WeekendHobby.com Enjoy It With Friends.. :)


พุธ,4 ธันวาคม 2567

เรื่องเล่าคนตกปลา

ทุบไอ้สากที่สัพพะยื้อ

น้ำใจ

โฉมเอยโฉมงาม

แข่งขันตกปลาสัญจร#1

ปลายฝนต้นหนาว

แข่งขันตกปลาแสมสารครั้งที่#6

ลองเรือใหม่กับไต๋โก๊ะ

หูดำที่เกาะค้างคาว

ไปลุยโฉมงามกับไต๋น้อง

ยุทธการหักเขี้ยวอินทรี

สานสัมพันธ์คนตกปลาปี3

ปลายักษ์ในตำนาน

ราพาร่าพรางตัว

สานสัมพันธ์คนตกปลา ครั้งที่ 4

สานสัมพันธ์คนตกปลาปี 4

สานสัมพันธ์คนตกปลาปี5

ธิดาย่ำสวาท

กุเลาเกมส์คนวัยมันส์

เมษาพาเพลิน

มิตรภาพไร้พรมแดน
ตอน. อินทรีหลังโขด
วันที่ 4- 6 เม.ย.48
ไต๋ปัญญา

ผู้ร่วมทริบ 1.คุณชัย Kendo 2.ไก่ซตน. 3.บัง 4.เล็กบางชัน 5.คุณโฟ

อินทรีหลังโขด
“ ฮัลโหล น้าไก่ รูปหล่อ พรุ่งนี้เจอกันที่แหลมงอบ ก่อนสี่โมงนะครับ” เสียงนายชนบทโทรศัพท์ไปหาน้าไก่ ซตน. “โอเค ครับสรุปว่าผมไปกับ เฮียชัยเคนโด และเฮียเล็ก รวมสามคนนะครับ” เสียงพูดคุย ทางโทรศัพท์เป็นการกำชับให้คู่สนทนา ถึงวันเวลาและสถานที่พบกัน “เหยื่อเป็นอย่างไรบ้างครับ แล้วปลาอินทรี ยังพอมีตัวมั๊ยละครับ” น้าไก่ยิงคำถามมาเป็นชุด “เหยื่อปลาทูพอมีแต่ไม่เพียบส่วนอินทรี มีหรือเปล่า ก็ต้องแล้วแต่โชควาสนาครับน้าไก่” นายชนบทกล่าว อุปกรณ์ชุดลอยสายตกปลาอินทรี ถูกหยิบขึ้นมาตรวจสอบความพร้อม แม้แต่รอกตกปลาตัวโปรด ก็ถูกนำมาล้างทำความสะอาดหลังจากที่พักรบไปเสียนาน สายหน้ารีดเดอร์ลวดเป็นขนาด 26 ปอนด์ พร้อมตาเบ็ดเบอร์ 10 ถูกนำมาประกอบ เป็นชุด ตามกรรมวิธีชุดสายหน้าสำหรับตกปลาอินทรี ฟันคมโดยเฉพาะ

ณ หมู่บ้านแหลมงอบ อำเภอแหลมงอบ จังหวัดตราด รถยนต์เปอร์โย สีน้ำเงินเข้มและรถกะบะโคโรราโด สี่ประตู สีฟ้า แล่นลัดเลาะมาตามซอย ก่อนจะมาสงบนิ่งยังบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งอยู่ติดคลองมีรถยนต์จอดเรียงรายอยู่หลายคัน บุรุษหนุ่มรูปงาม จำนวน 5-6 คน ก้าวลงจากรถหลังจากรถหยุดนิ่งแล้ว “เรือลำไหน อ่ะพี่” เสียงเฮียชัยถามขึ้นเมื่อก้าวเท้าลงมาจากรถในขณะที่สายตาสอดส่ายมองหาเรือที่จอดเรียงรายอยู่ในลำคลอง “ไม่รู้ดิ ผมไม่เคยมาลงกับเรือลำนี้เลย ไต๋ปัญญาหน้าตา ยังไงก็ยังไม่เคยเห็นด้วยสิ ฮะ ฮ่า ! แล้วนี่ตูจะรู้มั้ยเนี่ยว่าไต๋ยาคนไหน” นายชนบทกล่าวด้วยอารมณ์ขันตามแบบฉบับ แต่สำหรับบางคนอาจจะขำไม่ออก ขณะที่สมาชิกกำลังมืดแปดด้านอยู่นั้นเองก็มีชายสูงวัยเดินผ่านหน้ามาพอดี นายชนบทจึงรีบถามชายสูงวัยคนนั้นไปว่า “หวัดดีครับพี่ เห็นไต๋ยา มั๊ยครับ” ชายสูงวัยคนนั้นมองหน้าผู้ถามพักหนึ่งก่อนจะพูดออกมาว่า “ผมเองแหละครับไต๋ยา นี่คงเป็นคุณชนบท ละสิมาสะเกือบมืดเลยนะ” ไต๋ยากล่าวเชิงตัดพ้อเล็กน้อย “ใช่ครับ ผมเอง แฮะ ๆ กำลังมองหาไต๋อยู่พอดีเลย ป่ะขนของลงเรือเลยดีกว่า เย็นมากแล้ว” นายชนบทรีบตัดบท เรียกเพื่อนๆ ช่วยขนข้าวขนของลงเรือไต๋ปัญญาทันที “นึกว่าจะมาผิดท่าเสียแล้วอ่ะเด่ะ ดีที่ไต๋ยามาทันเวลาพอดี ไม่งั้นผมคง โดนเพื่อนๆ รู้ป่ะ พวกนี้แซวที อาจถึงกับเสียสุนัขเลยก็ได้นะครับ ไต๋ ฮ่า!” นายชนบท เปรยกับไต๋ยา เมื่อเรือเริ่มเคลื่อนตัวออกจากคลองสู่ทะเล โดยมีจุดหมายปลายทางคือ ‘เกาะกูด’ ระหว่างนี้ อุปกรณ์ที่แต่ละคนขนมา ถูกหยิบขึ้นมาประกอบ เพียงไม่นานกระบอกเก็บคันเบ็ดบนเพดานหลังคาเรือ ก็มีคันเบ็ดเสียบเรียงรายจนเต็มทุกกระบอก คืนนี้ไต๋ยาจะพาไปไดร์หมึก ข้างเกาะกูด เพื่อรอเวลา จะไปเกาะเรืออวนล้อมเพื่อขอแบ่งปันปลาทู ในตอนหัวรุ่ง

““ป่ะเดี๋ยวจะเอาเรือเข้าไปใกล้เรืออวนอีกสักหน่อย พอดีแถวๆ นั้นมีหมายอังเกย ลองตกดูเผื่อได้กับข้าวพรุ่งนี้” ไต๋ยาบอก เวลาตอนนี้ก็ปาเข้าไปเกือบจะ ตี 2 กิจกรรมหาปลามาเป็นกับข้าว เริ่มขึ้นเมื่อไต๋ยาขับเรือมาถึงหมายกองหิน “เฮ้ย น้องใหม่อัดปลาแล้วดูดิ อะไรฟ่ะทะเลเอาใจเด็กหน้า ใหม่อีกแล้ว” เสียงใครคนหนึ่งตะโกนร้องออกมาเมื่อเห็นหนุ่ม บัง น้องใหม่ กำลังงัดปลาจนคันโก่ง ไม่นานปลาอังเกยไซร์กำลังดีก็ถูกหนุ่มบัง งัดจนลอย “เย้ ... พรุ่งนี้เรามีปลากินแล้วละคร๊าบ” จวบจนฟ้าใกล้จะเริ่มส่าง ได้เวลาเรืออวนล้อม ทำการล้อมอวน ไต๋ยาสั่งถอนสมอเพื่อนำเรือเข้าไปใกล้เรืออวนลำนั้นเพื่อขอแบ่งปันปลาทูโม่ง “เป็นไง ไอ้โม่งเยอะม่าย” ไต๋ยาตะโกนถามเด็กเรือ “ปลาโม่งมีไม่เยอะ 20 กว่าตัวได้” เสียงเด็กเรือตอบกลับมา แม้ปลาทูจะมีน้อยเราก็ต้องเดินหน้า สู้ต่อไป ไต๋ยา หันหัวเรือสู่หมายกองหิน ยามฟ้าส่าง “เกี่ยวหมึกลงสายหน้าดิน ด้วยนะครับ หมายนี้มีไอ้โฉม กับแชกำ ด้วยครับ” ไต๋ยาสาธยายสรรพคุณหมายกองหินให้พวกเราฟัง น้าไก่ สุดหล่อ กับเฮียเล็กบางชัน พอได้ยินว่ามีปลาแชกำ ก็รีบคว้าคันมาเกี่ยวหมึกลงสายหน้าดินทันที “อ้าวใครใคร่ลอยก็ลอยไป ใครใคร่จมก็จมไปปลามันรอเหยื่อแล้วครับ” เสียงประกาศดังก้อง ท้ายเรือบัดนี้ ปล่อยสายลอยไว้ 2 สายเป็นการหยั่งเชิงกรณีที่เหยื่อขาดแคลน “อึ๊บ...” เสียงน้าไก่ ร้องดังอึ๊บ เมื่อออกแรงวัดคันอย่างแรง “อู้ยยยยย คันโง้งเชียว” น้องบัง ที่นั่งอยู่ข้างเหลียวมองคันในมือน้าไก่ ถึงกับสูดปาก พร้อมเขยิบตัวออกห่าง “ปลาอะไรอ่ะน้า ทำไมมันถึงดึงคันโง้งอย่างนั้นท่าทางจะตัวใหญ่ไม่เบา ” เกมส์การต่อ สู้ดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง น้าไก่ รูปหล่อ ปรับแดรกบ่อยครั้ง ประเดียวคลายออกประเดียวขันเข้า พีถีพิถันกับเบรคมากเป็นพิเศษ การต่อสู้ผ่านไปได้พักใหญ่ ปลาแชกำ ‘ตัวบักเอ๊บ’ ก็ถูกตะขอเกี่ยวขึ้นมานอนในตระกร้า “วู้ ตัวใหญ่ใช้ได้เลย ครับ เดี๋ยวคอยดูของผมบ้างจะเอาให้ตัวใหญ่ บะละกั๊ก กว่าตัวนี้อีก” เฮียเล็กบางชัน กล่าวแต่แฝงด้วยแรงอิจฉาอยู่ลึกๆ และชั่วเวลานาทีต่อมา เหมือนซาตานเข้าข้างอสูร คันเบ็ดในมือเฮียเล็กก็แรงดึง ‘ด๊วบ ด๊วบ’ ก่อนที่แรงกระชากอย่าง รุนแรงจะตามมา ‘ขวับ’ เสียงวัดคันดังขวับตามด้วยเสียงพูดของคนสะใจ“นี่แน่ะ บอกแล้วว่าตัวบะละกั๊ก คอยดูก็แล้วกัน” เฮียเล็กแสยะยิ้ม อัดปลาได้ไม่นาน โฉมงามตาพอง ก็แถตัวขึ้นมายังผิวน้ำ “ก๊าก นี่อะนะ ตัวบะละกัก มันหย่านมรึยัง ก็ไม่รู้เลยนะเฮีย” เสียงฮา ดังตรึมพร้อมคำถากถางจากเฮียชัย ผู้ซึ่งนั่งเรียงเคียงข้างอยู่ใกล้กัน “เอ้า ผมก็โดนปลากินให้แล้ว สงสัยจะคอกเดียวกับเฮียเล็กแหงม๋” เฮียชัยกล่าว โฉมงามไซร์เด็ก ตัวที่ 2 ของเฮียชัย มีขนาดไล่เลี่ยกับของเฮียเล็ก แต่แล้วเหตุการณ์ก็เปลี่ยนแปลงไปเมื่อจู่ๆ ปลาที่กำลังกินเหยื่ออยู่ดี ก็พลาดหยุดหายไปเสียดื้อๆ โดยไม่มีสาเหตุ “เอ๋ะ ปลามันหายไปไหนหมดละไต๋ ทั้งหน้าดินทั้งสายลอย เงียบฉี มาเป็นชั่วโมงแล้วนะ” คุณโฟ เอ่ยปากถาม “ป่ะย้าย เก็บเบ็ด ย้ายเข้าไปข้างในหน่อยดีกว่า” ไต๋ยากล่าว แต่นั้นก็เป็นทางเลือกที่ดี ที่ทุกคนเห็นพ้องต้องกัน ไต๋ยา จึงบังคับเรือแล่นเข้าหาเกาะกูด เวลานั้นทันที

ตะวันยามบ่ายคล้อย ดวงตะวันใกล้จะสิ้นแสงสุรีย์ ในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า ไต๋ยาขับเรือมาถึงหมายหินกองหน้าหา ดพร้าว “ตายห่ะ! ปลาทู ในห้องเหยื่อจมน้ำตาย หมดเลยไต๋ ” นายชนบทตะโกนเสียงดังลั่น เมื่อเปิดห้องเหยื่อ พบภาพปลาทูนอนตายเกลื่อนพื้นห้องเหยื่อ เหลือปลาโม่งเพียงไม่ถึง 3 ตัว การตามหาปลาอินทรียังไม่ประสบผล เหยื่อก็พลอยพา กันจมน้ำตามหมด ความหวังช่วงหัวน้ำดำ เริ่มริบหรี่ลงจนดับไปในที่สุดเมื่อ ปลาทูโม่งที่เหลือเพียง 3 ตัว ก็พร้อมใจกันทำตัวแข็งทื้อ ตายคาตะขอเบ็ด เหยื่อหมดเกลี้ยงไม่เหลือ เช้ามืดวันนี้คงจะต้องไปเกาะเรืออวนเพื่อขอแบ่งปันปลาทูอีกครั้ง ไต๋ยา ขับเรือแล่นเข้าใกล้เกาะอีกครั้ง “คืนนี้จอดตกปลาสากกันที่นี่รอเวลาตี 3 แล้วค่อยไปเกาะเรืออวน” ไต๋ยากล่าว สมาชิกบางคนก็ลงสายตกปลาสาก บางคนก็ขอตัวไปนอนพักผ่อน เวลาผ่านไปนานหลายอึดใจ ไม่มีแม้แต่เงาหัวของ ปลาสากสักตัว มีแต่กะเบนแมงวันที่มาเลาะเล็มเหยื่อ ให้ได้อัดพอคลายเหงา “วู้......ตรงนี้มัน ดงกะเบนแมงวันเลยนี่หว่า 4 ตัวแล้วนะ กะเบนล้วนๆ” เฮียเล็กสบถ ออกมาเมื่ออัดปลากะเบน แมงวัน ตัวน้อยขึ้นมา ทำการปลดเบ็ด แล้วปล่อยมัน ลงน้ำไป “เฮีย ไม่ใช่ไอ้ตัวเมื่อกี้ที่เฮียปล่อยไปหรอกรึ ฮ่า! ผมไปนอนดีก่า มีแต่ปลากะเบนแมงวัน” คุณโฟเอ่ยปากแซว พอแซวเสร็จก็หลบฉากไปนอนบนเก๋งเรือทันทีี

เช้าวันใหม่ ในวันที่มีปลาเหยื่อว่ายอยู่ในห้องเหยื่อเพียงสิบกว่าตัว “เมื่อคืนเรืออวนไม่ได้เหยื่ออีกแล้วละสิครับไต๋ยา” นายชนบทกล่าวกับไต๋ยาขณะนั่งเรือวิ่งสู่หมาย ปะการังเทียม “อื่ม ปลาทูไม่ได้เลย ไม่รู้มันหายไปไหนหมด” ไต๋ยากล่าว “เอ้าถึงหมายแล้วลงสายลอยสัก 2 สายก็พอนะครับ” นายชนบทบรรจงสะกิต คมเบ็ดลงใต้ผิวหนังสันคอปลาทู จากนั้นก็บริกรรมคาถาว่า ‘เอ้าแหลกสะ’ก่อนจะโยนปลาทูออกไปให้ไกลจากท้องเรือ นัยว่ามันจะได้ไม่ว่ายเข้ามาหลบใต้ท้องเรือ และเมื่อก้อนโฟมทุ่นแรกเคลื่อนห่างออกไปจากท้ายเรือประมาณ 40 เมตร เหตุการณ์ที่รอมานานก็เริ่มส่อเค้า เมื่อทุ่นโฟมถูกกระชาก จมบุ๋ม จมบุ๋ม แล้ววิ่งอย่างเร็ว “อั่นแน่ แสดงว่ากำลังโดนปลาไล่งับ มันจึงวิ่งหนีอย่างนั้น” ฉับพลันนั้นเอง ทุ่นโฟมก็แตกออกแยกออกจากกันเป็นสองส่วน สายเอ็นกรีดน้ำแยกเป็นทางยาว

‘ตั๊บบบบ’ ไต๋ยาคว้าคันขึ้นมาวัดอย่างรวดเร็ว “อื่ม อยู่แล้วใครจะมาอัดมาเอาไปเลย” ไต๋ยาส่งคันให้ “เอ้า นายบัง น้องใหม่มาอัดปลาหน่อยสิ” เสียงพี่ๆ เรียก นายบัง รับคันมาอัดเหมือนพระเจ้าเล่นตลก พอนายบังรับคันมาจากมือไต๋ปุ๊บ ปลามันก็กระโดดสะบัดหัว ฟาดหางแสดงตัวของมันทันที่ “อ้าว.....เฮ้ย......ก๊าก......ไอ้เต๊กเล้ง” เสียงสับสนปนขำๆ ของบรรดาพี่ ที่เห็นปลาเต็กเล้งกระโดด ดังลั่น “อัดไปเหอะ ซ้อมมือไปก่อนนี่แหละปลาครูของนักตกปลาเลยละ อย่ามองข้ามมันนะ ตกสนุกได้อารมณ์มันส์อย่าบอกใครเชี่ยว ” เสียงคุณโฟกล่าว เกมส์ต่อสู้เป็นไปอย่างตื้นเต้น แต่ได้รสชาติสนุกกว่าได้อัดอินทรี ในขนาดเท่ากันเสียอีก ไม่นานเต๊กเล้งตัวยาวร่วมเมตร ก็ถูกสำเร็จโทษ ขึ้นมาเป็นอาหารจานโปรด ‘แกงสับนก’ ในมื้อเที่ยงวันนั้นเอง เวลาห่างกันไม่นานคันของ น้าไก่ สุดหล่อก็โค้งลงวูบตามด้วยเสียงดัง ‘แกรกกกกก’ ของรอก ABU 6500 C ดังสนั่นลั่นเรือ “คันผม ครับคันโผ้ม ปลากินแล้ว” น้าไก่ตะโกนเสียงอย่างดัง คงเพราะเกรงว่าจะโดนปล้นคัน “แหม ไม่ได้เลยนะน้าไก่ มัย ไม่ส่งมา ให้ผมอัดเหมือนเมื่อกี้บ้างละ” เฮียชัยเอ่ยปากแซว ในไม่ช้าอินทรีตัวแรก ก็ถูกตะขอเกี่ยวขึ้นมาบนเรือ “เย้.....ดีใจจัง ได้อินทรีตัวแรกแล้วคร๊าบบบบบ” น้าไก่ ตะโกนก้องด้วยอารมณ์ดีใจสุดๆ จากนั้นทุกอย่างก็เหมือนเดิม คือ ‘เงียบฉี่’ “จะเก้าโมงเช้าแล้ว ปลาก็ไม่แหลกแล้ว ย้ายดีกว่า ครับไต๋” นายชนบทเสนอ ไต๋ยาก็สนอง “เดี๋ยวจะลองไปดูโขดหินข้างเกาะกูดโน้นดู ที่นั้นผมเคยพาแขกไปได้บ่อยๆ แต่ผมไม่ได้ไปมานานแล้ว” ไต๋ยากล่าว ก่อนจะสั่งถอนสมอแล้ว เดินหน้าไปยังโขดหินที่ว่า

ระหว่างเดินทางเป็นช่วงเวลาได้ผ่อนคลายกับอาหารมื้อเช้า กระทั้งเรือเดินทางมาถึงหมายโขดหิน พอสายสมอเรือตึง เรือปัดเข้าที่เข้าทางดีแล้ว ปลาทูเป็นตัวเขืองก็ถูกนำมาเกี่ยวเบ็ด “เอ้าแหลกสะเมิ้ง จะสองวันแล้ว ยังไม่แหลกของตูเลยสักตัว แหลกยากแหลกเย็นจริงๆ เล้ยนะเมิ้ง ฮ่า!” เสียงบริกรรมคาพร้อมเสียงสวด ดังถนัดหู ก่อนจะโยนกึ่งขวางปลาทู ตัวนั้นออกไป พอปลาทูสัมผัสพื้นน้ำ มันก็ทยานแหวกว่ายลากเอาทุ่นโฟมวิ่งออกไป “วิ่งจู๊ด แรงดีเหลือเกินเลยนะตัวนี้ แป๊บเดียววิ่งไปโน้นแล้ว” น้าไก่ สุดหล่อกล่าว บัดนี้ท้ายเรือ สายลอยสองสาย พร้อมที่จะถูกจู่โจมจากอินทรีฟันคมแล้ว เวลาผ่านไปไม่นานเท่าไร เสียงคำรามของรอก Accurate 197 สีฟ้าสดใสก็ดังขึ้น สายเอ็นกรีดน้ำแยกเป็นทาง นายชนบทปรี่เข้าไปคว้าคันมาอัด ในจังหวะนั้นเอง คันของน้าไก่ก็โค้งลงวูบพร้อมกับ สายเอ็นวิ่งออกจากรอกอย่างรวดเร็ว “โอ้โห้ อะไรจะปานนี้ รอมาตั้งวันกว่าไม่กิน พอจะกินก็ซัดพร้อมกันสองสายเลยวุ่ย” นายชนบทสบถคำออกมา การต่อสู้ ระหว่างคนกับปลาดำเนินต่อไป คู่แรก นายชนบทได้เปรียบคู่ต่อสู้หลายขุม เพราะประสิทธิภาพของระบบแดรก คู่ของรอก Accurate นั้นหายห่วงวางใจได้ เพียงเวลาไม่นานอินทรีตัวใหญ่ก็ว่ายฉวักเฉวียน สู่ผิวน้ำ ไต๋ยาบรรจงเกี่ยวตะขอ เมื่ออินทรีถูกลากเข้ามาอยู่ในรัศมี “เย้......สำเร็จแล้ว อินทรีโขดตัวนี้ใหญ่เอาเรื่อง” เสียงเฮ ดังลั่นเมื่อไต๋ยา เกี่ยวปลาขึ้นมาบนเรือได้สำเร็จ ส่วนอีกคู่ระหว่างน้าไก่ สุดหล่อกับคู่ต่อกรนั้นสูสีกันมาก พลัดกันรุกพลัดกันรับอยู่หลายครั้ง แต่ด้วยเพราะความสามารถเฉพาะตัว น้าไก่จึงหลอกล่อ ให้อินทรีตัวใหญ่ตัวนั้นเหินสู่ผิวน้ำ สู่คมตะขอจาก มือไต๋ยาได้สำเร็จ มันมีขนาดใหญ่เกิน 8 กิโลกรัม

“นับเป็นเราได้พบอินทรีกองหินสมดังตั้งใจแล้ว “วู้...เยี่ยม มั๊กม๊าก เลยครับน้าไก่ เดี๋ยวคอยดูตาผมบ้างนะ จะเอาให้ใหญ่ก่า ตัวนี้อีก” เฮียเล็กบางชัน ชื่นชมพร้อมข่มขวัญ “เอ้าคิวต่อไปของเฮียเล็กกับเฮียชัยนะครับ” รายการคิวต่อไปประกาศรายชื่อพร้อมส่งสายให้ปลาทูว่ายสู่พื้นที่ Killing Zone คราวนี้เราทยอยปล่อยสายลอยออกไปเป็น 3 สาย และเพียงไม่นานทุ่นโฟมอันหนึ่งก็ส่ออาการผิดปกติ “ดูๆ ปลาทูของผมกำลังจะโดนแด๊รกแล้วครับ” สิ้นเสียงเฮียเล็ก ทุ่นโฟมก็จมบุ๋ม ไปต่อหน้าต่อตา เฮียเล็กที่ยืน คุมคันเบ็ดไว้ออกแรงวัดคันเต็มกำลัง ‘วื้ดดดด’ “บ่ะไม่ติด มันรอดไปได้ ” เฮียเล็กวัดปลาวืดไปแล้ว ก็รีบกรอสายเก็บเข้ามาเช็คเหยื่อปรากฎว่า “ไอ๋หย๋า ปลาทูผมโดนแด๊รกเหลือแต่หัวโด่เด่ ” เฮียเล็กถึงกับเซ็ง แต่เหตุการณ์ที่กำลังจะเลวร้าย ก็พลิกสถานการณ์ เมื่อสายลอยอีก 2 สาย กรีดพื้นผิวน้ำตามด้วย คันเบ็ดที่โน้มลงตามแรงกระชาก “เฮีย ๆ ๆ ปลากินคันโน้นแล้ว” เสียงเฮียชัยตะโกนบอก “คันนี้ก็กิน เอ้าเฮียเล็กแก้ตัวใหม่” น้าไก่วัดคันย้ำไป 2 ฉึกก่อนจะยื่นคันส่งให้เฮียเล็กรับไปทำหน้าที่อัดปลา “งั้นน้องบังมาเอาคันนี้ไปอัด ระวังอย่า ให้สายมันไขว้กันนะ เดี๋ยวสายจะขาด” นายชนบทเรียกน้องใหม่มารับคันไปอัด ทั้งสองคนกับปลาอีก 2 ตัว ต่างพันตูต่อสู้กันอย่างดุเดือด บรรดาพี่เลี้ยง ส่งเสียงเชียร์กันไม่หยุด ในที่สุดเฮียเล็ก กับน้องบัง ก็สามารถลากอินทรี ขึ้นมา นอนบนเรือได้สำเร็จทั้งสองคน ระหว่างที่กำลังเป็นปลื้มกับผลงานทั้งสองตัว คันที่อยู่หน้า พวกเราไม่ปล่อยเวลาช่วงนาทีทองนี้ผ่านไปโดยง่าย แม้จะเหลือปลาสีกุนเพียง 3-4 ตัว เราก็รีบลงสายแข่งกับเวลา โดยคุณโฟ นั่งปล่อยสายอยู่ ทางหัวเรือ ส่วนน้าไก่ สุดหล่อ ยึดทำเลทางท้ายเรือ จริงดังที่คาดการไว้ เมือปลาเหยื่อของคุณโฟ ว่ายออกไปไม่ทันไรก็โดนแดร๊ก สะแล้ว “กินคามือเลยไอ้ตัวนี้” เสียงคุณโฟเปรยออกมา

มา การต่อสู้ระหว่างคนกับปลาเริ่มขึ้นอีกบทหนึ่ง ก่อนจะจบลงด้วย เวลาอันไม่นานเมื่ออินทรีตัวของคุณโฟโดน ตะขอเกี่ยวขึ้นมาถูกทุบหัวบนเรือ “ตัวต่อไปเฮียชัยเล่นเลยนะ” คุณโฟ กล่าวพร้อมกับปล่อยสายส่งเหยื่อให้ว่ายออกไป พอได้ระยะก็นำไปปักไว้ในกระบอกปักคันตรงหน้าเฮียชัยพอดี “เฝ้าไว้ด้วยละเฮีย พอมันกินก็เล่นเองเลยนะเฮียชัย” คุณโฟกล่าวสำทับ เฮียชัยชำเลืองสายตาเหลือบไปเห็นสายเอ็นที่เหลืออยู่ในสปูนเท่านั้นก็ร้องจ๊าก ขึ้นทันที “อ่ะ จ๊าก มีเอ็นเหลือติดแค่เนี่ย แล้วจะให้ผมเอาอะไรไปสู้กะมันละคร๊าบ มันวิ่งปู๊ดเดียวเอ็นก็หมดหลอดแล้ว ธ่อ! ” เฮียชัยบ่นกระปรอด กระแปรด “สายน้อยๆ อย่างนี่แหละสุดยอด ของความสุดยอดอัดไปเสียวไปงัย เฮีย ฮะ ฮ่า” คุณโฟ กล่าวติดตลก “ถ้าตัวใหญ่มากินจะทำยังไงละเนี่ย แค่มันขยับตัวเอ็นก็หมดแล้ว” เฮียชัยยังบ่นไม่ยอมเลิก เหมือนนรกมีจริง เมือคันเบ็ดที่ อยู่หน้าเฮียชัยค่อยๆ โน้มลง โน้มลง “เฮ้ย...เฮียชัยมันเอาแล้ว รีบวัดเลยเฮีย” นายชนบทร้องตะโกนเตือนสติเฮียชัย เมื่อคันเบ็ดเริ่มออกอาการว่าปลาฉวยเหยื่อ ก่อนที่ปลามันจะ ออกตัว Start ใส่เกียร์หมา “เวง..แล้วมั๊ยละพูดยังไม่ทันขาด คำตัวดันเจือกใหญ่อีกสะด้วยไอ้ตัวเล็กๆ ก็ดันไม่มากินเอ็นจะหมดแล้ว พี่โย มาช่วยหน่อยมันจะหมดแล้ว” เสียงเฮียชัยระล่ำระลัก นายชนบทรีบปรี่ เข้าไปคว้าคันมาถือตั้งคันชี้ตรงขึ้น นิ้วหัว แม่มือขวากดลงไปที่สปูนแน่น ไม่ให้โอกาส ปลาวิ่งลากออกไปได้แม้แต่นิ้วเดียว สถานการเยี่ยงนี้ ต้องอาศัยแอ็คชันของคันเบ็ดเข้าช่วยแล้ว “ม่ะ เอ็งหันหัวมา แล้วหันตูดไป” นายชนบท พึมพัมเหมือนสวดคาถาอะไรบางอย่าง มือซ้ายที่กุมคันเบ็ด ก็กระตุกคันเบาๆ เหมือนมันจะเข้า ใจคำสั่ง อินทรีตัวนั้นค่อยๆ หันหัวกลับวิ่งย้อนเข้าหาคนอัดทันที นายชนบทได้โอกาสรีบหมุนกรอสายเก็บจนเอ็นเริ่มมากขึ้น จึงส่งคันให้เฮียชัย รับไปอัดต่อ “เอ้าเฮีย เอาไปเล่นต่อ” เฮียชัยรับคันมาอัดก่อนจะพูดออกมาว่า “ที่หน้าที่หลังอย่า ใส่สายมาน้อยอย่างนี้อีกนะครับพี่โฟ มันเสียว” ในที่สุดอินทรีของเฮียชัยก็ถูกเกี่ยวขึ้นมาบนเรือได้สำเร็จมันมีขนาดใหญ่จนคนเห็นร้องออกมาว่า “สมแล้วที่มันวิ่งได้รวดเร็วอย่างนี้”

เรื่องราวของอินทรีหลังโขดหิน ก็ขอจบลงเพียงเท่านี้ แล้วพบกันใหม่กับเรื่องราวของกลุ่มคนรักตกปลาทะเล ในเวปไซต์ WeekendHobby.com ที่รวมตัวจัดงานสังสรรค์เปิดพรหมแดนมิตรภาพสู่ฤดูตกปลาทะเลตราด กระผมนายชนบท ต้องขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามผลงานเขียนของผม เริ่มจากนี้เป็นต้นไปท่านสามารถติดตามงานเขียนของผมได้ ในนิตยสารท่องเที่ยวตกปลา เล่นนี้ครับ ........สวัสดีนักตกปลา......

[กลับสู่หน้าเมนูหลัก]