คำตอบที่ 601
       ตัวเอฟ " f " ก็มีหลายแบบ แตกต่างกันไป ในแต่ละชิ้นส่วนหรืออะไหล่แต่ละชิ้น
F แบบนี้ พบที่ยางกันกระแทกระหว่างเพลากับแชชซี

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 602
       f แบบนี้พบที่ฝาครอบกรองน้ำมันเบนซิน(fuel filter)

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 603
       แบบนี้ พบอยู่ที่ตัวคันส่งคันชักพ่วงมาลัย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 604
       แบบนี้ จะพบที่ตัวยึดแกนพวงมาลัย(ตัวล่าง)ตรงคอจิ้งหรีด

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 605
       แบบนี้ พบที่ตัวขายึดท่อกรองอากาศ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 606
       ผมดอน ขอนแก่น เป็นอีกคนที่เฝ้าติดตามกระทู้ของพี่ตั้งแต่หน้าแรกๆ(ถึงแม้ผมอ่านไม่ใด้แปลไม่ออกแต่ชอบดูครับ)มาจนถึงวันนี้ตอนนี้ จนทำให้ผมตัดสินใจเดินทางสายนี้ ถ้าพี่จะจบตอนนี้ก็รู้สึกใจหายครับ ผมว่าถ้ามีกระทู้ต่อก็พี่ไม่จำเป็นต้องลงแต่จีปอย่างเดียวก็ใด้ อาจจะเป็นแนะนำสถานที่ท่องเที่ยว หรือที่ๆสำคัญ วิถีการใช้ชีวิตความเป็นอยู่ สภาพบ้านเรือนและอีกหลายๆอย่างที่น่าสนใจในลาว ที่แล้วแต่เวลาและโอกาสของพี่เองครับ แต่ในขณะเดียวกันเราก็ไม่ลืมมีดพก เพื่อขูดหาและขูดหา f ต่อไปครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 607
       ถ้าจะก๊อบปี้ F ฟอร์ดต้องมาขอเอาแบบกับคุณเจมส์แล้วละ..หิหิ..

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 608
       ดูบล็กเครื่องที่มาจากปี 1942

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 609
       และบล็อกเครื่องที่มาจากปี 1943-45

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 610
       ดีแล้วครับคุณ ดอน ที่ตัดสินใจไม่เลือกทำJeeTO อีกคน..เพาะการตัดสินใจตอนนี้คุณจะไม่เสยใจในอะนาคด...เสั้นทางของจิบก็เหมือนกับนักเดีนทาง ที่ต้องไปให้ถืงจุดมุ่งหมาย...มันอาดไม่ราบลื่น..ก็เหมือนรถจิบที่เคียวิ่งผ่านสะหนามรบมา และตัวที่วิ่งผ่านมาได้ก็ถือว่าเป็นสิ่งที่สุดยอดแล้ว....ผมเคียบอกไว้ว่า..เราไม่ได้เป็นคนส้างรถจิบ..แต่เราเป็นเพียงคนรักสามันไว้เท่าที่ทำได้...เท่านี้ผมก็อยากเล่าเลื้องส่วนตัวที่ผมทำไมถืงได้รักการทำจีบให้คุนฟังตอนสุดท้ายให้คุณฟังอีกเหมือนกัน...

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 611
       ทำให้เค้าติดตัว F กันแล้วจะทิ้งกันได้ไงน้องTAตามอยู่จ้า
คุณ ดอน ขอนแก่น ลงรูปมาชมกันบ้าง อยู่ระยอง ได้ยินเสียงรถบรรทุกอะไหล่ FORD วิ่งจากบางบอนไปขอนแก่นถึง สร้างไปถึงไหนแล้ว ครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 612
       ผมต้องได้บอกคุนว่าเมื่อปี 1994 ผมเคียหลงไหลกับเจ้าสองล้อ..เรี่มแรกเป็น Steed 400cc เปี่ยนขี่ไปเลื่อยจนถืง8คัน และอยู่มาวันนื่งที่ทำให้ผมได้เปี่ยนใจ..มีขะบวนรด Harley-Davidson คราลาวานผ่านลาว..ผมก็ดีใจนืกว่าเป็นคอสองล้อด้วยกัน..แต่พอได้เข้าร่วมขะบวน และขอชมของแท้หน่อยก็เกีดความห่วงๆ..ไม่อยากให้เราใก้รด..จับทีเช็ดที..และบอกว่ารถของเราเป็นรถก็อบที่ทำให้เหมือน...ตอนนั้นและที่ทำให้ผมเสยใจอย่างสุดชื้ง..แล้วถามตัวเองว่าจะใส่เสื้อหนังหลอกตัวเองไปทำไม?...ผมได้ตั้งความหวังว่าชักวันนื่งผมจะเก็บเงินและขี่เจ้า Harley-Davidson ให้ได้....และแล้วพอผมได้แต่งงานกับชาวต่างชาด และ3ปีต่อมาทำให้ทุกอย่างเปี่ยนผมไป....ทำไม?

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 613
       เมื่อก่อนผมขับคันนี้ครับ จนรู้สึกว่า ความเร็วความแรงไม่เคยหยุดยั้ง ต้องแรงต้องเร็วอยู่ตลอดเวลา กระทั่งลืมว่าความสุขในการขับรถกินลมเป็นอย่างไร

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 614
       จนรู้สึกตัวอีกที เมื่อเหลียวกลับไปมองจุดเริ่มต้นของวันแรกที่ขับรถเป็น มีรถjeepคู่ใจไปไหนไปกัน และมันยังรอเราอยู่ จึงคิดว่ารถแรงรถเร็วยังทำ ยังซ่อม ยังแต่งมันได้ กับjeep ทำไมจะทำไม่ได้ เลยเป็นที่มาของเรื่องราวต่างๆ ในกระทู้นี้ แบบไม่ได้ตั้งใจ
หากส่วนที่สอดแทรกเข้ามาเป็นประโยชน์ก็ดีใจ หากส่วนใดไม่มีประโยชน์ก็ขออภัย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 615
       ผมติดตามาตั่งแต่ภาค1ครับก็อยากให้มีถึงภาค3หรือต่อๆไปจนกว่ารถคุณต้าจะเสร็จนะครับ และผมก็เป็นคนหนึ่งที่ชื่นชมในการทำรถจีพฟอร์ดของคุณต้าด้วยครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 616
       มีคนเคยบอกไว้ว่า งานเลี้ยงไม่มีวันเลิกรา...ถ้ามีเจ้ามือ ท่าจะจริงนะพี่ต้า

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 617
       ผมบอกคุณไม่ได้ทั้งหนด..แต่กล้าพอที่บอกคุณได้เลียว่า ผมไม่โง่พอที่จะเอาเงินมากมายไปชื้อเจ้าสองล้อนั้น..แต่ผมโง่พอที่จะชื้อสิ่งที่ผมคิดว่ามันสำคันกว่า...จำได้ว่าในวันคริดมาดอีฟ ที่ออดเตเลีย ปี 2000โลกทั้งโลกกลัวไฟดับต่างๆนาๆ..แต่ผมไปอยู่วันเต็มๆที่ พิพิธภัณฑ์ ทางทะหาร..และที่นั้นเองได้เห็นความโหดร้ายทารุนของชะเลยสงครามที่ยุ่นมีให้..และที่นั้นเองชื่งปู่ของแฟนผมได้ตกเป็นชะเลยมาจากพะม้า..และเสยชีวิดลงที่สะพานแห่งนั้น “ แม่น้ำแคร “ ในไทย...ผมไม่อยากจะพูดถืงมันอีกเพาะมันเป็นประหวัดสาศไปแล้ว..แต่มันมีความสำคันต่อเนื่องกับผมอย่างไร..ก็เพาะผมไปชอบเอาจิปฟอร์ดที่เป็นที่สุดของดวงใจ”ไอ้กัน”ที่หายากเข้าให้แล้วนะชิ..จนพ่อตาได้เอียกับผมว่า..อย่าให้คนมาหลอกเอาของดีในมือเราให้หลุดหายไป..รู้ใช้ใหมว่าหมายถืงอะไร..จงทำให้เส็รจ..แม๋จะใช้เวลานานเท่าไรก็ตาม..และอย่าให้มีแม่กระทั้งน็อดยุ่นเพียงตัวเดียวมาอยู่ในจิบ..แล้วคุณ ปู่ จะยกย้องเรา..( แล้วผมคุณ เจมส์ ว่าผมจะทำได้ใหม..)

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 618
       และก่อนหน้านี้ก็คุณพ่อของผมเอง..ที่ทั่นยังไม่เคียได้เป็นเจ้าของจิบชักคัน...เอี..คุณ เจมส์ ผมก็อยากจะรู้ประหวัดความเป็นมาของ “ สะพานข้ามแม่น้ำแคร “ ที่ไทย อยู่เหมือนกันว่าจิงๆแล้วเป็นอย่างไร..ช่วงนี้เห็นเงียบๆชาบมาว่าเล่งเป้าได้แล้ว..ยิงได้หลือปล่าว...( ตามคำว่าไว้..เห็นก่อนยิงก่อนมีสิดได้ของ..หิหิ..)

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 619
       สะพานข้ามแม่น้ำแคว เป็นสถานที่ทางประวัติศาสตร์ที่สำคัญยิ่งแห่งหนึ่ง สร้างขึ้นสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 โดยกองทัพญี่ปุ่นได้เกณฑ์เชลยศึกฝ่ายสัมพันธมิตร ได้แก่ ทหารอังกฤษ อเมริกัน ออสเตรเลีย ฮอลันดา และนิวซีแลนด์ประมาณ 61,700 คน และกรรมกรชาวจีน ญวน ชวา มลายู ไทย พม่า อินเดียอีกจำนวนมากมาก่อสร้างทางรถไฟสายยุทธศาสตร์เพื่อเป็นเส้นทางผ่านไปสู่ประเทศพม่า ซึ่งเส้นทางช่วงหนึ่งจะต้องข้ามแม่น้ำแควใหญ่จึงต้องมีการสร้างสะพานขึ้น การสร้างสะพานและทางรถไฟสายนี้เต็มไปด้วยความยากลำบาก ความทารุณของสงครามและโรคภัยตลอดจนการขาดแคลนอาหารทำให้เชลยศึกจำนวนหลายหมื่นคนต้องเสียชีวิตลง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 620
       ผมว่าคุณต้าทำได้ครับ แต่ลองแอบเอาลูกปืน yoko ของพี่ยุ่น ใส่ไว้ในเพลาหน้าซักตัว พ่อตาคุณต้าคงไม่รู้หรอกครับ เว้นแต่พ่อตาคุณต้า จะเป็นช่าง(รื้อ)ครับ
ส่วนผมคงได้แต่รอโชคที่จะพบชิ้นส่วนหรืออะไหล่ที่ต้องการต่อไป ไม่ว่าจะรอนานแค่ไหน
สำหรับเป้าที่เล็งไว้ มีผู้หวังดีมากๆ คนนึง ชี้เป้าให้ ผมก็เป็นคนประเภทไม่ค่อยทำให้ใครผิดหวัง เล็งแล้วยิงเลย กำลังจะได้มาครับ หวังว่าสภาพคงพอจะฟื้นได้ครับ
ภาพที่ลงไว้เป็นสุสานทหารสัมพันธมิตร ที่จ.กาญจนบุรี ตรงบ้านดอนสัก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 621
       ช่องเขาขาด ที่ต้องเกณฑ์เชลยศึกมาทำการขุดเพื่อเปิดเป็นช่อง ทำเป็นทางรถไฟ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 622
       ทุกๆ ปี จะมีลูกหลานของทหารสัมพันธมิตรที่เป็นเชลยศึก และนักท่องเที่ยวมารวมตัวกันเพื่อรำลึกถึงเชลยศึกผู้เสียชีวิต

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 623
       เป็นภาพถ่ายแผนที่ทางอากาศ แสดงที่ตั้งจุดต่างๆ ของการก่อสร้างสะพาน และทางรถไฟสายมรณะ
ถ้าจะเอาแบบละเอียด ผมจะลองค้นหาแบบเจาะลึกอีกทีครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 624
       ลองหยุดกระทู้ดิตุณTA จะบุกให้ถึงกรุงเวียงจันทร์เลย เอ้า ให้รู้ดำรู้แดงไปข้าง
....โด้...เพชรพระอุมา ของท่านพนมเทียนยังมีตั้ง 3 ภาค ของคุณ TA ก็ต้องไม่ต่ำกว่านะจะบอกให้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 625
       เป็นสะถานที่ๆหน้าสนใจเลียทีเดียว..ผมอยากไปเห็นด้วยตาตัวเองชะแล้วชิ..คุณ เจมส์ ผมว่าอะนาคด ถ้าคุนฟื้นชีปจิบฟอร์ดเสร็จหน้าจะขับพาผมไปนะ..หิหิ..หลือหน้าจะชวนเพื่อนๆจัดทริบไปที่นั้น..อาดเลือกเอาเป็นใดวันนื่งหลือวันที่สิ้นสุดสงครามโลกคั้งที่สองเลีย หลือทั่นอื่นว่าไง..ขอขอ้มูลของสะพานนี้ต่อครับคุณ เจมส์...

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 626
       ช่องเขาขาดบริเวณด้านล่าง มีการไว้อาลัยจากนักท่องเที่ยวและบรรดาลูกหลานเชลยศึกทหารสัมพันธมิตร ซึ่งส่วนใหญ่ เป็นทหารในเครือจักรภพอังกฤษ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 627
       ถ้าสังเกต จะเห็นว่า เป็นช่องเขาที่ใหญ่มาก เพราะจะต้องตัดเป็นช่องเพื่อทำเป็นรางให้รถไฟวิ่ง ซึ่งต้องใช้กำลังคนเป็นจำนวนมาก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 628
       เมื่อเดือนธันวาคมปี ค.ศ. 1941 หลังจากที่ญี่ปุ่นเข้าร่วมสงครามโลกครั้งที่ 2 แล้ว กองทัพญี่ปุ่นได้ยึดครองดินแดนส่วนใหญ่ในเอเชียอาคเนย์อย่างรวดเร็วในปี ค.ศ. 1942 ญี่ปุ่นตัดสินใจใช้แรงงานเชลยศึกและกรรมการพลเรือนสร้างทางรถไฟทางเดียวที่บ้านโป่งทางด้านตะวันออกเชื่อมกับสถานีรถไฟที่เมืองทันยูชายัด ทางด้านตะวันตกเพื่อย่นระยะการเดินทาง และปกป้องเส้นทางการลำเลียงระหว่างประเทศสยาม และประเทศพม่า การสร้างทางรถไฟสายนี้เริ่มจากพม่า และประเทศไทย ในเวลาเดียวกันซึ่งในที่สุดมาบรรจบกันที่ Konkuita เมื่อเดือนตุลาคม ค.ศ. 1943 การสร้างทางรถไฟดังกล่าวมีผู้เสียชีวิตที่เป็นเชลยศึกไปประมาณ 15,000 คน และพลเรือนอีก 100,000 คน เนื่องจากประสบโรคภัยไข้เจ็บต่างๆ การขาดอาหาร ความเหน็ดเหนื่อยอ่อนเพลีย และการทารุณกรรม
จึงเกิดเป็นที่มาของสุสานทหารสัมพันธมิตร

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 629
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 630
       คำแปล

แสดงความคิดเห็นย่อย