ให้แก่เด็กเยาวชน เกษตร และประชาชนทั่วไปที่มาเที่ยวและเยี่ยมชมศูนย์ภูฟ้าพัฒนา ภายในศูนย์ภูฟ้าฯ มีสิ่งที่ให้เที่ยวชมและศึกษาหาความรู้มากมาย อาทิ มีห้องนิทรรศการหมุนเวียน ห้องสมุด มีอาคารแปรรูปผลิตภัณฑ์ทางการเกษตร อาคารแปรรูปชาอูหลงและมีให้ทดลองชิมด้วย มีการปลูกพืชไร่ดินแบบไฮโดรโปนิกส์ มีเส้นทางการศึกษาธรรมชาติให้เดินเที่ยว มีสวนธรรมภูฟ้า ศูนย์วัฒนธรรมภูฟ้า มีร้านค้าสวัสดิการที่นำสินค้าของทางการโครงที่เป็นฝีมือชาวบ้านนำมาจัดจำหน่ายให้เลือกซื้อกันมากมาย และมีพระตำหนักภูฟ้าที่สวยงามซึ่งเป็นที่ประทับของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารี ขณะเสด็จมาทรงงานที่ศูนย์ภูฟ้าฯ
Cr.http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%95%E0%B8%B3%E0%B8%AB%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A0%E0%B8%B9%E0%B8%9F%E0%B9%89%E0%B8%B2

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 42
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 43
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 44
       หนาวๆอย่างนี้ได้ชาอู่หลง ฟินอย่าบอกใครเชียว แต่เด็กๆ ก็จัดมาม่า กะ โจ๊กร้อนๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 45
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 46
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 47
       ลองชิมดูนะครับ ราคาไม่ได้แพงแต่อย่างใด

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 48
       เดินเล่นอยู่นานพอควรก็เริ่มออกเดินทางต่อ โดยเดินทางลงมาย้อนทางเดิม เราแวะพักที่อำเภอเมือง แวะชิมลาบเป็ด ต้มเป็ด
ร้อนๆ สักหน่อย ร้านอยู่ติดแม่น้ำน่าน เลยโรงบาลไปหน่อยเดียว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 49
       บ่ายโมงก็เริ่มล้อหมุนสู่ ดอยเสมอดาว ที่อุทยานศรีน่าน ซึ่งห่างจากเมืองน่านประมาณ 80 กว่ากิโลเมตร
บ่าสองกว่าๆ ก็ถึงหมายแต่ ต้องผิดหวังเพราะมวลมหาเต้น ทำให้ไม่มีแม้ที่จะจอกรถ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 50
       ในใจผมก็คิดไว้แล้วว่าต้องเจอเหตุการณ์เช่นนี้ เราจึงตัดสินใจเดินทางต่อ โดยตั้งใจจะไปกางเต้นที่ อช.ขุนสถานซึ่งห่างจากดอยเสมอดาวประมาณ 40 กิโลเมตร แต่ทางเป็นแบบรัดเลาะไปตามหุบเขา หนทางไม่แนะนำสำหรับรถเก๋ง
แต่ก็ไปได้เหมือนกัน สิ่งที่คาดไว้ก็มีมาอีกครั้ง ที่กางเต้นเต็ม ที่จอดรถไม่มีต้องจอดไว้ด้านล่าง โอ้พระเจ้า

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 51
       ร้านอาหารที่ขุนสถาน อร่อยใช้ได้เลย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 52
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 53
       งานนี้ผมทำการบ้านมาดี ที่สำรองของผมคือ หน่วยจัดการต้นน้ำขุนสถาน มีแค่เต้นผมกับข้างอีกเต้นเท่านั้น เงียบ สงบ ห้องน้ำห้องท่า มีมากกว่า 4 ห้อง อาหารที่แนะนำ มี ผัดฟักแม้ว พิกัดตามป้ายในรูปเลยด้านบนเลยครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 54
       เวลาเช้าชั่งไวเสียนี้กะไร อาบน้ำล้างหน้า แปลงฟัน ทานอาหารเช้าฉบับแคมปิ้ง แล้วเดินทางต่อยัง ขุนสถาน

อุทยานแห่งชาติขุนสถาน มีพื้นที่กว้างใหญ่เป็นพื้นที่ป่าสงวนแห่งชาติป่าฝั่งขวาแม่น้ำน่านตอนใต้ ในท้องที่ อำเภอนาน้อย และอำเภอนาหมื่น จังหวัดน่าน ส่วนใหญ่ปกคลุมด้วยป่าไม้ชนิดต่างๆ คือ ป่าเบญจพรรณ ป่าเต็งรัง ป่าสนเขา ป่าดิบเขา ป่าดิบแล้ง สัตว์ที่พบเห็นได้แก่สัตว์จำพวกสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม สัตว์เลื้อยคลาน สัตว์ครึ่งบก ครึ่งน้ำ นก ปลา แมลงชนิดต่างๆ

ความเป็นมา : ในปี พ.ศ. 2541 ศูนย์อุทยานแห่งชาติ จังหวัดน่าน ได้มีหนังสือที่ กษ 0712.ศอช.จ.น่าน/1 ลงวันที่ 7 เมษายน 2541 ถึงส่วนอุทยานแห่งชาติ กรมป่าไม้ในขณะนั้น ว่าบริเวณพื้นที่ป่าสงวนแห่งชาติป่าห้วยแม่ขะนิง ป่าน้ำสาและป่าสาครฝั่งซ้าย และป่าฝั่งขวาแม่น้ำน่านตอนใต้ ในท้องที่อำเภอเวียงสา อำเภอนาน้อย และอำเภอนาหมื่น จังหวัดน่าน มีความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรป่าไม้ ทรัพยากรสัตว์ป่า มีลักษณะโดดเด่นอัศจรรย์ และมีศักยภาพเพียงพอที่จะพัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยวและนันทนาการสำหรับประชาชน มีพื้นที่ประมาณ 300,000-400,000 ไร่เศษ เหมาะสมและสมควรจัดตั้งเป็นอุทยานแห่งชาติ ดังนั้นจึงเห็นควรให้กรมป่าไม้ พิจารณาจัดส่งเจ้าหน้าที่ออกมาสำรวจ ประกาศจัดตั้ง และควบคุมพื้นที่ดังกล่าว เพื่อประกาศเป็นอุทยานแห่งชาติต่อไป
Cr.http://www.dnp.go.th/parkreserve/asp/style1/default.asp?npid=234&lg=1

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 55
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 56
       อิ่มเอมกับการท่องเที่ยว สุดท้าย ท้ายสุดก็ต้องเดินทางกลับสู่ บ่อวิน ชลบุรี ดังนั้นก็ขอจบการ รีวิวเพียงเท่านี้ หวังว่าทุกคนคงมีความสุขจากการรับชม ไม่มากก็น้อย


 แก้ไขเมื่อ : 28/1/2557 15:06:33

 แก้ไขเมื่อ : 28/1/2557 15:08:10

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 57
      


 แก้ไขเมื่อ : 28/1/2557 15:07:30

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 58
       ขอบคุนค๊าฟฟฟฟ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 59
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 60
      

แสดงความคิดเห็นย่อย