WeekendHobby.com Enjoy It With Friends.. :)


อาทิตย์,22 ธันวาคม 2567

เรื่องเล่าคนตกปลา

ทุบไอ้สากที่สัพพะยื้อ

น้ำใจ

โฉมเอยโฉมงาม

แข่งขันตกปลาสัญจร#1

ปลายฝนต้นหนาว

แข่งขันตกปลาแสมสารครั้งที่#6

ลองเรือใหม่กับไต๋โก๊ะ

หูดำที่เกาะค้างคาว

ไปลุยโฉมงามกับไต๋น้อง

ยุทธการหักเขี้ยวอินทรี

สานสัมพันธ์คนตกปลาปี3

ปลายักษ์ในตำนาน

ราพาร่าพรางตัว

สานสัมพันธ์คนตกปลา ครั้งที่ 4

สานสัมพันธ์คนตกปลาปี 4

สานสัมพันธ์คนตกปลาปี5

ธิดาย่ำสวาท

กุเลาเกมส์คนวัยมันส์

เมษาพาเพลิน

มิตรภาพไร้พรมแดน
ตอน. ÊÒÂãÂÁÔµÃÀÒ¾
ตราด 23 -25 àÁ.Â. 47

รูปหน้า 1 | รูปหน้า 2

สายใยมิตรภาพของคนตกปลา ได้เริ่มต้น ก่อตัวขึ้นจาก การชักชวนกันไปออกทริบตกปลา ทาง Website Http://WWW.WeekendHobby.com ตั้งแต่ต้นฤดูกาลตกปลาทะเลตราด จากจุดเริ่มต้นในครั้งนั้น วันเวลาได้ผ่านไป ทำให้มิตรภาพคนตกปลาแนบแน่นขึ้นเรื่อยๆ จากเส้นสายใยเส้นเล็กๆ ที่เพื่อนนักตกปลาช่วยกันถัก ช่วยกันทอ ช่วยกันสานเข้าด้วยกัน จนกระทั้งถึงวันหนึ่ง เพื่อนๆในกลุ่มเกิดความคิดที่จะนัดเพื่อนๆ ให้มาสังสรรค์และร่วมกิจกรรมตกปลาพร้อมหน้าพร้อมตากัน มันคงจะสนุกและเปิดโอกาสให้เพื่อนๆ ทั้งหมดได้มาพบปะสังสรรค์ จากความคิดตรงจุดนั้นจึงเกิดมาเป็นประเด็น และเป็นที่มาของ "วันสานสัมพันธ์คนตกปลา" โดยมติจากการนัดประชุม ให้ถือโอกาส เลือกช่วงก่อนปิดฤดูกาลตกปลาทะเลตราด เป็นวันรวมเพื่อน จัดงานสานสัมพันธ์คนตกปลา กันเสียเลย เพราะจากวันนี้ไป พวกเราจะต้องหยุดพักกิจกรรมตกปลาไปนานถึง 3 หรือ 4 เดือน กว่าจะได้มาร่วมลงเรือตกปลาด้วยกันใหม่อีกครั้ง ด้วยเหตุที่ว่า พอเข้าสู่เดือน พฤษภาคม ไปจนถึงเดือน สิงหาคมของทุกปี จะเป็นช่วงลมมรสุม เรือประมงหรือเรือตกปลาจะงดออกทะเล พวกเราจึงสรุปตกลงเลือกวันที่ 23 - 24 - 25 เมษายน เป็นวันจัดงานนี้ วันที่ทุกคนเฝ้ารอคอยนั่งนับวันถ่างตารอ ว่าเมื่อไหร่จะถึงวันนั้นสักที วันที่พวกเรา จะได้พบกับเพื่อน อย่างพร้อมหน้าพร้อมตา วันที่พวกเราจะได้พบกับความสุข ความสนุกพร้อมกับเพื่อนๆ ที่ชอบตกปลาเช่นเดียวกับพวกเรา และแล้ววันที่ทุกคนต่างเฝ้ารอก็มาถึง มันเป็นวันที่ทุกคนจะจดจำ ห่วงเวลาแห่งความสุข ความสนุกที่ได้ร่วมกันสร้างตำนานให้กับชีวิต มันคุ้มค่าสมกับที่เฝ้ารอมานาน เราจึงขอเก็บเรื่องราวดีๆ นี้ลงใน “บันทึกสายใยมิตรภาพ” ให้อยู่ในความทรงจำของพวกเราตลอดไป

เช้า วันศุกร์ที่ 23 เมษายน เสียง โทรศัพท์ติดตามตัวดังขึ้นขณะที่เรากำลังง้วนอยู่กับงานที่กองอยู่บนโต๊ะ “ฮัลโหล พี่โย อยู่ไหนแล้ว ผมหนุ่ม นะ” เจ้าหนุ่มระยอง นั้นเองที่กดโทรศัพท์ มาหาผมแต่เช้า “พี่โย ผมกับเพื่อนๆ ตอนนี้อยู่ที่ท่าเรือ เซนเตอร์พอย แล้วนะ¾Õè" เจ้าหนุ่มระยองพูดต่อ “อ่า มัย ไปถึงแต่เช้าเลยละวุ้ยหนุ่ม” ผมถามเจ้าหนุ่ม เพราะนึกไม่ถึงว่า เจ้าหนุ่มจะแหกขี้ตาไปถึงท่าเรือเซนเตอร์พอยแต่เช้า “พี่ ผมมารอพวกพี่ๆ ตั้งแต่เมื่อคืนแหนะ ฮะ ฮ่ะ ฮ่า กลัวจะไม่ได้มาอ่ะพี่ ก็เลยต้องรีบมาก่อน” เสียงเจ้าหนุ่ม อธิบายต่อ ว่ามาได้รอที่ท่าเรือ ตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว ในขณะที่เพื่อนๆ บางคนกำลังออกเดินทางมุ่งสู่ท่าเรือเซนเตอร์พอย บางคนไปท่าเรือแล้วก็มี แต่เราสิ ต้องมาสะสางงานที่ กองอยู่โต๊ะ ให้แล้วเสร็จก่อน ถึงจะออกเดินทางได้ “อะไรมันจะขนาดนั่น เน๊าะ ไอ้เรารึ ยังง้วนอยู่กับงานที่กองอยู่บนโต๊ะอยู่เลย” เพื่อนๆ เริ่มทยอย มาถึงจุดหมาย จนเกือบจะครบทุกคนที่ยังมาไม่ถึงก็มี คนจำนวนกว่า 36 ชีวิตมาแออัด แน่นจนล้นออกมานอกร้านของแฟนไต๋โก๊ะ วันนั้น นักท่องเที่ยวทั้งชาวไทย และชาวต่างชาติ ที่เดินทางไปเที่ยวเกาะช้างคงจะสงสัยกันน่าดู ว่าวันนี้เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น ทำไม คนจำนวนมากมาย ถึงได้มายืนสุ่มหัวจับกลุ่ม กันมากมายขนาดนี้ และเมื่อเห็นว่าเพื่อนๆ ส่วนใหญ่ได้เดินทางมาถึง เข้าสู่พิธีการ เริ่มต้นที่พี่หมูโอเชียน สาธิตวิธีการทำเหยื่อเจ๊ท ให้เพื่อนๆ ที่มาร่วมงานได้ดูพร้อมกับให้เพื่อนๆ ที่สนใจได้ทดลองทำตามพี่หมูไปด้วย พวกเราสนใจวิธีและเทคนิคการทำหัวเจ๊ทของพี่หมูกันมาก เพราะเคยแต่เห็นเขาวางขายเป็นชุดสำเร็จ ไม่เคยรู้กันเลยว่า เหยื่อเจ๊ทเขาทำกันอย่างไร มาวันนี้ถือเป็นโอกาสอันดี ที่พี่หมูโอเชี่ยน ผู้ที่ถือว่าเป็นต้นตำรับ ผู้นำการทำเหยื่อลากหัวเจ๊ท ของเมืองไทยได้มาแสดงสาธิต การทำเหยื่อหัวเจ๊ท ด้วยตนเอง โอกาสแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆ นัก จนถึงเวลาที่เพื่อนๆ จะต้องแยกย้าย ไปลงเรือแต่ละลำ ตามที่ได้จัดสรร ไว้ให้ ผู้ที่ลงเรือเกรียงไกร ของไต๋โก๊ะ และเรือพิชิตมัสยา ของไต๋วุฒิ ก็ไปขึ้นเรือที่สะพานท่าเรือเซนเตอร์พอย ส่วนคนที่ลงเรือน้ำใจ ของตี๋ใหญ่ก็ต้องเดินทางมาขึ้นเรือที่ อรุณี คลองน้ำเชี่ยว ได้เวลาแยกย้ายกันไปตกปลากันแล้ว เย้....

นับจากนี้ไปอีก 2 วันเราจะมารวมพลกันอีกครั้งที่เกาะหวาย รอยยิ้มของความสุข ปรากฏบนใบหน้าของเพื่อนๆ ภาพที่ทุกคนแสดงน้ำใจช่วยกันขนสิ่งของลงเรือเกรียงไกร กับเรือพิชิตมัสยา ภาพที่คนมีประสบการณ์ ทะเล มากกว่าคอยแนะนำคนที่มีประสบการณ์น้อยกว่า มันแสดงให้เห็นถึงการแบ่งปันความรู้ แบ่งปันประสบการณ์ และแบ่งปันความสุขให้แก่กัน หันมาดูกลุ่มที่มาลงเรือที่คลองน้ำเชี่ยวบ้าง เรือน้ำใจยังคงจอดรอ คณะของพี่ซิง พี่เปียก และเฮียเล็ก อยู่จนกระทั่งพี่ๆ ทั้งสาม คนเดินทางมาถึง กว่าจะได้ออกเรือก็มืดค่ำ จนมองไม่เห็นทัศนียภาพสองฝั่งคลองน้ำเชี่ยว ตี๋ใหญ่ ยังคงถือพังงา พาเรือเลี้ยวลัดเลาะ มาตามคลองที่คดเคี้ยว ของคลองน้ำเชี่ยว จนมาถึง ปากคลอง เราจึงค่อยมองเห็น พื้นทะเล และเงาตะคุ่มของแนวเกาะช้างที่ดำทะมึนอยู่เบื้องหน้า มันเป็นสัญญาณ บอกว่าบัดนี้เราได้แล่นเข้าสู่น่านน้ำทะเลกันแล้ว ตี๋ใหญ่ จะพาพวกเราไปไดน์หมึกกันที่หน้าเกาะหวาย ส่วนลำของไต๋โก๊ะ กับไต๋วุฒิ นั้นไปจอดไดน์ที่เกาะพะเนีย´ กิจกรรม ที่ฆ่าเวลา และสามารถแต่งเติมความสุข ระหว่างที่รอการเฉอวน ก็คงไม่มีอะไรดีไปการ ตกหมึกพร้อม กับวงสนทนา และร่ำสุรา กันไป ที่จะเป็นเครื่องสื่อสารสายใยมิตรภาพให้กับเพื่อนใหม่และเพื่อนเก่าได้มาทำความรู้จัก ก่อนจะกลายมาเป็น ความสนิทสนม กันในเวลาต่อมา โดยเฉพาะพี่หมูโอเชี่ยน ดูจะ แฮปปี้ กับบรรยากาศมิตรภาพนี้เป็นพิเศษ ออกอาการ ลืมแก่ ย้อนอายุสู่วัยสะรุ่น เสียอยู่เรื่อย วงสนทนาคุยกันเสียงดังเฮฮา ไม่ขาดสาย เวลาก็ช่างผ่านไปเร็วเสียเหลือเกิน เผลอไปแป๊บเดียว นี่มันเกือบจะเที่ยงคืนแล้วหรือเนี่ย “พี่นี่มันเที่ยงคืนแล้วนะ ไปนอนพักเอาแรงกันก่อนดีกว่า” ผมบอกพี่ๆ ก่อนจะขอตัวไป งีบพักสายตา เก็บแรงไว้วันรุ่งขึ้น

เช้าวันใหม่กับวันที่ท้องฟ้าสดใส เสียงวิทยุ พูดคุยถามไถ่ จำนวนปริมาณของหมึกที่ได้เมื่อคืน ว่าใครได้เหยื่อเท่าไร ระหว่างเรือตี๋ใหญ่ เรือไต๋โก๊ะ กับเรือไต๋วุฒิ ก็ดังขึ้นปลุกให้ผมต้องตื่นขึ้นจากการ หลับใหล “เช้าแล้วหรือนี่ตี๋ใหญ่หมายแรก จะพาไปไหนก่อนดี ตี๋ใหญ่” ผมตื่นขึ้นมาก็ยิงคำถามเข้าหาตี๋ใหญ่ทันที “ไปตกไอ้เก๋ากันก่อนเลยมั๊ย พี่โย หมายกองหิน หลังเกาะรัง ยังพอมีลูกหมู แต่ไม่รู้มันจะตื่นกันรึยังนะ แฮ่ะ แฮะ!” ตี๋ใหญ่ตอบมาพร้อมกับสอดแทรกคารม ชวนขันตามแบบฉบับ ของตี๋ใหญè ่เขาละ ขณะที่ผมกำลังพูดคุยกับตี๋ใหญ่อยู่นั้นเสียงวิทยุจากเรือไต๋วุฒิก็ดังขึ้น “พี่โย พี่โย ผมได้อินทรี 5 โลกว่า มาตัวนึงแล้ว นะ” เสียงไต๋วุฒิ ดังมาทางเครื่องรับ-ส่งวิทยุที่ชาวเรือใช้ในการติดต่อสื่อสาร มันทำให้ผมเกิดอาการตาร้อน ผ่าว กับข่าวอินทรี 5 โลกว่าจากเรือไต๋วุฒิ ที่ได้จากการลากสาย Trolling CD-14 ตัวเขียวท้องส้ม ตอนฟ้าสาง มันเป็นข่าวดีต้อนรับอรุณ ยามเช้า ที่ปลุก ให้สมาชิกทุกคน บนเรือน้ำใจรีบตื่นขึ้นมา พร้อมกับความกระฉับกระเช้ง กระปรี่กระเป่า ก่อนก้าวเดินไปคว้าคันเบ็ดคู่ชีพของใครของมัน มาตรวจสภาพความพร้อม ก่อนการ ใช้งานอีกหน พี่หมูโอเชี่ยนกับคุณใหญ่ ออกอาการ ระริกระรี้ อย่างเห็นได้ชัด เมื่อสายสมอตึง เสียงตะโกนร้องขอหมึก ดังระงมทั้งจากหัวเรือ และท้ายเรือ พี่หมู เลือก ทำเล หัวเรือด้านซ้าย ตามด้วยน้องสาม พี่ซิง เจ้าหนุ่ย ส่วนเจ้าต้น ขอยึดหัวเรือด้านขวา ตามด้วยน้องเติ้ล และคุณโฟว์ ยึดชัยภูมิกลางลำเรือด้านขวา ส่วนที่เปี๊ยก คุณใหญ่และเฮียเล็ก ยึดท้ายเรือเป็นสมรภูมิ ในครั้งนี้ หลังจากหมึกตัวงามถูกหย่อนถึงพื้นเพียงไม่นาน เจ้าเติ้ล ก็งัดเอาปลาสร้อยนกเขา ไซส์โต ขึ้นมาประดับเรือ ตามมาน้องสามที่งัดเอาปลาเก๋าไซส์ กำลังน่าหม่ำ ขึ้นมาในขณะเดียวกันพี่หมูโอเชี่ยน ก็ไม่ยอมน้อยหน้า ขอโชว์ ลีลาท่าทางการอัดปลา ของหนุ่มภูเก็ต ให้พวกเราได้ดูเป็นขวัญตา และเกือบจะพร้อมกันกับพี่หมูกำลังอัดปลาอยู่นั้น คันของเจ้าต้น ก็โดนปลาฉวยเช่นกัน ปลาเข้าฉวยเหยื่อพวกเรา ติดๆ กันคราวเดียว ถึง 4 สาย จวบจนปลาหยุดฉวยเหยื่อ ตี๋ใหญ่จึงบอกให้พวกเราเก็บสายเบ็ด เพื่อที่จะย้ายไปยังหมายใหม่ที่อยู่ไม่ไกลออกไปเท่าใด และที่หมาย แห่งนี้ เจ้าหนุ่ยบึงสำราญก็ สร้างความฮือ ฮา ให้กับ สมาชิก บนเรือ เมื่อสามารถงัดเอา ปลาเก๋าระดับ ลูกหมู น้ำหนักเกิน 10 กิโล ขึ้นมานอนพุงป่อง บนเรือ ได้เป็นตัวแรก และอีกหลายๆ ตัวจาก สมาชิกบนเรือ เราย้ายเรือกันอีกครั้งเมื่อปลาหยุดพฤติกรรม กินเหยื่อ คราวนี้ตี๋ใหญ่ พาพวกเราออกไปหลังเกาะกูด จุดหมายปลายทางอยู่ที่ หมายหินดาน ตี๋ใหญ่ บอกว่า คืนนี้ เราจะไปเฝ้าตกปลากันที่หมายหินดาน

เข้าสู่คืนที่ 2 เราไม่ได้รับข่าวสารจากเรืออีก 2 ลำ สงสัยคงจะแอบไปซุ่มที่ไหนสักแห่ง ทางด้านตี๋ใหญ่ได้พาพวกเรา มาถึงหมายหินดาน ที่ซึ่งมักจะมีปลาใหญ่ แวะเวียนมาหาอาหาร อยู่บ่อยๆ พอสายสมอตึง ทุกคนจัดแจง บรรจงหย่อนสายเบ็ด ลงน้ำ ก่อนจะนำไปปักไว้ยังกระบอกปักคัน พอพี่หมูโอเชี่ยน ปักคันลงในกระบอกปักคันเสร็จ ก็ถามผมว่า “เอ๊ะ คุณโย ไอ้เก๋ามัน กินเหยื่อกลางคืนหรือเปล่าครับ” ผมตอบพี่หมู ไปว่า “กินสิพี่ กลางคืนผมยังเคยได้ไอ้เก๋า มาแล้วตั้งหลายตัว ตัวประมาณสัก 5 - 6 โล นี่แหละ ส่วนใหญ่มันจะกินหมึกตายนะพี่” หลังจากที่ผมพูดจบไปไม่นาน เสียงรอกของพี่หมู ที่ปักไว้หัวเรือก็ร้องดังสนั่นลั่นเรือ พี่หมูรีบไปคว้ามาถือก่อนจะวัดคันไปเสีย 1 ดอก “พี่หมูลงเหยื่ออะไรไว้ครับ ดูท่าจะเป็นปลาเก๋า สะแล้วละพี่” ผมถามพี่หมู ทันที ที่ได้เห็นแอ็คชั่นของคันที่โกร่งงองุ้มเป็นรูปเคียว " หมึกตายครับคุณโย ผมเกี่ยวหมึกตายไวé" พี่หมูตอบพลาง อัดปลาไปพลาง ในที่สุดปลาเก๋ายามวิกาล ที่หลงแสงสี ออกมาเที่ยว นอกรู ก็ถูกพี่หมูอัดลอยขึ้นมานอนพุงป่อง พอได้เห็นขนาดของปลาเก๋าตัวนี้ คนอัดถึงกับยิ้มแป้น หนวดเขยิบกันเลยละครับ คนที่ได้ปลาก็ระริกระรี้ แซวคนที่ยังไม่ได้อัดปลากันดังลั่น “เอ๋ะ ใครเห็นปลาของตาเปี๊ยกบ้างหว่า หน้าตามันเป็นยังไงอยากรู้จัง” เสียงพี่ซิง แซวพี่เปี๊ยก ดังขึ้น เล่นเอาพี่เปี๊ยกค้อนขวับๆ ไปหลายตลบ ก็จะไม่ให้งอนได้งัย ในเมื่อพี่เปี๊ยก ตั้งแต่เช้า ยันมืดยังไม่ได้ปลาเลยสักตัว คืนนั้นพี่หมู ดูจะ Hot กว่าใครเพื่อนเดี๋ยววัด เดี๋ยวอัด เล่นเอาเพื่อนๆ นั่งตาลุงตาพอง กันเป็นแถว ก็ปลาแต่ละตัวไซส์งามๆ ทั้งนั้นนะสิขอรับ พี่หมู แอบมากระซิบกับผมว่า “ผมใช้หมึกตาย ครับ เกี่ยวหมึกตาย อย่างเดียวเลย” ท่านใดจะนำเคล็ดไม่ลับของพี่หมูไปใช้ก็ได้นะขอรับ พวกเราสนุกมีความสุขกับการใช้ชีวิตตกปลาบนเรือ ด้วยกัน นั่งจิบเบียร์ ดื่มเหล้าไป ก็คุยกันไป ฟังเรื่องราวเล่าเรื่องขาน และเรื่องโจ๊ก 2 แง่ 2 ง่าม เป็นที่สนุกสนาน เฮฮา กันมาก จนเวลาผ่านเลยไป ความง่วงก็เข้ามาแทรกซึม ทำให้หลายคนเริ่มทยอยกันหายไปที ละ คน 2 คน จนในที่สุด ก็เข้าสู่ห่วงแห่งการหลับใหล

เช้าวันใหม่ เสียงเรียกจากไต๋วุฒิดัง ผ่านวิทยุสื่อสาร แต่เช้าตรู่ “ตี๋ใหญ่ ตี๋ใหญ่ ได้เก๋าใหญ่กี่โล” เสียงเจ้าวุฒิ ถามผ่าน เครื่องวิทยุ สื่อสาร “ไม่ใหญ่หรอก 8 ขีด เอง แล้ววุฒิได้กี่โล” เสียงตี๋ใหญ่ตอบเสร็จก็ถามต่อ เป็นการหยั่งเชิงชิงไหวพริบกันน่าดู แถมยังมีการ “อำ” กันเห็นๆ อีกตะหาก ผมลุกขึ้นเดินมาก้มมองดูเหยื่อในห้องเหยื่อ บัดนี้เหลือเพียงหมึกหอม 3 ตัว กับหมึกศอกอีก 1 ตัว เรายังพอมีหวังกับเกมส์ ล่าปลาเก๋าลูกหมู ตี๋ใหญ่ บังคับพังงาเรือมุ่งหน้าสู่กองหิน ข้างเกาะกูด อีกครั้ง พอเรือ มาถึงยัง ที่หมาย หลังจากดูทิศทางน้ำทิศทางลมจนเป็นที่แน่ใจแล้ว ตี๋ใหญ่ก็วนเรือไปยังจุดที่จะทำการทิ้งสมอ “เอ้าทิ้งหมอ” ตูมมม ! เสียงสมอหล่นลงน้ำ ชุดสายหน้าถูกเปลี่ยนใหม่ ให้มีขนาดทนแรงดึงขึ้นมากจากเดิม ตะขอเบ็ดก็ถูกเปลี่ยนใหม่ ให้ใหญ่ขึ้นกว่าเดิม เช่นกัน เด็กเรือบรรจงช้อนหมึกศอก ขึ้นมาก่อนจะบรรจงฝังตัวเบ็ดขนาด 7 โอ ลงไปอย่างทะนุถนอม แล้วหย่อนลงน้ำ ข้างกาบเรือ ชั่วเวลาเพียงไม่นาน หมึกศอกตัวนั้นก็โดนสวาปาม เข้าให้ ที่ปลายสายมีแรงฉุดกระชากอย่างรุนแรงและหนักหน่วง การต่อสู้ ระหว่างคนกับปลา เริ่มต้นขึ้นเพียงไม่นาน สายหน้า 80 ปอนด์ ก็ขาดกระจาย ปลาตัวนั้นจากไปแล้วพร้อมกับเอาตะขอเบ็ด พร้อมสายเอ็น 80 ปอนด์ติดปากไปด้วย แล้วหมึกหอมตัวที่ 2 ก็ถูกปล่อยลงไปยังตำแหน่งเดิม แล้วเหตุการณ์เดิมๆ อย่างเมื่อครู่นี้ ก็เกิดขึ้นอีกครั้งหมึกหอม ถูกปลาเก๋าขย้ำ เล่นเอาคนถือคันต้องออกแรงยื้อยุด ฉุดกระชากกับมันได้พักเดียว สายเอ็นก็ขาดอีกเป็นครั้งที่ 2 รู้สึกว่าโชค จะไม่อยู่ ข้างเรา เสียแล้วละ เพื่อนๆ เสียงวิทยุดังเรียก ตี๋ใหญ่อีกครั้ง คราวนี้ มาจากไต๋โก๊ะ " ตี๋ใหญ่ ได้ลูกหมูหญ่ายม้าย " ตี๋ใหญ่ยังคงตอบไต๋โก๊ะไปว่า " เมื่อกี่ พี่โยทำขาดไปตัวสายหน้า 80 ปอนด์ขาดกระจายเลย แล้วทางนู้นได้ใหญ่มั๊ยละ " ตี๋ใหญ่ย้อนถามไต๋โก๊ะเข้าไปบ้าง " แขกไม่ให้บอก อ่ะ ตี๋ใหญ่ ฮ่ะ ฮะ ฮ่า " แหม ทั้งอำ ทั้งข่มกันน่าดู เมื่อเห็นว่าได้เวลาที่เราจะต้องกลับไปรวมพล กันที่เกาะหวาย ตี๋ใหญ่ จึงสั่งถอนสมอ แล่นเรือเข้าสู่เกาะหวาย ในเวลานั้นทันที

พอเรามาถึงหน้าเกาะหวาย เราก็เห็นเรือเกรียงไกร มาจอดรอเป็นลำแรกอยู่ก่อน มองดูสมาชิกในเรือ บางคนก็กำลังดำผุด ดำว่าย เล่นน้ำ อย่างสนุกสนาน บางคนก็ยังติดลม นั่งหย่อนเบ็ดอยู่ท้ายเรือ และก็ได้ปลาเก๋า ตัวขนาดกำลัง ขึ้นมา 3 - 4 ตัวแล้วด้วย ตี๋ใหญ่ นำเรือเข้าไปจอดเทียบข้างเรือไต๋โก๊ะ ทำให้เราสามารถเดินข้ามไปข้ามมาระหว่างเรือทั้งสองลำได้อย่างสะดวกสะบาย พอเรือจอดเทียบได้สนิดดีแล้วเพื่อนๆ จากเรือตี๋ใหญ่ ก็ปรี่เข้าไปเปิดลังน้ำแข็งเปิดดู ปลาของเรือไต๋โก๊ะ ให้หายสงสัยกันเสียที ไอ้ที่ว่า " แขกไม่ให้บอก อ่ะ มันจะใหญ่ขนาดไหนกันแนè" ฝาลังน้ำแข็งถูกเปิดออก เรามองเห็นแค่ปลาเก๋า ขนาด 4 โล เพียง ตัวเดียว นอกนั้นมีแต่ปลาเล็กปลาน้อยเป็นส่วนใหญ่ เท่านั้นแหละครับ เสียงแซวขร่ม ก็ดังขึ้น " ว๊ากกก ใหญ่สุดแค่เนี่ย เอง อ่ะนะ เดี๋ยว ดูของเราก่อน เฮ้ย เอาปลาเรามาโชว์หน่อยดิ " สมาชิกเรือตี๋ใหญ่ แสดงความดีใจจนออกนอกหน้า ร้องสั่งให้ เจ้าปึ้งเด็กเรือ รีบเอาปลาตัวที่เจ้าหนุ่ยตกได้ออกมาโชว์ โดยหารู้ไม่ว่า ไอ้ตัวที่ แขกไม่ให้บอกอ่ะ มันถูกซุกไว้ใต้อวน ตั้ง 2 ตัว พอเจ้าปึ้ง ยกปลาออกมาโชว์ปุ๊บ เจ้าต้นเด็กเรือ ไต๋โก๊ะ ก็เปิดอวน อุ้มเจ้าลูกหมู ที่ซุกอยู่ใต้พื้นอวนออกมา เกทับ ตั้ง 2 ตัว ทำให้เสียงที่ดังแย้ว ๆ จากสมาชิกเรือตี๋ใหญ่ เงียบกริบ อึ้งกิมกี่ ลงทันที ในขณะที่ สมาชิก ของเรือทั้งสองลำ กำลังเล่นสงคราม " เกทับ " กันอยู่นั้น เรือไต๋วุฒิ ก็แล่นเข้ามาถึงเกาะหวายพอดี เพื่อนๆ สมาชิกบนเรือไต๋วุฒิ โบกไม้โบก มือ แสดงความมั่นใจ ว่าเก๋าลูกหมู ของตัวเอง คงจะมีขนาดใหญ่กว่า เรือทั้งสองลำเป็นแน่ พอไต๋วุฒินำเรือมาเทียบเรือทั้งสองลำ เป็นที่เรียบร้อย เด็กเรือไต๋วุฒิ ก็ยกปลาเก๋าลูกหมู ขึ้นมาโชว์ มันมีขนาดใหญ่ไล่เลี่ย กับตัวของทางฝ่ายไต๋โก๊ะ เราจึงต้องอาศัย ตาชั่งที่ไม่ค่อยจะได้มาตรฐานเท่าไร ออกมาชั่งปลาทั้งสอง ตัว ผลปรากฏว่า ปลาเก๋าลูกหมู ที่ตกได้โดย เจ้าอ๋อง เด็กหนุ่มจากเมืองจันทบุรี เฉือนตัวของพี่หมูไป 1 กิโล โดยตัวของเจ้าอ๋อง ชั่งได้ 16 กิโล เจ้าอ๋อง เลยได้รับ โล่ห์รางวัล The Best Angler จาก พณฯ สนธยา คุณปลื้ม รมต . กระทรวงท่องเที่ยวและกีฬาไปครองอย่างภาคภูมิใจ ส่วนไต๋โก๊ะ ก็รับโล่ห์ รางวัล The Best Captain จาก พณฯ สนธยา คุณปลื้ม รมต . กระทรวงท่องเที่ยวและกีฬาไปครองด้วยเช่นกัน

การเดินทางของ สานสัมพันธ์คนตกปลา ก็เดินทางมาถึงช่วงสุดท้ายแล้ว พี่ๆ และ เพื่อนๆ ที่มีโอกาส มาร่วมในงานนี้ กล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า ไม่เคยตกปลา สนุกและมีความสุขอย่างเช่นครั้งนี้มาก่อนเลย และขอให้มีงานเช่นนี้เกิดขึ้นอีกครั้งในปีหน้า บทสรุป ที่ได้จากงานนี้ ทำให้ได้รู้ว่า " การได้มาตกปลากับเพื่อนๆ ที่มีใจรักในเกมส์ตกปลาเช่นเดียวกับเรา นั้นมันสนุกกว่าการไปนั่งตกปลาเพียงลำพังเป็นไหนๆ ทำให้เรารู้จักแบ่งปันความสุข แบ่งปัน ความรÙé ให้แก่กันและกัน " ถัดจากนี้ไปอีก 1 ปี เราจะกลับมาที่นี่ เพื่อมาสานสายใยแห่งมิตรภาพนี้ด้วยกันอีกครั้ง และจากนี้ไป สายใยแห่งมิตรภาพคนตกปลา คงจะเบ่งบานสะพรั่ง ในหัวใจและความทรงจำของเพื่อนๆ ทุกคน แล้วพบกันใหม่ หลังสงกรานต์ ปีหน้า ครับผม สวัสดี .....

[หน้าต่อไป] [กลับสู่เมนู]