WeekendHobby.com Enjoy It With Friends.. :)


พุธ,4 ธันวาคม 2567

เรื่องเล่าคนตกปลา

ทุบไอ้สากที่สัพพะยื้อ

น้ำใจ

โฉมเอยโฉมงาม

แข่งขันตกปลาสัญจร#1

ปลายฝนต้นหนาว

แข่งขันตกปลาแสมสารครั้งที่#6

ลองเรือใหม่กับไต๋โก๊ะ

หูดำที่เกาะค้างคาว

ไปลุยโฉมงามกับไต๋น้อง

ยุทธการหักเขี้ยวอินทรี

สานสัมพันธ์คนตกปลาปี3

ปลายักษ์ในตำนาน

ราพาร่าพรางตัว

สานสัมพันธ์คนตกปลา ครั้งที่ 4

สานสัมพันธ์คนตกปลาปี 4

สานสัมพันธ์คนตกปลาปี5

ธิดาย่ำสวาท

กุเลาเกมส์คนวัยมันส์

เมษาพาเพลิน

สายันรัญจวน

15-17 กุมภาพันธ์ 2545

"ดวงตะวันลับไป พาหัวใจให้หวน
ยามสายันรัญจวน ปั่นป่วนอุรา"

"ปลารัญจวน ครับพี่มันคือปลารัญจวน" เด็กเรือชื่อต้นบอกชื่อปลาตัวแรกที่เราได้ ในระหว่างที่เราไดร์หมึก ชื่อของมันทำให้ผม นึกไปถึง เพลง สายันรัญจวน ของพี่แจ้ ขึ้นมาในสมอง ทันที...

"ฮัลโหล พี่โย หรือครับ พี่ยกเลิกทริปนี้ได้มั๊ย" พี่หมูโปรโมเตอร์
"เป็นอะไรครับ ทำไม ต้องยกเลิกทริปนี้" ผมถามพี่หมูทันที
"เรือวุฒิ มันเสีย ยังซ่อมไม่เสร็จ ถ้าพี่ยกเลิกทัน ทางเพื่อนพี่จะมีปัญหามั๊ย" พี่หมูอธิบายถึงสาเหตุที่ต้องยกเลิกทริป
"หาเรือแทนเลยพี่ ยกเลิกไม่ได้แน่ ทุกคนเตรียมตัวกันมานาน เอาเรือใครแทนก็ได้" ผมบอกพี่หมูให้แก รีบจัดการหาเรือ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินแก้ โชคเรายังดี เมื่อเรือเกรียงไกรของไต๋โก๊ะ ยังว่างอยู่ 1ลำ เราให้วุฒิมาเป็นไต๋ ชั่วคราว ประจำเรือเกรียงไกร เพราะ เชื่อในฝีมือ ที่รู้เชื่อมั่นกันมานาน

กว่าเรือจะแล่นออกจากท่าอรุณี ก็เย็นมากแล้ว กว่าจะถึงจุดไดร์หมึก ซึ่งอยู่เลยจากเกาะช้างไปทางเกาะหวาย ก็ปาเข้าไป จะ 3 ทุ่ม พอเรามาถึง ก็มีเรือลอยลำเปิดไฟไดร์หมึก อยู่ก่อน แล้ว 3 ลำ เรือเกรียงไกร แทรกตัวเข้าระหว่างกลาง ทิ้งระยะห่างจากเรือแต่ละลำ ไกลพอสมควร แขนไฟ ถูกเด็ก ช่วยกันกางออก ไฟทุกดวง เปิดส่องแสงสว่างไสว หลอกล่อให้ เหล่าปลาหมึก หลงใหลในแสงสี โยทะกา หลายหลากสี ถูกหย่อนลงข้างๆ กราบเรือ ไปอัญเชิญ เหล่าหมึกน้อยใหญ่ ให้เข้ามาเกาะ แต่จนแล้วจนรอด เวลาผ่านเลยไป เลยไป ก็ยังไม่มีหมึกเข้ามาเกาะ โยทะกาเลยสักตัว แต่ทุกคนก็ยังไม่ยอมแพ้ ตั้งหน้าตั้ง โสกหมึก กันอย่างขมักเขม่น แล้วก็เป็นเจ้าหลิม คนเก่ง ที่ดึงเอาหมึกขึ้นมาเป็นตัวแรก หลายคนหมดความพยายาม หลบตัวเองเอาหัวไปซุก หมอนหลับสบายกันก็หลายคน เมื่อหมึกไม่มีเข้ามาเล่นไฟ เจ้าหลิม ก็ประกอบคัน ผูก ซาบิกิ โสก ปลาสะเลย ในขณะที่หลิมกำลัง โยกขึ้นโยกลง อยู่นั้น คัน 10 ฟุตก็โค้ง งอ ทำเอาหลิม ที่กำลังมันส์ ตกใจ ร้องเสียงหลงออกมาว่า "เฮ้ย พี่โย ปลากิน ปลากิน" ผมหันขวับไปมอง เห็นคันโค้ง จนปลายแทบจรดน้ำ สายวิ่งออกไปทางหัวเรือ ผาดเข้ากับสายสมอ แล้วก็ หลุดไป มันจากไป พร้อมทิ้ง ความงง งวยให้ เราต้องมาขบคิดกันว่า "ปลาอะไรวะ ดันมากิน ซาบิกิ"

หลิม จัดการ โยกคันใหม่ งัดขึ้น งัดลง ได้สักพัก คันก็โค้ง ด้วยแรงกระชากจากใต้น้ำ คราวนี้ ผมขอจัดการมันเอง ผมรับคันจากหลิม ทำหน้าที่ขอ เผด็จศึกเจ้าตัวนี้เอง มันวิ่งพาสายเอ็นออก ไปทางท้ายเรือ แล้วกระโดด ตูมๆๆ เหมือนกับปลาสากไม่ผิดเพี้ยน แสงสว่างจากดวงไฟ สะท้อน เกล็ด สีขาว วาววับ บนลำตัวมัน ใช่เลยปลาสาก " เฮ้ย ปลาสากโว้ย ไอ้สาก...แม่งดัน.แดกซาบิกิ.." สายหน้าของชุด ซาบิกิ เราก็ รู้กันอยู่ว่า เป็นเอ็นและมีขนาดเล็กมาก มันจะทนฟันอันแหลมคมของปลาสากได้สักแค่ไหน และแล้ว เมื่อคมตะขอสับฉึกและดึงตัวมันขึ้นมาบนเรือ ทุกคนยิ่ง แปลกใจกันใหญ่เมื่อ "ปลาสากตัวนี้ทำไมไม่มีฟันหว่า" มันปลาอะไรวะ ไอ้สากก็ไม่ใช่ ไม่เคยเห็นในพจนานุกรม ปลาเมืองไทย เลยวุ่ย... "ปลารัญจวน ครับพี่มันคือปลารัญจวน" เด็กเรือชื่อต้นบอกชื่อปลาตัวแรกที่เราได้ ในระหว่างที่เราไดร์หมึก ชื่อของมันทำให้ผม นึกไปถึง เพลง สายันรัญจวน ของพี่แจ้ ขึ้นมาในสมอง ทันที... ปลาอะไรวะชื่อแปลกจัง

ยิ่งดึกปลาหมึกยิ่งเยอะ มีหมึก ว่ายมาเล่นไฟ มากกว่าเมื่อตอนหัวค่ำ แต่พอไต๋วุฒิ หรี่ไฟ เฉอวน กลับได้หมึกขึ้นมาแค่ 80 ตัว เฉ ครั่งที่สอง ก็ได้มาไม่ถึง 50 ตัว จนไต๋วุฒิ ถึงกับบ่นออกมา "หมึกมันหายไปไหนหมด วุ่ย หมึกน้อยยังงี่ ออกหมายนอกไม่ได้แน่" ผมกับหลิม และ เอ๋ น้องชายของลิ้ม อยู่ตกหมึก จนยันสว่าง ยิ่งใกล้สว่างหึกยิ่งกินดีเรา ช่วยกันตกหมึกได้ เพิ่มอีกหลาย 10 ตัว หมึกที่พวกเราตกได้แต่ละตัวไซร์ น่าลงหม้อต้มมะนาวมากกว่าจะเอามาทำเหยื่อ ซะอีก วุฒิ มาเห็นหมึกในห้องขังเหยื่อในตอนเช้า ถึงกับ ยิ้มแก้มปริ แล้วบอกผมว่า" ยังงี้หมายนอกชัวร์เลยพี่โย " เราแล่นเรือสู่หมายนอกระหว่างทาง จะแวะตกตามหมายที่ เส้นทางเรือแล่นผ่าน สัก 2 หรือ 3 หมาย ก่อนที่จะ ถึงหมายนอกซากเรือจม ก็คงจะ มืด อาหารเช้า ถูกยกมาตั้งที่หัวเรือ ยังไง ก็ขออิ่มท้องก่อนดีกว่า พอท้องอิ่ม ก็นอน เอาแรง เพราะเมื่อคืน ถ่างตา ตกหมึกยันสว่าง

หมายแรก ที่เรือแล่นถึง ผมเห็นเชื้อ ในจอ Sounder เขียว พรืด เต็มไปหมด แต่วุฒิ ไม่ยอมจอด ยังคงวิ่ง ต่อไป "เฮ้ย วุฒิ ปลาเพียบ เลยไม่ใช่เหรอ แล้วทำไม ไม่ตกที่หมายนี้ละ" ผมอดไม่ได้ที่จะถามเพราะ ไม่เข้าใจว่าทำไม วุฒิ ถึงไม่จอดตกปลาที่หมายนี้ วุฒิ ได้แต่ยิ้ม เห็นรอยยิ้มของวุฒิแล้วมัน คล้ายกับหม่อมเหยิน ฉิบห์ "คนอะไรวะ ฟันไม่เข้า" " เดี๋ยวไปหมาย โน้นก่อน ถ้าไม่ได้เรื่อง ค่อยกลับมาตกที่หมายนี้ หมายโน้นเด็ดกว่า นี้อีก พี่โย" วุฒิบอกให้ผมหายสงสัย ก่อนโผล่งขึ้นมาว่า"ฉิบหายแล้ว พี่โย เรือลำโน้น มันมาจอดที่หมายผมได้ยังไง ไหนมันบอกว่าจะไม่มาอีก รู้งี้ไม่บอกเบอร์ดาวมันก็ดี " ผมมองตามสายตาวุฒิ ออกไป ข้างนอกเรือ เห็นเรือลำหนึ่ง ทอดสมอตกปลา กันอย่างสนุกสนาน เดี๋ยวคนทางท้ายเรืออัดเอา เก๋า ขึ้นมาเดี๋ยว ทางหัวเรือ อัดเอา กะพงข้างปาน ตัวใหญ่ วุฒิพยายามจะวนเรือเข้าจอดให้ใกล้หมายที่สุด แต่ เรือลำนั้น มันจอดทับหมาย กองหินพอดี หลังจาก ดูทิศทางลม ทิศทางน้ำแล้ว วุฒิก็พาเรือมาจอด ทิ้งสมอ ห่างจากเรือลำนั้นไปทางหัวเรือ วุฒิ บอกให้เรา ลงเบ็ด แต่ผม บอกวุฒิ ว่า " ไปตกที่อื่น ดีกว่า ไปเบียด เขาทำไม" วุฒิ บอกว่า นี่เป็นหมายตกปลาขายของวุฒิเอง วุฒิไม่ได้ ลงเรือ มา 2 เดือน และได้บอกหมายนี้ให้กับ ไต๋เรือคนหนึ่ง และตกลงกันว่า จะไม่มา ซ้ำ ที่หมายนี้อีก วุฒิ มันคงลืมคิดถึงคำว่า "สัจจะ ไม่มีในหมู่โจร " ฮ่า .... วุฒิยังคุยวิทยุกับไต๋เปีย ว่าหมายเด็ดแตกเสียแล้ว ก่อนจะสั่งเด็กเรือเอาสมอขึ้น และบึ่งเรือจากไป ด้วยอารมณ์หงุดหงิด ....

"อ้าว..ลงเบ็ดได้" เสียงไต๋วุฒิ ปลุกอารมณ์กระสันต์ ของพวกเราทุกคนรีบกุลีกุจอ ขอหมึกจากเด็กเรือกัน จาละหวัน "ขอหมึกตัวครับ ขอหมึกตัว " ส่วนผมจักการช้อนหมึก ตัวยาวประมาณ 10 นิ้ว เกี่ยวเบ็ด 7 โอ ที่ผูกไว้ 2 ตัว แล้วหย่อนที่หัวเรือ จากนั้นก็ ถือคันรอ รอแล้วรอเล่า ก็ไม่มีอะไรมีอะไรมาทักทายเหยื่อ ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง แต๋ง ทำลายความเงียบ ด้วยเสียงปืน แต๋งมันยิงเปิดทะเล พี่หมูว่ายังงั้น แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น มองดูคนอื่น ก็เห็นเขา อัดเอาๆ แต่ส่วนใหญ่จะเป็น ปลาทรายแดง แต่ตัวใหญ่มาก ผมเลยแซวเจ้าวุฒิ ที่มันพาพวกเรามานั่งตกทรายแดง ซะเลย "เฮ้ย วุฒิ ไปชงปลาให้พี่สักตัว ดิ เอาทรายแดง ตัวโตๆ ตัวใหญ่ๆ เลยนะ" พี่หมูก็เสริม อีกคนว่า "สงสัยวุฒิ พามาลองหมายใหม่แน่แล้ว" วุฒิ ถึงกับยิ้มแหย แหย " แหมพี่โยมาแซวผม เดี๋ยวเหอะ เดี๋ยวก็รู้ " ก่อนจะเดินไปดึงคันของผมที่ปักที่กระบอกปักคันด้านข้างเรือ "เฮ้ย เฮ้ย อึ๊บ " แล้ว วัดคัน ขวับ ๆ" ปลากินแล้ว พี่โย ผมยังไม่ได้ทำอะไร บอกแล้ว ว่าเดี๋ยวรู้" วุฒิ วัดคัน อีก 2 - 3 ครั้ง ให้แน่ใจ ก่อนจะยื่น คันให้ผมอัดต่อ " อืบบบ.. โห้ หนักเอาเรื่อง เลย วุ่ย ตัวนี้ สงสัยจะ ทรายแดงยักษ์ วะวุฒิ " ผมโดนเจ้าวุฒิ ค้อนขวับ เข้าให้ ปลากะพง ไซร์ เกือบ 7 โล ลอยขึ้นสู่ผิวน้ำ เจ้าต้นเด็กประจำเรือ คว้าสวิง อันใหญ่ ช้อนมันขึ้นมาบนเรือ พอทุกคนเห็น ขนาดของมัน ถึงกับ ร้อง "โอ้ โห !! นี่มันกะพงแดง ใหญ่ บั๊กละกั๊ก เลยนะเจ้าตัวนี้"

ปลายคันของโจ้ กระดก เหมือนปลากำลังกินเหยื่อโจ้ลดคันลง มันกลับดึงคันลงพรวด โจ้เลยวัดสวนขึ้นทันที เท่านั้นแหละ ปลายคัน อักลี่ ก็โค้งง้อหมดแอ็คชั่น โจ้ หมุนๆ แล้วก็หมุน ตามประสา คนพึ่งจะตกปลา สีหน้าโจ้ตอนนี้ เริ่มมีเม็ดเหงื่อผลุดขึ้นตามใบหน้า ปลายคันก็โค้ง งออยู่อย่างนั้น สายเอ็นในรอกก็ไหลออกไปเรื่อยๆ ผมเห็นท่าไม่ดี ถ้าขืนให้ น้องใหม่ที่พึ่งจะตกปลาครั้งแรก อัดปลา โอกาส จะได้ตัวขึ้นมาเป็นโทรฟี่ ชิ้นแรก ให้กับชีวิต คงไม่มีแน่ เลยเข้าไปถาม น้องโจ้ ว่า "ไหวไหมโจ้ ให้พี่ช่วยเอามั๊ย" "พี่ช่วยหน่อยครับ ผมหมดแรงแล้ว แขนล้าไม่มีแรงแล้ว" โจ้รีบยื่นคันส่งให้ทันที ผมรับคันมาอัดต่อ รับรู้ถึงตัวปลายสาย มันต้องเป็นเก๋า "ลูกหมู" แน่แล้ว... มันเอาเข้ารูไปแล้วโจ้ ผมพยายาม อัดมันให้ออกมาจากรู อยู่พัก แต่ไม่สำเร็จ เดือดร้อนถึงไต๋วุฒิ ต้องใช้มือ ดึงมันออกมา และ วุฒิก็ทำได้สำเร็จ เมื่อวุฒิ ตัดสินใจเด็ดขาด หลังจาก ยื้อกับมันมานาน "ขาดเป็นขาดนะพี่โย" เอาเลยวุฒิ ลากมันออกมาเลย" ผมให้วุฒิลากมันออกมาจากรูให้ได้ "เฮ้ย เฮ้ย พี่โย ออกแล้ว กรอเอ็นเร็ว" วุฒิดึงปลาออกจากรูได้แล้ว ผมบอกให้โจ้ ไปอัด ต่อ แต่โจ้ รู้สึกจะแหยง ซะแล้ว ไม่กล้าอัด บอกให้ผมช่วยอัดให้ที ผมเลยทำหน้าทีเผด็จศึก ปิดเกมส์นี้ เก๋าลูกหมูลอยขึ้นสู่ผิวในเวลาไม่นานนัก "ตะขอ หน่อยโว้ยต้น ปลาขึ้นแล้ว" ทุกคนตื่นตระลึงกับขนาดขนาดของมัน โดยเฉพาะ ลิ้ม โจ้ และเมธ ถึงกับร้อง "ทำไมมันใหญ่อย่างนี้ โคตรใหญ่เลย"

เราย้ายหมายอีกครั้ง เป็นหมายกองหิน อีกแห่งที่ห่างจากหมายแรกไม่ไกลนัก หมึกขนาด 10 นิ้ว ถูกส่งลงไปต่อกรกับ ปลาเก๋าลูกหมู อีกครั้ง กำลังคุยกันเพลินอยู่ดีๆ คันที่ผมถือก็ถูกกระชากอย่างแรง ผมวัดคันสวนทันที แล้ว วัดย่ำ อีก ครั้ง ก่อนจะ งัดคัน สู้กับมันแบบว่าไม่ให้โอกาส มันตั้งตัว ปั๊มคันแล้วกรอสายอย่างเร็ว พอรู้ว่าเราเก็บสายเอ็นได้สัก 5 เมตรแล้ว ผมจึงค่อยๆ อัดมัน แบบปกติ ไม่นานนักมันก็มาลอยตุ๊บป่อง ตุ๊บป่อง อยู่ข้างแคมเรือ มันเขมือบ เบ็ดเข้าไปถึงคอหอย ผมให้ ต้น ตัดสายเอ็นเลย ไม่ต้องเสียเวลามาแงะมาปลดเบ็ด หมึกตัวที่ 2 นี่ใหญ่กว่าตัวแรกหน่อย ลงผมส่งมันให้ไปทำหน้าที่ ต่อกรกับลูกหมู อีกครั้ง เวลาผ่านไป "พี่โย พี่โย ดูนี่ กุดสะลาด พี่" พี่ต่อย งัดเอาปลาเก๋ากุดสะลาด ไซร์ 3 โล ขึ้นมา ตัวนี้ถ้าขึ้นเหลา มันจะมีราคาไม่ต่ำกว่า 4 พัน แน่นอน ต่อจากนั้นก็มาถึงคิวของผมอีกเมื่อปลายคัน ถูกแรงจะตุกอย่างแรง จนคันเกือยบจะหลุดจากมือ ผมไม่รีรอไม่ส่งสายให้แม้แต่คืบเดียว ใครจะว่า "ผมใจร้าย" ก็ตามเถอะ ผมวัดคันสวน ทันที่และผมก็ถูกมันสวนกลับเหมือนกัน มันกระชากจนผมหัวทิ่ม เกือบจุ่ม น้ำ

หลังจากนั้น เกมส์คนเย่อปลา และปลาเย่อคน ก็อุบัติขึ้น "อื๊บบบบบ อีาคคคค อื๊บบบบบ" ผมต้องออกเสียงขู่คู่ต่อสู้ จนน้องๆ หันมามองกันเป็นแถว ดูพี่โย อัดปลาตัวใหญ่อีกแล้ว คันเบ็ดโค้งงองุ้ม ตลอดเวลาที่ผม สู้กับมัน การเก็บสายเข้ามาแต่ละคืบ มันช่างยากเย็นแสนเข็ญเหลือเกิน ปลายังคงไม่ยอมแพ้ มันยังคงลากสายออกจากรอก ออกไปเรื่อยๆ ในขณะที่ผม เริ่มจะออกอาการของคนหมดแรง ผมฮึด โหมโน้มคันอีกครั้ง ได้ผลแฮะ สายเอ็นถูกได้หลายเมตร และนั้นหมายถึง เกมส์นี้ใกล้จะถูกปิดลงแล้ว มันเสร็จผมแน่...."ขึ้นแล้วโว้ย ตะขออยู่ไหนมาช่วยเกี่ยวเอา ลูกหมูขึ้นเรือหน่อย" ...Wow ใหญ่กว่าตัวที่แล้วอีก ใช่ครับมันมีขนาดใหญ่กว่า เจ้า 2ตัวแรก ที่ตกได้อีก กว่าที่ผมจะเอา ปลาเก๋า ไซร์ขนาดลูกหมูตัวนี้ ขึ้นมาได้ทำเอาเหนื่อย ไปเหมือนกัน ผมเอาคันไปปักไว้ในกระบอกปักคัน ก่อนจะ เยื้องกาย หาที่เอนกายพักกามเนื้อที่อ่อนล้าเต็มทน สายตาก็มองไปยัง สมาชิกที่กำลังเย่อกับปลาอยู่ตลอด ทั้ง ลิ้ม เมธ และพี่ต้อย กำลังสาระวน กับการเย่อปลาอยู่ทางหัวเรือ แต่ทางท้ายเรือ กลับเงียบสนิด "คงเพราะรังษีความแห้ว จากนายหลิมมันแพร่กระจายครอบคุมพื้นที่ทางท้ายเรือก็คงไม่ผิดนัก" ผิดกลับทางหัวเรือ คึกคักอยู่ตลอด ได้อัดปลากันหมดทุกคน มีปลาเก๋า 11 ตัวปลากะพงแดง ปลาแดงเขี้ยว อีกหลายตัววางกองอยู่ทางหัวเรือ ปลาก็กินเบ็ดตลอด แต่แล้ว ...อ้าวเก็บเบ็ด เราจะไปหมายนอกกันแล้ว เดี๋ยวจะเข้าหมายดึกเกิน นั้นคือ คำประกาศิต จากไต๋วุฒิ ที่สั่งให้พวกเราเก็บเบ็ด ..

หนึ่งวันผ่านพ้น แสงตะวันหรี่แสงลง ความมืดกำลังจะมาเยือน หมดไป 1 วันแล้ว เฮอะ... นอนเอาแรงดีกว่า ตื่นขึ้นมาเมื่อเรือมาถึงหมายนอกซากเรือจม ประมาณ 2 ทุ่มกว่า เราได้รับการตอนรับจากคลื่นลูกโตๆ ที่คลื่นแต่ละลูก ใหญ่ ขนาด 1- 2 เมตรโหมกระหน่ำ ซัดเรือโคลงไปโคลงมา แต่มันก็ไม่เป็นอุปสรรค์ สำหรับพวกเรา ทุกคนยังคงตั้งหน้าตั้งตา หย่อนคันเบ็ด ตกปลา ส่วนตัวผม ไม่ไหวแล้ว หนีไปนอนดีกว่า อาการเมาเรือมันมาเยือน ผมเข้าให้แล้วนะ ซิ ฮ่า... หลังจากที่ทนสู่กับเดิ่ง ได้ไม่นาน ผมก็เกิดอาการ เวียนหัว คลายกับคนมึน ใช่เลย อาการแบบนี้แหละ ที่ผมเป็นประจำ ทุกครั้งที่ลงเรือ "เมาเรือไง ฮ่า ฮา..." ผมไม่อายเลยที่จะบอกต่อใครๆ ว่า ผมเมาเรือทุกครั้งที่เมา เมื่อคืนตกหมึกกับ นายหลิมยันสว่าง ไม่ได้พักผ่อน จะทำให้มีโอกาสเมาเรือได้ง่าย ดังนั้นถ้าร่างกายเราแข็งแรง และพักผ่อนอย่างเพียงพอแล้วละก้อ โอกาสจะเมาเรือก็เป็นไปได้น้อยครับ

ตื่นขึ้นมาอีกทีประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆ มองเห็นน้องหลายคนนั่งสัปหงก คาคันเบ็ดที่ยังกำแน่นอยู่ในมือ แต่แล้วเสียงร้องตะโกนจากพี่ต้อย ที่ร้องสะเสียงดังว่า "โต้ โต้ โต้ นู้นอยู่นู้น" ปลุกให้สติ ของพวกเราแตกตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ผม วางคันที่ถืออยู่ในมือลงในกระบอกปักคัน แล้วไปหยิบคัน สปินนิ่ง ที่จับคู่กับ BG-10 จัดการเกี่ยวหมึกตายแล้วตีออกไปยังปลาอีโต้มอญ ทันที มันมีที่ท่าว่าจะสนใจหมึกตายตัวนี้ แต่แล้วมันก็เชิดหัวแหวกว่ายจากไปทิ้งให้หมึกตาย ว้าเหว่ เดียวดาย...... อีโต้มอญ 3 ตัว แต่ละตัวขนาดใหญ่เกิน 4 โล ทั้งนั้น โดยเฉพาะเจ้าตัวจ่าฝูง คงไม่ต่ำกว่า 7 โล แน่นอน ผมตีหมึกตายไปอีกหลายครั้ง แต่มันปฎิเสธ การท้าทายจากหมึกตายตัวนี้ มันไม่แยแสเลยสักนิด จนวุฒิที่ตื่นมายืนลุ้นข้างๆผม บอกกับผมว่า "พี่โย สงสัยมันจะไม่ชอบหมึกตายลองเปลี่ยนหมึกเป็นซิ" ไม่มีการรังรอ ให้มีการทักท้วงเป็นครั้งที่ 2 ผม ยื่นสายเบ็ดให้วุฒิจัดการ เปลี่ยนเอาหมึกเป็นมาเกี่ยวทันที จังหวะนั้นเอง ปลาอีโต้มอญฝูงนั้นก็ว่ายเข้ามาในรัศมีที่ผมจะขว้างเหยื่อถึงพอดี พอเหยื่อหมึกเป็นตกกระทบผิวน้ำ ความมันส์ก็บังเกิดขึ้น เมื่อ อิโต้ ทั้งสามตัวต่างรี่เข้ามาหาหมึกเคราะห์ร้ายตัวนั้น สายวิ่งออกจากรอกอย่างเร็ว นับหนึ่ง สอง สาม สี ห้า แล้วปิดหน้ารอก ทันที พร้อมกับวัดคันอย่างแรง อีโต้ เคราะห์ร้ายกระโดด ลอยตัว สบัดเหนือน้ำทันทีที่คมเบ็ดเจาะทะลุปากมัน "อยู่แล้วโว้ย..." มันวิ่งๆๆๆๆ แล้วกระโดด โชว์เรือนร่างอันสง่า เสีงดัง ตูม ตูม ตูม สาย 10 ปอนด์ ในรอก BG-10 อย่างรวดเร็ว ความมันส์ ยามราตรีนี้ เกิดขึ้นแล้ว ถึงมันจะเป็นช่วงระยะเวลาอันสั้นก็ตาม แต่มันก็สร้างอารมณ์ ให้หายกระสันต์ลงได้บ้างละ...

ผมตื่นขึ้นมาตอนตี 3 กว่าๆ ลุกไปนั่งตกปลาต่อที่หัวเรือ ได้รับรายงานจาก เมธ ที่ตกปลาทนที่สุดในทริปนี้ว่า ปลากินดีมาก เมธได้ อังเกยและแดงเขี้ยว ตัวโตๆ หลายตัวแล้ว สักพักผมเห็น บูลย์ กำลังทำหน้าบูดหน้าเบี้ยว มือถือคัน Calstar ที่จับคู่กับรอก Shimano Tirgra TLD20 ใส่สาย 30 ปอนด์ เหงื่อเม็ดโป้งๆ ผลุด ขึ้นเต็มหน้า คัน Calstar โค้งงอ อย่างที่ผมไม่เคยเห้นแอ็คชั่น อย่างนี้มาก่อนเลย "ไม่ไหวพี่แม่งไม่ขึ้นเลย" "ปลาอะไรรู้มั๊ยบูลย์" ผมถามบูลย์ เพราะสงสัยว่ามันคือปลาอะไร ทำไม มันไม่วิ่งออก มันเอาแต่มุดลงอย่างเดียว อาการสู้เบ็ดแบบหมุดลงเพื่อจะเข้าหารู แบบนี้ มันมีปลาอยู่ไม่กี่พันธ์หรอกครับ ที่แน่ๆ ก็สายพันธ์ปลาเก๋า หนึ่งละที่มันชอบจะมุดเข้ารูอยู่เรื่อย บูลย์ ได้แต่ถือคันรั่งไว้ ทำอะไรไม่ได้เลย ผมต้องมานั่งเป็นเทรนเนอร์ ผมเห็นบูลย์ สับเบรคไปแค่ 1 ใน 2 ของแดรก เอง ผม จึงสับแดรก เข้าไปอยู่ในตำแหน่ง Over drag บูลย์ สามารถ ดึงเอาปลาลึกลับยามวิกาล ขึ้นมาทีละนิดๆ แต่ปลามันก็ยังดึงสายออกไปอีก บูลย์เก็บสายได้ 5 เมตร ปลาดึงออกไป 4 เมตร เป็นอยู่อย่างนี้นานเกือบชั่วโมง จนผมเห็นสายเอ็นที่อยู่เกือบจะเต็มสปูล อีกประมาณ 20 เมตร ผมเลยบอกให้บูลย์ อัดเลย... อนิจา สายเอ็นที่รับแรงดึงมานานนับ ชั่วโมง สายเอ็นที่ตึงเขม่งก็พลันขาด ผึง. ทันที... บูลย์หันหน้มามองผม ทำตาปริบๆ "ขาดแล้วพี่.".. "อื่ม แล้วมันปลาอะไร วะ" สู้เบ็ดแบบนี้ น่าจะเป็นหมอทะเล นะพี่" เราตั้งขอสันนิฐานและสรุปเอาเองเลยว่า มันคือปลาหมอทะเล ..... ทางด้าน เจ้าเมธ ก็กำลังอัดกับปลาไม่ระบุสัญชาติยามวิกาล เหมือนกัน และก็หมดปัญญา จะเอามันขึ้นมาดูหน้า สายขาด ...ไปตามระเบียบ.

หมึกในห้องขังเหยื่อหร่อยหรอลงไปทุกที เหลืออยู่ไม่กีตัว แต่เหมือนดวงชะตาลิขิต เมื่อมีหมึกหอมตัวใหญ่ๆ ประมาณ 6-7 ตัว ว่ายเข้ามาเล่นไฟ ลุงส. และบูลย์ รีบไปคว้า โยทะกา แล้วโยนไปที่ตำแหน่งหมึกหอมฝูงนั้นทันที มันเมินโยทะกาสีสวย แต่ขณะที่ลุงส. กรอรอกเก็บสายเอ็นเข้ามา กลับมีหมึกหลอด ขนาดกำลังทำเหยื่อ เกาะติดโยทะกา .."เอ้า ช่วยปลดหมึกให้ที " มหกรรมตกหมึกทำเหยื่อกลางอ่าวไทย กลับมาคึกคัก อีกครั้ง โยทะกาหลายสี ลงไปหลอกล่อ ปลาหมึก จนพระอาทิตย์ขึ้น เราถึงได้หยุดตกหมึก ไต๋วุฒิ สั่งเจ้าต้นให้กว้านสมอเรือเพื่อเดินทางกลับเข้าฝั่ง ระหว่างเดินทางกลับ เราแวะหมายซากเรือ อีก 2- 3 หมาย แต่ก็ไม่ได้ปลาเป็นชิ้นเป็นอัน เวลาก็ยังเหลืออีกเยอะ อย่างนี้ต้องแวะเล่นน้ำให้ ฉ่ำอุรา แล้วละ...

เรามาจอดทอดสมอ ข้างเกาะแห่งหนึ่ง ที่สวยงามมาก ระดับน้ำลึก 10 เมตร แต่เชื่อมั๊ยว่าเรามองเห็นพื้นทรายเบื้องล่างได้อย่างชัดเจน เรามองเห็น บรรดาหอยแม่นที่สงบนิ่งเรียงรายอยู่บนพื้นทราย "อ้าวเล่นน้ำกันได้แล้วเรามีเวลาเล่นน้ำกัน ครึ่งชั่วโมงนะครับ" เจ้าเอ น้องชาย ลิ้ม กระโดลงน้ำเป็นคนแรก ตามด้วย นายโจ น้องใหม่ในวงการตกปลา และ นายลิ้มที่กระโดลงไปเป็นคนสุดท้าย ที่เหลือ ได้แต่หยิบกล่องส่องทางไกล แล้ว เล็งโฟกัส ไปยัง พื้นชายหาดที่อยู่เบื้องหน้า "คงอยากจะเห็นหอยนางรม มั่ง" ฮ่ะ ฮ่า...

เราเดินทางกลับถึงฝั่งเวลา บ่าย 3 โมงครึ่ง หลายคนเกิดอาการเมาบก เมื่อเท้าแตะพื้นดิน เดินโซซัดโซเซ คล้ายคนเมาเหล้า อย่านี้แหละน้องเอ้ย เขาเรียกว่าเมาบกละ... เราไปอาบน้ำชำระคราบเหงือไคลที่สะสมมาหลายวัน สดชื่นจริงๆ เล้ยยยย อิ่มเอม กับปลาเก๋าลูกหมู ที่ฝันใฝ่ อยากจะได้มานาน นับปี มาสมใจอยาก ก็ในทริพนี้แหละ พวกเราเดินทางกลับบ้าน ด้วยความเปรมสุขใบหน้าอิ่มเอม กันทุกคน ขอบคุณไต๋วุฒิ ที่ทำให้ฝันของผมเป็นจริง...ก่อนจากกันด้วยรอยยิ้ม ไต๋วุฒิ บอกผมว่า เที่ยวหน้าจะพาไปอัดลูกหมูอีก ไต๋วุฒิ ชมว่าผมเก่ง ที่เอาลูกหมู อยู่หมัดได้ทั้งสองตัว แบบไม่มีประตูเสีย ...OK เลยวุฒิ เดือนพฤศจิกายน ผมจะพาเพื่อนมาถล่ม แก๊งค์ลูกหมูใหม่....

.....................เพื่อนท่านใดต้องการ จะไปปราบแก๊งค์ลูกหมู กับผม ในวันที่ 29 พ.ย. ถึง 1 ธ.ค. กับไต๋วุฒิ ขอเชิญได้เลยนะครับ......

.......สวัสดี....จากผม "ชนบท"

[กลับสู่เมนู]