WeekendHobby.com Enjoy It With Friends.. :)

รายชื่อของเพื่อนๆ ที่ร่วมเดินทางในทริพนี้ 1.พี่เสือปลาขี้เมา 2.พี่ประสงค์ 3.พี่หมู 4.นายแต๋ง 5.ต้น Newell 6.PanYaChon 7.บูลย์ 8.คุณนนท์ 9.ลุงส. ประทีปประเสน 10.ชนบท 12.ป้าแก้ว 13.คุณนนท์ 14.คุณเดช 15.กระทิง

ทริพพระจันทร์ยิ้มแฉ่ง....

ตอน. เสือปลเมาไข่เจียว...

คืนวันแรม 14 ค่ำ พระจันทร์เกือบจะเต็มดวง บานแฉ่ง เต็มท้องฟ้า แสงแห่งพระจันทร์สาดส่องสว่างไสว ไปทั่วพื้นน้ำท้องทะเล แสงระยิบระยับจากเกลียวคลื่น เมื่อต้องแสงจันทร์มันสะท้อนเข้านัยตา ค่ำคืนยามนี้ มันสวยงามยิ่งนัก...แสงจันทร์สว่างจ้า ใครเลยจะนึกว่า พวกเราจะไดร์หมึกมาเป็นเหยื่อตกปลา ได้จำนวนมากมายขนาดนี้ โชคเข้าข้างพวกเรา ตั้งแต่ต้นการเดินทาง.....

เช้าวันที่ 6 เมษายน ผมตื่นขึ้นด้วยสภาพที่อิดโรยจากพิษไข้ ที่เล่นงานผมมาตั้งแต่วันจันทร์ วันนี้ท้องฟ้าแจ่มใสยิ่งนัก วันนี้แล้วซินะ ที่เรารอคอยมานานตั้งหลายเดือน ผมนัดนายต้นกับนายแต๋งไว้ที่หน้าบริษัท วันนี้ผมทำงานครึ่งวัน พวกเราประกอบด้วย ต้น มิ้น แต๋ง และผม ออกเดินทางมุ่งสู่จังหวัดตราดที่ซึ่งเราได้นัดหมายกับกลุ่มของพี่เสือปลาไว้ พวกเราเดินทางจากศรีราชามาตามถนนบายพาส หมายเลข 331 มุ่งสู่ตัวเมืองชลบุรี เพื่อที่จะมาเข้าถนนตัดตรงสี่แยกบ้านบึง - แกลง เพราะเส้นทางนี้เป็นเส้นทางที่ใกล้และสะดวกที่สุด ระหว่างทางเราก็คุยกันอย่างสนุกสนาน มาตลอด นายต้น จะทำตัวเป็น Navigator บอกทางให้นายแต๋งที่ทำหน้าที่ขับรถ อยู่ตลอดมิขาดสาย......"แยกหน้าเลี้ยวขวาโล้ดดด...เส้นนี้ผมเคยขับรถมาแล้ว จริงม่ะมิ้น .." พอถึงทางแยกไม่ว่าจะแยกเล็กแยกใหญ่นายต้น Navigator ของเราจะทำหน้าที่บอกทางมิได้ขาดตกบกพร่องเลยสักกะครั้งเดียว จนพวกเรามาถึงทางแยกหนึ่งหลังจากผ่าน 4 แยกบึงถนนสายบายพาส มาได้ไม่นาน นายต้น Navigator ของเรา ก็รีบบอกคนขับรถนายแต๋งทันที "แยกหน้าเลี้ยวขวาเลย....ชิดเลนขวาไว้..." นายแต๋ง ทำหน้างง ๆ แล้วถามออกไปว่า "เส้นนี้ไปออกที่ไหนเหรอ ...มันไม่ตรงไปก่อนเหรอครับ" นายต้น รีบตอบออกไปทันที โดยไม่ยั่งคิดว่า " เส้นนี้จะตัดทะแยง เป็นเส้นทางลัด ถ้าตรงไปมันจะอ้อมมากกว่า ...จริง ม่ะ มิ้น..." แล้วก็หันไปถามแฟนสาวเจ้าไขมัน ตามเคย.... เรามาโผล่อีกที ที่หน้า BIG C ระยองฮิ นี่เอง "..เฮ้ยยยยย... ไอ้ต้น ไหนบอกว่ามันเป็นเส้นทะแยงมุมไง ทำไม มาโผล่ ที่ระยอง วะ...นี่เอ็ง บอกทางให้ขับรถย้อนกลับมาที่ระยองเองรึวะเนี่ย..." เวงซะแล้วมั๊ยละเอ็ง เสียงฮ่าตรึมดังลั่นรถ "ไอ้โง่ง......" ตัวเบริ่ม ก็หลุดออกมาจากปากยัยมิ้น ..." บอกแล้ว..ว่าไม่ต้องบอกเลย...เนี่ย ป่านนี้ไปถึงจันทร์แล้ว" นายแต๋งหัวเราะชอบใจ นายต้นรีบแก้ตัว อ้าวก็บอกว่าจะไปทางบ้านค่ายนี่ ...เนี่ยไงบ้านค่าย เท่านั้นแหละครับ อ้ายโง่งงงง ตัวที่ 2 ก็หลุดออกมาอีกครั้ง "จะไปตราดนะโว้ยไม่ใช่มาระยอง แล้วพามาที่ระยองทำไม".....เจอบทเกรี้ยวกราดแบบนี้ ต้องยอมเงียบละครับท่าน ยัยมิ้น สั่งให้นายต้น Navigator ของเรา เย็บปากตัวเองให้สนิดทันที ..อิอิอิ...ผมนึกสมน้ำหน้ามันอยู่ลึกๆ.....อิอิอิ

พวกเรามาถึงตราดเมื่อเวลา เกือบ 5 โมงเย็นหลังจากไปเสียเวลาเกือบ ชั่วโมงที่วิ่งรถย้อนมาระยอง พี่เสือปลาและเพื่อนๆ ได้เดินทางมาถึงก่อนหน้าพวกเรา เป็นชั่วโมง เวลาไม่ค่อยท่าพวกเราแล้วเมื่อไต๋วุฒิ บอกให้พวกเรารีบเร่งเดินทางเพราะน้ำในคลองน้ำเชียวกำลังลดลง ท้องเรือจะติดพื้นโคลน ได้ถ้าน้ำมันลดลงมากไปกว่านี้ สัมภาระทุกชิ้นถูกโยนลงเรือ พิชิตมัสยาอย่างเร่งด่วน ! เรือแล่นออกจากท่าอรุณี ในขณะที่สายน้ำในคลองน้ำเชียวกำลังลดลงเรื่อยๆ เรือพิชิตมัสยา ต้องค่อยๆ เร่งเครื่อง ต๊อกกก ต๊อก ต๊อก ไปเรื่อยๆ สายน้ำที่พวยพุ่งออกมาทางท้ายเรือตามแรงหมุนของใบจักรขุ่นขลัก ไปด้วยโคลนตรมเสียงท้องเรือครูดพื้นดินโคลนเบื้องล่างดัง คลืด คลืด มันบอกให้เรารู้ว่า ท้องเรือได้แนบชิดกับพื้นโคลนด้านล่างแล้ว..... เรือแล่นผ่านป่าแสม สองฝั่งคลองน้ำเชียว ที่ยังอุดมสมบูรณ์ตลอดแนวคลองที่คตเคี้ยว ไปมา พอเรือแล่นออกจากปากคลอง เรามองเห็นชาวบ้าน กลุ่มหนึ่ง กำลังก้มๆเงยๆ เก็บสินทรัพย์ที่ฝังตัวอยู่ใต้ดินโคลน... หอย....ใช่แล้วครับ ชาวบ้านกำลังเก็บหอยกันอยู่เป็นกลุ่มใหญ่เชียว กว่าที่เรือพิชิตมัสยาจะแล่นผ่าน พ้นปากคลองออกมาได้ก็กินเวลาไปนานโข หลายคนออกอาการ ตื่นเต้นจนเห็นได้ชัด การเดินทางได้เริ่มขึ้นแล้ว ครั่งหนึ่งในชีวิตคนชอบตกปลา การลงเรือตกปลาทะเล ครั้งแรกของชีวิต ย่อมมีความตื่นเต้น เป็นธรรมดา มันก็คงไม่ต่างจากครั้งแรกที่ได้ถูกเนื้อต้องตัวสาวเจ้า ในวัยหนุ่ม เท่าไรนัก.... หัวใจเต้น ตึกตั๊ก เลยละคุณ

แสงแดดเริ่มถูกก้อนเมฆ บดบังทีละน้อย .. กลิ่นอายของปีศาจ...เริ่มรุนแรง ขึ้นเรื่อยๆ ... ในที่สุด เหตุการณ์ ที่พวกเรารอคอยก็มาถึง เมื่อทุกคนมาพร้อมหน้าพร้อมตานั่งล้อมเป็นวง ที่บนดาดฟ้าเรือ ... " พี่...ผสมอะไรครับ" ....." โซดาน้ำ จ้า" ปีศาจสุราเริ่มอาละวาดบนเรือพิชิตมัสยาแล้ว พี่เสือปลาขี้เมาของเรา ออกอาการ ระริกระรี้ จนออกหน้าออกตา เมื่อพี่ท่านเปล่งเสียงออกมาว่า " แหม เที่ยวนี้ มันครึกครื้นดีโว้ย ... ผิดกับเที่ยวที่แล้วมันเงียบเหงาเลยเกิน..." ได้เวลาอาหารเย็น สำรับกับข้าวถูกนำมาวางที่หัวเรือ พวกเรา ละมือจากแก้วเหล้า มาคว้า ช้อนคว้าจาน แทน ในยามนี้ใครขืน เล่นตัวละก็ อดตาย....สถานณ์ เดียว .... ฝูงอีแร้ง ลงหัวเรือแล้ว.... เพียง พรึบเดียว ทุกสิ่งทุกอย่าง แม้แต่ ไข่เจียวหัวช่ายโป๊ ก็เกลี้ยง ไม่เหลือซากให้รู้ว่าจานไหนใส่อาหารอะไรมา ... ขุนขยับ กลับ พินาจ โดยแท้...หลังจากกินอาหารเสร็จได้ไม่นาน เรือก็แล่นมาหยุดนิ่งที่ข้างเกาะไม้คั้ง ซึ่งอยู่ห่างเลยเกาะเหลายามาไม่ไกล เสียงสมอ กระแทกลงน้ำ ตัง ตูม!!!! .... แสงอาทิตย์ ลาลับไปจากท้องฟ้าแล้ว ความมืด คืบคลานเข้ามาเยือน ..พวกเราต่างประกอบชุดตกปลาหมึกกันจ้าละหวัน แสงไฟจากดวงโคม ถูกเปิดสว่างไสวทั้งด้านซ้ายและด้านขวาของลำเรือ เพื่อหลอกล่อ ไอ้หนวดหวาน เข้ามารายล้อมใต้แสงไฟ.... "พี่ มีโยทะการึเปล่าพี่" นายอู๊ดถามหาเหยื่อตกปลาหมึก ผมบอกให้อู๊ดไปเปิดดูที่กล่อง เบ็ดของพี่เสือ อู๊ดหยิบ ตัวสีเขียว ไปใช้ ผมฉวยเอาตัวสีเงิน มาผูก แล้วหย่อน ลงข้างเรือทั้นที เพียงเหยื่อตกถึงพื้น แล้วยกเหยื่อขึ้นมาสัก 1 เมตร แล้วปล่อยลงไปใหม่ อย่างช้าๆ เพียงไม่กี่ครั้ง ผมก็ได้หมึกหลอด ขึ้นมาเป็นตัวแรก " พี่เสือ พี่เสือ ผมได้หมึกแล้วพี่ อ้าว พี่เสือหายไปไหนเนี่ย เมื่อกี้ ยังเห็นอยู่เลย ใครเห็นพี่เสือบ้างครับ" ผมถามหาพี่เสือปลาขี้เมา ก็มีคนตอบมาว่า " พี่เสือ ขึ้นไปนอน ตั้งแต่กินข้าวเสร็จแล้วละพี่ " ... "โห...นี่..พี่เสือ ของเรา เมาไข่เจียว แล้วรึนี่ " ...ฮ่า !!!

[ NEXT ] [ MENU ]