จาก นายต่อคับ
IP:58.8.127.206
ศุกร์ที่ , 17/4/2552
เวลา : 14:12
อ่านแล้ว = ครั้ง
 เก็บเข้ากระทู้ส่วนตัว
 แจ้งลบ
 ส่งหาเพื่อน
|
การเดินทางของผมเริ่มตั้งแต่ ไปซื้อตั๋วรถทัวร์ ไปมุกดาหาร ก่อนสงกรานต์ แต่คำตอบที่ได้รับคือ ตั๋วเต็มสำหรับ บขส ที่ใครๆก็บอกว่ารถดีที่สุดแล้ว เลยติดต่อที่อื่นก็ได้รับคำตอบว่า
ตั๋วคนอะได้แต่ถ้าจักรยานต้องลองเอามาวันไปว่าจะได้ขึ้นหรือเปล่า ใครจะเสียงอะถ้าจักรยานไม่ได้ไปด้วยผมจะไปทำไมอะ ก็เลยไม่เสียง ผมเลยหาทางสำรองไว้แล้วว่า
ขับรถไปเองดิ เรามีรถอะ กลัวไร...555 พอถึงมุกดาหาร ก็หาที่กินข้าว แล้วก็ไปเจอร้านอาหารเก๋ๆ มีไวไฟด้วย เลยนั่งเล่นเน็ท หาข้อมูล กินและดื่ม และก็มีคนใจดีช่วยหา
โรงแรมให้ดวย ดีจัง หลังจากที่ได้โรงแรม ก็ขอจอดรถด้วย ซัก10วัน เจ้าของก็ใจดี ให้ไปจอดที่ บ้านเค้าเลย พี่เค้ามีกิจการเยอะ โรงแรม ปั้มน้ำมัน เลยโชคดีได้จอดฟรีในที่ดีๆ
หลังจากพัก ที่นั่น 1คืนเช้าวันรุ่งขึ้นก็เริ่มการเดินทาง
การเดินทางของผมพอเริ่มต้นก็เริ่มงงซะแล้ว เริ่มจากที่ด่านข้ามเรือเลย พูดไปยังเสียวไม่หาย แต่ผมอาจจะระแวงมากเกินไปเอง เพราะตอนที่รอจะข้ามด่านผมทำไรไม่ถูก
ไม่รูว่าจะเริ่มต้นการข้ามแดนยังไงดีก็เเลย ไปถามพี่ผู้ชายคนนึงว่าผมต้องทำอย่างไรดีเมื่อผมต้องเอาจักรยานข้ามไปด้วย ก็ได้รับคำตอบว่า
จ้างคนขนจักรยานดิ จะได้ไม่วุ่นวายตอนผ่าน ตม ผมเลยจ้างก็จ้างในราคา 50 บาท หลังจากนั้นก็ถามเค้าอีกว่าผมต้องทำไงต่อ พี่ชายคนนั้น
ก็เลยบอกว่าไปซื้อตั๋วเรือ แต่ต้องบอกก่อนนะคับ พอดีผมโชคดีตรงที่เคยไปเมืองนอกมาก่อนเลย ไปเอาบัตรผ่านแดนมากรอกก่อนเลย แล้วก็ไปซื้อตั๋วเรือ
เพราะว่าพอซื้อตั๋วเสร็จก็ต้องไปตรวจเอกสารเลยนะคับเค้าจะเข้าแถวกันอัตโนมัตเลย เราก็ทำตามคนอื่นเลยส่วนมากจะเป็นพวกคนลาวนะคับ
แต่ถ้าเจอเหตุการณ์แบบที่ผมจะเล่าก็อย่า โมโหนะคับ เพราะพอข้ามไปแล้วจะยิ่งกว่านี้ ให้ลบภาพของคำว่า มารยาทงามออกไปได้เลย อย่าเอานิสัยดีๆ
จากเมืองไทยไปใช้นะคับ เพราะ คุณจะเสียเวลาและเสียความรู้สึกมากๆ เห็ตการณ์นั้นก็คือตอนที่ ผมเข้าแถวซื้อตั๋วเรือ กำลังยืนต่อแถวด้วยความที่ตอนอยู่ กทม
เราก็ปล่อยระยะห่างเอาไว้ตอนต่อแถว ก็ไม่ได้คิดอะไร ยืนอยู่สักพักก็มี ผู้หญิง 3-4คน เดินมาตรงช่องว่าง ที่มีเพียงน้อยนิดแล้วทำการแทรกตัวเข้ามา ผมมองหน้าเธอคนนั้
แต่เธอไม่แม้แต่จะหันมามองผม เออ ถ้าขอกันดีๆ ผมให้เลย ใจกว้างอยู่แล้ว แต่ดีที่รอดมาได้ คนเดียว ก็ยังดีวะ...555 หลังจากที่รอซื้อตั๋ว
ปรากฏว่า เรือเที่ยวแรกเต็ม อ้าว...ทำไงอะ จักรยานมันลงไปที่ท่าแล้ว...เวรดิ เลยออกจากแถวก่นเลยตามหาตัวคนที่ยกจักรยานให้เลย
พอดีพี่เค้า ยกของให้หลายคน ก็เลยเจอแก่ เลยบอกเค้าว่า ผมไม่ได้เรือเที่ยวแรกนะพี่ เค้าเลยบอกว่า มันจอดอยู่ตรงนั้น ไม่หายหลอก พอผมลงไปก็ยกขึ้นเรือ
เองได้เลยผมเลยให้คนยกให้ คนที่จะยก เค้าก็ตะโกนถาม อีกคนว่ายกจักรยานเท่าไหร่ คนนั้นก็ตะโกนกลับมาว่า ไม่เสียตัง แต่ผมก็บอกพี่เค้าว่าผมจะให้เค้า
เอง เค้าก็บอกว่า 20บาท หลังจากนั้นก็เริ่มต้นการเดินทาง
ถึงท่าฝั่ง ลาวแล้ว โชคดีอย่างนึง ที่ผมลงเรือคนสุดท้าย เลยอยากจะบอกเพื่อนๆเอาไว้นะคับ ให้เอาจักรยานลงเรือหลังจากที่เาขนของลงเรือเสร็จหมดแล้วนะคับ
เพราะถ้าเอาลงก่อนจักรยานของคุณทุกคนจะ ถูกทับๆๆ...สรุปคือและ ถ้าเราเอาลงสุดท้ายเราจะได้นั่ง กับจักรยานสุดรักอีกด้วยไม่ต้องไปนั่งหลอกคับตรงที่นั่งในเรืออะไม่โสภาเท่าไหร่
นั่งกับลูกเราดีกว่า แล้วพอตอนลงผมก็บอกให้เค้ายกจักรยานผมลงให้ด้วย ก็เลยโชคดีที่ ออกมาคันแรก แต่เค้ายกแค่ลงจากเรือคับ แต่ไม่ยกขึ้นฝั่ง เราต้องยกเอง
พอมาถึง ตม ลาว ที่นี่แหละ ที่ผมต้องลืมคำว่ามารยาทไปเลย เพราะคนลาวจะไม่เข้าแถวนะคับ ผมมองหาแถวมันไม่มี แต่คนที่นี่เค้ามุงกันเลย แย่งกันส่ง เล่ม
ผมยืนต่อแถวนานแล้วเลยคิดว่า ออกไปรอจนเค้าส่งเล่มกันเสร๊จแล้วเราค่อยทีหลังดีกว่า แต่ก็ต้องหันหลังกลับเข้าไปในกลุ่มนั้น เพราะเรือเที่ยวที่
สามมาแล้ว เวรอะดิลาวอีกชุด มันมุงอีกแน่...คิดแล้วตลกมากๆ ผมเลยเอาเลยแหวกมหาชนเลยคับจนเข้าไปถึงข้างหน้าแต่ก็ดีนะคับ ท่านมหาชน
ชาวลาวก็ไม่ได้โกรธหรือสนใจเลยที่ผมแหวกเข้าไป พอดีผมได้ยินพี่ชายคนนึงท่าทางจะคนไทย เค้าบ่นแบบว่ามาตั้งแต่เที่ยวแรก ยังไม่ได้ออกเลย
ผมเลยหันไปหาเค้าแล้วบอกว่า พี่ลืมมารยาท ไปเลยคับ เพื่อความอยู่รอด ผมก็เลยบอกให้เค้าส่งพาสปอตเค้ามา แล้วผมก็ส่งให้ตม หลังจากนั้น
ผมก็รอเรียก และแล้วเค้าก็เรียกชื่อผม แล้วถามผมว่าจะค้างหรือกลับ ผมบอกว่า ค้าง เค้าเลยถามว่า ไปค้างที่ไหน ผมจำได้จากในเน็ท มีคนในเน็ท
เคยโดนถามแบบนี้แล้วเอามาเล่าให้ฟังผมจำได้แต่คำหลังว่า เฮือนพัก เลยตอบว่าบุญทวีเฮือนพัก...มั่วเอาอะ 555 ในใจก็กลัวมันถามกลับมา
ว่าไอ้โรงแรมนี้มันอยู่ที่ไหน ตายแน่ ตูเพิ่งมาครั้งแรก ไม่รู้ไรเลย แต่มันก็ไม่ถาม หลังจากนั้นก็เอาจักรยานออกจากตมเลย...วู้
เริ่มแล้วคับ เอาไงดีจะไปทางไหนดี งง ไม่มีแผนที่ ไอ้แผนที่ ที่เตรียมมามันอยู่ในเน็ทบุ๊ค จะมาเปิดดูตลอดทางมันก็บ้าแล้ว gpsก็ไม่มี จนอะ
เลยสุ่มขี่ไปแล้วก็ไปถามเค้าเอา ดีตรงที่แถวด่านยังพอคุยรู้เรื่องก็ขี่ไปตามที่เค้าบอก พอขี่ไปสักพักก็นึกขึ้นมาได้ว่า เงินอะ ใช้เงินไรดี บาท หรือกีบ
แล้วก็ไม่มีเศษเลย มีแต่แบ๊งค์ร้อย ห้าสิบเค้าจะรับปะเนี่ย ก่อนมามัวแต่หาข้อมูลเวียดนาม เลยลืมลาวเลย ก็เลยขี่ไปแลกเงินที่ ด่านสะพานมิตรภาพ 2
โทรไปถามเพื่อนๆบอกว่าใช้เงินไทยได้เลยแลกเบ๊งค์เล็กๆไว้ กับแบ๊งค์ร้อย หลังจากนั้นก็ปั่นๆๆ แล้วก็ปั่น
หิวน้ำครั้งแรกเลยเข้าไปซื้อน้ำกิน ปรากฏว่าาาาาาาาาาา ไอ้เจ้าของร้านมันบอกว่า ซาวบาทเท่ากับ 3000กีบ ทั้งๆที่ด่านเค้าให้ 1บาท เท่ากับ 240กีบ
แล้วมันจะสามพันได้ไงอะ เวรเลย เป็บซี่ ขวดละ 20บาทอะ เพราะผมดันแรกแต่แบ๊งค์ 20 ไม่แลกกีบเลย โงเลย ครั้งละ 20ๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่รู้กี่หิว
ตอนแรกมีสาวลาวทอนเงินมา ผมเลย อะหน้าใหญ่ ไม่รับเงินทอนให้คับ555 ตอนหลังต้องรับ เพราะมานึกได้ว่าลดต้นทุนโดยการสะสมเงินทอนมาจ่ายเป็นกีบได้
ค่อยยังชั่วหน่อยไม่ต้องจ่าย 20 40 60 ที่ผมจ่าย 20ได้แค่เป๊บซี่นะคับ ส่วน 60เนี่ยน้ำเปล่า กับ สปอนเซอร์ คิดดูดิแพงกว่าเมืองไทยอีก แต่คิดๆไป
ยังไงก็ต้องจ่ายเพราะถ้าเค้า จะเอาราคานี้เราก็ต้องจ่ายอยู่ดี เลยทำใจถือว่าไปเที่ยวซะ เพราะถ้าเราคุยภาษาเค้าไม่ได้ยังไงก็โดนนนน นะคับเพื่อนๆๆๆ
อย่าไปคิดว่าเที่ยวลาวจะจ่ายถูกนะคับ สาทะยายเรื่องเงินมานาน เข้าทริปต่อดีกว่า หลังจากนั้นผมก็ปั่นไปเรื่อยๆ เนื่องจากความที่ไม่ฟิต เพราะทำแต่งาน
ไม่ค่อยออกกำลัง นึกจะมาก็มาเลย เพราะมั่นใจว่า เคยปั่นจากเชียงใหม่ไปปายมาแล้วเมื่อ 6-7ปีที่ผ่านมา เลยคิดว่าสำบาย แต่ปรากฏว่า ตะคิวคับ
มันมาแล้ว ประมาณหลักที่ 40มันทรมานมากเลยคับ เคยปะคับ มันขึ้นที่น่องบนด้านในคับ ปวดมากๆ มันเต้นแบบเห็นเลยคับเป็นหัวใจเลย ปว้ดแบบ
งอขาไม่ได้เลย เดินไม่ได้ลงจากจักรยานก็ล้มเลยคับกลางแดดเลยทรมานมาก ผมรอจนมันคลาย ก็ต้องปั่นต่อ ด้วยใจเต็มร้อย คิดดูดิคับ ปั่นไปเป็นอีก
ตลอดทุก 3-4หลัก เป็นแบบนี้ตลอดหลังจาก 40หลักแรกเลย ผมนอนคิดมาตลอดว่าทำไม จะไหวมั๊ย แต่ใจมันเกินร้อย เป็นแบบนี้ประมาณ มากกว่า 30ครั้ง
อะคับ จนถึงเมือง อะไรนะ จำไม่ได้ ที่หลัก 70 เลยเข้าพักที่โรงแรมของเมืองนี้ ด้วยราคาที่แพง เกินไป 400บาท แต่ด้วยความที่ไม่ไหวแล้ว
เลยจ่าย แล้วก็ไปทาน เฝอ หรือก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กเนื้ออะคับ เบยลาว แล้วก็น้ำมะพร้าวปั่นของโปรด ประมาณ 80-90บาทอะคับ แล้วก็กลับไปอาบน้ำดูองค์บาก อ่านหนังสือ หิวอีกไปกินมาม่า 2ห่อ 20ที่โรงแรม เจ้าของมัน
ยังบอกอีกนะว่า ไม่คิดค่าทำ ถ้ามันคิดคง 40แน่นอน เพื่อนคนไหนจะไปลาว ก็แลกไว้นะคับเงินกีบอะ
ตื่นเช้ามาก็ออกจากโรงแรมปั่นต่อ ดีขึ้นจากเมื่อวานมาก เพราะผมซื้อยามานวด เลยดีขึ้น แล้วก็อ้อ...ลืมบอกไปคับ ผมมานึกได้ตอนที่ผมปั่น
ไปปายก็เคย ตะคิวกินแต่ผมแก้ไขด้วยการปรับเบาะนั่งให้สูงขึ้น เลยหายตั้งแต่ตอนเริ่มขึ้นเขาชัน แต่พอมาขี่ที่นี่ทางตรงแท้ๆ นึกไม่ถึงขนาดปั่นมาแล้ว
มีประสบการณ์มาแล้วนะ วันที่สองของผมกะว่าจะทำเส้นทางเพราะวันแรกมัน ไม่ได้เรื่อง 70หลักถือว่าน้อยมาก เสียไปเลย 1วัน วันที่สองก็ปั่นมาเรื่อยๆ
อากาศดีมากไม่ค่อยมีแดด หาข้าวกินตอนเช้าไม่มีร้านไหนเปิดเลยคับ 555 จนกระทั่งเจอคนนั่งอยู่ที่ร้านๆนึง เลยลองเข้าไปถามเค้าบอกมีแต่
ข้าวเหนียว ผมเลยเลือกดูในตู้มีไก่ย่าง เลยสั่งไก่ย่าง น้ำจิ้มแจ่ว และ มาม่า 2ห่อ 20ให้หายหิว มีหมามามองหน้าอีกเลยกินข้าวกับหมาเลย555
หลังจากนั้นก็เริ่มปั่นมาจนเกินครึ่งทาง และก็เริ่มมีเสียงจากร้านค้าว่าไม่รับแบ๊งค์ยี่ จะเอาแบ๊งค์ร้อย หลังจากนั้นก็ปั่นมาจนถึงเซโน
รวมเฉลี่ย 2วัน 200หลัก แต่ผมก็ยังไม่พอใจ เพราะมีเวลาปั่นไปฮอยอันแค่ 10วัน วันที่สองยังข้ามด่านไม่ได้เลย เศร้ามาก ผมพักที่โรงแรมอะไรก็ไม่รู้อ่านไม่ออก
พอมาถึงก็เลือกห้องพัก ได้ห้องแอร์ในราคาแค่ แค่ ประมาณ 280บาทเอง ไอ้โรงแรมแรกแม่งทีวีก็ไม่มีต้องดูหนังจากเน็ทบุ๊ค โรงแรมนี้ดีกว่ามีทีวี ห้องน้ำสะอาด และไม่มี ถุงยางที่
หัวเตียงด้วย หลังจากนั้นผมก็หิวเลยไปถามเจ้าของโรงแรมว่า มีร้านข้าวที่ไหนบ้างเค้าชี้ไป2ที่ ที่นึงเป็นอาหารลาว อีกที่เค้าบอกเป็นอาหารเวียด
ผมเลยตัดสินใจไปที่ร้านอาหารเดวียด เพราะอย่างน้องสั่งไรไม่ถูกก็ เฝอ เลยง่ายดี แต่พอเข้าไปนั่งกลายเป็นว่าในร้านเค้าเริ่มพูดภาษาอะไรก็ไม่รู้ท่าทางจะประมาณเวียดนามผมฝังไม่ออก
ก็เริ่มสั่งอาหาร ปรากฏว่ามีผู้หญิงในร้านคนนึงมาคุยด้วย ผมนึกว่าพนักงานเลย สั่งอาหาร แต่เค้ากลับดึงผมไปกระซิบแบบว่าห้องๆ ประมาณนี้อะ ผมเลยอ๋อๆ
โบกมือบ๊ายบาย แล้วก็ยิ้ม แล้วก็สั่งอาหารกับอีกคนที่ท่าทางจะเป็นคนทำอาหารเค้าก็พูดอะไรก็ไม่รู้ ผมมองเห็นใข่เลยบอกให้เค้าทำใข่เจียวแทน
เหนื่อยใจมากกว่าจะพูดกันรู้เรื่องเพราะกะว่าจะกิน อาหารอร่อยๆ ซะหน่อยกลับกลายเป็นได้กิน ข้าวกับใข่เจียว...ฮือ นั่งคิดระหว่ารอข้าวว่าเอา
กลับไปกินที่โรงแรมดีกว่า เพราะนั่งที่ร้านนี้ท่าทางไม่ดีแน่ ผมหันไปมองรอบร้านก็รู้ว่าที่นี่คือคาราโอเกะ มันเลยมี กาหรี่...555หลังจากกลับมาห้องก็เริ่ม
เขียนเล่าประสบการณ์เลยคับ วันนี้จะนอนแล้วแล้วพรุ่งนี่จะมาเล่าต่อนะคับ
สวัสดีสำหรับ วันที่สามในการเดินทางของผมขณะนี่ผมอยู่บนรถตู้ซึ่งตลกมากๆ แต่เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังที่หลัง วันนี้ผมปั่นจากโรงแรมที่พักที่ไหนนะ...อ้อเมืองเซโปคับ
หลังจากนั้นก็ปั่นไปเรื่อยๆเริ่มมีเนิน แต่ก็ไม่ได้ลำบาก สบายๆ จากที่เซโปไปประมาณ น่าจะ 40กม ก็จะถึงแดนสะหวันแล้วคับ ผมกะว่าต้องเคลียให้ได้ก่อนเทียง
แต่ต้องมาเสียเวลาประมาณ หนึ่ง ชม จากการที่ กลัวว่าจะสื่อสาร กับพวกเวียดนามไม่ได้ เลยเปิดคอมนั่ง จดภาษาเวียดนามที่คิดว่าจะต้องใช้ และก็ทานก๋วยเตียวอีกตามเคย
ไปด้วย หลังจากนั้นก็ไปด่านเลยคับ และวันนี้ก็โดนคับ ก่อนถึงด่านเลยคิดว่าจะแลกเงินลาวอีกสักนิดเผื่อหิวน้ำ ก็เลย เข้าไปถามลุงคนนึงที่ร้านอาหารแถวนั้นว่าชายแดนอีกไกลมั๊ยลุงบอกว่า
หลักเดียวเลยไม่แลก แต่มีผู้หญิงคนนึงเข้ามาคุยจะให้ผมแลกดอง ตอนก่อนมาก็เตรียมข้อมูลมาแล้วนะแต่ กลายเป็นข้อมูลเก่าคับ ตอนที่แลกผู้หญิงคนนั้นบอกว่า
400000ต่อ 1000บาท ข้อมูลที่ผมได้มาต้นนั้นไม่ได้เช็คกับแบ๊งค์นะคับ ว่าเท่าไหร่แต่ตอนนั้นคิดว่า น่าจะ บาทละ 470อะคับเลยคิดว่านิดๆหน่อยๆ ช่างมันแลกไป
3000แล้วมันก็ตื้ออีก ผมเลยบอกว่าไม่เอาแล้ว และแยกตัวออกมาเลย เพราะโดนรุม สามสาวเวียดเลย หลังจากนั้นก็บายพวกเธอ แต่พอมาถึงด่านก็มีมาอีก ผมเลยถามว่า 1000ละเท่าไหร่เธอที่ด่าน
ตอบว่า 490000ผมโกรธมากเลย แต่โทษใครไม่ได้เพราะตัวเอง ไม่ยอมเช็คเอง เลยโดน มัวแต่กังวนเรื่อง ภาษาสื่อสาร เลยโดน... ก่อนออกจากลาว ผมดีใจมากที่อย่างนึง
โอเคก็คือ ผมเหลือเงินลาวแค่ 3000กีบ ไม่มากไม่ขาดทุนมาก แต่ไปขาดทุนตอนใช้เงินไทยในลาว 555
หลังจากผ่านแดนมา ผมก็เริ่มคิดว่าจะปั่นดีหรือนั่งรถไปดี เพราะเวลาเริ่มน้อยลงถ้าหากปันที่นี่คงเสียเวลาอีก1คืนแน่ ก็เลยตัดสินใจไปเว้ เลยดีกว่าแล้วปันจากเว้ ไปดานังแทนเพราะ
ถ้าเสียเวลา หนึ่งคืน สมมุตินะคับ ระหว่างทางไป ดานัง ก็ยังแค่วันจันทร์ กว่าจะกลับก็วันเสาร์เช้า ยังพอมีเวลาเที่ยว ด้วย เพราะถ้าปั่นอย่างเดียว ไม่ลืมหูลืมตาจะไม่ได้เจอวิวสวยๆ เลยเพราะตอนนั่งรถ
มาเว้ ไม่มีความงามของ เส้นทางเลย รถบรรทุกเยอะมากๆ
ผมเลยยังกลัวว่า ระหว่างทางไปดานังจะเป็นอย่างไรเพราะคนเวียดนามแม่งขับรถได้ สถุน...เอ้ย น่ากลัวมากๆ ตามที่หลายๆคนประสบมา ถึงวันนี้ผมเจอเองกับตัว
ฟันธง เอ้ยคอนเฟริมคับ แต่มีเรื่องน่าตลกมากๆ อีกอย่างต้นขึ้นรถ ก็ด้วยความที่ไม่รู้อะไรกับเค้าเพราะมาครั้งแรก ผมเลยขึ้นรถตู้ตรงด่านเลย ก็รอ 15นาที รถออก
คนขับแม่งขับไปบีบแตรไปตลอดทาง แถมยังเลี้ยวรถกลับ อะไรของมันก็ไม่รู้ เข้าซอยไปรับคนอีกถึงบ้าน ตลกมากๆ และที่ตลกกว่านั้นคือคนเวียด เค้าไม่ชอบเข้าไปนั่งด้านในนะคับ ถ้ารถ
เต็มเค้าจะนั่งเบียดแม่งตรงทางออกอะคับ ผมเลยโดนไปด้วย ข้างในมีไม่นั่ง ยอมยืนในรถตู้อะคับ คิดดูดิ...ขำก๊ากเลยผม แต่ก็เป็นประสบการณ์ที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน
แล้วเค้าก็สูบบุหรี่กันในรถเลยนะคับ ดีเพราะผมก็เลยสูบตามพวกมันเลย แจ๋ว...555 พอถึงเว้ ก็ลงจากรถอันนี้ต้องบอกเลย ว่าคนที่มีเสือแล้วลุยเองอย่างผม ต้องระวังเรื่องรถมากๆ
หน่อยเพราะพวกมัน หมายถึงคนขับ แม่งเอาจักรยานเราลงจากรถ ไม่ระวังเลย สายคันเร่งผมหลุดเลย ต้องมานั่งต่อดีที่น๊อตล้อมันเก็บมาให้ไม่งั้นเสร็จ ระวังมากๆเลยนะคับ
ถ้าหมดทริปนี้ที่เวียด ผมคงไม่กลับไปแล้วคับ ไม่หนุกเลย สำหรับผมนะ ไม่ค่อยโดนใจเท่าไหร่ สาธยายซะนาน หลังจากลงรถก็หาโรงแรม ผมว่าทุกคนอะคับคงมีปัญหาเรื่องภาษา
ทำไรไม่ถูกก็ เข้าไปร้านทัวร์เลยคับ สำหรับคนที่ ไม่เคยมานะคับ ถามเลยเพราะเค้าจะหาที่พักให้ และบอกทางทำให้เราเริ่งจับถูกว่าจะไปทางไหนดีที่น่าจะมีโรงแรมตามราคาที่เราต้องการ ไม่ต้องเลือกที่เค้าหาให้ก็ได้
ถามเพื่อเอาแหล่งอะคับจะได้ไม่ต้องมั่วขี่ พอดีผมโชคดี ได้โรงแรมถูกใจราคาก็โอเคสำหรับผม มีอ่างอาบน้ำ แช่แม่งเลย สบายยยยยยยย ชื่อ ว่า Lam Bao Long กูกใจผมดี มีไวไฟด้วย
บริการก็ดีเอารถเก็บในโรงแรมมีคนเฝ้าให้ หิวไรโทรบอกข้างล่าง เค้าไปหามาให้ด้วยนี่...เจ๋งวะ หลังจากนั้นผมก็แช๊ทททททท ไปด้วยลงอ่างด้วย555 แล้วก็ไปทานอาหาร กะว่าจะขี่ไปตามถนน
แล้วทานอาหารพื้นเมืองข้างทาง ถ้าใครที่ธาตุไม่ดีไม่แนะนำนะคับ ผมอะท้องอืดเลย เจอน้ำกินนี้อะคับ แม่งยังกะเอาน้ำบาดาลมาให้ผมกิน แล้วก็ร้านอาหารอีกร้าน ชื่อ tropical garden
ไม่ได้ว่านะคับ ใครจะไปก็ได้ แม่งผมสัง สปาเก๊ตตี้ มันเอาแต่จานกับสปาเก๊ตตี้ แต่ไม่เอาช้อนมาให้ จะกินไงวะ ฝรั่งโต๊ะข้างๆ แอบหัวเราะผม ผมเลยแดก เอ้ยเปิบมือโชว์แม่งเลย
แค่สองเส้นอะไม่หมดนะ555 เลยเดินไปตามช้อน มันเสือกเอาช้อนมาสองอัน ดูมันนนนนนนน แล้วมันก็เอาซ่อมมาให้ พอกินเสร็จผมยังให้ทิปด้วยนะ ใจกว้างเปล่า แต่ให้แค่พันดอง
ลองคิดดูเองว่าเท่าไหร่ กลับห้องมาเขียนเรื่องที่เจอมาสดๆร้อนๆเนี่ย ง่วงแล้วนอนดีก่า เจอกันวันพรุ่งนี้นะคับ
ส่วนในวันนี้ผมมีกำหนดการว่าจะไปที่ ดานังสักคืน และจะขี่จักรยานไปที่ ฮอยอัน พอตื่นนอนก็จัดการติดต่อ รถทัวร์ ที่โรงแรม พอได้ตั๋ว ก็รอเวลา ขี่รถเที่ยวไปที่ the Citadelแต่ไม่มีเวลาไปเที่ยว
Tombเพราะนัดขึ้นรถตอนบ่ายโมงครึ่ง แล้วอีกอย่างก็ไม่ค่อยอยากดูเท่าไหร่อยากเห็นแค่ว่าวัฒนธรรม และความเป็นอยู่ของคนที่นี่เป็นยังไง หลังจากนั้นผมก็ไปรอรถทัวร์ เพราะกลัวว่ามันจะไม่รอเราถ้า
ไปช้า เพราะมันเป็น opentourนะคับก็นั่งรอหาไรดื่ม ดูหนังเรื่ององค์บากจากเน็ทบุ๊คแล้วก็แพ๊คจักรยานรอคับ หลังจากนั้นก็ขึ้นรถ ตอนประมาณ บ่ายสอง นั่งไปเรือยๆ ดูข้างทางทำให้รู้
สึกว่าคิดผิดคับ ที่อยากมาขี่จักรยานที่นี่ เพราะปกติผมขอบขี่จักรยานในที่ๆมันเป็นแบบธรรมชาติข้างทาง รถน้อยๆ ไม่เคลียดดี แต่ทางระหว่างเว้ ไปดานัง แม่งถนนหลวงนะคับ แย่มากๆ รถสิบล้อ รถบัส
ทุกชนิด บนถนน สองเลนคับลองนึกภาพ ผมว่าขี่ไปเคลียดไป หลังจากนั้นรถก็มาถึงดานัง ผมลงแล้วก็ฝนตกอีก น่าเบื่อมาก แต่ก็ต้องขี่ ก็หาโรงแรม ตอนแรกขี่ไปหาโรงแรมแถวชายทะเล
ไม่โออะคับ ทะเลไม่สวย เลยไปหาเอาในเมืองริมแม่น้ำดีกว่า โรงแรมที่นี่สวนใหญ่ จะแบบธุรกิจครอบครัวซะส่วนใหญ่ โรงแรมเล็กๆนะคับ แต่โรงแรมใหญ่ๆก็น่าพักดี หลังจากที่หาที่พักอยู่นานผมก็มาเจอโรงแรมแห่งนึง
ท่าทางจะเข้าท่าดี ก็เลยเข้าไปถามราคาและขอดูห้อง ปรากฎว่าประมาณ 600000ดอง ไม่แพงเท่าไหร่แต่เงิน ดองผมดิถ้าจ่ายไปก็เหลือ แค่50000กว่าๆ จะขอจ่ายเป็นเงินไทย มันไม่รับคับ
แย่เลย ผมเลยต้องเอาโรงแรม ไกล้ๆเพราะขี้เกรียจ หาแล้ว เหนื่อยราคา 180000ดอง เหม็นอับมากๆ แต่ก็ต้องนอน เพราะขี้เกรียจไปหาที่แลกเงินแล้ว เบื่อที่จะต้องออกไปเจอพวกรถบ้าครั่งบนถนน
เลยเสียความรู้สึกมากๆ แต่โรงแรมที่ผมพักมันก็วิวสวยดี ริมแม่น้ำ แต่ความสะดวกสะบายไม่มีเท่าไหร่ และโรงแรมที่นี่ เค้าไม่มีทำอาหารในโรงแรมนะคับ ต้องเดินไปหากินเอง ผมไม่อยากกินพวก
อาหารพื้นเมืองที่นี่แล้ว เดินออกจากโรงแรมไปหาของกินที่พอจะกินได้ไกลมาก คืนนั้นก็เดินผ่านร้านก๋วยเตียวเวียด เลยทิ้งขนมปังฝรั่งเศษ ที่มีเครื่องข้างใน ทิ้งเลย แม่งไม่รู้อาหารไรของมัน
กินเตียวแล้วกลับไปนอน ก่อนนอนผมก็ต้องเวลาปลุกแต่เช้าเลย กับความคิดว่ากลับบ้านดีกว่า ไม่มีอะไรที่ผมอยากเห็นมากไปกว่านี้อีกแล้วที่ประเทศนี้เลย เตรียมคำนวณเงิน เพื่อที่จะกลับบ้าน
หลังจากที่ตื่นขี้นมาก็อาบน้ำ เก็บของเตรียมกลับไม่ไปแล้วฮอยอัน เพราะผมคิดว่าคงไม่ต่างจากเว้เท่าไหร่ เก็บของเสร็จก็ลงไปข้างล่าง ปรากฎว่าโรงแรมปิดประตู ไม่เจอใครเลยด้านล่าง เดินหาคนอยู่
นานมาก เริ่มหงุดหงิด จนมองไปที่ช่องริมกระได เจอเลยคับ...รีเซฟชั่นสาว แสนไม่สวย หลับอ้าปาก น้ำลายยืดอยู่บนเตียง สองนาง ผมเคาะกระจกปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น...555
งง ตัวเอง...ชั้นมาทำอะไรที่นี่...ผมเคาะรัวจนตื่น แล้วก็ลงไปรอข้างล่าง พวกเธอก็ลงมาเลยยังไม่แปลงฟันเลย ผมเลยรีบแจ้งความต้องการ เรื่องเดินทางกลับบ้าน เธอหาตั๋วให้ แต่ผมอยากกลับเช้านี้เลย
ไม่หิว ไม่อยากกิน อยากแต่ขึ้นรถกลับบ้าน เธอบอกว่าไม่มีรถเช้าไปสะหวันนะเขต มีแต่บ่ายๆ ผมเลยตัดสินใจจะไปเที่ยวเช้าแล้วไปลง เว้ หลังจากนั้นหารถเองไป สะหวันหรือไม่ก็ลาวบาว
พอได้ตั๋วไปเว้ ก็ตัดสินใจบอกลาโรงแรมเลย ไม่รอขึ้รถที่นี่แล้ว ไปขึ้นที่บริษัทมันเลยดีกว่า ก็ขี้หาทางไปเรื่องๆดูจากแผนที่ในมือถือ แล้วก็ไปตามถนน ที่ระบุไว้ จนเจอบริษัท ผมรอนานมากรถก็ยังไม่มีวี่แววมา เลยเริ่มหงุดหงิด
ผมเริ่มไม่อยากพักที่ไหนแล้ว ใจมันไปอยู่ที่รถ ที่จอดไว้ที่มุกดาหารแล้ว แต่ตัวมันยังอยู่ที่ ดานัง เลยตัดสินใจว่า เช่ารถไปส่งดีกว่าเพราะถ้ารอรถสาธารณะ ของพวกนี้มีหวังกลับไม่ทันอาจต้องนอน
ที่ลาวบาว คืนนึงแน่ อกแตกพอดี เลยบอกเจ้าของบริษัททัวร์ว่า ต้องการประมาณแท๊กซี่ ตรงไปลาวบาวด่วนที่สุด ขณะนั้น ประมาณ 10.00โมงเช้ารถบัสมันยังไม่มาเลยคิดดูดิ ปรากฎว่ามันบอกว่า
ได้แต่ต้องจ่าย 6000บาท ผมบอกว่า6000ไปลาวบาวเนี่ยนะ แพงโครต ไม่ไปอะ ผมจะรอรถบัส มันก็ลดราคา แล้วก็คุยๆๆกับผมจนผมเริ่งลำคาญ และเบื่อมากๆ และถ้ายังนั่งรออยู่ตรงนี้ก็ไม่รูจะได้ขึ้นรถเมื่อไหร่
เลยบอกมันว่า 3000บาท มันโอเค ผมจ่ายตังแล้วมันก็บอกว่า 15นาที รถมาปรากฎว่าจะครึ่งชั่งโมงแล้วยังไม่มาเลย หงุดหงิดอีกรอบ มันก็โทรตามให้ผม จนรถมาผมก็ไม่พูดไรทั้งนั้นเพราะ
รมไม่ดีแล้ว ระหว่างทางไอ้คนขับแม่งขับ 50กม ต่อชั่งโมง บนไฮเวย์ ตลกมากๆจะถึงกี่โมงเนี่ย เหมือนมันแกล้งผม แต่มันมีป้ายจิงๆว่า ช่วงใหนต้องขับไม่เกินเท่าไหร่ ผมเริ่มเกรียจที่นี่เข้าไปทุกนาที
ไม่อยากอยู่แล้ว มันก็ชี้ให้ผมดูวิว แต่ตอนนั้นเริ่มรู้สึกว่าอะไรก็ไม่สวยแล้ว จนรถไปถึงเว้ มันก็บอกผมว่าเพื่อนมันจะไปด้วย บนรถที่ผมจ้าง ผมไม่พูด แต่พอเพื่อนมันขึ้นมามันเริ่มขับเร็วขึ้น
ผมไม่รู้หลอกว่าที่ขับช้าเพราะต้องจ่ายเพิ่มหรือเปล่า จนมาเกือบจะถึงลาวบาว ผมนึกว่าถึงแล้ว มันไม่บอกผมเลยว่าไม่ใช่ ผมเอาของลง ปรากฎว่าไม่ใช่เลยรีบวิ่งกลับไปที่รถ มันยังไม่ไปโชคดีผม
เหมือนมันรู้อะเลยเอาของผมขึ้นรถต่อ พอมาถึงช่วงจะถึงลาวบาว ผมเริ่มรู้สึกดี เพราะรถเริ่มน้อย และเส้นทางสวยดี ในใจคิดว่าถ้าปั่นช่วงนี้น่าจะสวยกว่าที่คิดจะปัน บนไฮเวย์หมายเลข1ของพวกเวียดอีก
แต่ช่างมันใจมันหมดไปแล้ว ใจผมมันไปนอนรออยู่ในรถที่ฝั่งไทยแล้ว พอถึงลาวบาว ผมก็รีบแจ้งออกจากเวียดนามทันที ก็มีคนให้แลกเงินมาถามจะให้ผมแลกเงิน มันไม่ดูเลยว่ามาจากทางไหน
ใครเค้าจะแลกเงินบ้านมันอีกวะ ผมเลยตอบเป็นภาษาไทยไปว่า ใครเค้าจะแลกเงินวะ กูจะไปลาวแล้ว หลังจากแจ้งออกแล้วผมก็รีบไปซื้อของด้วยเงินดองที่เหลือทั้งหมด เพื่อที่จะได้ไม่ต้องเอาเงิน
ที่นี่เอาไว้อีก แล้วก็ข้ามมาลาว จัดการหารถกลับ สะหวันนะเขต ทันที ที่นี่เริ่มเล่น สงกรานต์กันแล้ว ผมจ้างรถกลับไปข้ามแดนได้ในราคา อีก 3000บาท ใช่เวลาประมาณ 3ชม กว่าๆถึงสะหวันนะเขต
แล้วก็ข้ามกลับทางสะพานไทยลาว2ด้วยรถบัส ถึงเมืองไทยตอน ประมาณ หนึ่งทุ่มเศษ ก็รีบกลับไปที่รถเลยคับ พอกลับไปที่รถก็ไปบอกพี่เจ้าของ โรงแรมที่ผมฟากรถเอาไว้ว่าผมจะเอารถออกไปแล้วนะ
พี่เค้าก็ถามใหญ่เลยว่าเป็นไงบ้าง หลังจากนั้นก็โซมาก อยากกินทุกอย่าง หมูกะทะ ก๊วยเตียว ...หลังจากทานอาหารเสร็จผมก็รีบขับรถกลับ กทม ทันที ถึงกทม ตอน 6โมงเช้าพอดีแปะ
จากประสบการณ์ที่ผมได้เจอมาจากการขี่ในต่างแดนคนเดียวครั้งนี้ก็ไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่ มันอาจจะเป็นเพราะผมชอบไปขี่ในที่ๆเป็นธรรมชาติมากกว่า แล้วแต่บุคคลนะคับ ผมอาจจะไม่ชอบแต่คนอื่นอาจจะชอบก็ได้
สำหรับผมทุกการเดินทางคือกำไร และ ประสบการณ์ในชีวิตที่ผมจะไม่มีวันลืมมัน ในทุกที่ และทุกความรู้สึกที่ผ่านเข้ามา
ส่วนทริปหน้าผมอยากจะไปเมืองจีน หรือไม่ก็พม่าคับ ส่วนรูปที่ถ่ายอาจจะน้อยไปนะคับ เพราะไม่สามารถขี่ไปถ่ายไปได้คับเพราะมันจะเสียเวลาเดินทางมากๆคับ
ส่วนเรื่องราวที่ผมบอกเล่ามาทั้งหมดก็ไว้ให้ทุกคนเตียมตัวและวางแผนการเดินทางหากว่าคิดจะไปคนเดียวแบบผม จะได้รู้ว่าทางช่วงไหนที่ไม่น่าจะพลาดขี่เพราะมันสวย และช่วงไหนที่มันไม่จรรโลงใจในการขี่
จะได้เจอแต่ประสบการณ์ที่สวยงาม ในการเที่ยวคับสุดท้ายนี้ การเดินทางคือประสบการณ์ที่น่าจดจำ แต่ถ้าเราเจอสิ่งที่ดีก็ยิ่งน่าจดจำมากขึ้นนะคับ
เจอกันใหม่ปลายปีนี้ที่ ไม่จีนก็ พม่านะคับ บายคับ
http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic.php?f=53&t=55465&p=580058#p580058
http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic.php?f=2&t=55470
http://www.thaicycling.com/board/viewtopic.php?f=15&t=1146
 <<--เนื่องจากรูปใหญ่จึงย่อเป็น icon เอาไว้ ถ้าจะดูรูป Click ที่นี่จ๊า
|
