ใครจะไปจับงูบ้าง

คำตอบที่ 49

fiogf49gjkf0d
หรืออยากเห็นบรรกาศดีๆ อย่างนี้อีกซักครั้ง.......

วันหยุด...สุดขีด
ลำเขางู

“ลำเขางูยามนี้” คงเขียวขจีด้วยแมกไม้นานาพันธุ์ ภายใต้การโอบหุ้มด้วยผืนป่านาม “ทุ่งใหญ่นเรศวร” ห้าทุ่มกว่าต้นเดือนมิถุนาที่ผ่าน หลานปี้หนานขับรถบนเส้นทางพนมทวนมุ่งหน้าเมืองกาญจน์ ตามคำเชื้อเชิญของพี่น้องผองเพื่อน โดยมีเนวิเกเตอร์คู่ใจ “อวยชัย อยู่เจริญสุข” เจ้าของธุรกิจรับเหมาก่อสร้าง Ole Construction นั่งข้างๆ ส่วนเบาะหลังเป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวน หนีบมาเพื่อสะสมประสบการณ์ใหม่ “น้องจ๊อบและน้องเติร์ก” ตามหลังไล่บี้มาติดๆ เจ้าของธุรกิจโรงเรื่อย โรงอบไม้ ร้านวัสดุก่อสร้าง ร้านอาหารสถานีนครสวรรค์ บ้านพักรีสอร์ท ฯลฯ หลานปี้หนานนึกในใจ ทำได้งัยหลายอย่างในเวลาเดียวกัน เอาแค่ขับรถเหยียบคันเร่งพร้อมเบรคหลานปี้หนานก็ว่าหัวทิ่มแล้ว “ธนาวุฒิ สุขน่ม” เห็นหลานปี้หนานขับผ่านหน้าร้านรีบโทรถามว่าไปไหนพอทราบจุดหมายเรียกเนว์คู่ใจให้ไว “โจอี้ คนหลงทาง” ศิลปินอิสระบึ่งบี้ตามทัน..กำลังคิดอะไรเพลินๆมีโทรศัพท์เข้า เสียงแว่วๆแบบชัดๆจาก “กรรณิการ์ นิลาพันธ์” เจ้าของร้านตกแต่งรถออฟโรด 4x4 Champ Proshop ย่านถนนรามอินทรา ถามมาว่า “ถึงไหน พี่กำลังตามติดๆอยู่กำแพงแสน” อ้าวโฮ้ยงานนี้พี่มีเอี่ยวเกี่ยวดองหนองยุ่งกับเขาด้วยรึ ป้าแอ๊ดรีบตอบพี่พาช่างตีช่างแต๊กมาด้วยเผื่อมีงานเข้า ไหนๆก็ไม่ไหนแล้วรีบตามมาเลยปั๊มหอยทางออกไทรโยคเพื่อนๆรออยู่....

“ใจถึงใจ” เที่ยงคืนเศษถึงจุดนัดตามคำเชิญ มีมารีรออยู่ 4 ลำไล่เรียงได้ความว่ามีคนคันเหตุจาก “คาน”
ลำแรก “สกล อิทธิตานนท์” คนใต้ดินยืนยิ้มแฉ่งแก้มปริคอยท่า กับศรีภรรยาและบุตรีมีมาเสริมด้วย “ปุ๊ ระเบิดปิ๊” จ้าวของตำนานอ้ายฮักน้องฮัก “ เชื่อหมอเถ๊อะ หมอเรียนมา” มาทำหน้าที่เป็นเนว์แบบทรีอินวัน จอดปากอ้าถัดมากำลังจิบชาซุบซิบกันที่ท้ายรถเป็นเลขานุการกลุ่มเพื่อนแชมป์ “ชาคริต เดอซูซ่า” ทิ้งร้านกิ๊ปช็อปแถวสำเพ็งอาสามาเป็นเนว์ให้ “ยิ่งศักดิ์ เดชบุญมานำ” มนุษย์ผู้มากด้วยไฟและใจ ถัดไปเป็นเพื่อนใหม่ มากับรถอะไรหลานปี้หนานแยกแยะไม่ออก มันคงหลายค่ายผสมพันธุ์กัน ลูกออกมาคนอื่นจึงดู ไม่รู้เรื่อง หากแต่ท่าทางจี๊ดเอาเรื่อง เห็นเงาตะคุ่มๆอยู่ในรถ หลานปี้หนานลองชะเง้อทักทายสวัสดีร้องถามไปว่าซ่อมเกียร์หรืองัยพี่ ดี.. ผมดีครับ ซักไซ้ไล่เรียงดูเป็นเพื่อนของ “ยิ่งศักดิ์ เดชบุญมานำ” เจ้าของธุรกิจอุปกรณ์ไฟฟ้ารายใหญ่ ขับแต่BENZ และLEXUS HARIER ไปหวดกอล์ฟเบื่อๆขอเอาตัวหลายพันธุ์มาปล่อยป่าด้วย เดินผ่านเลยไป อะอ้าหน้าตาคุ้นๆลำสุดท้ายแอบหนีลูกสาวแม่ยายมาแน่ๆ ใช่เลยอย่างคิด ผู้รับเหมาก่อสร้างผู้มากด้วยงานและประสบการณ์ “อนันต์ แยกโคกสูง” หนีบเอาประชาสัมพันธ์ของสมาพันธ์ออฟโรดแห่งประเทศไทย “สงกรานต์ แก้วก๋า” มารับใช้เป็นเนว์ให้ ไล่วิ่งตามขึ้นรถแทบไม่ทันแม่ให้มาคุม ลูกสาวคนแกร่ง“บุษกร แยกโคกสูง” สาวน้อยวิศวะโยธาจาก มศว ประสานมิตร พลันใดได้ยินเสียงแตรลั่น ป้าแอ๊ด ตามมาทัน ล้อหมุนไปกันเลย.......

“ความมืดท่ามกลางสายฝน” ขับรถฝ่าความมืดท่ามกลางสายฝนที่โปรยปราย ใจคิดวางแผนถึงทองผาภูมิ คงมีตีสองกว่าแน่ๆ จอดรถนอนในปั๊มซักพักตีสี่เข้าตลาดจัดแจงซื้อเสบียงให้เต็มพิกัดเหล้ายาโซดาปลาไม่ปิ้งเตรียมไป แปดโมงเช้าถึงปากทางเข้า หน่วยพิทักษ์ป่าลำเขางู เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวร เวลาเที่ยงวันถึงที่ทำการหน่วยพิทักษ์ป่าลำเขางู จัดแจงตั้งวงผสมโซดาเทลงคอ เฮฮาตามประสาเพื่อนพ้อง ลงเล่นน้ำใสๆ นอนพักผ่อนสบายๆท่ามกลางแมกไม้ขุนเขา ยามเช้าจิบกาแฟท่ามกลางสายหมอกลมโชย สายๆร่ำลาเจ้าหน้าที่ขับรถเพลินๆชื่นชมพืชพันธุ์สัตว์ป่าริมเส้นทางกลับสู่ถนนลาดยางเข้าเมืองอย่างมีความสุข ทุกอย่างเป็นไปดังคิดหมดแปดโมงเช้าคณะทั้ง7คันมาจอดนิ่งสงบหน้าปากทางเข้า“หน่วยพิทักษ์ป่าลำเขางู”

“บอกกล่าวเจ้าที่เจ้าทาง” ใจจดจ่อครื้นเครงทุกคนจุดธูปเทียนบอกกล่าวเจ้าที่เจ้าทางเจ้าป่าเจ้าเขาเจ้าพ่อเจ้าแม่ แม้แต่บรรพบุรุษผู้ล่วงลับยังต้องบอก อันนี้หลานปี้หนานคิดเอาเอง บอกเสร็จมายืนสุมที่ใส่หมวกหารือในการจัดขบวน โดยให้คานแข็งยางตะขาบ 35 นิ้ว TOYOTA SPORT CRUISER อาวุธลับพอประมาณของ“น้านันต์”นำ ตามหลังด้วย TOYOTA SPORTRIDER ปีกนกยาง 33 นิ้วของหลานปี้หนาน ถัดลงไปเป็น “นายสถานีนครสวรรค์” ปีกนกยาง 35 นิ้ว TOYOTA SPORTRIDER คันที่4เป็นไอ้ลูกหลายพ่อหลายแม่ แต่แอร์ล๊อคเก้อร์หน้าหลังเครื่อง V6 ยางตะขาบ 35 นิ้ว คันที่5 คนพันธุ์ดุ น้าปัญจะ TOYOTA VIGO คู่ใจใส่รองเท้าเบอร์ 35 ปุ่มเล่นโคลน ยืนต่อแถวยิ้มแฉ่งอีกแหล่ะ “น้ากล106” คนคันเจ้าของทริปกับ MITSUBICHI STRADA คาน VX80 ตีนตะขาบ 35 นิ้ว อาวุธลับขนมาล้นกระบะ ปิดท้ายขบวนด้วยคนกลัวผี โดนแกล้งอีกแล้ว ป้าแอ๊ด นั่งบนคาน LJ78 พร้อมช่างมือทองใน IZUSU RODEO ยาง 35 นิ้วอาวุธลับไม่มีน้อย แปดโมงสิบเก้านาทีฤกษ์ดีมีชัยเข้าไปกันเลยพวกเรา ยางหมุนผ่านป้ายเจ้าป่าเจ้าเขาเป็นใจเทน้ำฝนใสๆใส่หัวพวกเราทันที

“วันหยุด สุดขีด” ท่านผู้อ่านที่เคารพ หลานปี้หนานนั่งปั่นม้าศึกคู่ใจท่ามกลางสายฝนไต่ขึ้นเนินแรกรับแขกมองเห็นสายน้ำสีแดงๆไหลรินเป็นสายสู่เบื้องล่างนึกขอบใจที่ช่วยล้างล้อให้ เสียงม้าศึกแต่ละคนร้องลิงโลดอย่างครื้นเครงคึกคะนอง ดีใจที่ได้รับใช้เจ้านายในผืนป่าอีกครั้ง เขตรักษาพันธ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวร เมื่อผ่านไฟป่าหน้าแล้ง มายามนี้ช่างดูสดใสเขียวขจีเสียเหลือเกิน พืชหญ้าล้มลุกหมู่ไม้นานาพันธ์ช่างดูอิ่มตาชื่นใจเสียจริง เขียวขจีอย่างอุดมสมบูรณ์ตลอดทั้งผืนป่า หน่อไม้ยอดไม้ยอดผักตลอดจนเห็ดนานาชนิดมีให้เห็นตลอดเส้นทางที่ล้อหมุนผ่าน มองสองข้างป่าซะเพลินเกือบไปเบรกที่ท้ายรถ น้านันต์ เจอทางเบี่ยงลงเนินไปไม่ได้ ต้องเบี่ยงไปช่องแคบที่ถูกบีบหัวใจด้วยโขดหินใหญ่และต้นไม้ยักษ์ ขัดหินขูดไม้กันครบทุกคันลงเนินหัวทิ่มลงร่องน้ำงานเข้าดิ้นสู้ไม่ไหวได้เวลาสาธิตการใช้วินส์ ตั้งแต่ 500 เมตรแรก อ้าวเนว์ใครเนว์มันลงไปลากวินส์ท่ามกลางสายฝนปนดินหนังหมู ช่วงนี้มีรายการ “ไปเถิดทั้งคู่” รองเท้าคู่กายของเหล่าบรรดาเนว์ทั้งหลายขาดบ้างหลุดบ้าง จึงสละทิ้งเดินเท้าเปล่ากันเป็นแถว เข้ามาได้ 1,500 เมตรเจอด่านโหดระยะทาง 150 เมตรเป็นร่องโคลนลึกใต้โคลนมีหินก้อนเขื่องนอนสงบอยู่ ลึกขนาดปีกนก รองเท้าเบอร์35โดนหินจับแขวน ส่วนพวกคานแข็ง ก็กระโปกแดงเถือกไปตามๆกัน ข้างฝ่ายเจ้าพ่อเจ้าแม่ช่างใจดีเสียเหลือเกินเทน้ำลดหัวพวกเราอย่างเมามัน วินส์ต่อท้ายกันเป็นพวงไปจ่อปากบ่อโคลนอีกฝั่งเพื่อไต่ช่องแคบขึ้น แคบจริงๆครับท่านผู้อ่านแคบชนิดติดเบียดกระทะล้อ กระทะล้อถูกหินและไม้เบียดบู้บี้กันทุกคัน ลงมาอยู่ล่องโคลนวินส์กันขึ้นเนินดินเหนียวหินลื่นเล่นเอาทั้งเนว์ทั้งไดร์มองหน้ากันแบบสื่อความหมาย เข้ามาได้ 2 กิโลเมตรเศษ ท่านผู้อ่านครับไอ้เมื่อคืนพอมาถึงปั๊มที่ทองผาภูมิยังไม่ได้นอนกันดอกครับฝนมันตกเลยเล่นกีฬาทางน้ำกันทั้งคืน ตีสี่ไปตลาดจัดเสบียงก็ขับรถเข้ามาที่นี่กัน หันไปมองนาฬิกาในรถ บ่ายโมงแล้วครับท่านผู้อ่าน กับระยะทางยังไม่ถึงครึ่งทาง...ยังคึกคักกันอยู่ต่างคนต่างสาละวนช่วยคันโน้นทีคันนี้ทีสนุกกับการเล่นวินส์เล่นโคลนอย่างคนไม่เคยเจอเลอะเทอะเปรอะเปื้อนกันไปหมดทุกคน ต่างคนต่างทุ่มเทฟันฝ่าอุปสรรคเพื่อไปให้ถึงจุดหมายที่ “หน่วยพิทักษ์ป่าลำเขางู”

“ม้าศึก สู้ศึกหนัก” บ่ายสี่โมง เครื่องยนต์ยังคงทำงาน ล้อทั้งสี่ยังหมุน เนว์ยังเดินเท้าเปล่าลากวินส์ อย่างล้มลุกคลุกคลาน อาหารถูกลำเลียงเข้าคลังใครกินมาม่าแช่น้ำฝนได้ก็กิน ใครกินเบียร์แบบไม่มีน้ำแข็งได้ก็เชิญ ใครจิบเพรียวได้ก็จิบ ถึงกระนั้นจึงทำให้เจ้าป่าเจ้าเขาเห็นใจพวกเราฝนหยุดตก แล้วแทนที่ด้วยเสียง ว.แดง จาก น้านันต์ น้ากล106 ที่มีม้าศึกดีที่สุดในทีม ขอหารือ ถึงเส้นทางที่ห่างจากคณะประมาณ 150 เมตร คาน VX 80 และ LJ78 ยางตะขาบ35 ไปไม่ได้ วินส์เสียหายสายหลุดและขาด เสี้ยวนาทีนั้นหลานปี้หนานนึกในใจ “ไปไม่ถึง กลับก็ได้วะ” ...น้าปัญจะ คนคันพันธุ์ดุเลยควบม้าศึกคู่กายตามลงไปดู หมดสภาพทั้งคู่บวกอีกหนึ่งครับท่านผู้อ่าน คณะ ครม เรียกประชุมวาระพิเศษ มีมติออกมาว่า “กู้รถแล้วใช้วินส์หันหัวกลับ” กู้รถอย่างทุลักทุเลแบบฉบับสะบักสะบอมครบทั้งสามคันใช้เวลาไป 4 ชั่วโมง แม่เจ้าโว้ย ข้าวสักเม็ดยังไม่ตกถึงท้อง หิว เหนื่อย เครียด ริ้นไรไต่ตอม ยุงมดแมลงมากัดต่อย ชุ่มช่ำพอกหมักไปด้วยโคลน เริ่มนึกในใจออกไปถึงปากทางประมาณตีสองจะไปนอนให้น้องๆ ล้างไข่มดแดงที่รีสอร์ททองผาภูมิ พอพูดว่ากลับเทวดาฟ้าดินเห็นด้วยโปรยสายฝนลงมาให้พวกเราอีก ตะลุมบอนกันท่ามกลางสายฝน ท่ามกลางงูที่มาดู ท่ามกลางหมู่สัตว์กลางคืนที่เฝ้าสังเกตการณ์ ท่ามกลางมวลแมกไม้สองข้างที่คอยให้กำลังใจ ท่ามกลางแขกที่มิได้รับเชิญและไม่อยากจะเชิญด้วยตามเฝ้าดู ทุกคนช่วยกันคันไหนหลุดให้ล้อหมุนไปไม่ต้องหยุด กู้ได้ปล่อยไปหลุดได้เดินต่อ

“ถูกกดดัน ยังถูกกดหัว” ยิ้มกลางสายฝน จับมือทักทาย ส่งยิ้มกลางสายฝน พบความจริง ยิ่งหมายมั่นในกมล หนทางสู้....สู่ชัยมิไกลจากเรา ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า ความหิวหาอาหาร ความหวาดระแวงกลัว ยังไม่เท่าไหร่ หากแต่ภูมิประเทศที่เป็นอุปสรรคและภูมิอากาศกดดันเรา ทำให้สมาธิและสติที่มีอยู่ด้อยประสิทธิภาพลงไป บางคนเริ่มเห็นต้นไม้เป็นคอนโด บ้างคนเริ่มเห็นท้ายรถเป็นเมืองทองผาภูมิ บ้างคนเห็นรถจอดเป็นวิ่ง บางคนได้ยินเสียงจิ้งหรีดเป็นเสียงนกแสก บางคนได้ยินเสียงวินส์เป็นเสียงเปรต คณะเราเกือบจะหลุดออกได้ถึงปากทางตอนตีสามได้1คันคือน้านัต์ ถัดมาประมาณ 1 กิโลเมตร 2 คันติดอยู่ในบ่อโคลนหมดสภาพที่จะไปได้ ร่างกายพอกด้วยโคลน เพื่อกันยุง ตาเริ่มปิดที่บ่อโคลนเกือบตีสี่ ถัดขึ้นมา 500 ร้อยเมตรอีก 4 คันยังคาอยู่ หลานปี้หนานหลุดไลน์ติดอยู่ในร่องลึกหย่อนตูดลงเขาสายวินส์ขาด ฟ้าฝนยังคงให้กำลังใจ ช่วยกันกู้รถได้ตีสี่เศษ ตะเกียงมอดสนิทรู้สึกตัวอีกที เมื่อน้าปัญจะแกโงนเงนหัวไปโขกกับแตรรถเสียงดังลั่นป่าตอนตีห้าครึ่ง สะดุ้งตื่นกันขึ้นมาพร้อมลุยต่อปรับแผนจูงกันเป็นพวงหลุดออกไปสมทบกับคณะกลางที่บ่อโคลน กระโจนจูงพ่วงกันไปจนถึงคันหน้าสุด ด้วยความที่ไม่อยากจะพลัดพรากกันอีกท่ามกลางฝนรินผ่านเบ้าตา ดีใจที่ได้พบกัน ลากกันเป็นพวงจนถึงปากทางเข้าให้เจ้าพ่อเจ้าแม่ได้เห็นเป็นพยาน แหงนเงยดูนาฬิกา เวลาพระฉันท์เพลพอดี อาการดีใจมีให้เห็นมากกว่าตอนเข้าเอาเสียอีกบอกลาเจ้าป่าเจ้าเขาเราจึงล้อหมุนเข้าตัวเมืองทองผาภูมิ 26 ชั่วโมงผ่าน ข้าวเม็ดแรกลงท้องกันที่นี่ เป็นที่เดียวกับเมื่อวันก่อนเรานอนเฝ้ารอเข้า “ลำเขางู”

“หน่วยพิทักษ์ป่าลำเขางู” ท่านผู้อ่านที่เคารพ หากประสงค์จะเข้าไปที่หน่วยพิทักษ์ป่าลำเขางู โปรดช่วยกันใส่ใจในเรื่อง สภาพแวดล้อม สภาพเส้นทางเดิม สภาพสัตว์ป่าและพันธุ์พืช สิ่งไหนการใดที่ควรมิควร ท่านผู้อ่านอันเป็นที่รักของหลานปี้หนานคงแยกแยะได้แยกแยะเป็น เรื่องข้าวสารอาหารแห้งเพื่อฝากเจ้าหน้าที่ผู้เสียสละก็สำคัญอยู่มิน้อย ผืนป่าใหญ่แห่งนี้ช่วยหล่อเลี้ยงสิ่งมีชีวิตนอกป่าอีกหลายสิบล้านชีวิต ไปตามเส้นทางอำเภอทองผาภูมิ มุ่งหน้าอำเภอสังขละบุรี ประมาณหลักกิโลเมตรที่ 24 แยกขวาเข้าป้ายอุทยานแห่งชาติลำคลองงู ตรงเข้าไปประมาณ 15 กิโลเมตร แยกซ้ายป้ายบอกทางเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวร ลัดเลาะไป 13 กิโลเมตร แลซ้ายเห็นป้าย หน่วยพิทักษ์ป่าลำเขางู มุดหัวพ้นเนินจากนั้นก็ตัวใครตัวมันครับ.. ส่งดวงใจนี้ให้เพื่อน ภาพความหลังมิเคยเลือน หลุดสลาย ภาพรอยยิ้มและความกล้า มาปลุกเร้าการต่อสู้ อยู่หนไหน ความมั่นใจ ยังไม่คลาย... สุดท้ายความสุขเกษม เปรมปรีดิ์จงมีแก่ท่าน......พบกับหลานปี้หนานได้ใหม่ฉบับหน้า บนเนื้อหาสาระดีๆที่หลากหลายใน 4x4 Special เล่มนี้..สวัสดี ......

แสดงความคิดเห็นย่อย

จาก Champ 079 203.113.0.208 อังคาร, 8/6/2553 เวลา : 14:37 IP : 203.113.0.208

แก้ไขคำตอบ

ลบคำตอบ 88821

ยังมีคำตอบมากกว่านี้นะครับ คลิ๊กเพื่อดูหน้าถัดไป

คำตอบแบ่งหน้าละ 30 คำตอบ ขณะนี้คุณอยู่ที่หน้า 2 จาก >>> 1 2 3