จาก สุบิน
IP:203.154.136.254
พุธที่ , 17/4/2545
เวลา : 22:15
อ่านแล้ว = ครั้ง
 เก็บเข้ากระทู้ส่วนตัว
 แจ้งลบ
 ส่งหาเพื่อน
|
หลังจากเริ่มเล่นกีฬาจักรยานมาประมาณเกือบปี ครั้งแรกจำได้ว่าออกทริป กับ Thai MTB และ UTC วันที่ 9 กันยายน 2544 ครั้งนั้นยังใช้จักรยานคันเก่าอยู่ ราคาก็หมื่นกว่าบาท และก็ยังใช้ได้ดีจนถึงปัจจุบัน
แต่เพื่อความต้องการที่มีมากกว่าเดิมอีกทั้งปัจจัยในการใช้จ่ายยังไม่ขัดสน ประกอบกับกิเลสอยากได้ของใหม่ที่ดีกว่าเดิม ก็เลยถอยออกมาใหม่อีกคันเป็น FULL SUS
ระยะหลังได้ร่วมออกทริปกับ UTC ตลอดเลยได้เป็นสมาชิกของ UTC ไปโดยปริยาย
เมื่อเล่นกีฬานอกเหนือจากจะทำให้สุขภาพแข็งแรงแล้ว การตั้งเป้าหมายเพื่อการพัฒนา และการตั้งใจฝึกเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย จะทำให้ไม่เบื่อในการเล่น บางท่านอาจฝึกเพื่อแข่งขัน บางท่านอาจฝึกเพื่อออกทริปท่องเที่ยว แล้วแต่แต่ละคนจะตั้งใจ
"อินทนนท์" เป็นเป้าหมายหนึ่งของผมที่จะปั่นจักรยานขึ้นไปให้ได้ และก็เป็นเป้าหมายในการปั่นของอีกหลาย ๆ ท่าน บางท่านอาจจะยังไม่มีโอกาส เหมือนผม เมื่อก่อนการปั่นจักรยานขึ้นเขาขนาดความสูงสองพันกว่าเมตร ระยะทางกว่า 40 กม. ไม่มีทางเป็นไปได้เลย แต่ในเมื่อคนอื่นทำได้ "ทำไมเราจะทำไม่ได้"
การฝึกฝนของผมก็เริ่มต้น เมื่อเริ่มเล่นกีฬาปั่นจักรยานใหม่ ๆ การปั่นที่ความเร็ว 17 กม. ต่อชั่วโมงนี่ก็เหนื่อยมากพอแล้ว เมื่อมีการฝึกฝน การพัฒนาย่อมเกิดขึ้น หนทางในการฝึกฝนก็ได้คำแนะนำจากเพื่อน ๆ ที่ปั่นด้วยกัน เพราะทุกคนในวงการปั่นจักรยานอัตธยาสัยดีกันทุกคน อีกทั้งจากแหล่งความรู้อื่น ๆ ทั้งนิตยสารเกี่ยวกับกีฬา Web Site ต่างๆ จากเดิมที่ปั่น 17 กม.ต่อชั่วโมงพัฒนามา 22 กม.ต่อชั่วโมง เรื่อยมาจนถึง 30 กม.ต่อชั่วโมง แต่เมื่อศึกษามากขึ้น การเน้นความเร็วไม่ใช่การพัฒนาที่ถูกต้องนัก จึงหันมาพัฒนารอบขาในการปั่นมากกว่า โดยไม่ได้เน้นความเร็วแล้ว เชื่อไหมว่าหลังจากเลิกดูความเร็วแล้ว มาเน้นที่รอบขาสักระยะหนึ่ง เคยลองทำ Top Speed ได้ถึง 52 กม.ต่อชั่วโมง เพิ่งมารู้ตอนที่รู้สึกว่าปั่นเร็วมาก ๆ จนทนไม่ไหวแล้วลองก้มตรวจสอบไมล์ดู แทบไม่น่าเชื่อสายตาตัวเอง
นอกจากจะปั่นในทางถนน การปั่นขึ้นเขาก็เป็นทางลัดในการพัฒนาอีกอย่างหนึ่ง ก่อนจะขึ้นอินทนนท์ ผมซ้อมปั่นขึ้นเขาฉลากประมาณ 1 อาทิตย์ ทั้งรอบเล็กและรอบใหญ่ แล้วแต่เวลาจะสะดวก เนื่องจากเลิกงานค่ำ โดยใช้เวลาซ้อมวันละประมาณ ครึ่งชั่วโมง ถึงหนึ่งชั่วโมงเท่านั้นเองครับ
เมื่อร่างกายพร้อม จิตใจพร้อม การผจญภัยกับความท้าทายก็เริ่มขึ้น ผมไปถึงจุดเริ่มต้นในการปั่นกิโลเมตรที่ 8 น้ำตกแม่กลาง เวลาประมาณ 8.30 น. หลังจากเตรียมตัวเสร็จเริ่มออก 8.45 น.โดยนัดรถเซอร์วิส ให้ตามขึ้นไปตอนหลัง จุดพักแรกคือน้ำตกวชิรธาร แวะเอารูปสวย ๆ มาฝาก มาถึงตรงนี้ประมาณ 9.40 น. ยังไม่เหนื่อยครับยังสบาย ๆ อยู่ ไม่อยากออกถนนแล้วก็เลยแบกจักรยานเดินขึ้นด้านข้างของน้ำตกครับ จะเหนื่อยก็ตอนนี้แหละครับ
เดินแบกจักรยานประมาณ 2 กม.กว่า ๆ ถ้าไปทางถนนก็จะปั่นขึ้นระยะทางก็ประมาณนี้แหละครับ จากนั้นออกถนนอีกทีหนึ่งปั่นขึ้นไปจนถึงที่ทำการอุทยานกิโลเมตรที่ 31 ในเวลาประมาณ 11.15 พักถ่ายรูปอีกสักครู่ โทรตามรถเซอร์วิสปรากฎว่ายังไม่ออกจากบ้านเลยครับ แฮ่ ๆๆๆ เหนื่อยแล้วนะ เติมน้ำเสร็จเดินทางต่อ ตั้งเป้าหมายจะไปทางกลางวันที่พระสถูปเจดีย์ ระยะทางประมาณ 9 กม. คิดว่าน่าจะใช้เวลาไม่เกิน 2 ชั่งโมง ผิดคาดครับ ทางขึ้นชันตลอดเลยครับ ตรงจุดชมวิวผมต้องใช้เกียร์ 1-1, 1-2 , 1-3 เกือบตลอดเลยครับ เพื่อที่จะรักษารอบขาในการปั่นให้ตลอดรอดฝั่ง และไม่เหนื่อยมากเกินไปจนหมดแรงเสียก่อน
ผมยังปั่นขึ้นได้เรื่อย ๆ แวะพักเพื่อที่จะถ่ายรูป 2-3 จุด อ้อ... รูปที่ได้มาจะเป็นจักรยานเป็นพระเอกนะครับ เพราะว่าปั่นอยู่คนเดียว ไม่มีคนถ่ายรูปให้ ส่วนรูปที่มีผมอยู่ด้วยถ้าไม่แขวนกล้องไว้กับต้นไม้ ก็วางไว้กับหลักกิโล ไม่ก็เสาเหล็กกันรถแหกโค้งตกข้างถนนแหละครับ หรือไม่ก็ตามที่ท่องเที่ยวต่าง ๆ ก็จะวานชาวบ้านเขาถ่ายให้ครับ ผมถึงสถูปเวลา บ่าย 2 โมงครึ่ง ครับ ใช้เวลาไป 3 ชั่วโมง กับระยะทาง 9 กม. ความเร็วถั่วเฉลี่ย 3 กม.ต่อ ชั่วโมง รวมพัก เอิ๊กกก ...
แวะทานข้าว เติมน้ำพักผ่อนให้หายเหนื่อย เพื่อที่จะสู้กับอีก 5 กิโลเมตรสุดท้าย ยอมรับจริง ๆ เลยว่าเหนื่อยมาก ๆ แล้ว ปรกติปั่นแต่ละครั้งไม่นานขนาดนี้ ช่วงเนินชัน ๆ จะมีรถที่ผ่านไปมายกนิ้วให้กำลังใจตลอดทางเลยละครับ เป็นกำลังใจที่ดีมาก ๆ เลย พอมีคนยกนิ้วเชียร์ให้ผมก็จะลุกขึ้นยืนโยกปั่นตาม พอรถเขาพ้นโค้งไปเท่านั้นแหละครับ หมดแรงแทบจะจอด กำลังใจก็พลอยหายไปด้วย ระยะทางช่วงนี้ผมประมาณว่าพอ ๆ กับเขาฉลากเลยแหละครับ อึดใจสู้กับ 5 กม.สุดท้าย โยกขึ้นเขาเลยครับ แต่ได้ไม่ถึง 10 นาที เริ่มจะปวดขา และก็เริ่มที่จะทรมานแล้วละครับ ช่างเป็นช่วงที่หมดแรงหมดกำลังใจทุกสิ่ง ค่อย ๆปั่นไปตาก็มองหาหลักกิโลไป เมื่อไหร่จะถึงเสียที่ จิตใจก็เริ่มท้อครับ ตอนนี้ต้องจอดพักรับประทานเวเฟอร์ไป 2 ชิ้น หมดแรงจริง ๆ
เอ้า.... อีก 3 กม. ไม่คิดถึงจุดหมายแล้วละครับ ปั่นไปเรื่อย ๆ รอบขง รอบขาไม่สนใจแล้วละครับ ขอให้แค่จักรยานพอไปได้ไม่ล้มก็เป็นพอ !!!!!! 16.12 น. ไชโย !!!!!! ถึงแล้วครับ ดีใจสุด ๆ ปั่นวนที่จอดรถอีก 3 รอบ ไม่คิดถึงความเหนื่อยยากเลย ภูมิใจ สะใจ ทำได้แล้วจริง ๆ
|
เยี่ยมมากครับ แล้วทริปหน้าจะไปเยี่ยมนะ ยินดีด้วยครับที่ทำสำเร็จ 
