WeekendHobby.com Enjoy It With Friends.. :)

เพื่อนไร้พรมหแดน
ตอน. ผู้กล้าแห่งวารี
ตราด 18-20 ก.พ. 48
มาอ่านคนที่

ผู้ร่วมทริพ 1.ชนบท 2.เฮียเล็กบางชัน 3.ลอย 4.เชษฐ์ 5.ไก่เซียนตกน้ำ 6.ดนัย และ7.Mr.Kane

มิตรภาพไร้พรมแดน
ตอน. ผู้กล้าแห่งวารี

เมื่อสุริยน ยามสนธยา หมู่คนตกปลาเกิดอาการเริงร่า ระริกระรี้ ที่จะได้ออกตะลอน เดินทางสู่ท้องทะเลอีกครั้ง และในครั้งนี้เรามีนัดกับเรือน้ำใจ ไต๋ตี๋ใหญ่ จากสิ่งที่เคยได้ยิน ถึงกิติศัพท์จากผู้คน ที่ร่ำลือเล่าขานถึงพละกำลังของ ‘ผู้กล้าแห่งวารี’ หรือ ‘ลูกหมู’ ที่ทะเลตราด ทำให้ เจ้าลอยหนุ่มเมืองอุบล เกิดความกระสันอยากจะต่อกร ประลองกำลังกับปลาเก๋าลูกหมู ดูสักครั้งหนึ่งในชีวิตก็ยังดี ด้วยเพราะความอยากรู้ว่าพละกำลังของ มัน ‘จะขะไหนหนาด’ (จะขนาดไหน) เมื่อความอยากมาครอบงำ ความกระเสือกกระสนจึงบังเกิดขึ้น ทำให้ต้องดิ้นรนดั้งด้นเดินทางจากดินแดนที่ราบสูงสู่ทะเลตราด รวมทั้งดนัย เด็กหนุ่มจากนครสวรรค์และเพื่อนรัก Mr.Kane (นายคาเน่ย์) ชาวลักแซมเบริค คุณไก่เซียนตกน้ำ เจ้าเชษฐ์ หนุ่มเมืองคอน นายเดือนหนุ่มเมืองสิงห์ และเฮียเล็กคนเมืองกรุง ทั้งหมดคือสมาชิกที่ร่วมเดินทางตะลอนไปกับ ขบวนมิตรภาพไร้พรมแดน ในครั้งนี้ “ พี่ผมอยากตกลูกหมู เราจะได้ตกลูกหมูกันมั๊ยครับ ” เสียงจากเจ้าลอยหนุ่มเมืองอุบล ถามขึ้นมา ระหว่างการเดินทาง “ อยากตกลูกหมูเร๊อะ ได้สิ เดี๋ยวพี่จัดให้ ” และนี่คือความปารถนาของเด็กหนุ่ม

เริ่มต้นการเดินทาง บนถนนสายบ้านบึง-แกลง รถยนต์ของเจ้าเชษฐ์ ที่บรรทุกเฮียเล็กและเจ้าลอย เกิดปัญหาเมื่อเครื่องยนต์ ที่วิ่งมาดีๆ เกิดดับลงไปเฉยๆ ต้องให้รถของเจ้าดนัยมาช่วยลากจูง จากสี่แยกบ่อทอง มาเข้าศูนย์โตโยต้าแกลง แล้วขนย้ายสัมภาระต่างๆ มายังรถคันอื่นก่อนจะเสร็จสิ้นภารกิจ เวลาก็ล่วงเลยไปเกือบ 5 โมงเย็น และกว่าที่เหล่าขุนพลผู้ร่วมขบวนการมิตรภาพไร้พรมแดน จะเดินทางมาถึงท่าเรืออรุณี ก็เป็นเวลามืดตึดตื๊อพอดี พอพวกเรามาถึง ตี๋ใหญ่ ก็ควบมอเตอร์ไซร์ ตามมาเหมือนกับรู้เวลาการเดินทางของพวกเรา ในเมื่อคนรู้จักได้มาพบกัน ก็ต้องทักทายกันเป็นเรื่องธรรมดา “ หวัดดีครับ ตี๋ใหญ่แหมไม่ได้เจอะไม่ได้เจอกันมาไม่ทันไร ดูหล่อลากดินกว่าเดิมอีกนะ ” ผมกล่าวสวัสดีทักทาย ตี๋ใหญ่ ทันที ที่เจอหน้ากัน “ แหม! พี่โย ดูพูดดิ ผมอ่ะหล่อมานานแล้ว ฮะ ฮ่า แบบว่าหล่อไม่ยักกะเสร็จ อ่ะ ฮา ” ตี๋ใหญ่กล่าวตามแบบฉบับคนอารมณ์ดีก่อนจะพูดต่ออีกว่า “ ม่ะ ขนของลงเรือกันเลยดีกว่า ชักช้าเสียเวลา มืดแล้ว ” สิ้นเสียง ตี๋ใหญ่ ทั้งจุ่มโพ่บัง และเจ้ายอด เด็กประจำเรือน้ำใจ ก็รีบกุลีกุจอ ช่วยกันคนละไม้คนละมือ ขนข้าวขนของลงเรือ ไม่นานนักทุกอย่างก็ถูกเคลื่อนย้ายไปอยู่ในเรือน้ำใจ เสียงเครื่องยนต์สตาร์ทดัง ‘บึ้ม บึ้ม’ กระหึ่มดังไปทั่วคลองน้ำเชี่ยว

ใบจักรเริ่มหมุนตีน้ำผลักดันให้เรือน้ำใจทะยานไปข้างหน้า หัวเรือแล่นฝ่าความมืด มุ่งสู่ท้องทะเลในยามราตรีกาล สมาชิกที่ร่วมเดินทางเริ่มขยับตัวส่ายก้น เข้ามานั่งจับกลุ่มล้อมวงที่บริเวณหัวเรือการค้นหา ‘ซวยตั่ว’ (ตัวซวย) ที่ทำให้การเดินทางครั้งนี้ มีอันต้องขลุกขลัก ก็เริ่มต้นขึ้น “ มันต้องมีอะไรสักอย่าง รถผมพึ่งไปเข้าศูนย์เช็คสภาพมาแท้ๆ ” เจ้าเชษฐ์ เปิดประเด็น ตั้งเป็นกระทู้ ถามขึ้นมากลางวงสนทนา เจ้าลอยเหมือนจะรู้ตัว รีบลากคันเร่งออกตัวเสียงดังเอี๊ยด “ ห่วย บ่แม่นผมเด่อ ฮะ ฮ่า แต่มันก็บ่แน่ เด้ ” เจ้าลอยแบ่งรับแบ่งสู้แบบไม่แน่ใจเช่นกัน เฮียเล็กได้โอกาสกล่าวเสริมขึ้นทันที “ ช่ายแล้ว ผมว่ามันต้องเป็นเพราะเจ้าลอยที่มาด้วยแน่ๆ ไม่งั้น พวกเรามาถึงท่าเรือแต่หัววันแล้ว ฮา! ” เจ้าลอยเมื่อโดนเพื่อนๆ ยกตำแหน่ง ‘ซวยตั่ว’ ให้ ก็ได้แต่พยักหน้า ยิ้มเป้ย (ยิ้มเป้ย หมายถึง การฉีกปากยิ้ม กว้างให้เห็นฟันขาวเต็มปาก) “ คอยดูเด่อ ผมสิลากลูกหมูมาให้เบิ้ง แล้วอย่าสุเฮ็ดตาค้างกันละ ขอเตือนไว้ก่อน นะจะบอกหั้ย ” เจ้าลอยหนุ่มเมืองอุบล ถือโอกาสคุยข่มเพื่อนๆ ในวงสนทนา ที่กำลังดำเนินไปอย่างสนุกสนาน การพูดคุยที่ดูสนิทสนมเหมือนกับพวกเขาได้รู้จักมักจี่ กันมานาน แต่ความเป็นจริงแล้วเปล่าเลย พวกเขาพึ่งจะมารู้จักเห็นหน้า เห็นตากันก็วันนี้แหละ นี่ก็เป็นเสน่ห์อีกอย่างหนึ่งของมิตรภาพไร้พรมแดน ที่เปิดกว้างรับทุกคนให้มาเป็นเพื่อนกัน ขอเพียงเปิดใจตัวเราเองให้พร้อมที่รับเพื่อนใหม่เท่านั้นก็พอ

แต่แล้วการสนทนาที่กำลังเข้มข้นก็ต้องหยุดชะงัดลง เมื่อเรือแล่นมาถึงหน้าเกาะหวาย เสียงเครื่องค่อยๆ เบาลง “ เอ้า ทิ้ง ” ตี๋ใหญ่สั่งเจ้าบังให้ทิ้งสมอ ถึงเวลาดำเนินกิจกรรมการตกหมึกกันแล้ว เพื่อนๆ หลายคนรวมทั้ง Mr.Kane ซึ่งดูจะสนใจและชื่นชอบกับกิจกรรมตกหมึกมากเป็นพิเศษ ทุกครั้งที่เห็นใครคนหนึ่ง คนใดตกปลาหมึกได้ คุณคาเน่ย์ ก็จะกล่าวคำชื่นชม แล้วบอกว่าทำไมเขาถึงตกไม่ได้สักกะตัว แล้วในที่สุดความพยายามของ คุณคาเน่ย์ ก็ประสพผลสำเร็จ หลังจากได้รับการแนะนำเทคนิควิธีการโยกขึ้นโยกลง ปลาหมึกตัวแรกก็หลงกลเข้ามาใช้หนวดรัดโยทะกาของ คุณคาเน่ย์ “ I can I can ” เสียงคุณคาเน่ย์ พูดออกมาด้วยความดีใจหลังจากที่ สามารถหลอกล่อหมึกให้มาจับโยทะกาได้สำเร็จ คืนนี้พวกเราสนุกสนานกับการตกหมึกมากเป็นพิเศษ มองดูเสื้อผ้าและใบหน้าแต่ละคน เปรอะเปรื้อน แต่งแต้มไปด้วยน้ำหมึกสีดำที่ปลาหมึกมันพ่นกระเด็นไปทั่ว เห็นหน้าแต่ ละคนแล้วก็ขำดีพิลึก คืนนี้เรานำวิธีการต่างๆ มาใช้ในการตกปลาหมึก ไม่ว่าจะเป็นก้านโยเสียบ ที่ใช้ปลาข้างเหลืองเป็นเหยื่อล่อ หรือแม้แต่โยซูริ (กุ้งปลอม) หรือแม้แต่โยทะกา ต่างก็ใช้ได้ผลดี เพียงไม่กี่ชั่วโมง ปลาหมึกนับร้อยตัว ก็ ลงมาว่ายน้ำเล่นในห้องขังเหยื่อ จวบจนกระทั่งตี๋ใหญ่ตื่นขึ้นมาหรี่ไฟ เฉอวน ซึ่งเป็นการเสร็จสิ้นขบวนการหาเหยื่อ ปลาหมึกกว่า 700 ตัวแหวกว่ายเต็มห้องขังเหยื่อ “ ป่ะ ตี๋ใหญ่ หมึกเยอะอย่างนี้ ลุยหมายนอกกันเล้ยยย ” ตี๋ใหญ่ พยักหน้ารับ พร้อมกับแสยะยิ้มที่มุมปาก “ ได้เล้ย เดียวเช้านี้ แวะตกลูกหมูสัก 2 – 3 หมายก่อน ดีกว่า ” ตี๋ใหญ่เสนอมาอย่างนี้ใครจะกล้าปฏิเสธได้ จริงม่ะ “ ครั้งนี้เราจะไปฝั่งไหนกันดี ตะวันออก รึตะวันตก ” ผมถามตี๋ใหญ่ “ไปตะวัน ออกดีกว่า คราวที่แล้วไปทางตะวันตก ไม่ค่อยจะมีตัวเลย อีก 2 ชั่วโมงก็จะสว่าง พี่โยไปนอนเอาแรงไว้ก่อนดีกว่าได้หลับสัก 2 ชั่วโมงก็ยังดี ” ตี๋ใหญ่กล่าว ผมจึงขอตัวไปนอนเอาแรง ขืนมัวแต่คุยกับตี๋ใหญ่ เดี๋ยวจะไม่ได้นอน พาลไม่มีแรง อัดกับปลากันพอดี

เช้าวันใหม่ เรือน้ำใจยังคงโลดแล่น หัวเรือแหวกน้ำกระจาย ระหว่างที่เรือวิ่ง ตี๋ใหญ่ได้ชี้ให้ดูหมายตกปลาบนจอ GPS พร้อมกับกล่าวว่า “ เราจะไปตกปลาเก๋าลูกหมูกันที่หมายนี้ แล้วกันนะ ผมไม่ได้เข้าหมายนี้มาหลายปีแล้ว ” ไม่มีคำทัดทานใดๆ พวกเราใจจรดใจจ่อ นั่งดูจอ GPS วัดระยะทางที่เหลือ อีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเราก็จะถึงหมายแรกกันแล้ว “ เย้....ดีใจจัง ” อุปกรณ์ตกปลาถูกนำมาตรวจสอบสำรวจความเรียบร้อย ให้แน่ใจอีกครั้งก่อนที่เรา จะเดินทางไปถึงยังจุดหมาย ในขณะที่เรากำลัง จดๆ จ้องๆ มองดูเส้นทางเดินเรือ บนจอเครื่อง GPS อยู่นั้น ก็เกิดมีสัญญาณ ดัง ‘ปี๊บ ปี๊บ’ มาจากเครื่อง Sounder ตี๋ใหญ่ รีบเอื้อมมือไปกด ปุ่มทำเครื่องหมายเป็นการทิ้งทุ่นบนเครื่อง Sounder ทันที มือไวจริงๆ เลยหมอนี่ “ เจอหมายใหม่อีกแล้วพี่โย เดี๋ยวแวะหย่อนเบ็ดดูสักหน่อยเผื่อจะมีตัว ” ตี๋ใหญ่พูดยังไม่ทันจะจบประโยค มือก็ปั่นพังงาหมุนติ้ว ติ้ว ทำให้เรือเอียงวูบ หัวเรือกลับหลังหัน ทำมุม 180 องศา ในไม่กี่วินาที หลังจากวนเรือหาเชื้อปลาและคำนวณทิศทางน้ำ ทิศทางลมจนเป็นที่แน่ใจแล้ว

เรือน้ำใจจึงหันหัวเรือวิ่งไปยังจุดที่จะทิ้งสมอ วันนี้น้ำกับลมยังคงเดินสวนทางกัน เฉกเช่นทุกวัน “ ของผมขอหมึก ตัวใหญ่ๆ เลยนะ จะเอาไปล่อลูกหมู” เฮียเล็ก ร้องบอกขอเหยื่อตัวใหญ่ ส่วนเจ้าดนัยนั้นกลับตรงกันข้าม “ ของผมขอตัวเล็กๆ ก็พอนะ ผมไม่ชอบอัดปลาใหญ่ ง่ะ ฮะ ฮา ” เสียงเพื่อนๆ ร้องขอปลาหมึกดังระงม หลัง จากที่เฮียเล็กหย่อนเหยื่อลงถึงพื้นได้ไม่นาน เพื่อนเราหลายคนยัง หย่อนเหยื่อ กันไม่ครบทุกคนเลยด้วยซ้ำ เฮียเล็ก ก็วัดคัน ดัง ‘ตุ๊บ’ ทำเอาน้องๆ ตะลึง “ หา ! ปลากินแล้วเหรอเฮียเล็ก ผมยังไม่ได้หย่อนเหยื่อเลย เฮียเล็กล่อไปตัวหนึ่งแล้ว ” เสียงเจ้าดนัยที่มองดูเฮียเล็กวัดคันร้องถามทันที ไม่นานปลาเก๋า ไซร์ 6 กิโล ก็ขึ้นมานอนตัวแข็งทื่อ ในตะกร้า “ ฮะ ฮา ฮ่า ครั้งแรกเลยนะเนี่ย ที่ผมตกปลาเก๋าได้ก่อนใคร ” เฮียเล็กดีใจกับผลงาน ปล่อยแมงโม้บินว่อน จนต้องรีบหาไบร์ก้อนมาฉีดแมงโม้ก่อนที่มันจะบินกระจายว่อนทั่วลำเรือ “ เอ๋ะ หัวเรือ ปลากินแล้ว คันโง้งใหญ่เชียว อู้ยยยย เสียวคันจะหักไม๊นั้น ” ตี๋ใหญ่ ส่งเสียงเชียร์ เจ้าลอย ซึ่งบัดนี้ เหมือนต้องอยู่ในมนต์สะกด นั่งกุมคันเบ็ดตัวแข็งทื่อ “ เป็นอะไรลอย โดนอะไรเข้าละเนี่ย ถึงกับนั่งหน้าซีดเชียว ” ผมถามเจ้าลอย “โอ้ย บ่ไหว บ่ไหว งัดบ่คึ่น เฮ็ดจั้งได๋ดีน๊อ บั๊กทีเนี่ย ” เมื่อเห็นว่าขืนปล่อยให้เจ้าลอยนั่งกอดคันอยู่อย่างนี้ต่อไปคงจะไม่ได้การแน่แล้ว “ ม่ะ ลอย พี่ขอเช็คสายดูหน่อย ปลามันคงพาไปติดอะไร เข้าให้แล้วละ” ผมรับคันมาถือก่อนจะปลดเบรก ปล่อยสาย ให้หย่อน แล้วใช้มือจับสายเอ็น ดึง แล้วก็ดึง ดึง อย่างเบาๆ ในที่สุดก็สามารถลากเจ้าตัวปริศนาใต้น้ำให้ออกมาจากการพันธนาการได้สำเร็จ เจ้าลอยจึงรับคันคืนกลับไปอัดปลาต่อ ในไม่ช้า ปลาทะเลตัวแรกในชีวิตเจ้าลอยก็ถูกอัดขึ้นมา นอนแผ่สองสลึง ในเวลาเดียวกันนั้นเองทางท้ายเรือ เจ้าเดือน กำลังจับคันงัด เห็นแอ็คชั่นที่โกร่งงอ ทำให้รู้ว่าเจ้าตัวนี้คงไม่เล็กเลย เจ้าเดือนใช้เวลาไม่นานก็สามารถสอยปลาอังเกย ไซร์ใหญ่เกิน 3 กิโลขึ้นมานอนพะงาบๆ ในตะกร้า

หลังจากที่ต้องมองดูเพื่อนๆ อัดปลาจนทำให้เกิดน้ำลายเหนียว ตาร้อนผ่าวๆ แทบจะลุกเป็นไฟ มาตั้งแต่ต้น ในที่สุดก็ถึงคิวที่ผมต้องแสดงให้ประชาชี ได้เห็นกันบ้าง เมื่อคันเบ็ดที่ปักอยู่ท้ายเรือ แสดงอาการปลายกระดก งึก งึก แล้วค้างอยู่ ในลักษณะที่โน้มเอียง เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ผมจึงคว้าคันขึ้นมาแล้วยกคันขึ้นเบาๆ เป็นการชั่งน้ำหนักที่ปลายสาย เมื่อรู้สึกว่ามีน้ำหนักอยู่ที่ปลายสาย ผมตัดสินใจวัดคัน อย่างแรง ‘ขวับ’ เท่านั้นแหละครับ แรงดึงอันมหาศาลก็พุ่งทะยานดึง คันเบ็ดแทบจะล่วงหลุดออกจากมือ “ ตัวเดียวในโลกทำงานแล้วครับ ฮะ ฮา อู้ยยย ดูแอ็คชั่นคัน ดู ดู คันโค้งสุดๆ เล้ย ” เสียงตี๋ใหญ่ส่งเสียงเชียร์ดังออกมาจากหัวเรือ เมื่อเห็นว่ารอก Accurate BOSS 870 Limited ที่ตัวเรือนเป็นสีน้ำเงินสดใส แสดงประสิทธิภาพของระบบเบรกคู่ ให้ได้ชมเป็นขวัญตา ผมออกแรงปั๊มคัน หมุนรอกเก็บสายแต่ละนิ้ว แต่ละคืบ มันแสนจะยากลำบากแสนสาหัสเสียเหลือเกิน “ ดึงแรงแบบนี้ มันเป็นลูกหมูแน่แล้ว ” ในใจเริ่มเกิดความวิตกกังวล ชักไม่แน่ใจ ตัวเองว่าจะสามารถปราบพยศปลาตัวนี้ลงได้หรือไม่ แต่แล้วสิ่งที่กำลังวิตกอยู่ก็เกิดเป็นจริงขึ้นมาจนได้ ในขณะที่กำลังค่อยๆ งัดคันอยู่นั้น จู่ๆ คันที่กำลังโค้งงอ ก็ดีดเหยียดตรงขึ้นมา “ ว๊าววว ตัวเดียวในโลกทำปลาขาดไปแล้วครับท่าน ฮะ ฮ่า! ” เสียงตี๋ใหญ่เจ้าเก่า ได้ที แซวสะไม่มีดี เหลืออยู่เลย ผมรีบกรอสายเก็บเอ็นขึ้นมาดูปรากฏว่า สายขาดที่จุดผูกลูกหมุนพอดี คงเป็นเพราะ สันขอบลูกปัดไปบาดเอากับปมเงื่อนที่ผูกนั้นเอง

หลังจากที่ โดนผู้กล้าแห่งวารี สะบัดตูดส่ายก้นจากไปอย่าง เย้ยหยัน การผูกสายหน้าชุดใหม่จึงพิถีพิถันมากขึ้นกว่าเดิม เหยื่อหมึกขนาดใหญ่ถูกหย่อนลงไปยังตำแหน่งเดิมอีกครั้ง พอหย่อนเหยื่อถึงพื้นเสร็จก็จัดการ ปักคันลงในกระบอกปักคัน ผมก้าวเท้าเดินออกมาได้ไม่ถึง 3 ก้าว เหตุการณ์เช่นเดียว กับเมื่อครู่นี้ก็เกิดขึ้นอีกครั้ง ปลายคันค่อยๆ โน้มลงมาเล็กน้อยแล้วค้างอยู่เช่นนั้น เหตุการณ์เหมือนเมื่อครู่ไม่มีผิด “ อารายฟ่ะ มันเล่นงาบแล้วก็นอนแช่เลยรึไง ละวุ้ย ” ผมสบถออกมาก่อนดึงคันแล้ววัดไป 1 ฉับ เท่านั้นแหละพละกำลังอัน มหาศาล เช่นเดียวกับเมื่อครู่ก็เกิดขึ้นอีกครั้งแล้วครับท่าน แต่ครั้งนี้ยากที่จะพลาดให้กับมันเป็นครั้งที่ 2 “ ตัวเดียวในโลกทำงานอีกแล้วครับท่านอู้ยยย คันโง้ง เสียวจะหักจัง ” ตี๋ใหญ่กองเชียร์ที่แสนดี ส่งเสียงเชียร์ออกมาเช่นเดิม “ พี่โยได้ยินเปล่า อ้ายยอดมันว่าพี่อ่ะ” ตี๋ใหญ่ตะโกนบอก แต่ยามนี้ผมหูอื้อไปหมดแล้ว “ หะ อะไรนะ หูมันอื้อวะ ไม่ได้ยิน ” ผมตะโกนถามตี๋ใหญ่ “ อ้ายยอดมันว่าคันอ่อนสายไม่ขาดหรอกพี่โย แต่คนอ่อนละไม่แน่ ฮ่า! ” ตี๋ใหญ่ได้ที แหกปากตะโกนดังลั่นให้ได้ยิน กันทั่วทั้งลำเรือ หน่อยแน่ะ โดนลบหลู่ อย่างนี้มีรึคนอย่างนายชนบทจะยอม ว่าแล้วก็รวบรวมพละกำลังเท่าที่มี ส่งผ่านไปยังลำแขนทั้งสองข้างออกแรงงัดคันขึ้นช้าๆ แล้วลดคันลงพร้อมกับหมุนกรอสายเอ็นเข้า อย่างรวดเร็ว ด้วยความมั่นใจ ที่เต็มปรี่ แตกต่างไปจากเมื่อสักครู่อย่างสิ้นเชิง

การต่อสู้ระหว่างคนกับปลาดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง เวลาผ่านไปไม่นาน เงาสีขาวก็ปรากฏให้เห็นรางๆ “ ใช่แล้ว ลูกหมูชัวร์เลยพี่โย เกินสิบด้วย ” ยอดไต๋ แห่งน้ำเชี่ยว ฟันธงว่าตัวนี้เป็นลูกหมูแน่แล้ว พวกเราเพ่งมองลงไปใต้พื้นน้ำ จากภาพที่ปรากฏให้เห็นเพียงรางๆ เริ่มค่อยๆ ชัดเจนขึ้นทีละเล็ก ละน้อย จนในที่สุดเจ้าลูกหมู หรือผู้กล้าแห่งวารี ขนาดจัมโบ้ ก็พุงทะยานพรวดขึ้นสู่ผิวน้ำ ลอยตะลุ๊บ ตุ๊บป่อง “ โอ้ะ โห โอ้ โห โคตรใหญ่เลย เจอตัวนี้ ของเฮียเล็กชิดซ้ายไปเลย ” เสียงเจ้าดนัยเด็กหนุ่มเมืองปากน้ำโพ อุทานออกมาทันที ที่เห็นขนาดอันใหญ่โตมโหฬารของปลาเก๋าลูกหมู ซึ่งเปรียบเสมือนมันเป็น ‘ผู้กล้าแห่งวารี’ อย่างแท้จริง เจ้ายอดเมื่อเห็นปลาลอยขึ้นสู่ผิวน้ำแล้ว จึงรีบจัดการคว้าสวิงมาช้อนมันขึ้นมาบนเรือ แต่กว่าจะเอาสวิงครอบหัวมันได้ก็ ดำเนินไปอย่างทุลักทุเล เพราะหัวมันดูจะมีขนาดใหญ่กว่าปากสวิงเสียอีก หลังจากที่พิชิต ‘ผู้กล้าแห่งวารี’ ลงได้เรี่ยวแรงที่มีก็หมดไม่เหลือหรอ ต้องมานอนแผ่ สองสลึง แต่ก็ไม่วายที่จะสอดส่องสายตามองดู สมาชิกที่นั่งตกปลาทางหัวเรือ กำลังวุ่นวายและสาระวนกับเกมส์การตกปลา ฝูงปลาที่หิวกระหายยังคงโจมตีพวกเราอย่างต่อเนื่อง “ พี่โย พี่โย หัวเรือโดนอีกแล้ว ไปช่วยหน่อยไป๊ ” ตี๋ใหญ่ร้อง บอกเมื่อเห็น เจ้าลอยหนุ่มเมืองอุบล กำลังพันตู งัดคันจนคันโค้ง “ บักลอยอีกแล้วรึนี่ โอ้เวงกำของมันจิง จิง ผับผ่าเถอะ ” ผมยันกายลุกขึ้นก่อนจะ เดินไปช่วยเจ้าลอย “ เป็นจังได๋ลอย คั๊กบ่ ” ผมถามอาการเจ้าลอย “ บ่ไหวอีกแล้วครับ หนัก โครต งัดบ่คึ่น อีกแล้ววว ” เจ้าลอยตอบ

ด้วยแววตาที่แสดงความวิตกออกมาให้เห็น “ ปลดเบรกเลยลอย ปล่อยสายให้หย่อนไว้ อ้าวตี๋ใหญ่ มาแงะปลาออกจากรูที ปลามันโดนรูหนีบไว้อ่ะ ” ผมตะโกนขอความช่วยเหลือจากตี๋ใหญ่ “ เรื่องแงะรู นี่ตี๋ใหญ่ถนัดนัก รูตีบ รูตัน รูแคบ ขอให้บอก ตี๋ใหญ่จะอาสาไปแงะ ถึงที่เลย ฮา! ” คุณไก่เซียนตกน้ำ ซึ่งนานๆ จะปล่อยทีเด็ดออกมาสักที แต่พอได้ปล่อยมาแต่ละดอก ก็เรียกเสียงฮา จากเพื่อนๆ ได้ไม่น้อย “ ฮะ ฮา ฮ่า ผม แงะรูเก่งขนาด นั้นเชี่ยวหรือนี่ ” ตี๋ใหญ่ หัวเราะชอบใจ ก่อนจะเริ่มปฏิบัติการแงะหัวปลาออกจากรู ตี๋ใหญ่ดึง ๆ หย่อนๆ สายได้ไม่นาน ก็สามารถ สาวสายเอ็นขึ้นมาได้ทีละเมตร 2 เมตร “ เย้....ตี๋ใหญ่แงะรูได้แล้ว ” พวกเราตะโกนร้องด้วยความดีใจเมื่อตี๋ใหญ่ สาวสายขึ้นมาได้หลายเมตร ก่อนจะปล่อยให้เจ้าลอยรับหน้าที่ อัดปลาต่อไป เวลาดำเนินเดินผ่านไปหลายนาที ในที่สุด ปลาเก๋าลูกหมู ตัวที่ 2 ก็พุงทะยานขึ้นสู่ผิวน้ำ ลอยตุ๊บป่องหงายท้อง ทำตัวแข็งทื่อ ให้เจ้ายอดเอาตะขอเกี่ยวขึ้นมานอน บนพื้นเรือได้สำเร็จ เจ้าลอยถึงกับยิ้มเป้ย เป็นปลื้มกับผลงาน “ เกิดมาก็พึ่งเจอกับตัวเองนี่แหละ เหมือนอ่านในหนังสือเปี๊ยบเลยพี่ ” จากนั้นปลาก็หยุดพฤติกรรมถอยทัพกลับไปอย่างไม่เป็นขบวน “ ป่ะ พี่โย เก็บเบ็ด เถอะ เดี๋ยวจะพาไปหมายใหม่ ปลาช่อนมีตัว ด้วยนะ ” ตี๋ใหญ่ ร้องบอกให้เก็บเบ็ด พอเฮียเล็กได้ยินชื่อปลาช่อนเท่านั้นก็เกิดน้ำลายไหลทะลักออกมาข้างมุมปาก “ หมายหน้ามีไอ้ช่อนด้วยเร๊อะ ลี ลี ลี จะเอามาทำ ซาซิมิ กินกันสดๆ เลย ”

หลังอาหารเที่ยงผ่านลำคอ ไปได้ไม่นาน ก็ได้เวลากว้านสมอขึ้นมาเก็บ จากนั้นเรือน้ำใจ ทะยานพุ่งไปข้างหน้าทันที เรือแล่นออกจากหมายเดิม มุ่งหน้าสู่หมายใหม่ สมาชิกหลายคนยังคงติดพัน อารมณ์ค้างยังไม่หายมันส์ กับเกมส์ตกปลา “ อีกไกลมั๊ยตี๋ใหญ่ ” หนึ่งในสมาชิก ถาม ตี๋ใหญ่ ตอบว่า “ อีก 10 นาที ก็ถึงแล้ว ” บัดนี้ภายในห้องเก๋งเรืออัดแน่นไปด้วย บรรดาสมาชิกที่มานั่งเฝ้ามองดู จอ GPS ด้วยใจเต้นระทึก อีกไม่กี่อึดใจก็จะได้เวลาออก กำลังกันอีกแล้วพวกเรา “อ้าวทิ้ง” ตี๋ใหญ่ตะโกนบอกเจ้าบัง ทิ้งสมอเรือเมื่อเราเดินทางมาถึงยังจุดหมาย ระหว่างที่ ตี๋ใหญ่ปล่อยให้เรือไหลเข้าหมายกองหินอย่างช้าๆ จากสภาพอากาศของวันนี้ ที่ทิศทางน้ำกับทิศทางลมเดินสวนทาง กัน (น้ำไหลไปทางหัวเรือ) ตี๋ใหญ่จะต้องจอดเรือให้หมายอยู่ทางหัวเรือเป็นแน่ คิดได้ดังนั้น ผมรีบฉวยโอกาสโรยสายหย่อนหมึก ไว้ในระดับเกือบจะถึงพื้นดิน พอเรืออยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้องแล้ว ตี๋ใหญ่ก็สั่งให้เด็กเรือจัดการผูกสายสมอ และช่วงเวลานั้นเอง ผมก็ปล่อยสายให้ตะกั่วลงเตะพื้นดินทันที และมันก็เป็นไปตามที่ได้คาดการณ์ไว้ พอตะกั่วถึงดินปุ๊บ ก็โดนปลาดึงปั๊บ “ อารายกาน วะ ซ้ายขวาวัดกันคนละตุ๊บ คนละตั๊บ ข้ามเราไปได้ยังไงกันละเว้ย เฮ้ย ” เจ้าเดือนส่งเสียง อาละวาดดังลั่น เมื่อเห็นคนรอบข้าง วัดคันกันชุลมุน “ไอ้ช่อน ไอ้ช่อน จริงๆ ด้วย” ทันที ที่มันเหินขึ้นผิวน้ำ เราก็เห็นเรือนร่างมันถนัด มันคือปลาช่อนทะเล ตามที่ตี๋ใหญ่ ได้พูดไว้ ไม่มีผิด ว่า “ ปลาช่อนมีตัว ” (รู้งี่น่าจะพูดว่าปลาช่อนมีหลายตัว นะตี๋ใหญ่) ที่หมายนี้เราได้ปลาเก่าขนาดย่อมเพิ่มขึ้นอีกหลายตัว จวบจนตะวันใกล้จะลาลับแสง เราจำเป็นถอนสมอ จุดหมายของเราในคืนนี้ยังอยู่อีกไกล

ค่ำคืนนี้แสงดาวยังเปล่งแสงอยู่เป็นเพื่อนกับพวกเรา กิจกรรมการตกปลายังคงดำเนินต่อไป พอปลาหยุดกินเหยื่อ ตี๋ใหญ่ก็จะคอยดูแลขยับเรือ หรือไม่ก็จะย้ายหมาย พอขยับเรือที ปลาก็จะเข้ามาฉวยเหยื่อพวกเราที เป็นอย่างนี้เกือบจะตลอดทั้งคืน เล่นเอาแทบจะไม่ได้หลับได้นอนกันเลย ทั้งเจ้ายอดและเจ้าบัง ก็จะอยู่ค่อยช่วยพวกเราตลอดเวลา ทั้งเฮียเล็กคนเมืองกรุง คุณไก่เซียนตกน้ำ เจ้าเชษฐ์หนุ่มเมืองคอน เจ้าเดือนหนุ่มเมืองสิงห์ ดนัยหนุ่มปากน้ำโพ และเจ้าลอยหนุ่มเมืองอุบล นั่ง ถ่างตาถือคันตกปลา จนดึกดื่น ส่วนนายคาเน่ย ดูจะอึดมากกว่าใครเพื่อน อดหลับอดนอน สนุกกับการตกปลา ได้ตลอดทั้งคืน ปริมาณปลาก็เพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้น จนกระทั่ง เหยื่อหมึกที่มีอยู่เกือบ 700 ตัวก็หมดเกลี้ยง เมื่อเหยื่อหมด ภารกิจ ทริบนี้ก็มีอันเสร็จสิ้นลง ตี๋ใหญ่ ตื่นขึ้นมา ขับเรือแล่นเข้าฝั่ง เตรียมตัวกลับบ้านใครบ้านมัน ปลาเก๋าลูกหมูเปรียบเป็นผู้กล้าแห่งวารีโดยแท้จริง การจะเอาชนะมันให้ได้ ผู้ตกนอกจากจะต้องมีร่างกายที่แข็งแรงแล้ว ยังต้องมีปฏิภาณ ไหวพริบ ประกอบด้วย จิตใจที่เยือกเย็นรู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา จะทำให้ประสบผลสำเร็จ ได้ครับ สำหรับเรื่องราวของทริบนี้ ก็ขอจบลงไว้เพียงเท่านี้ ขอขอบคุณ เพื่อนๆ ผู้ร่วมออกทริบทุกท่าน ขอบคุณตี๋ใหญ่ น้องชายที่น่ารักแต่กวนโอ้ยชะมัด ขอบอกว่า นายมัน ‘หล่อไม่ยักกะเสร็จ’ จิงๆ เลยผับผ่า เหอะ ฮา!

สำหรับทริปนี้ก็จบลงเพียงเท่านี้ แล้วพบกันใหม่ในฉบับหน้า ขอให้มีความสุขกับเกมส์ตกปลาที่คุณรัก...................


อังคาร,24 ธันวาคม 2567