คำตอบที่ 121
       เห็นตราข้างรถ เป็นรถของกรมป่าไม้ แต่ละคน ถืออาวุธครบมือ เลยถามเขาว่า "พี่ ๆ ทางข้างบน ไปทะลุไหนได้รึป่าว" เขาตอบมาว่า "ทะลุทับเบิก ร่องกล้าได้" ผมถามต่อว่า "ทางที่ไปไกลไม๊ ทางดีกว่าหรีอแย่กว่าที่มา ชันไหม?" เขาตอบมาว่า "ไม่ไกลหรอก แค่ 5 กิโลเอง ทางไม่ค่อยชันหรอก ไปสักหน่อยเดียวก็ทางเรียบแล้ว พวกคุณมาได้ถึงขนาดนี้แล้ว ใจรึป่าว ที่มายังมาได้ ก็ไปต่อได้"

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 122
       ได้ยินคำว่า "ใจรึป่าว" เท่านั้นแหละ มันเป็นแรงผลักดัน ที่จะไปต่อเลย แล้วอีกอย่าง ตอนนี้ก็เวลา16.00น แล้ว ถ้ากลับลงทางเก่า เป็นทางลงเขาชันมาก สู้เดินหน้าต่อ ไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า และเป็นเส้นทางที่ท้าทาย ว่าข้างหน้า จะเจออะไรบ้าง เขาว่าเป็นป่าดิบ มีต้นเมเปิ้ลพันปี ลองเข้าไปดูสักหน่อย ว่าเป็นยังไง ตกลงกันได้แล้ว ก็ไปต่อครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 123
       ตรงเนินนี้ จะเป็นเนินที่สูงที่สุดของดอยตั่วเพ่ง ก่อนจะเข้าป่า เป็นจุดที่ใกล้ที่สุดของภูแผงม้า

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 124
       ตรงจุดนี้ จะมองเห็นได้อย่างกว้างไกล มองเห็นหมู่บ้านเข็กน้อยอยู่ไกลลิบ ๆ และทางที่ผ่านมา

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 125
       ทางที่ขึ้นมาจุดตรงนี้ เป็นเนินเรียบ ๆ แต่ลาดยาว ชันเหมือนกัน แต่ลื่นมาก เพราะหญ้ายังสดอยู่ กว่าจะมาถึงจุดนี้ ก็เป๋ซ้าย เป๋ขวา เหนื่อยน่าดู แล้วก็เก็บภาพทางที่มาเป็นจุดสุดท้าย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 126
       แล้วเราก็เข้าป่าดิบกัน ข้างในครึ้มมาก แสงน้อย และก็ชื้นมาก มีต้นปรงขึ้นอยู่มากมาย ลักษณะต้นสูงมาก สงสัยมีอายุหลายร้อยปีแล้วกระมัง เพราะต้นปลงนี้จะโตช้ามาก นีแต่ละต้นสูงไม่ตำ่กว่า 3-4 เมตร เนินที่เห็นนี่ชันมาก ตรงกลางเป็นร่องมีหินลอย วิ่งได้เลนส์เดียวคือเลนส์ขวามือของรูป ลาดเอียง และก็ทั้งชัน ทั้งลื่น เพราะเป็นดินเหนียว ยังเปียกชื้นอยุ่ ตรงนี้ผมเกือบกลิ้ง แต่ก็รอดมาได้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 127
       ต้นปรงพันปีในป่าดิบ

 แก้ไขเมื่อ : 6/11/2555 21:30:28

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 128
       พอไปได้สักพัก ก็เจออีกอุปสรรคนั่นคือ ไม้ล้มขวางทาง แต่รถสามารถลอดไปได้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 129
       มาถึงตรงนี้ ก็เย็นแล้ว 4 โมงกว่า ๆ ป่าก็ทิบ ไงก็ต้องออกไปให้ได้ก่อนค่ำ ไม่งั้นก็จะหนาวมาก เพราะดูจากสภาพป่าแล้วไว้ใจไม่ได้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 130
       แล้วก็มาเจอต้นไม้นี้ มีลูกสีน้ำเงิน ไม่ทราบว่าชื่ออะไร ใครรู้ช่วยตอบที

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 131
       ขี่มาเรื่อยๆ ก็จะมีแอ่งน้ำอยู่ด้านขวามือ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 132
       ก็ยังมาเรื่อย ๆ อย่างทุลักทุเล เพราะทางข้างในนี้ จะเป็นทางดินเหนียวชื้น ๆ จะลื่นมาก ถ้าขี่บนหญ้า หญ้าก็ยังสดชื้น ลื่นเหมือนกัน ทางก็เป็นร่องลึกอ๊อฟโร้ด เกือบล้มตั้งหลายที ส่วนมากก็ขึ้นเนิน ล้อหลังจะปั่นฟรีตลอด ต้องผลัดกันลงเดินเป็นสิบ ๆ เนิน เหนื่อยเอามาก ๆ นึกท้ออยู่ในใจว่า กูบ้า มาทำอะไรอยู่ในป่านี้ว่ะ มาค้นหาอะไร แต่ก็สนุกไปอีกแบบนึง เป็นอย่างนี้ตลอดเส้นทาง แล้วก็ต้องลอดไม้ล้มขวางทางอีกต้นหนึ่ง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 133
       บางทีก็ต้องข้ามขอนไม้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 134
       อืม ลืมบอกคำบอกเล่าตอนหนึ่งของเจ้าหน้าที่ป่าไม้ไว้ว่า เมื่อเข้าไปแล้ว จะเจอทางขาดอยู่ แต่จะมีสะพานไม้ผุ ๆ อยู่ที่นึง แต่มอไซค์ก็ไปได้ เราก็เข้ามาเรื่อย ๆ ก็มาจะเอ๋กับสิ่งที่เจ้าหน้าที่ป่าไม้บอกไว้ เป็นสะพานไม้ผุ ๆ จริง ๆ แล้วไม้ก็หลุดเป็นช่วง ๆ ด้วย แถมเป็นตะพัก บันไดพาดอยู่ข้างล่าง ดูแล้วเวลาข้าม คงติดเครื่องเร่งขึ้นไม่ไหวแน่ ต้องมีการดันตูดกันอีกแล้ว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 135
       เราก็ลงมาสำรวจดู ความแข็งแรงของสะพาน ต้องจัดเรียงหมอนไม้สะพานกันใหม่ เพราะมันกระจัดกระจายไม่เป็นระเบียบ ก่อนขึ้นสะพานไม้ก็หัก จึงต้องหาก้อนหินใหญ่ ๆ มาวาง จะได้ไม่ตกตะพัก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 136
       เอารถขึ้นไปแบบหวั่น ๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 137
       สะพานเป็นตะพักอยู่ด้านล่าง ทางขึ้นเป็นเนินผาชัน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 138
       ถ้าเป็นหน้าน้ำ สงสัยสะพานคงโดนน้ำป่าพัดหาย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 139
       เวลาเอารถข้าม แล้วต้องขึ้นผาชันแถมต้องโค้งซ้าย ทุลักทุเล ต้องปล้ำกันขึ้นทีละคัน ถึงจะขึ้นกันมาได้ เล่นอาซะเหนื่อยเลยตรงนี้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 140
       ขึ้นจากสะพานได้ ก็ขึ้นเนินอีกแล้ว ดินชื้นแฉะอีกตามเคย ลื่นก็ลื่น สุดท้าย ผมก็มากลิ้งตรงช่วงสุดท้ายนี่ครั้งนึง แต่กลิ้งลงแบบเบาๆ พอตั้งหลักได้ ไม่บาดเจ็บอะไร และก็ต้องหลบขอนไม้ที่ล้มหักขวางทางอยู่

 แก้ไขเมื่อ : 7/11/2555 1:59:17

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 141
       ไปได้อีกพัก เจอไม้ล้มขวางทางอีกแล้ว ต้องหาไม้มาหนุนเสริม เพราะเจ้าเวฟไอผม พื้นแคร้งมันต่ำ ถ้าไม่เสริมก็จะติดคางหมู ทำให้คางหมูแตกได้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 142
       เลยจากขอนไม้ล้มมาไม่ไกล โอ้ว พระเจ้า เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงแล้ว "ถนน!" นั่นเอง ผมตะโกนออกมาอย่างดีใจ "โอ้ย กูรอดแล้ว จากนรกแล้วโว้ย 5 5 5"

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 143
       เย้ ๆ ถึงถนนแล้ว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 144
       เห้อ กว่าจะถึงตรงนี้ได้ หมดแรงข้าวต้มเลย เหนื่อยก็เหนื่อย หิวก็หิว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 145
       น้าเบิ้มหิวจนเพ้อ ตาลอย เพราะทุก ๆ คน ก็ไม่ได้กินข้าวกลางวัน แถมใช้พลังงานไปจนหมดแรงข้าวต้มแล้ว คิดถึงข้าวร้านดวงใจ ที่ภูหินร่องกล้าแล้ว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 146
       เหลืออีกแค่ไม่ถึง 100 เมตรก็ถึงถนนแล้ว เราจึงต้องเดินไปสำรวจเส้นทางกัน แต่....มันไม่ใช่ทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ เพราะทางออกเป็นทางลาดลง เป็นดินเหนียวเปียกชื้น มีตะไคร่น้ำเกาะ และก็ไม่เรียบ หาไลด์แล้ว ต้องวิ่งเลนส์ซ้ายลาดเอียงได้ไลด์เดียวเท่านั้น เพราะไลด์ขวาลงไม่ได้ เป็นตะพักตัดตรง เพราะทางออก ทางอุทยานได้ขุดร่องน้ำไว้ ตัดทาง เพื่อไม่ให้รถยนต์เข้าไป กลัวว่าใครจะเข้าไปล่าสัตว์ หรือไปตัดไม้ทำลายป่า รึจะกันพวกออฟโร้ดเข้ารึป่าวก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ ๆ ว่าไม่อยากให้ใครเข้าไป

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 147
       เวลาลง ต้องดึงตูดไว้ เพราะลื่นมาก แล้วเป็นหน้าตัด

 แก้ไขเมื่อ : 7/11/2555 4:30:10

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 148
       น้าโหน่งกำลังบรรจงลงตะพัก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 149
       เก็บภาพไว้เป็นที่ระลึกหน่อยว่า เราได้พิชิตมาแล้ว "ดอยตั่วเพ่ง ทะลุทับเบิกร่องกล้า ด้วย เวฟไอ 125 และ เคเอสอาร์"

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 150
       น้าเบิ้มกับป้ายทางเข้า

แสดงความคิดเห็นย่อย