คำตอบที่ 1
หลังผ่านกาแฟถ้วยแรกของวัน ในช่วงสายของวันเสาร์ที่ผ่านมา กำลังจะลุกจากเก้าอี้เหล็กกลางสวนเล็กๆหลังบ้านเดินไปเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อทำงานต่อหลังจากค้างไว้ตั้งแต่เมื่อคืน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น.....
หวัดดีน้องพัฒน์.... ว่าไงบ้าง ? ผมส่งเสียงผ่านโทรศัพท์ หลังอ่านชื่อผู้โทรเข้า ก่อนกดปุ่มรับสาย
ทำอะไรอยู่พี่ ?...วันนี้ว่างมั้ย ?. ปลายสายถามมา.....
ว่าง!....มีอะไรเหรอ ? ผมมักจะตอบคำนี้ เมื่อมีคำถามว่า ว่างมั้ย
ไปเที่ยวกันมั้ย ?
ที่ใหน ผมเริ่มสนใจกับคำว่า เที่ยว จนลืมคิดว่าตัวเองมีงานค้างอยู่.....
สะบ้าย้อยครับพี่ พัฒน์ตอบมา...
ผมอึ้งไปพักนึง........
เฮ่ย!.....แถวนั้นเขายิงกันอยู่ไม่ใช่เหรอ? ผมตั้งสติได้
ไม่เป็นไรพี่...แถวนั้นพรรคพวกผมเยอะ...รับรองว่าปลอดภัย พัฒน์บอกน้ำเสียงเรียบๆ บอกอาการไม่ตื่นเต้น
เมื่อวานบังโซ๊ะ โทรมาบอกว่าไร่มันแกหมูป่าลงกินทุกวัน ให้ผมไปช่วยจัดการหน่อยพัฒน์พูดต่อ
หลังคิดทบทวนอยู่พักนึง และคิดถึงความสนุกข้างหน้า ผมก็ได้คำตอบของตัวเอง
โอเค!...ไปก็ไป
งั้นอีกชั่วโมงผมไปรับ...เอารถผมไป พัฒน์สรุปง่ายตามแบบของเขา แล้ววางสายไป....
พัฒน์เป็นรุ่นน้องร่วมสถาบันเทคโนฯสงขลา เคยร่วมเที่ยวร่วมเดินทางด้วยกันมาหลายครั้งหลายหน มีโอกาศได้เที่ยวครั้งใดก็จะชวนกันตลอด เหมือนเช่นครั้งนี้ ผิดแต่ครั้งนี้จุดหมายปลายทางอาจเสี่ยงไปหน่อยสำหรับผม ส่วนพัฒน์ดูเป็นเรื่องปกติเพราะเคยไปรับราชการเป็นนายช่างอยู่แถบนั้นหลายปี