คำตอบที่ 609
เรื่องซ่อมมันอีกประเด็นนึงครับคุณข้อยเอง แต่ที่ผมคาใจก็เรื่องอะไหล่รถไฟไหม้ที่หายไปเกือบหมด แล้วช่างโจบอกว่ากลุ่มตะวันออกเอาไป คุณข้อยเองและช่างโจคุยกันไม่ใช่หรือครับว่า พวกผมไม่มีความรับผิดชอบเรื่องรถไฟไหม้ ถ้ากลุ่มผมเอาไปจริงอย่างที่โจมันพูด ผมคงไม่กล้าออกมาตอบโต้แอบนี้หรอก เอาเป็นชิ้นก่อนเลยน่ะครับ
1. เพลาข้างหน้า ซ้าย-ขวา ผมยืมมาใส่ 2 วันระหว่างรออะไหล่ พออะไหล่มา ผมถอดคืน เล็กกับสมชาย ขี่มอร์เตอร์ไซด์มาเอาจากที่บ้านผม เพื่อไปขายให้ลูกค้าที่รออยู่ที่อู่
2. เพลากลางหน้าที่ว่าพี่ pnu เอาไป พี่เค้ายืมใส่ลองรถแค่รอบเดียวแล้วถอดคืนไปแล้ว
3. เรื่องเกียร์ โลมา ตีเทิร์น เพิ่มเงิน 10,000 มันก็น่าจะจบ เพราะเก่าเกียร์ของโลมาเทิร์นไปแล้ว เกียร์รถโลมาแค่ถอยหลังไม่ค่อยได้ ต้องรอเครื่องร้อนก่อน ที่จริงเปลี่ยนโซลินอยเกีนร์น่าจะจบ ไม่น่าเสียเงินถึงหมื่นด้วยซ้ำ
4. พรมในรถ เงาะชูก็เอาไปคืนที่อู่นานแล้ว
5. พวกลูกปืนล้อหน้า RL, เพลาข้างหลัง RL, สายไฟ, ฝ้าเพดาน, เบาะ คุณข้อยเองลองถามช่างโจซิว่า ขายเอาเงินเข้ากระเป๋าไปเท่าไหร่
เรื่องอะไหล่รถไฟไหม้ผมนึกออกแค่แน่ครับ คุณข้อยเองลองเปรียบเทียบข้อมูลข้างบนนี้กับข้อมูลของช่างโจดูซิครับ มันแตกต่างกันขนาดไหน ที่ผมปล่อยให้ช่างโจพูดใส่ร้ายมานานโดยไม่ตอบโต้ ก็เพราะไม่อยากให้เรื่องมันบานปลายแบบนี้ นี่ถ้าช่างโจหยุดพูดให้ร้ายกลุ่มผม เรื่องมันคงไม่เป็นขนาดหรอกครับ
ปล. ส่วนเรื่องที่ไม่ซ่อมอู่นี้แล้ว ไม่ใช่ว่าเจ้ารถไฟไหม้เค้าจะมาเอา แล้วพวกผมหายหมดเลย คุณข้อยเองเข้าใจซะใหม่น่ะครับ ว่าไม่ใช่เรื่องนี้เลย ที่ไม่เข้าไปซ่อมเพราะ อะไหล่ + ค่าแรง ราคามันรับไม่ได้จริงๆ แถมซ่อมแบบชุ่ยๆ คุณลองคิดดู ถ้าคุณพาแม่, พี่ชาย, เมีย, ลูก ขับรถอยู่เส้้นบูรพาวิถี ซึ่งถนนมันว่างมาก ใช้ความเร็วประมาณ 140 แล้ว แทรคบาร์ที่เพิ่งไปใส่มาแบบปรับเกลียว แต่ขันน๊อตมาให้แค่ฝั่งเดียว อีกข้างเอามือหมุนออกได้เลย ขาด 2 ท่อน คุณกล้าคิดถึงสิ่งที่จะตามหรือครับ ว่ามันจะอะไรขึ้นกับครอบครัวของคุณ พอถามช่าง ช่างพูดแบบหัวเราะว่า "ไอ้ละวางยาอีกแล้ว" อู่แบบนี้คุณข้อยเองจะให้ผมเข้าไปซ่อมอีกหรือครับ