จาก tigerwood
124.120.39.232
อาทิตย์ที่ , 1/3/2552
เวลา : 15:12
อ่านแล้ว = 2986 ครั้ง
 เก็บเข้ากระทู้ส่วนตัว
 แจ้งลบ
 ส่งหาเพื่อน
|
เมือวาน meeting เหล่าผองเพื่อนย่านมีนบุรี ณ บ่อดินหนองจอกมากันล้นหลามจนจำแทบไม่หมดว่าใครเป็นใคร หลังเสร็จภาระกิจการเล่าเรียน(ในวัยผู้เริ่มจะสูงอายุ ฮ่าๆๆ) ผมไปถึงก็ 6 โมงเย็นเข้าไปแล้ว ตะวันเริ่มจะคล้อยลงต่ำใกล้จะหมดแสงของวัน... ไปถึงเห็นบรรดาเหล่าเพื่อนพี่น้องทั้งหลายมากันอยู่บนลานกว้างกันอย่างคับคั่ง ด้วยความซนและคันอยากออกกำลัง 4low ก็ปีนป่ายเนินดินเล่นซะหน่อยก่อนที่ตะวันจะลับฟ้าไป วนอยู่หลายรอบผ่านฉลุย (ดินแห้งๆ ก็ผ่านง่ายนิ ถ้าดินเปียกๆล่ะก็คงมีวินซ์ทุกเนินแน่ๆ ฮ่าๆ) จนใกล้มืดแล้วกะว่าปีนเนินสุดท้ายพร้อมนาย Gunman และนายไวไว ขึ้นมาเป็นผู้โดยสารด้วยแล้วจะกลับเข้าฐานที่ตั้งกองทัพจีฟ... แต่ไอ้เนินสุดท้ายนี่มันมี2สเตปเป็นขั้นอยู่ขยักนึงแล้วแถมยังมีหลุมดักก่อนพ้นถึงปลายเนินด้านซ้าย ตั้งลำเทคตัวขึ้นไปอย่างมาดมั่นว่าเทคเดียวผ่าน...ในช่วงไม่กี่วินาที ถึงกลางเนินแล้วกำลังทยานขึ้นปลายเนิน ปั่นๆๆ โอ้แม่จ้าวววว!! ล้อฟรี หลุดค้างเติ่งอยู่ยอดเนินที่เอียงชันมากๆ นาย Gunman อ่านแลนด์มิเตอร์ว่าเอียงชัน 40 กว่าองศาน่ะ โหววววๆๆ เสียวโว้ยยย... เอ้า!! กดคันเร่งสู้หนีแรงโน้มถ่วงที่คอยดึงให้ถอยหลังกลับ ความสูงราวบ้าน 2ชั้นแน่ะ ปั่นๆๆ อีกที! หง่าา..หนีไม่พ้นล้อปั่นฟรียยยยย์... หยุดค้างอยู่กับที่...แล้วสู้อีกปั่นๆๆๆๆ ล้อหมุนปรียยยย์.... เอ้า ปาดๆๆๆ โธ่ๆ ล้อซ้ายติดหลุมดัก... นิ่งอยู่ซักพักหันมามองหน้าผู้โดยสารร่วมซะตากรรม ฮ่าๆๆ ... เสียงเครื่องยังกระหื่มพร้อมจะกระโจนอยู่เสมอ.... ในใจคิดว่าเอาว่ะขยับพวงมาลัยออกขวาซักเล็กน้อยให้ขอบล้อจิกขอบร่องดินไว้กะว่าไม่ได้เที่ยวนี้มีวินซ์แน่ๆ ทีนี้กดคันเร่งค่อยๆ เฮ้ยยยย...ได้ผลโว่ยยย เดินขึ้นได้อย่างนิ่มๆ เป็นที่โล่งใจของผู้โดยสารสองหน่อที่นั่งข้างๆ ฮ่าๆๆ... พ้นเนินมั่นใจว่าปลอดภัยแล้วจะเลี้ยวขวาออกไปเข้าฝูงจีฟที่อยุ่เนินดินข้างหน้า อ้าวววววเฮ้ยๆ ไมพวงลัยหนักอึ้งเลยหักเลี้ยวไม่ไหว ในใจรุ้แน่แล้ววววว งานเข้าแล้วกรู เข้าเกียร์ถอยขยับรถมาหน่อยนึง หยุดล็อคเกียร์ park ทันที โดดลงรถมาดูว่าเกิดไรกันแน่ โอ้ก๊อตตตตตต...น้ำแตกกกก!! อุทานอย่างโต๊กกาจัยยย...น้ำมันพาวเวอร์แน่ๆ พุ่งกาจายไหลเป็นสายใต้ท้องรถฝั่งขวาเต็มไปหมด ดับเครื่องๆ พัดลมสปีด 2 ทำงานดังกระหึ่มทันที หม้อนึ้คงร้อนสุดๆสิเนี่ย...ก้มๆเงยๆใต้ท้องเห็นเป็นน้ำเยิ้มไม่ใช่น้ำมันพาวเวอร์นี่นา...เปิดฝากระโปรงสำรวจความเสียหาย มืดๆ ไฟฉายๆ อยู่หน๋ายยย...ส่องไปส่องมาน้ำแตก!! มาจากหม้อพักน้ำนี่เอง แล้วไมพาวเวอร์ไม่ทำงาน สายน้ำมันก็ไม่แตก กระปุกพาวเวอร์ก็น้ำมันก็ซึมๆเยิ้มๆเหมือนปกติ หันไปส่องฝั่ง ตัวปั่นกระปุกพาวเวอร์ โอ้แม่จ้าว สายพานตกร่อง!! งานเข้าแล้วตู...??? ถัดลงมา ตรายๆๆๆ...ไม่งานเข้าธรรมดานี่มันงานช้างแล้ว แกนแบคเกทพัดลมฟรีปั้มหลุดจากเสื้อใบพัดพิงอยู่กับหม้อน้ำ เครื่องก็ร้อนจี๋เลย หม้อน้ำตูจะโดนทะลวงมั๊ยเนี่ยะ....หน้าตากังวลสุดๆ สำรวจต่อจับขยับใบพัดที่ห้อยๆ โอ้!ขอบคุณพระเจ้า.....หม้อตูไม่เป็นไร..เหอๆๆ...โล่งจายยยย...ทีนี้ทำไงต่อล่ะ โทรเรียกแม่งานท่านสิงห์ดำขอกำลังเสริมสนับสนุน...ลากลงเนินไปก่อนดีมั๊ย...ดี! แล้วจะลากลงอีท่าไหนล่ะ สายพานหลุดแต่ไม่ขาดแต่ฟรีปั๊มคารูพิงหม้อน้ำอยู่อย่างนั้น สตาร์ทรถไม่ได้ จดๆจ้องๆ เอาว่ะ ถอดพัดลมฟรีปั๊มทั้งชุดเลยล่ะกัน ระหว่างนี้ข่าวแพร่สะพัดถึงกองทัพจีฟฝั่งโน้นแล้ว ใครมีแบคเกทฟรีปั๊มอะไหล่สำรองเก็บไว้มั่ง?? ตอบ....ไม่มีเลย....นาย Gunman ช่วยประสานนู๋เอ มีแน่ๆ... จัดส่งถึงที่มาด่วนจี๋เลย ระหว่างนี้พี่น้องๆเพื่อนๆ JUCมาลุมลงแขก ถอดๆๆ หลุดออกมาทีละชิ้นๆ อย่างปราณีปราศัย นายเอก AKE8411 มือซ่อมโฟค์ลิฟ, ช่างเต่า (อดีตช่างมือเอกของเฮียหน่องแห่ง4x4ประทุมฯ) นายแว่นเสื้อแดง(ขอโทษเป็นอย่างยิ่งจำชื่อไม่ได้อีกตู) นายไวไว, นายGunman (ปืน), พี่เป้า WJ, นายชาย KM. ต้นJUC3123, น้าโรจน์ จัดหาเสบียงและป๋องเย็นๆ แก้กระหาย และอีกหลายๆคน จำไม่ได้หมดที่ช่วยลงแขกเอาจำเลยตัวการให้เจ้าเจเน็ทเขียวของผม พิการไปชั่วคราว อุปสรรคเยอะจริงๆการถอดการล้วงนังเจเน็ทเขียวนี่....เปิดฝาบนหม้อน้ำ... ถอดพัดลมแอร์...ถอดหม้อน้ำ... ถอดปั๊มกระปุกพาวเวอร์... จะถอดเสื้อแบคเกทพัดลมฟรีปั๊มอ้าว! เวรกรรม คอมเพรสเซอร์แอร์ขวางทางสะดวก ต้องจำใจถอดมันออกอีก... ทำเอาเหงื่อแตกไปทั่วหน้า จาก1ทุ่มลงแขกกันสลับกันคนละทีสองที กี่โมงแล้วก็ไม่รู้จนม้าเร็วเอาอะไหล่มาถึง... ไม่มีการยั้งมือเวลาของคืนนี้เหลือน้อยจับอะไหล่ใหม่ยัดเข้าทันที ตอนจับใส่ประกอบกลับนี่คล่องกันทุกคนอย่างกะเป็นช่างมืออาชีพเลยรวมทั้งผมด้วย กองเชียร์ช่วยส่งเครื่องมือให้นายช่างใหญ่เหมือนหมอในห้องผ่าตัดเลย...เป็นอันว่าเสร็จ เติมน้ำใส่กลับหม้อน้ำ สตาร์ทชิ่งเดียวติด สำเร็จ...
เล่ามาซะยาวอยากแชร์ประสบการณ์ให้สมาชิกหมั่นตรวจสอบอุปกรณ์ตามระยะจะได้ไม่เกิดการเสียหายระหว่างการเดินทาง โชคดีที่ผมหยุดเครื่องทันไม่อย่างนั้นอาจจะเสียหายมากกว่านี้ก็เป็นได้ ทั้งๆมันก็ไม่มีวี่แววส่ออาการจะเสียเลยเสียงเงียบเป็นปกติ ผลออกมาคือลูกปืนแกนแบคเกทไม่มีเหลือเลย แกนมันถึงหลุดออกมาห้อยน่าสล่อน ส่วนตัวอื่นๆผมก็ไล่ทำ PM เกือบหมดแล้ว เที่ยวนี้ก็เลยได้มาซ่อมรถในงาน meeting คราวเดียวเลย ฮ่าๆๆ...
ต้องขอขอบคุณทุกๆคนเป็นอย่างยิ่ง ณ ที่นี้ด้วยที่เอ่ยนามถูกและทั้งไม่ได้เอ่ยนาม กำลังใจจากสมาชิกที่รวมสังสรรค์กันอยุ่เป็นกลุ่มใหญ่คิดว่ามากันร่วมๆร้อยคนได้ เสียดายบางท่านกลับก่อนเลยไม่ได้ทำความรู้จักและสนทนาธรรมกันเลย
ต้องรบกวนนาย Guman ช่วยเอาภาพมาแชร์ให้เห็นตัวผู้การการและผู้ที่ถูกลงแขกด้วยนะครับ
เดี๋ยวผมจะถ่ายภาพตัวการที่เสียหายมาให้ชมด้วย...วันนี้ต้องไล่เก็บความเรียบร้อยภายในที่ผ่าตัดเปลี่ยนอวัยวะก่อน
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม มีความสุขกับชีวิตและการใช้ JEEP ยานยนต์ที่ท่านรัก นะขอรับ....
|
