คำตอบที่ 1
       ครบกำหนดถึงวันเดินทาง นายโย หยิบโทรศัพท์ ขึ้นมากด เปิดรายการ เลือกหาเบอร์ของเพื่อนๆ ก่อนจะตัดสินใจ กดโทรศัพท์ติดต่อ ไปยังพี่ใหญ่เกษตร ‘ตู๊ดดดด ตู๊ดดดด’ เสียงสัญญาณ ติดต่อดังขึ้น สักพัก ก่อนจะตามด้วยเสียงจากผู้เรียก“อาโหล พี่ใหญ่เหรอครับ วันนี้พร้อมจะลุยหรือยังครับ” นายโยเอ่ยปากถาม คู่สนทนา “หา ไปวันนี้เหรอครับนี่ ตายห่า! แล้วตู นึกว่าไปกันพรุ่งนี้ ยังไม่ได้เตรียมอะไรเลย” เสียงพี่ใหญ่ตอบกลับมาแบบตกใจ ก่อนจะกล่าวต่อ อีกว่า “ผมนึกว่าเราจะออกเดินทางกันพรุ่งนี้เสียอีก ถ้าคุณโย ไม่โทรมา ผมไม่รู้จริงๆ นะนี่ เกือบซวย ไม่ได้ไปแล้วไหมละ” พี่ใหญ่รำพึงรำพัน บ่นอุบอิบ ก่อนจะเอ่ยปากตัดสินใจออกมาว่า “OK เย็นนี้เราไปเจอกันที่บ้านพี่ชาญ ตามแผนเดิมนะครับ” วันนั้นทั้งวัน นายโย สาระวนอยู่กับโทรศัพท์ กับเพื่อนตลอดทั้งวัน จนกระทั้งถึงเวลานัดหมาย นายไก่ก่อสร้าง ผู้อาสาเป็นสารถี ขับรถ ให้พี่ชาญ ก็เดินทางมาถึงจุดนัดพบ ก่อนเวลาที่นัดหมายเสียอีก “วันนี้ผมฟรีเดย์ ครับพี่ เลยออกมารับพี่ก่อนเวลา วันนี้ไม่มีกะจิตกะใจจะทำงานหรอกพี่ ใจมันว้าวุ่น อยากไปเต็มแก่แล้ว” นายไก่ก่อสร้างกล่าวกับนายโย ทันทีที่ได้เดินทางมาถึง “เหมือนกันแหละ วันนี้ก็พี่โทรหาคนมาลงเรือเพิ่มทั้งวันไม่มีอันทำงานเหมือนกันเลย ฮะ ฮ่ะ ฮา” นายโยกล่าว ติดตลก เพราะถ้าหาใครมาลงเรือเพิ่มไม่ได้ นั้นหมายถึง ‘ตาลนายโยจะบูด’ ซึ่งพอจะแปลเป็นภาษาปกติว่า ‘ตูดนายโยจะบาน’ “อ้าวพี่โยทำไมพี่เดินขาถ่างๆ อย่างนั้น อ่ะพี่” นายไก่ได้ที เปิดฉากแซวเอาฤกษ์ สะแล้ว “ก็คนมันตูดบานจะให้เดินขาหุบได้ยังไงละฟ่ะ” นายโยพูดจบ ก็ก้าวขึ้นไปนั่งในรถก่อนที่นายไก่ จะทำหน้าที่เป็นพลขับ เท้าเหยียบคันเร่ง มือกุมพวงมาลัย บังคับรถให้มุ่งหน้าสู่บ้านพี่ซิง ซึ่งเป็นจุดรวมพลของ นักผจญภัยที่จะไปไขปริศนา ในครั้งนี้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 2
       ณ ที่บ้านพี่ซิง พระราม 2 ซอย 20 ได้ถูกกำหนดให้เป็นจุดรวมพลในวันนี้ เสียงทักทายสมาชิกที่เดินทางมาใหม่ดังขึ้น “อ้าว สวัสดีครับ น้าโย และนายไก่ มาม่ะมากินเหล้ากันก่อน” เสียงพี่ซิง กล่าวคำ ต้อนรับแขกผู้มาเยือน “สวัสดีครับพี่ซิง มีใครมาถึงแล้วบ้างครับ” นายโย กล่าวคำทักทายพร้อมกับถามหาเพื่อนสมาชิกคนอื่น “ก็มีแค่นายวิทยากับนายป๊อบ ที่มาถึงแล้วน้าโยกับนายไก่ นอกนั้นยังไม่มาเลย สงสัยรถจะติดอยู่บนถนน แฮ่ะ แฮ่ะ! ” พี่ซิงตอบด้วยอารมณ์ดี “แหม...แหง ละรถมันต้องติดอยู่บนถนนอยู่แล้ว ถ้าขืนรถไปติดอยู่บนคลอง หรือ บนฟ้าคงจะเป็นเรื่องแปลกน่าดู ฮ่ะ ฮ่า!” นายโย พูดย้อนกลับ ก่อนจะยกแก้วที่มีน้ำสีอำพันอยู่ครึ่งแก้ว กระดกขึ้นซด “การดื่มเป็นการฆ่าเวลาระหว่างรอสมัครพรรคพวกที่กำลังเดินทางมาที่ดีที่สุด ดีกว่าการนั่งห้าวหวอดๆ แล้วรอเวลาที่เพื่อนจะมาเป็นไหนๆ ใช่เป่า น้าโย” พี่ซิง เจ้าของบ้านกล่าวพร้อมกับเสียงหัวเราะ ผ่านลำคอดัง ‘ฮึ ฮึ’ วงสนทนาดำเนินไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง แสงไฟจากรถตู้คันหนึ่งสาดส่องเข้ามาในบ้าน วงสุราจึงต้องยุติลง “สงสัยน้าป้อจะมาถึงแล้วครับพี่ซิง” นายโย กล่าวก่อนที่จะลุกขึ้นเดินไปทักทาย ผู้ที่เดินทางมาถึง “เอ้า ....น้าป้อ แก้คอแห้ง สักแก้ว” น้าป้อรับแก้วน้ำอำพัน ยกขึ้นกระดก พรวดเดียวเกลี้ยง “ป่ะ รีบขนของขึ้นรถกันดีกว่า ชักช้าจะเสียเวลาเปล่าๆ” นายโย กล่าว กับสมาชิก สัมภาระที่ขนมา ถูกกระจาย เคลื่อนย้ายไปขึ้นรถตู้ และรถปิกอัพ ในเวลาอันรวดเร็ว เมื่อทุกสิ่งทุกอย่างพร้อมขบวน ‘ตามล่าหาฝันสู่ดินแดนที่เร้นลับ’ ก็ได้ฤกษ์เคลื่อนพล ล้อรถหมุนเป็นการเริ่มต้นการเดินทางสู่จุดหมายปลายทางข้างหน้า คือ จังหวัดระนอง ในกลางคืนนั้นทันที

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 3
       บนถนนเพชรเกษม รถยนต์ 2 คัน ที่กำลังห่อตะบึงทะยาน ฝ่าความมืดมุ่งหน้าลงไปทางจังหวัด เพชรบุรี “เราจะแวะพักกินข้าวต้มกันที่ไหนดีครับคุณโย” พี่ชาญกับคุณใหญ่ เอ่ยปากถามเกือบจะพร้อมกัน “คุยกับน้าป้อไว้ว่าจะแวะเติมพลัง ทานข้าวต้มที่ตลาดโต้รุ่งเพชรบุรีครับพี่” นายโยตอบ ในขณะที่รถมุ่งหน้าไป ตามเส้นทางที่มืดมิด จะมีเพียงแสงไฟจากรถยนต์ที่แล่นสวนมา และไฟท้ายของรถบรรทุก ที่คอยเป็นเพื่อนเดินทาง ตลอดเส้นทาง จากแยกปฐมพร ไปจนถึง ระนอง ผ่านเส้นทางที่คดเคี้ยว บางช่วงจะปกคลุมไปด้วยหมอกควันหนาทึบ ทำให้ทัศนะวิสัย ในการมองเห็นแย่ลงไปมาก ต้องเพิ่มความระมัดระวังในการขับขี่มากขึ้นกว่าเดิม ความเร็วลดลง ตามสภาพแวดล้อมที่ย่ำแย่ลง ในที่สุดขบวนคาราวาน ของคณะไขปริศนา ก็เดินทางมาถึง เขตจังหวัดระนอง ได้อย่างปลอดภัย “พึ่งจะตี 4 กว่าเอง น้าโยแวะ บ่อน้ำร้อนอาบน้ำชำระความเมื่อยล้าสักหน่อยก็ดีนะ” พี่ซิง เสนอ และในเมื่อไม่มีเสียงใครทัดทาน เพราะแต่ละคนนอนหลับกันหมด ดังนั้นตามระบอบประชาธิปไตย เสียงข้างมากชนะ นายโย จึงต้องขับรถ เลี้ยว ป๊าบ เข้าไปแช่น้ำร้อน ก่อนที่ฟ้าจะสางทันที “ได้เอาน้ำลูบหน้า เอาเท้าแช่บ่อน้ำแร่ รู้สึกสบายตัวขึ้นเยอะเลย ” พี่ซิง กล่าว ก่อนที่เราจะเดินทางต่อไปยังจุดหมาย เมื่อแสงสีทองผ่องอำไพ จากดวงอาทิตย์ เริ่มผุดขึ้นสาดส่องขอบฟ้า “โอ้ย ตายห่ะ บัตรประชาชนลืมเอามา” พี่ซิงอุทานออกมาด้วยอาการตกใจ “หาพี่ไม่ได้เอาบัตรประชาชนมาเหรอพี่ ไม่เป็นไร งั้นพี่ซิง ก็อยู่เฝ้ารถที่นี่ก็แล้วกัน อ่ะอะอ้า...” นายเก๋ กล่าวแกมขู่ แต่แฝงด้วยอารมณ์ขัน “ แหม...ผมล้อเล่น น่า พี่มีบัตรขับขี่ หรือบัตรอะไรไหมละ” นายเก๋กล่าวถามขึ้นมาเพื่อหาทางออกที่ดีให้กับพี่ซิง “ มีแต่บัตรทำงานที่กสท. ไม่รู้จะใช้ได้หรือเปล่า” พี่ซิงค้นหาเปิดกระเป๋าดูทุกซอกทุกหลืบ ก็พบเพียงบัตรพนักงานของ กสท. เพียงใบเดียว “เดี่ยว ลองดู ผมจะบอก คนตรวจคนเข้าเมือพม่าว่า นี่เป็นบัตรประชาชนรุ่นเก่า มันไม่รู้หรอก ฮะ ฮา ฮ่า ....” นายเก๋กล่าวพร้อมหัวเราะออกมาด้วยเสียงอันดัง “แต่รูปนี้พี่ซิงดูหนุ่มไปเยอะเลย มันจะเชื่อหรือเปล่าไม่รู้นะ” นายเก๋กล่าวปิดท้าย แต่ดูสีหน้า พี่ซิง แสดงความวิตกกังวลแฝงอยู่ลึกๆ ‘แน่ ละ ก็อุตส่าห์รอคอยมาหลายเดือนนี่หนา’

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 4
       แผนที่มหาสมุทรอินเดีย ถูกนำมากางออก แล้วเรียกสมาชิกให้ล้อมวงเข้ามาศึกษา เพื่อหารือและทำความเข้าใจถึงจุดหมายปลายทาง “บริเวณนี้ดอนเหนือ วันนี้เราจะไปกันที่นี่ ถ้าเราไม่เจอสิ่งที่เรากำลังตามหาอยู่เราจะล่องลงใต้ไปที่ดอนกลาง และดอนใต้ ตกลงตามนี้ นะ” นั้นคือข้อสรุปจุดหมายปลายทาง ก่อนที่จะเคลื่อนพลไปลงเรือ The Ocean One Ranong ที่จอดเทียบท่าอยู่ที่คลอง ในขณะที่น้ำในคลองแห้งขอด การขนถ่ายสัมภาระที่มากมาย ดูจะเป็นไปอย่างค่อยข้างลำบาก ต้องเพิ่มความระมัดระวังในการปีนป่ายมากขึ้นกว่าปกติ เมื่อทุกสิ่งทุกอย่างพร้อมก็ได้ฤกษ์ เคลื่อนตัวออกจากประเทศไทยสู่ประเทศพม่ากันทันที “พร้อมแล้วไปโลดดดด เราจะไปจ๊อบเอกสารที่เกาะสองกันก่อน จากนี้ไปอีก ครึ่ง ชั่วโมงก็ถึงเกาะสองครับ” นายเก๋ ผู้ดูแลเรือกล่าว “อย่าเพิ่งประกอบคันนะครับ รอให้ผ่านจุดตรวจคนเข้าเมืองที่เกาะไปก่อน” นายเก๋กล่าวเมื่อเห็นสมาชิกท่านหนึ่งคว้าอุปกรณ์ออกมาเตรียมประกอบ “อ้าว ถึงแล้วครับ อย่าพึ่งออกจากเรือนะครับ รอให้เจ้าหน้าที่ ตม.พม่ามาก่อนครับ” นายเก๋ กล่าวเตือน ไม่นานหลังจากเรือจอดเทียบโป๊ะสนิดแล้ว เจ้าหน้าที่พม่าก็เดินมา ตรวจเอกสาร ที่ละคน ที่ละคน ผ่านไปได้ดี จนกระทั้งมาถึงเอกสารของพี่ซิง “เฮ้ย ผ่านสะทีสิวะ พลิกดูอยู่นั้นแหละ มันจะดูหาหอก อะไรนักหนาฟ่ะ” เสียงใครคนหนึ่ง พึมพำ ออกมาด้วยใจเต้นระทึก ลุ้นเอกสารของตนเองจะผ่านเจ้าหน้าที่หมอง คนนี้หรือเปล่า “เฮ้ย เท้งไปตามเจ้าเก๋มา ทีเด่ะ สงสัยจะมีปัญหา พี่ซิงเอกสารไม่ผ่านสะแล้ว วะ” นายโย บอกให้เด็กเรือไปตามนายเก๋ ที่ไปอยู่ สำนักงาน ตม. มาชี้แจงกับเจ้าหน้าที่ และเมื่อนายเก๋มาชี้แจง และเมื่อนายเก๋มาชี้แจงสิ่งที่กำลังจะเลวร้ายก็ผ่อนคลายลง เจ้าหน้าที่พม่า เซ็นต์ชื่อและประทับตราเอกสารทุกคนผ่าน“โอเค ผ่านแล้ว ผมบอกมันไปว่า เป็นบัตรประชนรุ่นเก่า มันก็เชื่อ ฮะ ฮา ฮ่า ...ขำกลิ้ง..” นายเก๋อธิบาย ตามด้วยเสียงหัวเราะ อย่างชอบใจที่หลอก เจ้าหน้าที่หมอง ได้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 5
       เรื่องราวจะเป็นยังไง และ ขบวนการไขปริศนาที่ลึกลับ ที่ถูกปิดตายมาช้านาน
จะเป็นยังไงต่อไป การไปพิสูจน์ดินแดนที่เร้นลับนี้ พวกเขาเหล่านี้จะเผชิญ กับสิ่งอะไรบ้าง
อยากรู้ .......อ่านต่อในโลกกว้าง ครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 6
       เฮ้ยมีทิ้งทาย ให้ไปซื้อหนังสือโลกกว้างอ่านต่อด้วยฮิ
ร้ายจริงๆ อีตาชนบท

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 7
       เจ๊ย ๆๆ เสียรมณ์เลยน้าชนบท

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 8
       เอางั้นเลยน่ะพี่โย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 9
       ผมทำตาม ที่พี่ซิงเสนอ มาอ่ะคร๊าบบบบ....
ถ้าไม่อยากซื้อโลกกว้าง ก็รอให้โลกกว้าง วางแผง ก่อนนะคร๊าบบบ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 10
       มีการแอบแฝงทางการค้าด้วย..ฮุฮุ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 11
       ม่ายช่ายอย่างงั้น ปุดธ่อ....
พี่เขาบอกว่า เอามาลงในเวบก่อน
หนังสือวางแผง มันทำให้หนังสือ จืด ไป...
พี่เขาแน่ะนำมาอย่างนี้อ่ะ...ไม่เกี่ยวกับการค้า
เพราะผมไม่เคยได้สักกะบาทเดียวจากการเขียนหนังสือเลยครับพี่...

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 12
       โอ้โฮ พี่โยนี่จิตใจเป็นการกุศลจริง ๆ ว่างๆ ขอยืมตังใช้มั่งดิ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 13
       โห !!! ทำให้อยากแล้วจากไป

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 14
       กำเนิด ดอนตะวันแดง
ความเดิมจากตอนที่แล้ว พี่ชาญ เผด็จศึกปลาสาก ในดินแดนพม่ามา 1 ตัวด้วยการ Trolling ด้วยเหยื่อ Jet สีชมพู “ฮะ ฮ่า เสร็จเราจนได้ ไอ้ตัวนี้มันขึ้นมาทันเวลาอาหารเที่ยงพอดี เอ้า เอาไป ต้มยำสะเลย” พี่ชาญกล่าวด้วยความดีใจกับปลาตัวแรกในทริบนี้ “เราจะถึงที่หมายกี่โมงครับไต๋นุ” พี่ใหญ่เอ่ยปากถามไต๋ “ประมาณ 3 ทุ่มครึ่ง ครับ นอนยาวกันได้เลย” ไต๋นุตอบ ในขณะที่เรือ Ocean One Ranong ยังคงเดินหน้ามุ่งสู่จุดหมายต่อไป อีกนานหลายชั่วโมงกว่าจะถึงที่หมาย กิจกรรมของคณะนักสำรวจกลุ่มนี้ คงไม่มีอะไรดีกว่าการนอน อย่างที่ไต๋นุแนะนำ ในขณะบางคนหัดฝึกวิธีการผูกเงื่อนต่างๆ จาก น้าป้อฟิชฟรีเวอร์ ที่คอยเป็นครูแนะนำเทคนิคการผูกเงื่อนต่างๆ จวบจนกระทั่งเรือ Ocean One Ranong เดินทางมาถึงหมายดอนเหนือเมื่อเวลา 3 ทุ่มครึ่งตามที่ไต๋นุบอกไว้พอดี “เย้ ...ถึงสะที นอนจนหลังบี้หลังแบนหมดแล้ว ป่ะ ลุย ” เสียงตะโกนด้วยความดีใจของคณะสำรวจ เมื่อเรือเดินทางมาถึงที่หมาย “เอ้า ใครใคร่จิ๊ก ก็จิ๊ก ใครใคร่ใช้เหยื่อสดก็เชิญกันตามสะดวก” สิ้นเสียงนายโยชนบท สมาชิกทุกคนรีบคว้าอาวุธของใครของมัน ที่จัดเตรียมผูกเหยื่อจิ๊กหลากหลายสีไว้เรียบร้อยก็ถูกหย่อนลงน้ำ ยกเว้นแต่พี่ซิง พี่ชาญ และพี่ใหญ่เกษตร ที่ขอใช้เหยื่อสดประเภทหมึกตายกับปลาทูแขกที่ซื้อมาจากตลาดเกี่ยวเบ็ดลงไปล่อปลาพม่า แทนเหยื่อจิ๊ก “ความลึกเท่าไหร่ ครับ ไต๋” พี่ชาญถาม ไต๋นุเหลือบตาไปมองจอ Sounder แล้วตอบออกมา “น้ำลึก 50 เมตร ครับ มีเชื้อปลาอยู่ที่ 40 เมตรนะครับ” ไต๋นุตอบ “ค่อยยังชั่วหน่อย น้ำไม่ลึกมาก” พี่ซิง เปรยออกมา ก่อนจะพูดตัดบทออกไปว่า “เอ้าอย่ามัวโอ้เอ้อยู่เลย รีบลงเบ็ดสะเร็วๆ โน้น นายไก่ก่อสร้าง งัดปลาจนคันโกร่งแล้วนั้น” ทุกคนหันขวับไปยังนายไก่ก่อสร้าง ที่กำลังอัดปลาเปิดทริบอยู่ข้างเรือ “เฮ้ย....อารายว่ะ มัวแต่ฝอยโดนนายไก่ก่อสร้าง ตัดหน้าไปสะแล้ว ยอมไม่ได้ ต้องรีบทำแต้มไล่” พี่ ใหญ่เกษตร พูดจบ ก็หย่อนเบ็ดลงน้ำเสียงตะกั่วกระทบน้ำเสียงดัง ‘จ๋อมมมมม!’ “อุ๊บ ! นี่แนะ อยู่ หนักดีโว้ย ตัวนี้” พี่ซิงทำปากขมุบขมิบ มีเสียงเล็ดรอดพอให้ได้ยิน ไม่กล้าเอ่ยปากส่งเสียงดังเพราะเกรงว่าจะโดนเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ อิจฉาเอาได้ “อารายเนี่ย นี่มันอารายกาน เล่นไปแล้วรึพี่ซิง” พี่ชาญยังกล่าวยังไม่ทันจะจบประโยค ก็โดนปลางาบเหยื่อเข้าให้ “เอ้า อุ๊บ ผมโดนเข้าให้เหมือนกันแล้ว ฮ่ะ ฮา!” ปลาที่หิวกระหายเมื่อมีเหยื่อตกลงมาอยู่ตรงหน้า มีหรือที่มันจะเบือนหน้าปฏิเสธ “โอ้โห ปลากินเหยื่อรอบลำเลย ยกเว้นพี่ใหญ่ คนเดียวที่ปลามันยังเมิน” เสียงกระเซ้าเหยาแหย่ ดังขึ้น “อุแหม่ มาแซวเรา ของผมมันประเภท เล็กๆ ไม่ ใหญ่ๆ มาเลย” พี่ใหญ่พูดจบ ปลายคันก็มีแรงกระชากอย่างรุนแรงทันที “โอ๊ะ โอะ โน มายก๊อดดด ของผมโดนแหลกแล้ว” พี่ใหญ่ร้องออกมาด้วยความดีใจก่อนจะตวัดคันเสียงดังหนักแน่น ‘ตึ๊บ’ ปลายคันสะท้อนแรงต้านอันหนักหน่วงขึ้นมาทันที “ปลานกกระจอกตัวยาวคืบกว่า ตัวที่คุณโยจับได้นั้นแหละ ผมเอามาเกี่ยวเบ็ด ปลาที่จะมางาบมันได้ตัวจะใหญ่ขนาดไหนลองนึกดูดิ 50 โลอัพ แน่ๆ ตัวนี้” พี่ใหญ่ ได้ทีปล่อยกุ้งฝอยออกมาสะเต็มลำเรือ “ โอ้โห 50 โลเลยรึพี่” นายวิทยา ถาม “อื่ม แน่นอน 50 อัพแน่ๆ ตัวนี้” พี่ใหญ่ยังคงกัดฟันหน้านิ่วคิ้วขมวดโน้มคันงัดปลา จนเวลาผ่านไปพักใหญ่ เจ้าตัวปริศนาก็ยอมลอยตัวขึ้นมายังผิวน้ำ “สงสัยมันจะต้านน้ำมากไปหน่อยตัวมันเลยหดเหลือแค่ 8 โล ฮ่า! ” นายวิทยาเอ่ยปากแซวทันที ที่ปลาแดงเขี้ยว มันปรากฏตัวให้เห็น “ มีปลานกกระจอกอีกมั๊ยครับ ขออีกสักตัว ผมจะเอาไปเล่นของใหญ่ให้มันสะใจไปเลย” พี่ใหญ่ติดใจประสิทธิภาพของปลานกกระจอก สะแล้ว “ด้ายเล้ย เด๋ว จัดให้” นายโยชนบทกล่าว พร้อมกับคว้าสวิง ไปช้อนปลานกกระจอกที่มาว่ายน้ำเล่นแสงไฟข้างเรือ หลังจากหย่อนเบ็ดที่มีปลานกกระจอกตัวยาวเกือบ 1 ฟุตเป็นเหยื่อ ลงน้ำได้ไม่นาน มันก็แสดงประสิทธิภาพให้ประจักษ์อีกครั้ง “เห็นมั๊ยบอกว่ามันเป็นสุดยอดเหยื่อแห่งปี ผมหย่อนลงไปยังไม่ทันไร ก็โดนซัดสะแล้ว ฮะ ฮา ฮ่า ตู จะอัดเมิ้งให้ขี้แตก ขี้แตนเลยเมิ้งเอ๋ย” พี่ใหญ่รีบคว้าคันขึ้นมาวัดพร้อมสบถคำออกมาด้วยความลำพอง แต่แล้ว “อึ๊บ อ๊าคคคค” และทันที ที่วัดคันก็รับรู้แรงต้านสะท้อนกลับที่แผ่กระจายมาตามคัน สู่มือทั้งสองข้างที่กุมคันเบ็ดไว้ “ใหญ่กว่าตัวเมื่อกี้อีกครับ” พี่ใหญ่อุทานออกมา “ถึง 100 โล ม่ะ ครับพี่ใหญ่ เอาให้มันขี้แตกขี้แตนไปเลยนะพี่ใหญ่ ฮะ ฮ่า ขำวุ่ย” นายวิทยาแซว ทันที แรงต้านที่หนักหน่วงกว่าเดิม ทำให้เกมส์การต่อสู้ยืดเยื้อ เวลาผ่านไปนานนับชั่วโมง ฝ่ายคนอัดเริ่มออกอาการอ่อนล้า ออกมาอย่างเห็นได้ชัด “ทำไมมันยังไม่ขึ้นสะทีละหว้า ขึ้นสะทีสิโว้ย ตูเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะเมิ้ง” พี่ใหญ่บ่นเสียงดัง ตามมาด้วยเสียงหอบดัง ‘ แฮ๊ก แฮก’ ออกมาจากปาก “เป็นไง สะใจรึยังครับพี่ใหญ่ เห็นบ่นว่าอยากเล่นของใหญ่ โดนเข้าให้แล้วอย่าร้องสิ งานนี้ไม่รู้ คนหรือปลา มันจะขี้แตกก่อนกัน ละก๊าบท่านผู้ชม ฮ่า! ” นายโย ชนบท กล่าวพร้อมกับหัวเราะออกมาเสียงดัง หลังจากเกมส์การต่อสู้ที่ดุเดือนเหงื่อท่วม ผ่านไปนานนับชั่วโมง ก็ได้ปรากฏวัตถุสีน้ำตาลอ่อน ขนาดมหึมาในระดับความลึกไม่เกิน 20 เมตรลอยโผล่ให้ได้เห็น “ขึ้นมาแล้ว มันขึ้นมาแล้ว ครับพี่ใหญ่ โอ้ โห ปลายักษ์ ครับพี่ ปลายักษ์ ” เสียงนายวิทยา ร้องตะโกนดังลั่น มันไปกระตุ้นต่อมความอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนๆ ให้ปรี่มามุงดูปลายักษ์ตัวนี้อีกครั้ง สภาพของคนตอนนี้เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อที่ไหลออกมาจนท่วมตัว “เฮ้ย! ไอ้หลาม ครับไอ้หลาม ร่วม 100 โล แน่ะ ตะ ตะ ตะ ตัดสายหน้าเลย” เจ้าเก๋ เมื่อเห็นเรือนร่างของมันถนัดตา รีบร้องขอคีมตัดสายทันที “เท้ง โว้ย เท้ง เอาคีม มา ตะ ตะ ตะ ตัด สายหน่อย” เจ้าเก๋ ร้องเรียกย้ำอีก ครั้ง “ อารายวะ พอเห็นเป็นปลาฉลาม ถึงกับติดอ่าง เลยรึวะเก๋ ฮ่า! ” พี่ซิงได้ที เอ่ยปาก แซวนายเก๋ ไปสะ 1 ดอก “ปล่าวพี่ กฎของพม่าห้ามนำปลาฉลามขึ้นเรือใครเอาขึ้นเรือโดนปรับ 2 แสนเชียวน่ะพี่” นายเก๋รีบอธิบายกฎกติกาให้คณะทราบทันที

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 15
       หลังจากเกมส์ลากฉลามร้ายผ่านไปไม่กี่อึดใจ นายป๊อบ ที่ยืนโขยกโยกคัน อยู่ท้ายเรือก็ออกอาการ หัวทิ่มตามพี่ใหญ่ ไปอีกคน “เฮ้ย ๆ ๆ ตัวอะไรวะ” นายป๊อบ ร้องด้วยอารามตกใจกับแรงดึงอันมหาศาลของตัวปริศนา ที่กำลังลากสายออกไป “อ้าว เฮ้ย ไอ้ตัวนี้นิสัยไม่ดี มาไม่ทักไม่ทาย กันก่อนเลยนะเมิ้ง งาบเสร็จก็ออกวิ่งลูกเดียวเดี๋ยวตูจะอัดให้ร้องเจี๊ยกเลยละเมิ้ง อึ๊บบบบบ อ๊าคคคคค!” นายป๊อบ ออกแรงงัดพร้อมกับแหกปากตะโกนดังลั่น “คอยดูเดี๋ยวจะเหมือนน้าใหญ่ โดนปลาอัดม่อยกระรอกนอนสลบไปแล้ว ไม่รู้คนหรือปลาจะร้องเจี๊ยก ละครับงานนี้ ฮะ ฮา!” พี่ซิงเอ่ยปากแซวนายป๊อบ พร้อมกับชี้นิ้วให้ดูสภาพพี่ใหญ่ ที่นอนสลบอยู่บนดาดฟ้าเรือ เหมือนคำประกาศิต ของพี่ซิง บัดนี้ นายป๊อบเริ่มรู้แจ้งเห็นจริงแล้วว่า คู่ต่อสู้ที่ลากสายออกไปอย่างไม่หยุดยั้ง มันไม่ธรรมดาเสียแล้ว “ เฮ้ย หยุดวิ่ง สะทีสิวะ สายจะหมดสปูลแล้วนะ เฟ้ย” นายป๊อบกล่าว และรู้สึกน้ำลายตัวเองเริ่มจะเหนียวขึ้นมาทันที “ปุดธ่อว้อย หยุดวิ่งสะที เถอะ พ่อเจ้าประคูณ เอ๋ย ไม่ยอมหยุดใช่ ม่ะ บอกดีๆ ไม่ได้ใช่ม่ะ นี่แน่ะ” นายป๊อบ พูดจบ ก็ออกแรงงัดคัน อย่างแรง ในที่สุด สายที่ตึงเขม็งก็ผ่อนคลายลง “เฮอะ ขาดเสียได้ก็ดี ร้องเจี๊ยกแทนเลยตู ฮิ ฮิ ฮิ” นายป๊อบ กล่าวก่อนจะเลี่ยงไปผูกสายหน้าใหม่ นายไก่ก่อสร้าง ก็โดนลากรวดเดียว เช่นกัน ส่วนพี่ชาญ กำลังโดนสัตว์ใหญ่เล่นง่นอยู่ และปลาด๊อกทูธ ขนาดเกิน 10 โล ก็ถูกอันเชิญ ขึ้นเรือ ตามด้วยน้าไก่เซียนตกน้ำ และนายหมึก และเกมส์ก็จบลง ก่อนที่ฟ้าจะสาง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 16
       แสงตะวันเช้าวันใหม่ เรือ The Ocean One Renong กำลังเดินฝีจักร บ่ายหน้าสู่ดินแดนที่ลึกลับต่อไป ณ ที่แห่งนั้น เราเรียกมันว่า ‘ดอนวาฮู’ “เราจะไปลากสาย Trolling กันที่นั้นมี ปลาวาฮู ปลาเยลโลฟิน และ กระโทงแทงตัวใหญ่เยอะแยะมาก” ไต๋นุ กล่าวขณะเรือวิ่งสู่ที่หมาย “อีกไกลไหม ไต๋” พี่ชาญเอ่ยปากถาม “เราจะไปถึงประมาณ บ่าย 3 โมงครึ่งครับ เดี๋ยวจะแวะดอนข้างหน้าให้ตกเล่นสักหมาย 2 หมาย” ไต๋นุ ตอบ “ อื่ม ดี เจอหมาย เจอเชื้อปลาก็แวะได้เลย ลองหมายใหม่นี่ดีนะ ไต๋นุ” นายโยชนบทกล่าวกับไต๋นุ กิจกรรมระหว่างเดินทางในช่วงนี้ ก็คงไม่มีอะไรดีไปกว่าการนอนดู VDO ในห้องแอร์ที่เย็นฉ่ำ “ตื่นมาตกปลาได้แล้วครับ ถึงหมายแล้วครับด๊อกทูธ ตัวใหญ่ๆ รออยู่ข้างล่างแล้วครับ” นายเก๋ ปลุกให้คนที่นอนหลับลุกขึ้นมาตกปลา “เอ้า โรยสายส่งเหยื่อลงไปเลย เรือจะลอยลำ ไม่ทอดสมอครับ” นายเก่ ร้องบอก เหยื่อ Jig หลากหลายสีหลายรูปแบบ ถูกทยอย ทิ้งลงน้ำ ก่อนที่แต่ละคนจะวาดลวดลาย ‘ระบำกระดกเอวส่ายพุง’ จนเวลาผ่านไปนานนับสิบนาที ก็ยังเงียบ “เอ๋ะ มันเกิดอะไรขึ้น แถวที่แล้วยังอัดด๊อกทูธไม่หวาดไม่ไหว มาเที่ยวนี้ทำไมเงียบฉี่” ไต๋นุ บ่นพึมพำ ออกมา “โดนระเบิดแน่เลยแบบนี้” เด็กเรือฟันธง “เรือระเบิดมันมาทำระยำถึงที่นี่เลยรึ” นายชนบทกล่าว “ โอ้ พี่ไทยเรานี่แหละตัวดี คราวที่แล้วมันระเบิดมาตั้ง 70 ตัน” นายเก๋กล่าว “เวงเอ่ย เวงจริงๆ ไอ้พวกที่ชอบระเบิดปลานี้ เมื่อไหร่มันจะสูญพันธ์ไปจากโลกนี้เสียทีวะ” นายชนบทกล่าว ก่อนจะตัดบทให้ไต๋นุขับเรือมุ่งไปยังดอนวาฮู ไม่ต้องเสียเวลากับหมายที่โดนระเบิดนี้อีกต่อไปเพราะ หมายนี้ ‘ทะเลช้ำ’ สะแล้ว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 17
       ณ ดอนวาฮู เวลาตะวันบ่าย สมาชิกแต่ละคนนำโดย พี่ชาญ พี่ซิง และนายชนบท กำลังเตรียมอาวุธชุด Trolling สำหรับ ลากปลาอยู่ท้ายเรือ “ผมเอา CD-18 นะ คุณโย เอาเหยื่ออะไร” พี่ชาญถาม ในขณะที่กำลังผู้ชุดปลายสาย “ของผมเอา Strom ดำลึกแล้วกัน สีส้มท้องเหลืองตัวขาว พี่ซิงละใช้อะไร ” นายชนบทตอบพี่ชาญก่อนจะหันหน้าไปถามพี่ซิง “ผมใช้อะไรปลามันก็กินของผมอยู่แหละ แฮ่ะ ๆ” พี่ซิงตอบแบบยียวนกวนโอ้ย เหยื่อ 3 แบบ 3 สไตร์ ถูกปล่อยลงไปวิ่งเล่นท้ายเรือ พอเรือเข้าสู่จุด Killing Zoon ก็ได้เรื่องทันที เสียงรอก 2 ตัว แผดเสียงร้องดังสนั่นลั่นท้าย พี่ซิงที่ยืนกุมเชิงอยู่หน้าคันของตัวเองรีบถอดคันออกจากกระบอกปักคันแล้วสับแดรก ก่อนจะวัดคันไป 1 ดอก ส่วนอีกคันน้าหมึกรับอาสาเป็นผู้เปิดเกมส์ “แหม....มันวัดเหยื่อรวดเร็วดีจัง น้าชาญเป่านกหวีดบอกให้เรือหยุดที” พี่ซิงร้องบอก ‘ปรี๊ดดดดดด’ เสียงนกหวีดดังยาว เรือเบาเครื่องลงปล่อยให้คนที่กำลังต่อสู้กับได้มีโอกาส อัดปลาอย่างสะดวก ในขณะที่คันเบ็ดอีก 2 คัน ที่ไม่โดนปลาฉวยจะต้องถูกเก็บขึ้นมาเพื่อเคลียร์พื้นที่ และป้องกันไม่ให้ปลาว่ายแล้วพาสายไปพันกับคันที่ปลาไม่ฉวย ซึ่งมันจะทำให้ปลาหลุดไปได้ “ของพี่ซิงเป็นเยลโลว์ฟิน ครับ ส่วนของนายหมึกเป็นวาฮู ครับ” นายเก๋ขานชื่อปลาเมื่อมันทั้งสองถูกอัดขึ้นสู่ผิวน้ำ “เย้.....เอาเยลโลว์ฟินไปแล ทำปลาดิบเลย” พี่ใหญ่ หนึ่งในสมาชิกปอบนมเปรี้ยว เมื่อเห็นเยลโลว์ฟิน ก็เกิดอยากกินปลาดิบขึ้นมาทันที ไต๋นุวนเรือวิ่งรอบดอนวาฮูอีกครั้ง และทุกครั้งเป็นต้องโดนปลาฉวย ไม่ 1 ตัวก็ 2 ตัวเสมอ เป็นอยู่อย่างนี้หลายครั้ง “เอ้าต่อไปคิวของพี่ชาญนะครับ อย่าทำหลุดอีกนะครับ” พี่ซิง ขานชื่อเรียกตามคิว เพื่อมาอัดปลา และเมื่อเรือวนมาถึงชายขอบดอนวาฮู ที่ระดับน้ำลึก 105 เมตร สิ่งที่พี่ชาญ รอคอยก็มาถึง เสียงรอกของน้าไก่เซียนตกน้ำ ร้องดังสนั่นกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ‘แปร๊ดดดดดดดด’ “พี่ชาญเอาเลยคิวของพี่แล้ว เล่นเองเลยพี่” นายชนบทตะโกนบอกพี่ชาญให้เล่นเอง “อึ๊บ ตายห่ะ ทำไมมันหนักอย่างนี้วะ” พี่ชาญสบถ ออกมาพึมพำ “ เฮ้ย ซวยแล้วตู ตูซวยแล้ว ไอ้ตัวที่กระโดด อยู่โน้นรึเปล่าวะ” พี่ชาญกล่าวอย่างตกใจกับภาพปลากระโทงแทงตัวใหญ่ ที่กระโดดน้ำ อยู่ไกล ลิบๆ “ไม่ใช่ตัวนั้นหรอกพี่ อย่าไปพะวงมันอัดไปเลย” น้องๆ ช่วยส่งเสียงเชียร์ “อ๊าคคคคคส์ งัดไม่ได้เลย” ในขณะที่พี่ชาญออกแรงงัดคันอยู่นั้น ข้างท้ายเรือทางซ้ายมือได้ปรากฏเรือนร่างขนาดมหึมาของปลากระโทงแทง มันกระโดดสะบัดงวงของมันห่างจากเรือไปไม่เกิน 30 เมตร ทุกคนที่ได้เห็นขนาดความใหญ่โตของมัน อย่างถนัดตา โดยเฉพาะพี่ชาญ ก็เกิดอาการตกตะลึง ขวัญแตกกระเจิง ทำอะไรไม่ถูก บางคนได้แต่ส่งเสียงพึมพำ ผ่านลำคอออกมาว่า “อ้า โคตรใหญ่จริงๆ เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ ก็พึ่งจะเจอนี่แหละ” บางคนก็ได้แต่อ้าปากค้าง แต่สำหรับพี่ชาญแล้วได้แต่ส่งเสียงออกมาว่า “ ไอ้ตัวนี้แน่ๆ เลย ซวยแล้วตูงานนี้ ” นายชนบทพอตั้งสติได้ ก็ร้องบอกให้พี่ชาญรีบกรอสายทันที “พี่รีบโน้มคัน กรอรอกด่วนเลยพี่ มันวิ่งย้อนสายมาตั้งแต่เมื่อไหร่ วะ” พี่ชาญพยายามโน้มคัน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ในที่สุด มันก็จากไป ฝากไว้แต่ภาพอันสง่างามของมันที่จะอยู่ในความทรงจำของคนที่เห็นไม่มีลืมเลือน “หลุดไปเสียก็ดี ไปต่อเลยไต๋ ผมไม่อยากเจอกับมันเลยจริงๆ” พี่ชาญกล่าวทิ้งทาย “เรามาเจอสัตว์ประหลาดตัว ยักษ์ๆ หลายตัว แต่เราเอามันไม่อยู่สักกะตัวเดียว”

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 18
       กิจกรรมลากสาย Trolling เป็นอันต้องยุติลงเมื่อความมืดมาเยือน “ป่ะเก็บชุด Trolling กันเถอะสิ้นแสงอาทิตย์ปลาไม่ฉวยแล้วละ” พี่ซิงบอก “ป่ะไต๋นุ เดินหน้าลุยต่อไปเราได้ หมายนี้เราไขปริศนาปลายักษ์ในตำนานได้แล้ว” กลุ่มนักสำรวจยังคงเดินหน้าเพื่อไขปริศนาต่อไป ยังที่แห่งใหม่ที่ซึ่งอยู่ห่างไกลจากจุดนี้ไปอีก 4 ชั่วโมง “ที่นี่ด๊อกทูธตัวใหญ่ๆ เยอะ ครับ กะมงก็มี” ไต๋นุกล่าว สมาชิกต่างรีบโรยเหยื่อโลหะ ลงน้ำโดยเร็ว และนายไก่ก่อสร้างก็เปิดทริบกระดกปลาตัวแรกขึ้นเรือเป็นคนแรก จากนั้นสถานการณ์ของนักสำรวจ บนเรือยามนี้ แต่ละคนกำลังชุลมุนวุ่นวายกับฝูงปลากระมงตาเพชร โดยเฉพาะน้าป้อ ฟิชฟฟีเวอร์ ที่งัดเอา งัดเอา คนเดียวงัดปลาเต็ม 2 ตะกร้าแล้ว ส่วนน้าหมึก บุรุษที่เงียบขรึม ก็ใช่ย่อย แสดงพละกำลังด้วยการ Jigging งัดปลาจนเบื่อ เกิดนึกสนุกขึ้นมา ลุกไปคว้าชุดตี Popper ออกไปยืนที่หัวเรือ แล้วหวดคันส่งเหยื่อ Popper ออกไปจนสุดแรง ก่อนจะทำการ Jerk คันสร้าง Action ให้กับเหยื่อ ได้ไม่นาน ก็ปรากฏเสียงดัง ตูม น้ำแตกกระจาย ห่างออกไปจากเรือประมาณชายแสงไฟ “โอ๊ะ น้าหมึกได้ปลาแล้ว ไม่น่าเชื่อ ตี Popper กลางคืนก็ได้ด้วยแฮะ” น้าไก่ เซียนตกน้ำ กล่าว “เอ้า น้าหมึกได้อีกตัวแล้ว” เผลอแพล๊บเดียว น้าหมึกหวดปลาขึ้นมาเต็มตะกร้าแล้ว เวลาก็เดินผ่านไป ความง่วงก็เข้ามาบั่นทอนความสนุก สมาชิกหลายคนเริ่ม ขยับละถือคัน หันหัวมุดเข้าห้องนอน ไปทีละคน 2 คน เป็นการเสร็จสิ้นภารกิจ การสำรวจดินแดนลึกลับสำหรับวันนี้ เราต้องเดินทางไปยังที่แห่งใหม่ในยามฟ้าสาง “เราจะพาไปยังหมายใหม่ พึงได้เบอร์ดาวมา ยังไม่เคยไปมาเลยครับพี่โย” ไต๋นุกล่าวขณะที่มือหมุนพังงา บังคับเรือเคลื่อนตัวสู่หมายเบื้องหน้า

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 19
       จากตะวันยามเช้าสู่ตะวันบ่ายขณะที่ เรือ Ocean One Ranong วิ่งไปยังหมาย “ นุ ตรงนี้น่าสนใจ แวะหย่อนเหยื่อลองดูดีมั๊ย” พี่ซิง ที่นั่งมองดูจอ Sounder เห็นความเปลี่ยนแปลงของภูมิศาสตร์ใต้ทะเล จากระดับความลึก 500 เมตร ขึ้นมาเหลือ 200 เมตร และ 40 เมตร ลักษณะที่เป็นระดับขั้นบันไดแบบนี้แหละ มันน่าจะมีปลามาอาศัยอยู่มากมาย “ได้ครับเดี๋ยววนเรือหาเชื้อดูสักรอบก่อนถ้ามีเชื้อก็หย่อนเหยื่อได้เลย” ไต๋นุกล่าว ก่อนจะหมุนพังงาวนเรือตรวจหาเชื้อ “เอ้า หย่อนเหยื่อกันได้” เจ้าเก๋ร้องตะโกน เมื่อเรือลอยลำเคลื่อนตัวผ่านหน้าผาที่ระดับความลึก ที่ 200 เมตร “มะ มี มีปลาด้วย ครับพี่” นายวิทยา พูดตะกุกตะกัก ในขณะที่สองมือโน้มคันที่โดนปลาดึงจนคันโกร่ง “หัวเรือ นายหมึก ก็โดน อ้าว น้าป้อ พี่ซิง พี่ชาญ เฮียคิมก็โดน อุ้ย โดนกันหมดทุกคนเลยนี่หว่า ฮะ ฮา” เจ้าเก๋กล่าวด้วยความสะใจ ยามนี้คณะสำรวจเจอกับเหตุการณ์ที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน เหล่าปลาแดงสีทองจำนวนมากมายมหาศาล รุมล้อมพวกเราอย่างหืนกระหาย และจะเข้ากัดกินทุกสิ่งที่ร่วงหล่นลงน้ำ ทันทีที่มันเห็น “โอ๊ะ นี่เราอยู่ในวงล้อมของฝูงแดงสีทองหรือนี่” พี่ชาญ อุทานออกมา เมื่อมองดูซากปลาที่กองอยู่ที่หัวเรือและท้ายเรือ “อ้าวพี่ซิง โยกคันขึ้นลงหน่อยสิพี่ อย่าวางคันพิงราวเรืออย่างนั้น” พี่ชาญกล่าวเมื่อเห็นพี่ซิงไม่โยกคัน “พักเหนื่อยหายใจก่อนครับ มันเหนื่อย ปลากินเหยื่อไม่ให้หายใจหายคอกันเลย ” พี่ซิงโอดโอย “ปลาอยู่ที่ระดับ 40 เมตรครับ” นายเก๋ขานระดับความลึกที่มีเชื้อปลาปรากฏที่จอ Sounder พี่ซิงพอได้ยินตำแหน่งความลึกของปลา ก็เริ่มนับแถบสีของสาย PE ที่จะแบ่งสีออกเป็นทุกๆ 5 เมตร “พี่ซิงครับ ปลาอยู่ที่กี่เมตรนะครับพี่” นายไก่ ก่อสร้างเอ่ยปากถามพี่ซิง “ 40 เมตรครับ เอ้า ลืมเลยตู ปล่อยสายไปกี่เมตรแล้ววะ ” พี่ซิงบ่นกระปอดกระแปรด เอามือเกาหัวแกรกๆ เพราะลืมว่าโรยสายไปกี่เมตรแล้วต้องเสียเวลาเอาเหยื่อขึ้นมาปล่อยลงไปใหม่ ส่วนพี่ชาญสบายหน่อยเพราะใช้รอกที่มี Counter ไม่ต้องมาเสียเวลามานั่งนับสีของสาย ปลาจะอยู่ที่ระดับความลึกเท่าไหร่ พี่ชาญ ส่งเหยื่อลงไปหาได้แม่นยำทุกตัว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 20
       การตะลุมบอนกับฝูงปลาที่ดำเนินมาอย่างเมามัน ก็ต้องจบลง เมื่อสมควรแก่เวลาที่จะต้องเดินทางกลับ มองดูซากปลาสีทองกองพะเนิน สมแล้วที่เราจะตั้งชื่อให้สถานที่แห่งนี้ว่า ‘ดอนตะวันแดง’ เราตกลงกันไว้ว่า เราจะกลับมาเยือนมันในปีหน้า เพราะยังมีอีกหลายอย่างที่ยังคาใจอยู่ และจะต้องกลับมาพิสูจน์ให้กระจ่างกันอีกครั้ง ขบวนการไขปริศนา ได้เดินทางมาถึง บรรทัดสุดท้าย แล้ว บทสรุปของทริบนี้ บอกเราว่า ทะเลพม่า มีปลาขนาดใหญ่โต จำนวนมากมายมหาศาล จริงดังคำร่ำลือ อาจจะเป็นเพราะว่า ประเทศของเขาไม่มีการทำประมง มากมายอย่างกับประเทศของเรา ประเทศของเขาไม่ทำประมงแบบล้างผลาญ เหมือนกับประเทศไทยของเรา และที่สำคัญรัฐพม่าเขาเอาจริงกับพวกที่ลักลอบเข้าไปขโมยปลาของเขา เคยมีเรื่องเล่าว่า ทหารพม่าจับคนไทยที่ลักลอบเข้าไประเบิดปลาได้ และยิงทิ้งลงทะเล หมด นั้นแหละจึงจะสาสมกับความระยำของไอ้คนพวกนี้ สวัสดี

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 21
       ปีหน้าตีตั๋วไปด้วยนะครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 22
       รับสมัครแล้วครับ ป๊อก จะไปได้แน่เร๊อะ .....

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 23
       คิดว่าแน่ครับ ยังมันส์ไม่หายเลยพี่

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 24
       จะซื้อชุด ป็อบไปด้วย navi เบอร์ 8000 กับคันอะไรดีครับ พี่ๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 25
       แค่ LEMAX ก็พอแล้ว ถูกตังค์ดี

แสดงความคิดเห็นย่อย