จาก weerasak
IP:203.188.4.106
อังคารที่ , 13/2/2550
เวลา : 14:06
อ่านแล้ว = ครั้ง
 เก็บเข้ากระทู้ส่วนตัว
 แจ้งลบ
 ส่งหาเพื่อน
|
รวมดาวกระจุยตะลุยเมียนม่า
อ้ายเอก เอ็งแน่ใจแล้วนะที่จะไปตกปลากับคนเมืองพวกนั้น ข้ากลัวเหลือเกินว่าเอ็งจะเข้ากับพวกเขาไม่ได้ โกเพชร ถามหลานชายด้วยความกังวล อดห่วงหลานชายไม่ได้ที่จะต้องไปลงเรือตกปลากับกลุ่มชายแปลกหน้าซึ่งไม่เคยรู้จักมักจี่กันมาก่อน ทำไงได้ละลุง กลัวมันก็กลัวแต่ผมรับปากพี่หมูเขาไปแล้ว เอกตอบแล้วพูดปลอบใจตัวเองต่อไปว่า คนเมืองพวกนั้นคงไม่เลวร้ายอย่างที่ลุงเคยเจอมาก็ได้ ในแววตาของเอก แฝงไว้ด้วยความกังวลใจอยู่ไม่น้อย ถ้าเกิดมันเป็นอย่างที่ข้าคิดนะเอ็งเอ่ย ต่างคนต่างอยู่ หน้าก็ยังไม่มองกันด้วยซ้ำ อึดอัดแน่นหน้าอกตายโหงเลยเอ็ง โกเพชร กล่าวในใจยังอดเป็นห่วงหลานชายไม่ได้ ผมตัดสินใจแล้วลุงจ่ายค่ามัดจำไปแล้วด้วย คนเมืองพวกนั้นอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่ลุงคิดก็ได้ ลองดู เอก กล่าวถึงการตัดสินใจอย่างหนักแน่น เฮอะ! ในเมื่อเอ็งอยากจะไปข้าก็จะไปเป็นเพื่อเอ็งอีกคนเผื่อคนพวกนั้นไม่คุยกับเอ็ง เอ็งก็จะมีข้าคอยคุยด้วย โกเพชรกล่าวพร้อมกับการตัดสินที่จะร่วมเดินทางไปกับหลานชาย และเมื่อสองลุงหลานได้ไปพบได้ไปสัมผัสร่วมชีวิตกับคนเหล่านั้นบนเรือ Ocean One Ranong จากสิ่งที่โกเพชรกังวลกับคนเมือง กลับกลายเป็นความรักความผูกพันแทน เพราะคนเมืองกลุ่มนั้นแตกต่างจากสิ่งที่โกเพชรเคยพบเคยได้ยินอย่างสิ้นเชิง เมื่อต่างมีความรัก ความห่วงใย และความผูกพัน จึงเกิดการนัดหมายรวมตัวกันอีกครั้งในปีต่อมา และมันจึงเป็นที่มาของเรื่องราว ด้วยรักและผูกพัน ของชีวิตนักตกปลากลุ่มหนึ่ง
|
ขอดว้ยคน
ขอบคุณ
