คำตอบที่ 1
       น่าเห็นใจ และ เข้าใจความรู้สึกท่านครับ ที่ขออนุญาตทุกอย่าง สุดท้ายก็เข้าไม่ได้ทั้งที่ทำตามระเบียบ แถมไม่มีบรรทัดฐานที่แน่นอน
สำหรับเราบูรพา วันแรกเราเดินทางไปยังแดนสุวรรณภูมิ เขตด่านเขาลวก ต้นแม่น้ำน้อยครับ ซึ่งเป็นรีอร์ท (สังเกตุภาพจะเป็นหิ้งบนต้นไม้และมีบ้านพักถาวร)ที่ของเอกชนครับ มีคนเฝ้า มีค่าที่พัก ไม่ต้องผ่านด่านป่าไม้
วันที่ 2 ขากลับ ประมาณเที่ยงกว่าๆ เราผ่านด่าน (เข้าสำนักงานขตเขาลวก) เลยแวะเข้าไปถามว่าจะขอเข้าไปเล่นน้ำที่โป่งตะแบกได้หรือไม่ เย็นก็กลับ เจ้าหน้าที่พิจารณาแล้วก็ไม่ติดขัดอะไรแต่ต้องลงชื่อจริง ทะเบียน รุ่น สี รถ พร้อมบันทึกเวลาเข้า ( ออกก็ต้องลงมาบันทึกเวลาออก) เราก็เข้าไปเล่นน้ำจริงๆ(ดูรูประกอบน่ะครับ ) เย็นๆก็กลับออกตามระบุ พร้อมรับรอยยิ้มจากเจ้าหน้าที่ ยังบอกว่าช่วงนี้น้ำน้อยน่ะ อาจจะเล่นไม่สนุก
พวกเราชาวบูรพา มีข้อตกลงว่าเราต้องทำตามระเบียบครับ จะเข้าก็ต้องขอ! ระบุตามจริง! ไปที่ที่บอกจริง! พร้อมทั้งแจ้งจุดประสงค์การเข้าไป ส่วนจะได้หรือไม่ได้ขึ้นอยู่กับการดุลพินิจของเจ้าหน้าที่นั้นๆ ที่สำคัญเราต้องยอมรับผลที่เกิดขึ้น หลายครั้งเราขอให้เจ้าหน้าที่ติดตามไปกับเราเพื่อแสดงความจริง ตรวจสอบพฤติกรรม การเดินทาง การพักแรม กิจกรรมที่เราทำ ซึ่งเราก็เต็มใจและดีใจเพราะเราก็ปลอดภัยด้วย
สรุปแล้วเราก็เห็นใจ และ ขอแสดงความเสียใจในสิ่งที่ท่านได้พบ (ที่จริงพวกเราก็เคยเจอเหตการณ์แบบนี้ที่ด่านที่ท่านประสบ แต่เราขอพาเจ้าหน้าที่ไปด้วยเพื่อความบริสุทธิ์ใจ สุดท้ายก็ได้รับความร่วมมืออย่างดี) ขอขอบคุณที่นำประสบการณ์มาเล่าสู่กัน เพื่อที่ให้กลุ่มอื่นได้ทราบ และ เตรียมใจเพื่อไปเจอเหตุการณือย่างนี้
สำหรับคำตอบจากเราง่ายของกระทู้ท่านว่าทำไมเราเข้าได้คือ..เราไปกันคนละที่กันครับ...

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 2
       ผมมาช่วยเสริมอีกนิดนึง คือสถานที่ที่เราเข้าไปนั้น ไม่ได้อยู่บริเวณที่คุณเค๊าไปครับ ถ้าที่โป่งใหญ่หรือคลองห้านั้น ต้องขออณุญาติเข้าไป แต่หากมีคนเข้าไปเยอะมากๆ เค๊าอาจจะห้ามก็ได้ครับ

ส่วนที่เราเข้าไปนั้น จะเลยแม่น้ำน้อยมาอีกประมาณ 10 กว่ากิโลครับ เป็นต้นแม่น้ำน้อย ที่อยู่คนละสายกับคลอง 5 ครับ แต่จะไหลไปรวมกันที่คลอง 2 ครับ โดยปกติ ณ.จุดนี้จะห้ามไม่ให้เข้าไปเหมือนกันครับ ถ้าพักตรงด่านเขาลวก เค๊าก็ให้พักได้ครับ เพราะติดกับบ้านพักเจ้าหน้าที่ แต่ถ้าเลยเข้าโป่งตะแบกนั้น ต้องขออณุญาติครับ

ส่วนสุวรรณภูมินั้น ก็อยู่บริเวณเดียวกันครับ คือต้นแม่น้ำน้อยเหมือนกัน แจ่เลยขึ้นไปทางหอดูไฟครับ มีชาวไร่ทำไร่อยู่แถวๆนั้นเยอะครับ สรุปอีกครั้งคือ เราเข้ากันคนละที่ครับ ห่างกัน 10 กว่ากิโลครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 3
       ...แอ๊ะ อนาคต Driver กับ Nevigater กอดคอกัน เล่นนําสนุกจังนะ พี่เอ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 4
       ผมขอยืนยันอีกคนครับว่า ที่ด่านคลอง 1 เจ้าหน้าที่ก็ไม่อนุญาตให้พวกเราเข้า แต่ไม่ได้แจ้งสาเหตุ พวกเราเลยเปลี่ยนเส้นทางไปเล่นน้ำที่โป่งตะแบกคลอง 1 เสร็จแล้วก็กลับ ไม่ได้ค้างคืน แต่เห็นร่องรอยการค้างคืน มีร่องรอยการก่อกองไฟ ผมว่าต้องเห็นใจเจ้าหน้าที่นะครับ บางครั้งก็ต้องทำตามหน้าที่นะครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 5
       ขอบคุณครับสำหรับความกระจ่างและคำแนะนำ..ส่วนแดนสุวรรณภูมินั้นผมเคยหลงเข้าไปครั้งหนึ่งเข้าไปเจอมีนักท่องเที่ยวหลายคนมาพักที่นั้นเป็นการจัดทัวร์ของเขาเองได้มีผู้หญิยง1คน(เป็นทอม100เปอร์เซ้น)อ้วนๆเข้ามาไล่ให้พวกผมออกไปโดยบอกว่าสถานที่นี้เป็นที่ส่วนบุคลไม่อนุญาติให้พักแต่ที่แน่ๆตรงนั้นเป็นที่เขตอุทยานขอใคร่ผู้รู้ว่าเขตอุทยานจัดทำเป็นรีสอร์ทส่วนตัวได้หรือไม่

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 6
       ผมได้ข้อมูลมาจากผู้เฝ้ารีสอร์ทนะครับว่า ที่นี่เป็นเขตอุทยานจริง และมีการตรวจพบทางอากาศว่ามีการทำสถานที่พักผ่อนแห่งนี้ขึ้น ก็เลยถูกระงับการก่อสร้างและปิดดำเนินการ ทางเจ้าของก็เลยไม่ทำอะไรเพิ่มเติม มีเพียงจัดคนมาดูแล และ ไม่ทำการค้าหรือโฆษณาใด ปล่อยให้ร้างหรือคนรู้จักไปพบเอง ค่าใช้จ่ายก็แล้วแต่จะให้ครับ ในปัจจุบันเจ้าหน้าที่ก็ดูแลอยู่ห่างๆไม่มีการต่อเติมหรือนำทัวร์เข้ามาเป็นกิจลักษณะ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 7
       แล้วท่านล่ะ...ทำถูกต้องหรือเปล่า ยังไม่รู้ข้อมูลที่แน่ชัดก็มาโพสต่อว่าซะแล้ว แล้วเมื่อผลออกมาว่าไม่ใช่ ตามมารยาทคนไทย น่าจะขอโทษสักคำนะครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 8
       พวกคุณอย่าไปติดใจโกรธเคืองกันไปเลย เจ้าของรีสอร์ตที่สุวรรณภูมินั้น เขาเป็นคนป่าไม้ที่มีระดับพอสมควรทีเดียว (มีระดับแค่ไหนโอกาสหน้าจะบอกให้อีกที) โอกาสนี้อยากจะบอกให้รู้ว่า บริเวณสถานที่ที่ทำเป็นรีสอร์ตนั้น ความจริงเป็นป่าอนุรักษ์เขตอุทยานแห่งชาติทองผาภูมิ ส่วนฝั่งแม่นำ้น้อยด้านตรงข้ามเป็นเขตอุทยานแห่งชาติไทรโยค เขาทำมานานแล้ว สังเกตขนาดต้นผลไม้ในสวนของเขาดูก็ได้ ทำความเข้าใจเรื่องให้ง่ายขึ้นอีกนิดหนึ่งก็ได้ว่า เขาถือครองเอาที่ดินป่าเป็นท่ีดินของตนเอง ไม่ได้มีเจ้าเดียวนะคุณ ยังมีเจ้าอื่นเอากับเขาอีกด้วยเหมือนกัน คุณไปดูกันใหม่ได้เลย จากบริเวณรีสอร์ตเดินตามน้ำประมาณ 1 กิโลเมตรจะพบบ้านเล็ก ๆ ของคนป่าหลังหนึ่งเป็นชาวกระหร่างถือสัญชาติพม่าชื่อ "ปู" เป็นลูกจ้างให้เฝ้าดูแลรักษาที่ดินท่ีมีผู้บุกรุกถือครองอยู่ อยู่มาสิบกว่าปีแล้ว ตาปูพูดไทยได้เป็นอย่างดี ผอมสูงประมาณ 165 ซม. เดินหาปลาล่าสัตว์อยู่ห้วยทิมอโป่งตะแบกท่ีพวกคุณอาจจะเคยพบบ้างแล้วในการไปเที่ยวครั้งก่อน ๆ ตาปูดังกล่าวนี้ป่าไม้ไม่จับ เหตุผลอะไรไม่อยากต่อในวันนี้

แสดงความคิดเห็นย่อย