WeekendHobby.com Enjoy It With Friends.. :)


เสาร์,21 ธันวาคม 2567

เรื่องเล่าคนตกปลา

ทุบไอ้สากที่สัพพะยื้อ

น้ำใจ

โฉมเอยโฉมงาม

แข่งขันตกปลาสัญจร#1

ปลายฝนต้นหนาว

แข่งขันตกปลาแสมสารครั้งที่#6

ลองเรือใหม่กับไต๋โก๊ะ

หูดำที่เกาะค้างคาว

ไปลุยโฉมงามกับไต๋น้อง

ยุทธการหักเขี้ยวอินทรี

สานสัมพันธ์คนตกปลาปี3

ปลายักษ์ในตำนาน

ราพาร่าพรางตัว

สานสัมพันธ์คนตกปลา ครั้งที่ 4

สานสัมพันธ์คนตกปลาปี 4

สานสัมพันธ์คนตกปลาปี5

ธิดาย่ำสวาท

กุเลาเกมส์คนวัยมันส์

เมษาพาเพลิน

มิตรภาพไร้พรมแดน
ตอน..บุกรังสีทองตะลุมบอนเก๋าถ่าน
วันที่ 9 - 12 ก.พ. 2550
เรือ Ocean One Ranong ไต๋นุ

ผู้ร่วมทริบ 1.หมูโอเชี่ยน 2.สุจินต์ 3.โกเพชร 4.เอกไนจีเรีย 5. กอล์ฟ 6.บังเลาะ 7.เอกสุพรรณ 8.ตุ๊เยอรมัน 9.แอ๊น และ 10.เคี้ยง

รวมดาวกระจุยตะลุยเมียนม่า ตอน 2
เช้าวันใหม่ในวันที่ท้องฟ้าสดใส น้ำทะเลยังคงเป็นสีครามเข้ม สายลมพัดพริ้วไหว เย็นสบายกายแก่ผู้ได้สัมผัส สมาชิกหลายคนเริ่มทยอยตื่นจากการหลับไหล แต่ยังมีอีกหลายคนที่พึ่งจะได้นอน เพราะพึ่งจะรามือกับฝูงเยลโลฟิล เอาเมื่อดวงตะวันโผล่ขึ้นฟ้านี่เอง “ หวัดดีตอนเช้าครับพี่สุจินต์ ม่ะ มากินกาแฟ ข้างบนก่อน” เสียงโกเพชรกล่าวทักทายเพื่อนผู้ร่วมทาง สภากาแฟลอยน้ำเปิดฉากขึ้นบนชั้นสองของเรือ เสียงพูดคุยถึงวีรกรรมที่แต่ละคนสร้างมาดังระงม “เมื่อคืนนี้นะ ให้ไอ้เท้งไล่ช้อนปลานกกระจอกมาเกี่ยวเบ็ดแทบไม่ทัน เล่นตัวต่อตัวเลยนะ สุดยอดเหยื่อเด็ดจริงๆ ” โกเพชร สาธยายสรรพคุณของปลานกกระจอกที่นำมาเป็นเหยื่อ “แล้วโกเพชรต้องจ่ายให้ไอ้เท้งเท่าไหร่ละ ตัวละร้อยไม่ใช่หรือ ฮ่า...” พี่หมูโอเชี่ยนเอ่ยปากแซวแบบทีเล่นทีจริง แต่คนฟังกลับขำไม่ออก โกเพชร เงยหน้าขึ้นมาแล้วยกมือขวาขึ้นกางนิ้วออก 4 นิ้ว ก่อนจะพูดว่า “4 ตัว เอง โห้ยนะไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ มันซัดทุกดอกเลยน้าหมู มันส์จริงๆ” โกเพชรกล่าว ก่อนจะยกแก้วกาแฟขึ้นซด วงสนทนายังคงดำเนินต่อไปในขณะที่เรือ Ocean One Ranong แล่นฝ่าพื้นน้ำสีครามเข้ม สู่จุดหมายข้างหน้าคือ ‘ดอนตะวันแดง’ แหล่งชุมชนของปลาแดงสีทองและปลาเก๋าถ่านอยู่ชุกชุม

“เอ้า เรือถึงหมายแล้วมัวแต่คุยกันเพลินอยู่นั้นแหละ ลงมาตกปลากันเร็ว” โกเพชรแหกปากโหวกเหวก ตะโกนบอกเพื่อนพ้อง ให้มาตกปลาเมื่อเรือ Ocean One Ranong เดินทางมาถึงจุดหมาย สมาชิกทุกคนรีบกระวีกระวาด คว้าคันคู่ใจ ด้วยความกระหายที่จะเจอกับเก๋าถ่านและปลาสีทองไซร์มหึมา มองดูชุดอุปกรณ์ปลายสายที่แต่ละคนเตรียมไว้สำหรับตกปลาน้ำลึกที่มีระดับน้ำ 180 ถึง 200 เมตร ต่างก็ใช้สายเอ็นขนาด 120 Lb. หรือ 150 Lb. ยาวประมาณ 1.50 เมตร ถึง 2 เมตร ปลายสายห้อยตะกั่ว จากตะกั่วสูงขึ้นมาประมาณ 50 เซนติเมตร จะผูกสาย เอ็น ขนาด 120 ปอนด์ ผูกตัวเบ็ดขนาด 13/O หรือ 15/O เพียงตัวเดียว ด้วยเหตุผลเวลาทิ้งเหยื่อสายรีดเดอร์จะไม่ขึ้นมาพันกับสายเมน เมื่อสมาชิกยืนประจำตำแหน่งเตรียมพร้อมกันเรียบร้อยแล้ว เสียงน้าเหน่ง ซึ่งเป็นคนเรือ ตะโกนบอกเจ้าเท้งว่า “เท้งโว้ย ไปเอาปลามาแล่ทำเหยื่อสัก 10 ตัว ป่ะ” เจ้าเท้งเด็กเรือชาวพม่าคนขยัน ยกตระกร้าที่มีปลาโอตัวใหญ่ 7 – 8 ตัว เตรียมมาทำการแล่เนื้อ เป็นก้อนๆ แล้วแจกจ่ายให้ทุกคนนำไปเกี่ยวเบ็ด จากนั้นเสียงตะกั่วขนาดใหญ่ ก็กระทบผิวน้ำดัง ‘ต๋อม แต๋ม’ อยู่เป็นระยะ “โอ้ยยยย ทำไมยังไม่พื้นสักทีฟ่ะ น้ำลึกกี่เมตรละครับเนี่ย” เอกไนจีเรีย บ่นออกมาอย่างดัง เพราะหย่อนสายไปนาน ตะกั่วก็ยังไม่ถึงพื้นสักที “น้ำลึก สองร้อยยี่สิบเมตร สูบบุหรี่รอได้เลยครับ” ไต๋นุ ร้องบอก “ไอ๋หย๋า ทำไมมันลึกโคตรๆ ยังงี่แค่กรอสายเก็บตะกั่วเปล่าก็เมื่อยแล้ว วู ฮ่า!” บังเลาะสบถออกเสียงดัง

ฉับพลันนั้นเองเมื่อ เอกไนจีเรียหย่อนตะกั่วเตะถึงพื้น “อึ๊บ อารายวะ ตะกั่วถึงพื้นปุ๊บ มันเอาเลยรึวะนี่” เสียงเอกไนจีเรีย ดังก้องชวนให้สายตาหลายคู่จากเพื่อนที่อยู่รอบข้างหันไปมองยัง เอกไนจีเรียเป็นจุดเดียว “อารายฟ่ะอ้ายเอก เอ็งเอาก่อนอีกแล้วรึวะ ทู๊กหมายเลยนะเอ็งนี่” โกเพชร กล่าวอย่างอิจฉา แต่ในใจกลับชื่นชมหลานชาย “ตัวนี้ท่าจะใหญ่เอาเรื่องด้วยสิ คันเบ็ดงี้โง้งสุดแอ็คชั่นเชียว” พี่หมูโอเชี่ยนกล่าวเสริม “หนักๆ อย่างนี้ระวังจะเป็นน้องมายก็แล้วกัน แล้วจะรู้สึก ฮะ ฮา!” พี่สุจินต์ พูดจบก็หัวเราะร่า “อุ๊บ ของผมปลากินแล้ว ฮ่า เห็นป่ะ ปลาก็กินของข้าเหมือนกัน แหมมันหนักดีวะ” โกเพชรร้องตะโกนด้วยความสะใจ จากนั้นความชุลมุนวุ่นวายก็เกิดขึ้น เมื่อปลาเข้าฉวยเหยื่อทุกคันที่หย่อนลงไป มหกรรม โยกของหนักเริ่มต้นขึ้นอย่างดุดันเสียงลมหายใจติดเทอร์โบ ดังขึ้นที่ละคนสองคน “อารายกันน้าโย อัดปลาแค่เนี่ยถึงกับติดเทอร์โบด้วยรึ เสียงดังฟืดฟาด ฟืดฟาด แฮ่ะ แฮะ” โกเพชรได้ที่แซวนายชนบท สะหนึ่งดอก ยามนี้ไม่ว่าจะเหลียวมองไปทางไหน ตั้งแต่หัวเรือ กลางเรือหรือแม้กระทั้งท้ายเรือ จะเห็นท่าทางอัดปลาจนคันโค้งทั้งนั้น เวลาผ่านไปพักใหญ่ทุกคนอัดปลาแดงสีทอง ไซร์ใหญ่มานอนในตระกร้ากันหมดแล้ว ยกเว้นเพียงคนเดียว นั้นคือ เอกไนจีเรีย ที่ยืนถือคันอัดกับตัวปริศนา ไม่ขึ้นสักที โกเพชร เฝ้ามองดูอยู่นานจึงพูดออกมาว่า “ปุ๊ดธ่อโว้ย อ้ายเอก เอ็งยืนถือคันอย่างงี้เมื่อไหร่จะได้ตัวละวะ นี่เอามานี่ตูจะทำให้ดู” โกเพชรกล่าวจบ นายเอกไนจีเรีย จึงยื่นคันส่งให้ “เอาเลยลุง ลองเล่นกับน้องมายดู เมื่อกี่ไม่รู้ใครแช่งผม ให้เป็นน้องมาย หึหึ” เอกไนจีเรียกล่าว “คันหักไม่ว่ากันนะ โอเค ม่ะ นี่แน่ อึ๊บบบบบ อ๊ากกกกกก” โกเพชรกล่าวพร้อมโหมแรงอัดน้องมาย หรือ ‘ปลาฉลาม’ ตัวป่วน ด้วยความหึกเหิมเต็มที่แต่ดูเหมือนสิ่งที่ตัวเองกำลังอัดอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่นั้น มันกลับนิ่งเฉยไม่สะทกสะท้านไม่เคลื่อนไหวใดๆ “ทำไมมันไม่ไปไหนเลยฟ่ะ รึ มันจะติดหินวะ” โกเพชรสีหน้าเริ่มแสดงความไม่แน่ใจกับสิ่งที่ตนเองอัดอยู่ “ติดหินชัวร์ แล้วโกเพชร” หลายคนลงความเห็น สีหน้าโกเพชรจากที่เคยหึกเหิม เปลี่ยนไปทันที “อ้ายหลานระยำ หลอกให้ตูอัดหินตั้งนาน ดู่ ดู มันทำลุงมันด้าย” โกเพชรสบถเสียงดังลั่น เมื่อรู้ตนเองโดนหลายหลอกให้อัดหินจนเหนื่อย

ความชุลมุนยังคงวุ่นวายไม่เลิก ทั้งบังเลาะ นายเคี้ยง พี่หมูโอเชี่ยน พี่ตุ๊ หรือมิสเตอร์แอ้น ต่างกำลังพันตูกับฝูงแดงสีทองสลับกับปลาเก่าถ่านที่ทยอยขึ้นมาเป็นระยะ “อู้ย น้าโย ชนบทเล่นเก๋าถ่านขึ้นมาอีกตัวแล้ว อิจฉา ๆ ” พี่สุจินต์ กล่าวเมื่อเห็นนายชนบทอัดเก๋าถ่านขึ้นมาเป็นตัวที่ 3 “สงสัยที่ตรงนั้นจะเป็นหลุมเก๋าถ่านละม้าง ผมขอเซ้งต่อ ได้ม่ะน้าโย ฮา!” พี่หมูโอเชี่ยนแซวแบบทีเล่นทีจริง “อ้าวนั้นอ้ายเอกเล่นของใหญ่อีกแล้วนะเอ็ง” โกเพชรร้องตะโกนลั่นเมื่อเห็น เอกไนจีเรีย งัดคันจนโค้งงอ พี่สุจินต์เห็นดังนั้นจึงกล่าวออกไปว่า “สงสัยจะเป็นน้องมายอีกตัวแหง๋ม ฮะ ฮา!” เอกไนจีเรียแสยะริมฝีปากก่อนจะพูดว่า “แหม พี่อย่าเรียกมันดิ เดี๋ยวมันก็มาหรอก” เอกไนจีเรียพูดจบก็ค้อนขวับใส่พี่สุจินต์ สะหนึ่งดอก “เฮ้ย ทำไมมันตื้อ ตื้อ เหมือนตัวเมื่อกี่เปรี๊ยบเลยวะ” เอกสบถเสียงออกมา “ชัวร์แล้วเอ็งเอ่ย เอ็งเจอน้องมายอีกตัวแน่แล้ว” โกเพชรเห็นอาการต่อสู้ จึงฟันธงดังเปรี้ยง “เวงแล้วมั๊ยละ ตู โดนน้องมายอีกแล้วรึฟ่ะ” เอกไนจีเรียถึงกับบ่นกระปอดแปด ก้มหน้ารับชะตากรรมที่ต้องยือยุด ฉุกกระชาก กับเกมส์ที่หนักหน่วงและยาวนาน มองดูสมาชิกแต่ละคนแม้จะเหนื่อยแทบขาดใจ จนเหงื่อไหลย้อยท่วมกาย เสียงหายใจแต่ละคนเริ่มติดเทอร์โบ แต่ก็ไม่มีใครละมือจากคันเบ็ดสักคน เวลาผ่านไปพักใหญ่ เจ้าเท้งทยอยปลาแดงสีทองตระกร้าแล้วตระกร้าเล่าลงสู่ห้องน้ำแข็ง ส่วนเอกไนจีเรียยังทะเลาะกับน้องมายไม่เลิก สีหน้าเอกไนจีเรียเริ่มปรากฎความเหนื่อยล้าให้เห็น สายตาเขามองหาใครสักคนที่อาสามาเป็นตัวช่วยรับช่วงต่อจากเขา “ลุงเอาม่ะ ตัวนี้ของจริงไม่ใช่หินแล้ว ใหญ่ด้วยนะ” เอกไนจีเรียหันมามองโกเพชรด้วยสายตาวิงวอน

“ตูไม่เอาแล้ว อย่ามาอ้อนสะให้ยากเลย ตูไม่เชื่ออีกแล้ว” โกเพชร ปฏิเสธคำอ้อนวอน ในขณะที่สองมือกำลังโน้มคันอัดปลา เอกไนจีเรีย ตกระกำลำบากเสียแล้ว เขากัดฟันดังกรอด กรอด ออกแรงที่เหลืออยู่ถาดโถมใส่คัน หมายจะเผด็จศึกคู่ต่อกรปิดเกมส์ที่ยืดเยื้อมานาน ในที่สุดฉลามร้ายตัวมหึมา ก็ยอมสิโรราบ เมื่อโดนงัดขึ้นสู่ผิวน้ำ “โอ้ โห้ยาวตั้ง 3 เมตรกว่า มิน่าถึงทะเลาะกันนานนัก” บรรดาไทยมุ่ง เมื่อเห็นเรือนร่างของฉลามตัวนี้ ถึงกับตะลึงในความใหญ่โต ของมัน “เก๋ เอาคีมมาตัดสายปล่อยมันไปที เร็วๆ หน่อยด้วยเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว บอกมันด้วยที่หลังไม่ต้องมากินเบ็ดตูอีก ตูเหนื่อย” เอกไนจีเรี่ยเรียกให้ เก๋ เอาคีมมาตัดสายเพื่อปล่อยมันคืนสู่น้ำ เกมส์จบลง นายเอกไนจีเรียยืนหอบซี่โครงบาน ผลปรากฎว่าโดนน๊อตทั้งคู่ เสียงเครื่องยนต์ทำงานอีกครั้งไต๋นุย้ายหมาย เมื่อปลาหยุดฉวยเหยื่อ “ป่ะ เดี๋ยวพาไปเล่นเยลโลฟิล” ไต๋นุบอก ก่อนจะทำหน้าที่ ควบคุมเรือแล่นสู่เป้าหมายข้างหน้า “อาบน้ำ นอนดีกว่า ปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัวแล้ว ถ้ามีนวดแผนโบราณก็ดีเน๊อะพี่ ” บังเลาะกล่าว เวลาระหว่างเดินทางนี้ จึงเป็นเวลาที่หลายคนนอนหลับเป็นตายในห้องแอร์ ที่เย็นฉ่ำ กระทั่งตะวันคล้อยตัวลงต่ำ เรือ Ocean One Ranong มาจอดทอดสมอสงบนิ่ง “เอ้า ตื่น ๆ ๆ ถึงหมายตกปลาแล้วครับ” เจ้าเก๋ ส่งเสียงร้องปลุกให้สมาชิกที่กำลังหลับไหล ลุกขึ้นมาราวีกับฝูงปลา

“ถึงหมายแล้วรึเก๋ นี่มันกี่โมงแล้วนี่” พี่หมูโอเชี่ยน งัวเงีย ลุกออกมาจากห้องนอนก็เอ่ยปากถามทันที “จะ 6 โมงเย็นแล้วเจ้านาย คืนนี้ตกปลากันที่นี่แหละพรุ่งนี้เช้าจะวิ่งพาไปเล่นเก๋าถ่านที่เดิมต่อ” นายเก๋สาธยายเสร็จสรรพ ก็ดีดคันส่งเหยื่อจิ๊กออกไป มหกรรมโยกเอวส่ายก้นเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง สมาชิกทยอยตื่นมาทิ้งเหยื่อจิ๊ก บรรเลงเพลงโยก โยก โยก รอบลำเรือ เพียงไม่นานคันในมือเจ้าเก๋ ก็โค้งวูบลง เมื่อปลาหลงกลมางาบเหยื่อจิ๊กเข้าเต็มเปา “อ่า....ติดแล้วปลาเข้าแล้วครับ โยก ๆ ไปเลยเดี๋ยวมันก็งับเอง” เสียงเจ้าเก๋ร้องบอก เพื่อกระตุ้นต่อมพยายามให้เพื่อนๆ เกิดความกระสันต์และเร่งกระดกก้น ในที่สุดความพยายามจากการกระดกก้นของนายกอล์ฟ พี่สุจินต์และ เอกสุพรรณ ก็บังเกิดผลเมื่อปลาเข้างับเบ็ดของคนทั้งสามจนคันโค้ง ‘ของผมก็ติดแล้ว ของผมด้วยติดเหมือนกัน’ เสียงลิงโลดด้วยความดีใจเมื่อปลาเข้าฉวยเบ็ดดังขึ้นเกือบจะพร้อมกัน สองมือของเอกสุพรรณ กุมด้ามฟอร์กิ๊ฟ ไว้แน่นแล้วออกแรงโน้มคันอัดปลา ทันใดนั้นเองปลาไม่ทราบสายพันธ์ดันทะลึ่งใส่เกียรหมา วิ่งกระชากสายออกไปอย่างรวดเร็ว เสียง ‘กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด’ จากรอกสปินนิ่ง กรีดเสียงยาวดังลั่น คันเบ็ด Blue Rose หรือกุหลาบสีน้ำเงิน โน้มลงตามแรงกระชากทันที “อึ๊บบบบบ....อู้ยยยย....ของผมตัวใหญ่มากเลย” เอกสุพรรณ เปล่งเสียงออกมาด้วยความตื่นตระหนก กับสิ่งที่ตนเองกำลังเผชิญอยู่ “ลดคันเบ็ดลงเร็ว อย่าตั้งคันสู้ เดี๋ยวคันหัก” นายชนบท ที่ยืนอยู่ข้างๆส่งเสียงร้องบอก เอกสุพรรณ รีบลดคันลง มือทั้งสองข้างยังกุมด้ามฟอร์กิ๊ฟไว้แน่น แขนทั้งสองข้างเหยียดตึง แนวระดับคันเกือบขนานกับพื้นผิวน้ำทะเล ปลาเจ้ากรรม ดันเชนท์เกียร์เร่งสปีดเร็วขึ้นกว่าเดิม สปูลรอกหมุนเร็วจี๊ ส่งเสียงร้องดังด้วยความปวดร้าว

สถานการณ์ยามนี้ ยากนักที่เอกสุพรรณจะสามารถพลิกสถานการณ์ จากฝ่ายรับเป็นฝ่ายรุกได้ แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็อุบัติขึ้น เมื่อคันกุหลาบสีน้ำเงิน ที่อยู่ในมือเอกสุพรรณ เกิดระเบิดขึ้น ‘โบ้งงงงง’ เสียงคันระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวแก้วหูแทบแตก สาย PE-6 ขาดสบั้นพร้อมกับปลายคันจมดิ่งลงสู่ก้นทะเล นายเอกถือด้ามคันที่เหลือปลายสั้นจุ๊ดจู๋ ยืนสงบนิ่ง เหมือนไว้อาลัยให้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตนเองเมื่อครู่นี้ อยู่พักใหญ่ “พระเจ้าช่วยกล้วยญี่ปุ่นทอด คันบลูโรส์ สุดสวาทขาดใจผมหักสะแล้ว” เอกสุพรรณส่งเสียงพึมพำเล็ดรอดออกมาจากริมฝีปากที่กำลังสั่นเทา ในหัวสมองเกิดความสงสัยขึ้น ‘มันเป็นตัวอะไรกันแน่’ “พี่สัตว์ประหลาดกินเบ็ดผม” นั้นคือคำพูดของเอกสุพรรณ “เออ มันคงชอบกิน อ่ะ เลยเอาไปกินทั้งปลายเลยไม่เหลือไกด์ให้ดูต่างหน้าสักตัว ฮ่า!” นายชนบทกล่าวติดตลก ยามนี้ทางท้ายเรือกำลังเปิดศึกตลุมบอนกับฝูงปลาที่โฉบเข้ามาท้าทายเล่นน้ำข้างเรือ อย่างบ้าคลัง “ปลามันเล่นรุมพวกเราแล้ว เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ก็พึ่งเจอนี่แหละ” กอล์ฟ พูดเสียงออกมา เมื่อเห็นปลากระโดดลอยตัวขึ้นเล่นน้ำดัง ‘ตูม ตูม’ “โน้น ตัวจ่าฝูงขึ้นเล่นน้ำชายไฟนู้นตีเหยื่อไปเล่นมันถึงชายไฟเลย” นายเก๋ แนะนำ พร้อมกับดีดคันส่งเหยื่อพุ่งออกสู่ชายแสงไฟ “อึ๊บ ...นี่แนะ เอาเข้าให้แล้ว” นายเก๋ ส่ายก้นได้ไม่ทันไร ปลาก็เข้าโฉบเหยื่อสะแล้ว ขณะเดียวกันโกเพชรที่ยืนอยู่ข้างนายเก๋ ก็โดนปลางาบเหยื่อ “ผมก็ได้เหมือนกัน อู้ย มันสะใจ จริงๆ” โกเพชรกล่าว เกมส์การต่อดำเนินไปอย่างดุเด็ดเผ็นมัน เลือดปลาไหลท่วมท้ายเรือจนเป็นสีแดงฉาน “โกเพชร รีบหมุนรอกเร็ว ไอ้หลามมันกำลังไล่งับปลาโกเพชรอยู่”

นายเคี้ยง เห็นปลาฉลามว่ายตามปลาแดงสีทองที่ติดเบ็ดโกเพชร จึงร้องตะโกนเตือน แต่ช้ากว่าฉลามร้าย เมื่อมันอ้าปากโชว์ฟันเลื่อย งับปลาแดงสีทองตัวนั้นอย่างจัง ‘กรึบ’ เสียงหนักแน่นชั่วกระพริบตา ปลาแดงสีทอง กว่า 6 กิโล ตัวนั้นก็เหลือแต่หัว ขึ้นมาให้โกเพชรเชยชม “ผมบอกโกเพชรหมุนเร็วๆ ไอ้หลามกำลังไล่ตามปลาโกเพชรอยู่ เป็นไงละ เหลือแต่หัว ฮะ ฮา!” นายเคี้ยงที่เห็นเหตุการณ์ตลอด สาธยายให้ฟัง “ก็มันหมุนเร็วแล้ว แต่มันไม่ทัน โดนงาบเหลือแต่หัว ” โกเพชรกล่าวเสียงอ่อย คิวขมวดย่น ไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเองที่เห็นฉลามร้ายขึ้นมาขโมยงับปลาถึงผิวน้ำ เวลาผ่านไปหลายคนมีอาการอ่อนล้า เมื่อร่างกายทนฝืนสังขารต่อไปไม่ไหว การพักผ่อนจึงเป็นทางออกที่ดีที่สุด สำหรับคืนนี้คงเป็นคืนฝันร้ายของเอกสุพรรณ เช้าวันใหม่ยามตะวันสายโด่ง เรือOcean One Ranong มุ่งหน้าสู่ดอนตะวันแดง อีกครั้งตามกระแสเรียกร้องของเหล่าสมาชิกที่ยังคาใจกับปลาเก๋าถ่านไซร์จัมโบ “น้าโย คราวนี้ปล่อยเก๋าถ่านให้ผมบ้างนะเมื่อวานผมยังตกไม่ได้เลยสักตัว” พี่สุจินต์กล่าวด้วยน้ำเสียงออดอ้อน เมื่อเรือแล่นมาถึงจุดหมาย ณ ดอนตะวันแดง “เอ้า..... ทุกคนเตรียมพร้อม ทิ้งบอม ครับ” เสียงนายเก๋ตะโกนลั่น บอกให้ทุกคนเตรียมพร้อม ทิ้งบอมเหยื่อ “เอ้า เอาเลย ไอ้เก๋าอ้าปากรออยู่ข้างล่างแล้วครับ” เสียงนายเก๋คนเดิม ส่งสัญญาณให้ส่งเหยื่อ ‘ต๋อม ต๋อม ต๋อม’ เสียงตะกั่วกระทบผิวน้ำ สายตาทุกคนเปรี่ยมไปด้วยความหวัง สองมือกุมคันเบ็ดกระชับแน่น “ อ้าว หัวเรือปลากินแล้ว วู้ กลางเรือก็กิน ท้ายเรือพี่ตุ๊ งัด เลย งัดเลย อย่าช้าเดี๋ยวมันเข้ารู” ไต๋นุ ส่งเสียงเชียร์ดังลั่น ยามนี้ ปลาเข้างาบเบ็ด เกือบจะทุกคันยกเว้น เอกไนจีเรีย กับพี่หมูโอเชี่ยน เท่านั้นที่คันยังชี้โด่อยู่อย่างนั้น “ฮิฮิ.. คราวนี้ปลามันเมินเอ็งแล้ววะอ้ายเอก” โกเพชรได้ที อัดปลาไปแซวหลายชายไป

แต่โกเพชรก็หัวร่อเยาะเย้ย เอกไนจีเรียได้ไม่นาน เมื่อคันที่ถืออยู่ในมือมีแรงกระชากสายจนคันโค้งลง “ครายบอกลุง ว่าปลามันเมินผม นี่แน่ะ อึ๊บ ใหญ่สะด้วย ฮะ ฮ่า!” เอกไนจีเรียตะเบ่งเสียงดังด้วยความสะใจ “ระวังมันจะเป็นน้องมายก็แล้วกัน ฮา ฮ่า!” พี่สุจินต์พูดจบ เพื่อนๆ ต่างหัวเราะด้วยความชอบใจ เอกไนจีเรียได้แต่ทำตาประหลักประเหลือก ส่งค้อน ดุ่นใหญ่เบอะเร่อ “แหม....อย่าพูดอย่างนั้นดิพี่ มันไม่เป็นมงคลกับผมเลยนิ” เอกไนจีเรียกล่าวพร้อมกับออกแรงโน้มคันอัดปลา ในที่สุดปลาเก๋าถ่านขนาดมหึมาก็ทะยานสู่ผิวน้ำเสียงดัง ‘ฟรุ๊บบบบ’ “โอ้โห ... อ้ายเอกนี่มันโคตรไอ้เก๋าเลยนะวุ่ย ไอ้หมอนี่มันมีดวงจริงๆ” โกเพชรกล่าวชื่นชมหลายชาย “ม่ายชาย ดวงลุง ฝีมือ ฝีมือตะหาก” เอกไนจีเรีย ฉีกปากยิ้มจนแก้มแทบปริ ขณะที่หลายคนกำลังชื่นชมกับปลาเก๋าถ่านตัวสีดำสมชื่ออยู่นั้น เอกสุพรรณ ก็กำลังอัดปลาตัวใหญ่อยู่เช่นกัน “ระวังคันจะหักนะ น้องเอก” นายเคี้ยง ร้องบอกเตือนเมื่อเห็นนายเอก ปั๊มคันตั้งสู้กับปลาอย่างเอาเป็นเอาตาย นายเคี้ยงพูดยังไม่ทันจะขาดคำก็เกิดเสียงดัง ‘โผ๊ละ’ ขึ้น “หา คันหักอีกแล้ว อารายวะ พูดยังไม่ทันจะขาดคำเลย” นายเคี้ยงกล่าว แต่นายเอกสุพรรณยามนี้ยิ้มไม่ออก เมื่อต้องเสียคันเบ็ดเป็นคันที่ 2 ไต๋นุมองดูเวลาก่อนจะร้องบอกออกมาว่า “ป่ะพี่โยเก็บเบ็ดกลับบ้านกันดีกว่าได้เวลาแล้ว” ไต๋นุร้องบอก

และแล้วเวลาแห่งความสุขก็หมดลง เรือ Ocean One Ranong เดินฝีจักร มุ่งหน้าสู่แผนดิน แม้เราจะต้องจากกันไปตามภาระหน้าที่และการงาน ภาพแห่งความสุข ความสมหวัง ความผิดหวัง รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ผมนายชนบท ขอบันทึกเรื่องราว เพื่อเก็บไว้เป็นความทรงจำ ดีๆ นี้ไว้ตลอดไป ....สวัสดีครับ.....

[กลับสู่หน้าเมนูหลัก]