จาก Mr.TEE
IP:203.146.104.32
อาทิตย์ที่ , 5/8/2550
เวลา : 15:26
อ่านแล้ว = ครั้ง
 เก็บเข้ากระทู้ส่วนตัว
 แจ้งลบ
 ส่งหาเพื่อน
|
พอดีผมไปเจอบทความหนึ่ง คิดว่าน่าสนใจและคงมีประโยชน์ สำหรับเพื่อนสมาชิกบ้าง เลยถือโอกาสคัดลอกมาให้อ่านกัน
พกปืนอย่างไรจึงไม่ถูกตำรวจจับ ราษฎรที่มีอาวุธปืนไว้ในครอบครอง เพื่อป้องกันชีวิตและทรัพย์สินก็ดี เพื่อแสดงความเป็นผู้ชายก็ดี มักมีปัญหาในการพกปืนทำให้ถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจจับกุมอยู่เสมอ ๆ ผู้ที่ถูกจับกุมจำนวนไม่น้อยเกิดจากการไม่รู้กฎหมายบ้าง เกิดจากรู้ไม่จริงบ้าง เกิดจากรู้เท่าไม่ถึงการณ์บ้าง เมื่อถูกจับกุมแล้วทำให้เสียเวลาทำมาหากิน เสียเงินเสียทอง หรือบางครั้งถูกรีดไถจากเจ้าพนักงานบางคนเป็นการซ้ำเติมอีก เรื่องทำนองนี้ ผมเองในฐานะเป็นนักกฎหมายฝ่ายทหารเคยพบเห็นว่าทหารชั้นผู้น้อยซึ่งเป็นลูกหลานของชาวบ้านจำนวนมากถูกจับกุม เพราะไม่รู้กฎหมายและรู้เท่าไม่ถึงการณ์ทำให้เจ้าตัวรวมทั้งผู้บังคับบัญชาของเขาได้รับความเดือนร้อนไปตาม ๆ กัน ผมเคยแนะนำสิ่งเหล่านี้ให้กับทหารในหน่วยงานของผมไว้โดยเขียนบทความง่าย ๆ ไว้ ซึ่งผมพิจารณาว่าถ้าตัดตอนมาให้ท่านทั้งหลายอ่าน ก็อาจจะพอเป็นผ้ายันต์ป้องกันอันตรายไม่ให้ถูกตำรวจจับกุมได้บ้าง จึงได้คัดย่อตัดตอนมาขอท่านค่อย ๆ อ่านพิจารณาไปตามลำดับก็แล้วกันนะครับ การที่จะพิจารณาว่า จะพบปืนอย่างไรจึงไม่ถูกตำรวจจับนั้นต้องเรียนในเบื้องต้นว่า กฎหมายเกี่ยวกับปืน ฉบับที่ใช้อยู่ในปัจจุบันคือ พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิดดอกไม้เพลิงและสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 กฎหมายฉบับนี้ ได้มีการแก้ไขเพิ่มเติมต่อ ๆ กันมาอีกหลายครั้ง จนฉบับสุดท้ายคือ ฉบับที่ 8 พ.ศ.2530 กฎหมายฉบับนี้ ถ้าจะเรียกชื่อเต็มก็จะยาวเหลือเกิน ดังนั้นต่อไปนี้ข้อเขียนนี้ จะขอเรียกว่า พ.ร.บ อาวุธปืนฯ ซึ่งในส่วนที่เกี่ยวกับการพกปืนนั้น น่าจะมีมาตราหลักอยู่เพียง 3 มาตรา คือ 8 ทวิ เป็นบทบัญญัติเรื่องข้อห้ามข้อจำกัดในเรื่องการพกปืน มาตรา 22 เป็นบทบัญญัติเรื่องการอนุญาตให้มีอาวุธปืนติดตัว และมาตรา 72 ทวิ เป็นบทบัญญัติที่กำหนดโทษผู้ฝ่าฝืนบทบัญญัติใน มาตรา 8 ทวิ แต่ผมจะพยายามกล่าวอย่างเป็นภาษาชาวบ้าน เพื่อให้ท่านเข้าใจได้ง่ายขึ้น โดยสรุปหลักเกณฑ์ของกฎหมาย คำพิพากษาศาลฎีกาข้อชี้ขาดของอธิบดีกรมอัยการมาประมวบกับความเห็นส่วนตัวของผมเพื่อจะตอบคำถามดังกล่าวข้างต้นเท่านั้น ผมมีความเห็นว่า การที่จะพกปืนได้โดยไม่ถูกตำรวจจับนั้นน่าจะมีหลักเกณฑ์สำคัญ 3 ประการคือ 1. เป็นอาวุธปืนของตนเอง และได้รับอนุญาตให้มีและใช้ตามกฎหมาย (มีใบ ป.4) หรือจะกล่าวโดยย่อว่า ปืนมีทะเบียนและเป็นของตนเอง 2. ได้รับอนุญาตให้มีอาวุธปืนติดตัว หรือกล่าวโดยย่อว่า มีใบพกปืน (มีใบ ป.12) 3. ปฏิบัติตามเงื่อนไขและวิธีการที่กฎหมายกำหนด หรือ ถ้าไม่มีใบพกต้องเข้าข้อยกเว้นของกฎหมาย หลักเกณฑ์ประการแรกคือ ปืนมีทะเบียน และเป็นของตนเอง อาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืนส่วนบุคคลนั้น ผู้ใดประสงค์จะซื้อ ต้องปฏิบัติตามกฎกระทรวงออกตามความใน พ.ร.บ.อาวุธปืนฯ คือต้องยืนคำขอรับใบอนุญาตตามแบบ ป.1 มีใบอนุญาตให้ซื้อตามแบบ ป.3 และมีใบอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืนตามแบบ ป.4 การออกใบอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืนนั้น พ.ร.บ.อาวุธปืนฯ กำหนดให้ออกได้ในสามกรณีเท่านั้นคือ ก. สำหรับใช้ในการป้องกันตัวหรือทรัพย์สิน ข.สำหรับใช้ในการกีฬา หรือ ค.สำหรับใช้ในการยิงสัตว์ และใบอนุญาตใบหนึ่งให้ออกได้สำหรับอาวุธปืนหนึ่งกระบอกเท่านั้น ความทั้งหมดนี้ ผู้คุ้นเคยกับอาวุธปืนโดยทั่วไปก็ทราบกันดีอยู่แล้ว แต่มีบางประเด็นในเรื่องปืนมีทะเบียนที่หลายคนยังเข้าใจคลาดเคลื่อนไป กล่าวคือ เข้าใจว่า ปืนมีทะเบียนย่อมเป็นปืนที่ถูกกฎหมายเสมอ ไม่ว่าใครจะนำไปใช้หรือครอบครองไว้จึงปรากฎเสมอว่า ทหารชั้นผู้น้อยของเรา นำปืนมีทะเบียนของผู้อื่นมาไว้ในครอบครองโดยเข้าใจผิดว่าไม่ผิดกฎหมาย จนกระทั่งถูกตำรวจจับกุมก็ยังโต้เถียงว่าไม่ผิด เรื่องนี้ขอเรียนว่า ตามหลักกฎหมายใน พ.ร.บ.อาวุธปืนฯ นั้น การออกใบอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืน เป็นเรื่องเฉพาะตัวที่ออกให้กับผู้มีชื่อในใบ ป.4 และออกให้ 1 ใบต่ออาวุธปืน 1 กระบอกเท่านั้น ผู้อื่นแม้จะเป็นบุตรภรรยาก็ไม่อาจใช้สิทธินั้นได้ดังนั้น การที่ทหารมีอาวุธปืนมีทะเบียนของผู้อื่นไว้ครอบครองจึงยังมีความผิดตามกฎหมาย แต่อัตราโทษที่กฎหมายกำหนดต่ำกว่ามีปืนที่ไม่มีทะเบียนไว้ในครอบครอง กล่าวคือ ถ้าปืนที่มีไว้ในครอบครองเป็นปืนที่ไม่มีทะเบียน (บางคนเรียกว่า ปืนเถื่อน) แล้วจะมีอัตราโทษจำคุกตั้งแต่ หนึ่งปี ถึง สิบปี และปรับตั้งแต่ สองพันบาทถึงสองหมื่นบาท แต่ถ้าปืนนั้นเป็นปืนที่มีทะเบียนของผู้อื่น (บางคนเรียกว่า ปืนผิดมือ) ผู้ครอบครองจะได้รับโทษน้อยกว่าถึงครึ่งหนึ่ง คือต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่ หกเดือน ถึง ห้าปี และปรับตั้งแต่หนึ่งพันบาทถึงหนึ่งหมื่นบาท ดังนั้น หากท่านคิดจะพบปืน ต้องดำเนินการให้เข้าหลักเกณฑ์ข้อแรกเสียก่อน ถ้าไม่ผ่านหลักเกณฑ์ข้อนี้ อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึงถือเมื่อขาดคุณสมบัติ หรือผิดกฎหมายตั้งแต่เริ่มแรกแล้ว ไม่ต้องพิจารณาหลักเกณฑ์อื่นอีกเลย หลักเกณฑ์ประการที่สองคือ มีใบพก ใบพก หรือที่เรียกตามภาษากฎหมายว่า ใบอนุญาตให้มีอาวุธปืนติดตัวนั้น ผู้ใดประสงค์จะขออนุญาตมีใบพก ให้ยื่นคำขอรับอนุญาตตามแบบ ป.1 ต่อเจ้าพนักงานผู้ออกใบอนุญาต (อธิบดีกรมตำรวจหรือผู้ว่าราชการจังหวัด แล้วแต่กรณี) ใบพกจะออกให้ตามแบบ ป.12 บุคคลที่ควรอนุญาตให้มีใบพกนั้น นอกจากจะเป็นผู้มีใบ ป.4 แล้ว ต้องมีคุณสมบัติตามระเบียบที่กระทรวงมหาดไทยกำหนดเช่น เป็นเจ้าพนักงานซึ่งปฏิบัติหน้าที่ควบคุมทรัพย์สินของรัฐบาล, ข้าราชการตั้งแต่ชั้นหัวหน้าแผนกหรือเทียบเท่าขึ้นไป ซึ่งมีหน้าที่ในการปราบปรามหรือการปฏิบัติงานในหน้าที่การฝ่าอันตราย (ข้อนี้กระมังที่มีผู้เข้าใจผิดว่า นายทหารยศ ร.อ.สามารถพกปืนได้โดยชอบด้วยกฎหมาย เพราะก่อนหน้าที่ ยศ ร.อ.เทียบเท่าชั้นโทหรือหัวหน้าแผนก), บุคคลซึ่งอธิบดีกรมตำรวจเห็นสมควรอนุญาต เป็นต้น และการจะอนุญาตให้พบได้ทั่วราชอาณาจักรหรือเพียงภายในเขตจังหวัดใดจังหวัดหนึ่ง จะอนุญาตไว้ในใบพก ผ.12 โดยแน่ชัด ดังนั้น เมื่อมีใบพกแล้ว ย่อมมีสิทธิพกปืนของตนเองได้โดยสะดวก แต่ไม่ สะดวกโยธิน เสียทีเดียว เพราะใน พ.ร.บ.อาวุธปืนฯ มาตรา 9 ทวิ วรรคสอง ได้บัญญัติขีดวงการพกปืนไว้ว่า ไม่ว่ากรณีใด ห้ามมิให้พาอาวุธปืนไปโดยเปิดเผย หรือพาไปในชุมนุมชุนที่ได้จัดให้มีขึ้นเพื่อนมัสการการรื่นเริง การมหรสพหรือการอื่นใด จึงอาจกล่าวโดยสรุปได้ว่า แม้จะมีใบพบหรือมีใบอนุญาตให้มีอาวุธปืนติดตัวก็ตาม การพาอาวุธปืนใน 2 กรณีดังต่อไปนี้ เป็นการต้องห้ามโดยเด็ดขาดคือ 1. การพาอาวุธปืนไปโดยเปิดเผยโดยไม่จำกัดว่าเป็นเวลาและสถานที่ใดก็เป็นการต้องห้าม หมายความว่า การพกพาอาวุธปืนโดยเปิดเผยหรือประเจิดประเจ้อในที่สาธารณะหรือในสภาพที่ปรากฎแก่สายตาของสาธารณชนได้โดยง่าย เป็นการต้องห้ามทั้งสิ้น ใบอนุญาตให้มีอาวุธปืนติดตัวหรือใบพก ไม่อาจคุ้มครองได้ 2. การพกอาวุธปืนไปในชุมนุมชนที่มีลักษณะพิเศษ อันได้แก่ชุมนุมชนที่ได้จัดให้มีขึ้นเพื่อการนมัสการ การรื่นเริง การมหรสพหรือการอื่นใด ดังนั้น แม้จะมีใบพกและพกโดยมิดชิดก็ตาม ดังนั้นถ้าพอเข้าไปในงานวัด งานทำบุญประจำปี ฯลฯ ก็ย่อมผิดกฎหมายในส่วนนี้ แต่หากชุมนุมชนที่พาอาวุธปืนเข้าไปนั้น เป็นชุมนุมชนประเภทอื่น เช่น ชุมชนชาวสลัมคลองเตย ชุมชนพัฒนาวัดลิงขบ ฯลฯ เช่นนี้ย่อมกระทำได้ หลักเกณฑ์ประการที่สามคือ ถ้าไม่มีใบพก ต้องเข้าข้อยกเว้นของกฎหมาย พ.ร.บ.อาวุธปืนฯ มาตรา 8 ทวิ วรรคแรก บัญญัติว่า ห้ามมิให้พาอาวุธปืนติดตัวไปในเมือง หมู่บ้าน หรือทางสาธารณะโดยไม่ได้รับใบอนุญาตให้มีอาวุธปืนติดตัว เว้นแต่เป็นกรณีที่ต้องมีติดตัวเมื่อมีเหตุจำเป็นและเร่งด่วนตามสมควรแก่พฤติการณ์ กับวรรคท้ายของมาตรานี้บัญญัติข้อยกเว้นเกี่ยวกับเจ้าพนักงานลูกจ้าง หรือผู้ช่วยเจ้าพนักงานเกี่ยวกับงานของรัฐ ซึ่งให้มีสิทธพกพาอาวุธปืนได้โดยมิต้องมีใบอนุญาตให้มีอาวุธปืนติดตัวด้วย จึงอาจสรุปได้ว่า แม้จะไม่มีใบพกก็สามารถพกปืนติดตัวได้ถ้าเข้าข้อยกเว้นตาม มาตรา 8 ทวิ แห่ง พ.ร.บ.อาวุธปืนฯ คือ 1. มีเหตุจำเป็นและเร่งด่วนตามสมควรแก่พฤติการณ์ หมายความว่า ต้องเป็นกรณีที่จำเป็นต้องมีอาวุธปืนติดตัวอย่างเร่งด่วนซึ่งในตัวบทของกฎหมายเกี่ยวกับเรื่องปืนไม่ได้อธิบายหรือให้คำจำกัดความไว้ คงให้ศาลฎีกาและนักกฎหมายทุกสาขาตีความกันไป เหตุผลลักษณะที่อ้าง จำเป็นเร่งด่วนตามสมควรแก่พฤติการณ์ นั้น จึงเป็นเรื่องที่กำหนดเป็นหลักตายตัวได้ยาก ขึ้นอยู่กับข้อเท็จจริงเป็นเรื่อง ๆ ไป ลองพิจารณาดังตัวอย่างต่อไปนี้ ตัวอย่างที่ 1 นาย ก. ต้องขับรถสิบล้อบรรทุกสินค้าไปส่งต่างจังหวัด อย่างนี้อาจถือว่า จำเป็นต้องมีอาวุธปืนติดตัวไปได้ แต่ไม่ถือว่าเป็นกรณีเร่งด่วน เพราะการที่ นาย ก. อ้างว่าเพื่อป้องกันการปล้นรถบรรทุกของตนซึ่งเป็นการจำเป็นนั้น เป็นกรณีจำเป็นที่มีอยู่ตลอดไป
|
....ขอบคุณครับ....แต่ผมอ่านไม่หมดหรอกนะครับ...แต่พอสรุปได้อย่างทุก ๆ ครั้ง และทุก ๆ คนเคยที่เขียนถึงเรื่องนี้ คือ ..... ถ้าจะพกปืนต้อง ....
