จาก หนูขาว IP:199.64.0.252
จันทร์ที่ , 29/5/2549
เวลา : 15:17
อ่านแล้ว = ครั้ง
เก็บเข้ากระทู้ส่วนตัว
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน
|
... จังหวะอาการกระแทกกระทั้น ของเจ้าหนูขาว กับร่องขวาลงเนินยาวของ ลำเขางูในช่วงบ่ายฝนอันอบอ้าวนั้น ทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดตัวเองเล็กน้อย เมื่อนึกได้ว่า ทำไมไม่เปลียนลายไปทางซ้ายที่ง่ายกว่า เพื่อสำหรับ นำทางรถปีกนกแสตนดาร์ดสองคันที่ติดสอยห้อยตามมาติด ๆ ... ผมพยายามสื่อสารให้พวกเค้าเปลี่ยนลายน์ไปทางซ้าย ถ้ายังถอยได้ทัน ... แต่เสียงโต้ตอบกลับมาทางวิทยุสื่อสารมันทำให้ผมลืมเรื่องที่ผมกำลังหงุดหงิดอยู่ในใจไปจนหมดสิ้น เมื่อไดยินใครไม่รู้ร้องลั่นมาในวิทยุว่า " รถคว่ำ รถคว่ำ "
ระยะทางเพียงแค่ห้าสิบเมตรที่ผมโผลงจากเจ้าหนูขาว แล้ววิ่งย้อนกลับไปมันช่างดูยาวนานเหลือเกิน ยิ่งเมื่อยังไม่มีเห็นใครคลานออกมา ในช่วงขณะที่ล้อทั้งสี่ล้อยังหมุนคว้างอยู่กลางอากาศ โดยมีเศษกระจกกระจายเกลื่อนออกมารอบคันรถ... จากสภาพตอนนั้น ผมร้องบอกเจ้าป่า เจ้าเขา ณ. ที่ลำเขางูแห่งนี้ ในช่วงเวลาทุกก้าวย่างที่ผมวิ่งไปหา คือ ... ขอให้พวกเค้าปลอดภัยเถอด...
|