คำตอบที่ 1
       การประชุมสมาพันธ์ออฟโรดประจาปี 2553

เป็นระยะเวลาสามปีมาแล้วที่ผมได้รับมอบหมายจาก ดร.ปราจิน เอี่ยมลาเนา ให้ดารงตาแหน่ง เจ้าหน้าที่ประสานงานฝ่ายต่างประเทศของสมาพันธ์ออฟโรดแห่งประเทศไทย สาหรับผมแล้วไม่ว่าใครจะเรียกผมว่าฝรั่ง มะม่วง ละมุด ลาไยหรืออะไรก็แล้วแต่ ผมถือว่าเป็นการให้เกียรติกัน อย่างไรก็ตามในระยะเวลาสามปีที่ผ่านมานั้น ผมค่อนข้างจะผิดหวังในการสามารถไม่บรรลุถึงวัตถุประสงค์หลายข้อที่ผมได้ตั้งใจไว้ ตัวอย่างเช่นวัตถุประสงค์หลัก คือ การเพิ่มจานวนนักแข่งต่างชาติให้เข้าร่วมการแข่งขันของเราให้มากขึ้น ทั้งๆที่ผมมีความสนิทชิดเชื้อกับกลุ่มนักแข่งชาวโปแลนด์ ศรีลังกา ฟิลิปปินส์ มาเลเซีย อินโดนีเซีย อิตาลี ออสเตรเลียและจีน หลายคนอาจจะสงสัยว่า “แล้วปัญหามันอยู่ตรงไหน” ปัญหามันอยู่ตรงที่ “ไม่มีการจัดการแข่งขันรายการใดในประเทศนี้ ที่เป็นระดับนานาชาติเลยไงครับ” แล้วนักแข่งต่างชาติพวกนั้นจะมาแข่งทาไมให้เสียเวลาเปล่าๆ ซึ่งผมเองก็ผิดหวังแกมเสียดายว่าทาไมประเทศไทยที่มีทั้งคุณสมบัติและรูปสมบัติต่างๆที่เพียบพร้อมในการจัดการแข่งขันระดับนี้กลับปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างไร้จุดหมาย ยกตัวอย่างรายการหนึ่งที่จะมีขึ้นในอนาคตอันใกล้นี้และผมก็เชื่อว่าทุกท่านต่างตั้งตารอเป็นอย่างยิ่ง รายการนั้นก็คือการแข่งขันรายการ แนส ชาเลนจ์ การจัดการแข่งขันออฟโรดที่นึกเอาเองว่าเป็นการแข่งขันระดับนานาชาติ!!! แต่จริงๆแล้วเปล่าเลยครับ การแข่งขันระดับนานาชาติจริงๆแล้วนั้น ยกตัวอย่างง่ายๆ

หนึ่ง จะต้องมีระยะเวลาการแข่งขันอย่างน้อยเจ็ดวัน เพื่อให้เวลากับการขนส่งรถและอุปกรณ์ที่ใช้ในการแข่งขันสาหรับนักแข่งต่างชาติ

สอง จะต้องมีสิ่งอานวยความสะดวกให้กับนักข่าวที่เข้ามาทาข่าว สาม จะต้องมีเจ้าหน้าที่หรือ Competition manager คอยตอบคาถามและบริการนักแข่งเหล่านี้เป็นภาษาอังกฤษ!!! ที่พูดมานี้รายการ แนส ชาเลนจ์ ไม่เข้าข่ายสักข้อเลย แต่อย่างไรก็ตามผมต้องขอยกย่องและขอบคุณคุณบุญชูและพี่น้องชาวบูมเมอแรงที่ร่วมกายร่วมใจกันจัดการแข่งขันออฟโรดที่ดีที่สุดในประเทศไทยในขณะนี้ อีกรายการหนึ่งที่อยากจะขอพูดถึงคือรายการไทยแลนด์ ออฟโรด ชาเลนจ์ ที่หาญกล้าเรียกตัวเองว่าเป็นการแข่งขันระดับนานาชาติ ทั้งๆที่ไม่ได้เข้าข่ายใดๆเลยเช่นกัน แต่โชคยังดีที่ละชื่อรายการคาว่า “นานาชาติ” ไว้ได้ทัน มาพูดถึงการแข่งขันในต่างประเทศกันบ้าง รายการ ลารัด ฮิล ชาเลนจ์ ที่มีงบประมาณสนับสนุนอันน้อยนิด แต่เพียบพร้อมไปด้วย “คุณสมบัติ” ในการจัดการแข่งขันระดับนานาชาติ ไม่ว่าจะเป็นห้องนักข่าว ที่ถูกจัดเตรียมไว้อย่างดี ผลการแข่งขันจะถูกนามาแจกจ่ายให้ก่อนเสมอ อีกทั้งยังมีเจ้าหน้าที่คอยดูแลตอบคาถามเป็นภาษาอังกฤษ โดยที่ไม่ต้องคอยเดินหนีหรือตามหาให้
เสียเวลา มีการประชุมนักแข่งต่างชาติที่มาเดินทางมาจาก สก็อตแลนด์ ออสเตรเลีย เดนมาร์ก เยอรมันนี ญี่ปุ่น ออสเตรเลีย ไทยและแน่นอนประเทศมาเลเซียเจ้าภาพ สาหรับการประชุมในวันนี้ผมมีหลายคาถามที่มันยังค้างคาใจผมอยู่ตลอดระยะเวลาสามปีที่ผ่านมา ถ้าพี่น้องชาวออฟโรดท่านใดสามารถตอบได้หรือชี้แจงถึงวิธีการแก้ไขได้ จักขอบพระคุณเป็นอย่างมาก

เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ผมขอถามข้อหนึ่งและข้อสองรวมกันเลยแล้วกันว่า “ทาไมประเทศไทยไม่จัดการแข่งขัน 4x4 International Challenge เป็นของตัวเองสักที แล้วทาไมคนไทยกลัวหรือลังเลใจที่จะไปแข่งต่างชาติ”

หนึ่ง ที่ไม่จัดแข่งเพราะเรื่องเงินและการสนับสนุนเหรอ? โดยส่วนตัวผมว่าอย่าไปโทษเศรษฐกิจเลยครับ เพราะเค้าก็เป็นกันทั้งโลก ประเทศไทยยังเป็นน้อยกว่าเค้าด้วยซ้าไป แล้วทาไมการแข่งขันอย่าง เรนฟอเรส บอเนียวซาฟารีและอื่นๆ ยังจัดการแข่งขันมาได้ ทั้งๆที่รัฐไม่ได้การสนับสนุนสักบาท ส่วนตัวแล้วผมมองว่าเป็นเพราะจุดด้อยในเรื่องของการตลาดมากกว่าที่เป็นอุปสรรคในการขอสปอนเซอร์ ซึ่งเป็นที่รู้กันว่าในปัจจุบันการขอสปอนเซอร์เป็นไปในรูปแบบของ “เพื่อนขอเพื่อน” ไม่มีการทาเครื่องมือการขายหรือ พรอพอซอลให้เป็นรูปธรรมนั่นเอง

สอง ที่ไม่ไปแข่งต่างประเทศเพราะกลัวเรื่องภาษาเหรอ? ไม่น่าใช่ เพราะถ้าใช่ทีม Ptt และ Kia คงไม่ประสบความสาเร็จในการแข่งขันระดับนานาชาติที่ผ่านมา

สาม เพราะเรื่องรถกาตูนร์ที่ไม่เป็นที่ยอมรับเหรอ ทาให้ไม่สามารถไปโชว์ฝีมือในต่างประเทศได้ อาจจะใช่ เพราะการแข่งขันระดับนานาชาตินั้น จะไม่อนุญาตให้รถบักกี้หรือรถกาตูนร์เข้าร่วมการแข่งขันได้ แต่ในหลายประเทศเค้าจะแบ่งคลาสของรถพวกนี้ออกมาต่างหาก แต่ก็อย่างว่าถ้ามีรถพวกนี้เข้าแข่งขันมากๆ ผู้จัดคงปวดหัวเพราะเงินไม่เข้านั่นเอง

สี่ หรืออาจจะเป็นเพราะว่าพวกเราไม่อยากออกไปเก่งนอกประเทศ ขอเก่งอยู่แค่ในประเทศก็พอใจแล้ว? อันนี้ผมไม่ทราบ คงต้องรบกวนพี่น้องช่วยออกความคิดเห็นกันหน่อย ส่วนตัวผมเองคงย้าได้แต่เพียงว่าในขณะที่ประเทศอื่นเค้าจัดการแข่งขันได้กันโครมๆ แล้วประเทศไทยมัวทาอะไรอยู่ครับ....เจ้านายยยยยย!!!!!

แสดงความคิดเห็นย่อย