คำตอบที่ 1
      

fiogf49gjkf0d

คำถามที่ผู้ชายสงสัย(แต่ผู้หญิงไม่เคยตอบ)
1. เวลาผู้หญิงเข้าห้องน้ำ จะเปิดซิปกระโปรงหรือถลกเอา?
ตอบ : แล้วแต่สะดวก แต่ส่วนมากจะถลก
2. มีเสื้อผ้าเต็มตู้ จนไม่มีช่องว่างให้แมลงสาบหายใจ แต่ทำไมยังบอกว่าไม่มีอะไรจะใส่?
ตอบ : ก็หาที่ถูกใจกับอารมณ์วันนี้ยังไม่ได้ หรืออาจจะเรียกให้ดูดีหน่อย อาจจะบอกว่า
เพื่อความเหมาะสมกับสถานการณ์ในแต่ละวัน หรือว่าแฟชั่นช่วงนั้นๆ
3. ทำไมผู้หญิงต้องมุ่งมั่นเอากับการทำให้ผมตรงเรียบ แบบเอาเป็นเอาตายด้วย?
ตอบ : แล้วจะให้มันยุ่งทำไมละ
4. สวมร้องเท้าส้นสูงแหลมๆทำไมถึงทรงตัวได้?
ตอบ : เป็นพรสวรรค์ตั้งแต่ชาติก่อน
5. ต้องการอะไร ทำไมไม่พูดตรงๆและทำไมต้องคิดว่าผู้ชายต้องเป็นผู้หยั่งรู้ดินฟ้าด้วย
ตอบ : อ้าว ไม่รู้นี่ว่าผู้ชายไม่ฉลาด
6. เป็นโสดทำไม?
ตอบ : ที่หาได้ก็ไม่ดี ที่ดีๆก็หาไม่ได้
7. ผู้หญิงตายด้าน มีหรือเปล่า?
ตอบ : ผู้หญิงที่ตายด้านก็เพราะคำตอบข้อ 6 นั่นแหละ
8. ทำไมต้องมีร้องเท้าหลายสิบคู่ด้วย มันต่างกันยังไง?
ตอบ : ทำไมผู้ชายถึงชอบมีเมียที่ละหลายคน มันต่างกันยังไง
9. ทำไมฝีมือการขับรถของผู้หญิงไม่เป็นสับปะรดเอาซะเลย?
ตอบ : ก็เพิ่งรู้ตอนคุณถาม แต่ผู้หญิงก็ไม่ได้เมาแล้วขับ เอ๊อๆๆๆ
10. เวลาคุณเสยผมแปลว่าเชิญชวนใช่ไหม?
ตอบ : ไม่ว่ากันถ้าจะคิดอย่างนั้น ขนาดผู้หญิงด่าคุณ ยังหาว่า ผู้หญิงชอบ
11. ไอ้กระเป๋าสะพายราคาเป็นหมื่นๆนั้น มันวิเศษยังไง?
ตอบ : แล้วสุราราคาแพงๆทำไมคุณบอกว่าอร่อยกว่าราคาถูก ทั้งๆที่ดื่มแล้วก็เมาเหมือนกัน
12. กลัวลิปสติกเลอะเวลากินข้าว แล้วทำไมต้องทาก่อนออกไปกินข้าวด้วย?
ตอบ : คำตอบเดียวกันกับ คุณรู้ว่าเที่ยวผู้หญิง นอกใจเมีย เสี่ยงต่อการเป็นเอดส์ แล้วทำทำไม
13. ในการปฏิบัติกิจพิเศษ ผู้หญิงสามารถรับได้สูงสุดกี่หนในคราวเดียว?
ตอบ : ผู้ชายทำได้กี่หนก็รับได้เท่านั้นแหละ ว่าแต่ทำได้หรือเปล่าเหอะ
14. เสื้อชั้นใน ตะขอหน้ากับตะขอหลัง มันต่างกันตรงไหน?
ตอบ : ตะขอหน้าสำหรับผู้ชายมือใหม่ ตะขอหลังสำหรับขั้นเทพ คุณละ ขั้นไหน
15. คุณซักกางเกงในกันบ่อยแค่ไหน?
ตอบ : บ่อยเท่าที่จะทำได้ นุ่งซ้ำไม่ลงเหมือนคุณหรอก
16. ทำไมคุณเดินช้อปปิ้งโดยที่ไม่เมื่อย ไม่เหนื่อย ไม่เบื่อกันเลย
ตอบ : เวลาที่คุณดื่มสังสรรค์กับเพื่อนคุณถึงสว่าง คุณไม่อยากเลิก ไม่เหนื่อย ไม่เบื่อ
ไม่กลัวเมียเวลาเข้าบ้านบ้างหรือ
17. เพชรมันสวยยังไง ทำไมใฝ่ฝันจะเป็นเจ้าของกันหนักหนา
ตอบ : ก็มันสวยกว่าก้อนหินนี่
18. ยามเข้านอน คุณสวมชุดชั้นในกันหรือเปล่า
ตอบ : แล้วแต่คน ส่วนมาก ไม่
19. ทำไมต้องรวบผมครึ่งเดียว
ตอบ : มันจำเป็นที่จะต้องรวบหมดด้วยเหรอ
20. ตอนสวมชุดเกาะอก เปิดไหล่ใส่เสื้อชั้นในกันหรือเปล่า
ตอบ : ใส่บ้าง ไม่ใส่บ้างแล้วแต่ชุด
21. ตอนสวมชุดว่ายน้ำ คุณสวมกางเกงในด้วยหรือเปล่า
ตอบ : คำตอบเดียวกับข้อ 20
22. เคยจินตนาการแบบอีโรติกกับผู้ชายที่กำลังอยู่ตรงหน้าบ้างไหม
ตอบ : ไม่เคยเพราะแค่เจอหน้าก็อารมณ์หดหมดแล้ว แต่ถ้ากับดารา ก็ไม่แน่
23. ทำไม ต้องอคติกับแม่สามีด้วย (กำลังจะคิดให้มี"วันแม่ยาย")
ตอบ : อาจจะเพราะรักผู้ชายคนเดียวกันก็ได้มั้ง
24. ทำไมผู้หญิงต้องเอาเป็นเอาตายกับวันครบรอบสารพัดวันด้วย
ตอบ : ที่จริงผู้หญิงทุกคนอยากจะรู้ว่าผู้ชายที่รัก จะรักและสนใจอะไร เกี่ยวกับตัวเธอบ้างไหม
25. ทำไมต้องให้ผู้ชายเป็นฝ่ายเลี้ยงทุกครั้งที่ออกเดท
ตอบ : ไม่ได้ตั้งใจ
26. เคยแอบมองเป้าผู้ชายกันบ้างหรือเปล่า
ตอบ : ไม่มองแล้วจะรู้ได้ยังไงว่าคุณไม่ได้รูดซิป
27. ทำไมต้องหวง เวลาที่คุณผู้ชายไปสังสรรค์กับเพื่อนผู้ชายด้วยกัน
ตอบ : ก็เพราะว่าไม่ได้ไปด้วยไง จริงๆแล้วอยากไปด้วย
28. ทำไมชอบคิดจับผิดว่าคนนั้นคนนี้เป็นเกย์
ตอบ : เพราะพวกเขาชอบเรียกพวกเราว่า ชะนี
29. ทำไมเป็นนักสำรวจมือทองกันจัง ซ่อนอะไรไว้ตรงไหนหาเจอหมด
ตอบ : พรสวรรค์อีกนั่นแหละ
30. ผ่าท้องคลอด หมอผ่าตรงไหน
ตอบ : ใต้สะดือ
31. สวมถุงน่องข้างนอกหรือข้างในกางเกงใน
ตอบ : ข้างนอก (ไม่ใช่ซูเปอร์แมนนะ)
32. ทำไมต้องหึงหวงอย่างไม่มีเหตุผล
ตอบ : คุณรู้ได้ไงว่าไม่มีเหตุผล เหตุผลมีเป็นพันๆข้อ แต่คุณไม่ยอมรับรู้ต่างหาก
33. ทำไมต้องให้โทรหาทุกวัน
ตอบ : จะได้รู้ไงว่าคุณมีชีวิตอยู่หรือเปล่า
34. การที่คุณเงียบ แปลว่าคุณยอมใช่ไหม
ตอบ : ยอม อาย ลังเล … แล้วแต่ขณะนั้แต่อยู่ใน 3แบบนี้
35. ผู้หญิงแกร่ง ลึกๆแล้วก็ต้องการผู้ชายใช่หรือเปล่า
ตอบ : ต้องการให้ได้ดั่งใจ
36. คุณร้องไห้เพื่อเรียกร้องความสนใจหรือเปล่า?
ตอบ : ร้องไห้เพราะเสียใจ ทุกข์ใจ ที่ทำไมผู้ชายดีๆหายากจัง
37.เวลาเลือกเสื้อผ้า ทำไมผู้หญิงต้องจับเสื้อผ้าทุกตัวที่อยู่บนราวแขวน
ตอบ : ถ้าเป็นไปได้ ฉันก็อยากได้ทุกตัวที่อยู่ในร้านนั่นแหละ
38. ทำไมผู้หญิงต้องแกล้งถึงจุดสุดยอดด้วย
ตอบ : ก็เพราะปลงแล้วว่า ผู้ชายทำได้แค่นี้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 2
      

fiogf49gjkf0d

มีเด็ดๆจะเอามาเล่าให้ฟังนะจ๊ะ!!!

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 3
      

fiogf49gjkf0d

มาดูอายุกับพฤติกรรมเอิ้กกกกก....

สิบปีอาบน้ำบ่หนาว ซาวปีเหล้นสาวบ่เปิด
สามสิบปีนอนตื่นก่อนไก่ สี่สิบปีไปไฮ่มาทอดขา
ห้าสิบปีไปนามาทอดหุ่ย หกสิบปีเป่าขลุ่ยบ่ดัง
เจ็ดสิบปีตีลังฆังบ่ม่วน แปดสิบปีหนักหนวกด่วนมาหู
เก้าสิบปีพี่น้องมาดูฮ้องไห้ ร้อยปีบ่ไข้บ่ตาย
ร้อยสิบปีเห็นเดือนหงายว่าแม่นไฟไหม้ ร้อยยี่สิบปีไข้บ่ไข้กะตาย


ขอเปิดตามนี้ก่อนนะ ซาล่าล้า........


ตั๋วว่าให้นางคอยอ้าย... คอยอ้าย คอยหลายเลยสิบอด...

คอยให้ฮอดมื้อเถ้า...บ่เอาจ้อยกะซ่างตั๋ว...... ก็มันดำนิ 55555

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 4
      

fiogf49gjkf0d

ตามประสาคนชอบกินโซดา ตู่ ตาแดง.....

การนับจอกเหล้าแบบที่ 1
จอกหนึ่งพอชิกริก (จอกแรกซู่ซ่า)
จอกสองพอแซกแรก (จอกสองเอามาอีก)
จอกสามพอแปลกความ (จอกสามเริ่มเสียงดัง)
จอกสี่หลงพี่หลงน้อง (จอกสี่ลืมพี่ลืมน้อง)
จอกห้าเห็นป้าว่าแม่นเมีย (จอกห้าเห็นป้านึกว่าเมีย)
จอกหกชกปากพ่อเถ้า (จอกหกชกปากพ่อตา)
จอกเจ็ดแกล้มเป็ดแกล้มไก่ (จอกเจ็ดหาเป็ดหาไก่มาแกล้ม)
จอกแปดฟ้อนตากแดดว่าแม่นฝนตกริน (จอกแปดรำกลางแดดนึกว่าฝน)
จอกเก้าเข้าอยู่เล้าคึดอยากขายเกวียนละบาทก็ขาย (จอกเก้าขายข้าวเกวียนละบาท)
จอกสิบหลิบพุ้นหลิบพี้ (จอกสิบเดินหน้าหนึ่งถอยหลังสาม)
จอกสิบเอ็ดตึงลึงตึง (จอกสิบเอ็ดยืนโงนเงนจนล้ม ครอกฟี้!)

การนับจอกเหล้าแบบที่ 2
จอกหนึ่งเอ็นคอพึงบ่ทันปาก (จอกที่หนึ่งรินไม่ทัน)
จอกสองเสียงกระชากผิดสำนวน (จอกสองเสียงดังลั่นบ้าน)
จอกสามชวนพ่อเถ้าเป็นสหาย (จอกสามกอดคอพ่อตาเป็นสหาย)
จอกสี่ชวนนายลงเป็นมิตร (จอกสี่ดึงแขนนายให้เป็นเพื่อน)
จอกห้าคิดอยากด่าเมียตน (จอกห้าด่าเมียขโมง)
จอกหกเห็นคนมาฮ้องใส่ (จอกหกแกว่งปากหาตีน)
จอกเจ็ดเหลียวเห็นไก่ว่าแม่นหมู (จอกเจ็ดเห็นหนูเป็นแมว)
จอกแปดใบหูแดงหน้าเคร่ง (จอกแปดหูแดงหน้าตึง)
จอกเก้าเปล่งวาจาผู้ใดมาบ่ย้าน (จอกเก้าเสียงดังไม่กลัวใคร)
จอกสิบอ่าน กอ ขอ กอ กา นอนกับหมาเกือขี้ฝุ่น จักว่าอุ่นบ่อุ่นตากแดดจนสาย พิษสุรามันหายเหื่อไคลไหลย้าว
(จอกสิบมีหมาเป็นเพื่อน อ๊วก!)

การนับจอกเหล้าแบบที่ 3
จอกหนึ่งพุทธวาจา (จอกหนึ่งเสียงหวาน)
จอกสองหมากลางตลาด (จอกสองหมากลางตลาด)
จอกสามผ้าขาดบ่ฮู้จักตัว (จอกสามผ้าขาด หลุด ไม่รู้ตัว)
จอกสี่เห็นเจ้าหัวว่าแม่นจัวน้อย (จอกสี่เห็นสมภารนึกว่าเณรน้อย)
จอกห้าเห็นเห็นขี้ข้อยว่าแม่นเมียโต (จอกห้าเห็นนางแจ๋วนึกว่าเมีย)
จอกหกสายพังพานเพิ่นบ่พานโตพาน (จอกหกนักเลงโต อยากหาเรื่อง)


สามัคคีกันไว้ เด้อเพื่อนแชมป์
คนเฮานี้ ต้องเผิ่งอาศัยกัน

คือดังปลาอาศัยน้ำ น้ำกะเผิ่งวังปลา
ปลาอาศัยวังเวิน จึ่งล่องลอยนาน้ำ
ทามอาศัยห้วย งัวควยอาศัยแอก
ตาแฮกอาศัยไก่ต้ม จึงโดนตุ้มจากคอน
คือดังคอนอาศัยไม้ นกใส่อาศัยโกน
คนกะอาศัยคน เผิ่งกันโดยด้าม
คามอาศัยหม้อ หมอมออาศัยส่อง
ฆ้องอาศัยไม้ฆ้อน ตีต้องจึงค่อยดัง

สามัคคีกันไว้ คือข้าวเหนียวนึ่งใหม่

อย่าได้เพแตกม้าง คือน้ำถืกข้าวเหนียว
สามัคคีกันไว้ คือฝนแสนห่า
ตกลงมาจากฟ้า ไหลโฮมโห่งอยู่หนอง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 5
      

fiogf49gjkf0d

ใครควรเป็นหัวหน้า ?

ตอนที่พระเจ้าสร้างมนุษย์ขึ้นมาใหม่ๆ
อวัยวะต่างๆในร่างกายก็ทะเลาะกันว่าใครควรจะเป็นหัวหน้า
สมองก็บอกว่า
“ฉันควรจะเป็นหัวหน้า เพราะฉันคิดและตัดสินใจต่างๆ นานา”
เท้าก็เถียงและบอกว่า
“ฉันต่างหากที่ควรเป็นหัวหน้าเพราะฉันเป็นส่วนที่สำคัญที่สุด
และต้องพาพวกแกทั้งหลายเคลื่อนไปยังจุดหมาย”
มือก็สวนขึ้นมาทันที
“ฉันต่างหากที่ควรเป็นหัวหน้าเพราะฉันทำงานหาเงิน
มาทำให้พวกแกทั้งหลายมีชีวิตอยู่ได้”
แล้วอวัยวะทั้งร่างกาย ก็ต่างยกเหตุผลที่ว่าตัวเองควรเป็นหัวหน้าจนมาถึง “ตูด”
ยังไม่ทันจะเอ่ยเหตุผลของตัวเอง
ทุกอวัยวะก็ขำกลิ้งแล้วพร้อมใจบอกว่า
“ไม่มีทาง พวกเราไม่มีวันให้ตูดเป็นหัวหน้าแน่นอน”
เมื่อเป็นดังนั้น ตูดก็สไตรค์ ไม่ยอมทำงาน
เพียงไม่นาน อวัยวะต่างๆ ก็ปั่นป่วนไปหมด
สมองที่ว่าแน่ๆ ถึงกับสลบเหมือด
จนในที่สุด ต้องยอมให้ตูดเป็นหัวหน้า
จากนั้นทุกอวัยวะก็ต้องก้มหน้าก้มตาทำงานของตัวเองต่อไป
ในขณะที่หัวหน้าก็มีหน้าที่นั่งเฉย แล้วก็ปล่อยขี้ออกมา

ดังนั้นคุณไม่ต้องคิดว่าจะให้คนที่มีสมองเป็นหัวหน้า
เพราะมันเป็นหน้าที่ของ “ตูด” เท่านั้น

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 6
      

fiogf49gjkf0d

ดังนั้นผมขอลาออกจากตำแหน่ง"หัวหน้า"กิจกรรมภายนอก มาเป็นแค่ผู้ประสานงานฝ่ายกิจกรรมภายนอกก็พอนะ ! ................ฮิ้ว.............ซ่า...ล่า....ลา (เพราะว่าข้าน้อยไม่อยากเป็น.....ตูด)


edit on : 28/5/2552 7:10:09

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 7
      

fiogf49gjkf0d

คำตอบที่ 6 แค่เป็นการรับมุขจากเรื่องเล่าในคำตอบที่ 5 เท่านั้นนะครับเพื่อน ๆ อย่าคิดเป็นจริงเป็นจังน๊ะจ๊ะ เมื่อเพื่อน ๆ อุตส่าห์มอบความไว้วางใจให้แล้วก็จะขอปฏิบัติภาระกิจที่ได้รับมอบหมายความไว้วางใจให้ อย่างเต็มที่ครับให้สมกับวลีที่ว่า " สำหรับเพื่อนน้อยกว่านี้ได้อย่างไร "

วันนี้มีเรื่องมาเล่าอีกเรื่องครับ

ในวันแรกที่พระเจ้าสร้างโลก พระเจ้าได้สร้างวัวขึ้นคู่หนึ่ง และบอกกับวัวว่า

"วันนี้เราได้สร้างเจ้าขึ้นในฐานะของวัว เพื่อทำงานหนักกลางทุ่งนา ท่ามกลางแสงแดดจ้าทั้งวัน แล้วเราจะให้เจ้ามีชีวิตยืนยาว 50 ปี"

วัวย้อนกลับว่า "ชีวิตที่ยากลำบากเช่นนี้ จะให้มีอายุยาวถึง 50ปี น่ะหรือ? ฮึ! เมินเสียเถอะ ขอแค่มีอายุเพียง 20 ปี ก็พอแล้วล่ะ เอาคืนไปเลย 30 ปี ถ้าได้ก็โอเค"

และพระเจ้าตอบตกลง

วันต่อมาพระเจ้าสร้างสุนัขขึ้น และบอกกับมันว่า "เราสร้างเจ้าขึ้นในฐานะของสุนัข หน้าที่ของเจ้าคือ นั่งอยู่ที่ประตูบ้านและเห่าเมื่อมีคนเข้ามา แล้วเราจะให้เจ้ามีอายุยืนถึง 20 ปี"

สุนัขได้ฟังก็พูดขึ้นว่า "นั่งเฝ้าหน้าประตูบ้าน 20 ปี! ช่างเป็นชีวิตที่น่าเบื่ออะไรเช่นนี้ ขอคืนชีวิต 10 ปี ก็แล้วกัน"
พระเจ้าตอบตกลง

วันต่อมาพระเจ้าสร้างลิงขึ้น และบอกกับลิงว่า "เราสร้างเจ้าขึ้นในฐานะของลิง หน้าที่ของเจ้าคือ สร้างความสนุกสนาน และใช้เล่ห์เหลี่ยมของลิงหลอกล่อคนให้หัวเราะ แล้วเราจะให้เจ้ามีอายุยืน 20 ปี"

ลิงได้ฟังจึงตอบว่า "อะไรนะ..ทำให้คนหัวเราะ ทำหน้าลิงและเล่ห์กลต่างๆ ตั้ง 20 ปี น่ะเหรอ? ไม่เอาด้วยหรอก ขอคืนชีวิตไป 10 ปี เหลือแค่10 ปี ก็แล้วกัน"

พระเจ้าตอบตกลง

วันต่อมาพระเจ้าสร้างมนุษย์ขึ้น และบอกว่า "เราสร้างเจ้าขึ้นในฐานะที่เป็นมนุษย์ หน้าที่ของเจ้าคือ กิน นอน เที่ยว เล่นสนุกสนาน โดยไม่ต้องทำงานใดๆ เราจะให้เจ้ามีชีวิต 20 ปี"

มนุษย์ได้ฟังก็ต่อรองว่า "ชีวิตที่สบายเช่นนี้ แล้วท่านจะให้เรามีชีวิตแค่ 20 ปี น่ะเหรอ เอาอย่างนี้ดีกว่าเราขอชีวิตที่วัวคืนชีวิตให้ท่าน 30 ปี สุนัข 10 ปี และลิง 10 ปี มาเป็นของเรา เพื่อให้เรามีอายุยืนถึง 70 ปี ตกลงไหม?"

พระเจ้าตอบตกลง

นั่นเป็นเหตุผลว่า....

ทำไมชีวิตของเราในช่วง 20 ปีแรก จึงเต็มไปด้วยความสนุกสนาน กิน นอน เล่น และไม่ต้องทำอะไรมากมาย
30 ปีต่อมา ต้องทำงานหนักทั้งวัน เพื่อสร้างครอบครัว
10 ปีต่อมา เกษียณอยู่ที่บ้าน เฝ้าหน้าบ้าน และตะคอกคนที่ผ่านไปมา
10 ปีต่อมา เป็นปู่/ย่า ตา/ยาย ที่ต้องทำหน้าลิง และเล่ห์กลต่างๆ เพื่อหลอกล่อหลาน!

อ่านจบแล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาเป็นวัวกันต่อไปนะพี่น้อง อย่าอู้!!!!อิอิ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 8
      

fiogf49gjkf0d

@ น้องน้อยแพนดา @

@ น้องน้อยแพนดา
โงเงหลับตา มุดหน้าหานม
ตัวแอ้ตัวอ่อน ตัวก้อนตัวกลม
มุดหน้าหานม กินนมแม่หมี

@ แม่หมีหลินฮุ่ย
กะปุกกะปุย กอดรัดพัดวี
เลียเนื้อเลียตัว เลียทั่วทุกที่
กอดรัดพัดวี ลูกแพนดาน้อย

@ พ่อหมีช่วงช่วง
หมดหายหมดห่วง สืบล่วงสืบรอย
สืบสายเลือดหมี แพนดาภูดอย
สืบล่วงสืบรอย เพชรพลอยเผ่าพันธุ์

@ เพชรม่านไม้ไผ่
เผ่าพงศ์โยงใย ไทยจีนประจัน
เลือดเนื้อเชื้อไข ถ่ายเทถึงกัน
ไทยจีนประจัน ผูกพันไมตรี

@ ขวัญเอยขวัญคล้อย
ขวัญแพนดาน้อย มาอยู่ยังที่
พลิ้วพลิ้วใบไผ่ ขับไม้มโหรี
มาอยู่ยังที่ ฟังสะล้อซอซึง

@ ห่วงเอยห่วงใย
ทุกหัวใจไทย ฝากใจคำนึง
ให้รู้ให้รัก ว่ารักเป็นหนึ่ง
ฝากใจคำนึง รักแพนดาน้อย

เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
พ.๓/๖/๕๒

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 9
      

fiogf49gjkf0d

เรื่องนี้เด็กอายุต่ำกว่า 18 ควรอ่านขณะมีผู้ปกครองนะ
ส่วนเด็ก(เฒ่าที่แอ็บเด็ก) กรุณาอ่านอย่างมีวิจารณญาน


คู่แต่งงานใหม่สดๆซิงๆด้วยกันทั้งคู่ เข้าห้องหอในคืนแต่งงานแบบคนตาบอด
นึกไม่ออกว่าจะเริ่มต้นยังไง ในที่สุดเจ้าบ่าวตัดสินใจโทรไปขอคำปรึกษาจากพ่อ

เจ้าบ่าวมือใหม่*/*พ่อครับ ผมไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง?

พ่อเจ้าบ่าวมือใหม่*/*ไม่เห็นจะยาก? --พ่อว่า ?แก้ผ้า แล้วขึ้นไปนอนบนเตียงซีวะ?


เจ้าบ่าวทำตามคำแนะนำ
ส่วนเจ้าสาวเมื่อเห็นเจ้าบ่าวทำอย่างนั้นเธอก็ตกใจ รีบโทรไปปรึกษาแม่บ้าง
เจ้าสาวมือใหม่*/*?แม่ขา เค้าแก้ผ้านอนอยู่บนเตียงน่ะค่ะ?

แม่เจ้าสาวมือใหม่*/*?เอ้อ แปลกคนจังลูกคนนี้? แม่บ่น --หนูก็แก้ผ้ามั่ง แล้วก็ขึ้นไปนอนบนเตียงกับเค้าสิ?


สาวเจ้าทำตามคำแนะนำ
เวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมง ทั้งสองคนนอนนิ่งกันอยู่บนเตียง ไอ้หนุ่มทนไม่ไหว
หมุนโทรศัพท์หาพ่ออีก

พ่อเจ้าบ่าวมือใหม่*/*เมียแกถอดเสื้อผ้าแล้วใช่มั้ย? พ่อพูดเซ็งๆ--ทีนี้แกก็เอาส่วนที่แข็งที่สุดของแกไปใส่ในที่ๆเธอฉี่ซะ?


ไอ้หนุ่มวางหูแล้วทำตามคำแนะนำ ทีนี้เจ้าสาวก็โทรหาแม่บ้าง

เจ้าสาวมือใหม่*/*แม่คะ?--หนูทำยังไงต่อดีคะ? เธอถาม


แม่เจ้าสาวมือใหม่*/*แล้วทำอะไรกันไปถึงไหนล่ะ? แม่ถาม

เจ้าสาวมือใหม่*/*เค้าอยู่ในห้องน้ำ เอาหัวมุดชักโครกอยู่ค่ะ!!!

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 10
      

fiogf49gjkf0d

เจ้าสาวมือใหม่*/*เค้าอยู่ในห้องน้ำ เอาหัวมุดชักโครกอยู่ค่ะ!!!
ขอโยงกับชักโครกน้าหมูหน่อยนะ
.................................................................................
น้าๆเคยโกรธลูกมั๊ย
.................................................................................
ลูกห่วงพ่อ เลยถามพ่อว่า.....เวลาพ่อโกรธหนูพ่อจะทำยังงัย พ่อก็ตอบไปว่าพ่อไม่เคยโกรธลูกหรอกมีโมโหบ้างเวลาลูกไม่เชื่อฟัง พ่อได้แต่พร่ำสอนเพื่อให้ลูกเป็นเด็กดีเท่านั้นแหล่ะ หรือถ้าสมมุติว่าโกรธลูกจริงๆ ลูกหอมแก้มพ่อทีเดียวพ่อก็หายโกรธลูกแล้ว....พ่อก็อยากทราบเหมือนกันว่าเวลาโดนพ่อดุแล้วโกรธมั๊ย.....ลูกตอบทันใดว่าโกรธ...พ่อถามต่อเลยว่าเวลาพ่อเห็นลูกโกรธทีไร ทำไมต้องหนีเข้าไปในห้องน้ำทุกทีเลย....เจ้าลูกตัวดีรีบตอบ..ไม่รู้เป็นไรเหมือนกันเวลาโกรธพ่อทีไร ลูกชอบขัดห้องน้ำขัดๆๆจนสะอาดสะอ้านทุกซอกทุกมุมแล้วก็หายโกรธไปเอง....โอว์ลูกรักช่างหาวิธีคลายโกรธได้ดีเหลือเกิน ...วันถัดมาไอ้ลูกตัวดีมันโกรธพ่ออีก เหมือนเดิมเข้าห้องน้ำลงกลอนเสียงขัดๆถูๆโถส้วม ..พ่อห่วงลูกจึงปีนรั้วแอบดูเห็นลูกชายสุดที่รักกำลังตั้งหน้าตั้งตาขัดโถส้วมอย่างเมามันโดยมีแปรงสีฟันพ่ออยู่ในมือ....มิน่าหล่ะแปรงสีฟันกูมันบานจนต้องเปลี่ยนบ่อยๆ......

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 11
      

fiogf49gjkf0d

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 12
      

fiogf49gjkf0d

ฉันเกิดในหมู่บ้านบนภูเขาที่ห่างไกลผู้คน
แต่ละวันพ่อแม่ของฉันต้องพรวนดินในไร่ท่ามกลางแดดที่ร้อนระอุ
ฉันมีน้องชายอยู่หนึ่งคน อายุน้อยกว่าฉัน 3ปี
วันหนึ่งฉันขโมยเงินของพ่อเพื่อไปซื้อผ้าเช็ดหน้าที่เพื่อนๆ
ของฉันมีกัน

จากนั้นพ่อก็รู้เรื่อง

พ่อให้ฉันกับน้องคุกเข่าหันหน้าเข้าหากำแพง
โดยที่ในมือพ่อมีก้านไม่ไผ่อยู่หนึ่งก้าน
"ใครขโมยเงินไป" พ่อตวาด

ฉันกลัวมาก ไม่กล้าพูดอะไรออกไป น้องชายฉันก็เช่นกัน
พ่อจึงเอ่ยขึ้นว่า
"ก็ได้ ในเมื่อไม่มีคนรับสารภาพ
ก็ต้องโดนลงโทษทั้งคู่นั่นล่ะ"

พ่อชูก้านไม้ไผ่ในมือขึ้น

ทันใดนั้น น้องชายของฉันก็ลุกขึ้นคว้าข้อมือของพ่อไว้
แล้วพูดว่า
"ผมขโมยเองครับ"

ก้านไม้ไผ่ก้านนั้นได้กระหน่ำลงบนหลังของน้องของฉันอย่างต่อเนื่อง
พ่อโกรธมาก พ่อตีน้องของฉันไม่หยุด
จนพ่อหอบด้วยความเหนื่อย
พ่อนั่งลงบนเก้าอี้ และด่าว่าน้องชายของฉัน
"ของคนในบ้านแกเอง แกยังขโมยได้ต่อไปแกจะทำชั่วอะไรอีก
แกน่าจะโดนตีให้ตาย ไอ้หัวขโมย"

คืนนั้น ฉันกับแม่กอดน้องชายของฉันไว้
หลังของน้องมีแผลเต็มไปหมด
แต่เขาไม่ได้ร้องไห้แม้แต่น้อย

กลางดึกคืนนั้น ฉันนอนร้องไห้เสียงดัง และนานมาก

น้องเอามือเล็กๆ ของเขามาปิดปากฉันไว้ แล้วพูดว่า
"พี่ครับ ไม่ต้องร้องไห้นะมันผ่านไปแล้ว"

ยังไงฉันก็อดที่จะเกลียดตัวเองไม่ได้
ที่ไม่มีความกล้าจะบอกความจริงกับพ่อ

หลายปีผ่านไป
แต่เหมือนกับว่าเหตุการณ์มันเพิ่งเกิดเมื่อวานนี้เอง

ฉันไม่อาจลืมคำพูดของน้องชายตอนที่เขาปกป้องฉันได้เลย
ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 8ปี ส่วนฉันอายุ 11ปี...

เมื่อตอนที่น้องชายของฉันใกล้จบ ม.ต้น
เขาได้รับการตอบรับจากโรงเรียน
ม.ปลาย ว่าเขาสอบได้ ในขณะที่ฉันซึ่งใกล้จบ ม.ปลาย
ก็ได้รับการตอบรับจากมหาวิทยาลัยของจังหวัดเช่นกัน

คืนนั้น พ่อได้นั่งสูบบุหรี่อยู่ที่สวนหลังบ้าน

ฉันแอบได้ยินพ่อพูดว่า "ลูกเราทั้งคู่เรียนดี
เรียนดีมากนะ"

แม่ซึ่งนั่งเช็ดน้ำตาอยู่ข้างๆ พ่อ ได้พูดว่า
"แล้วเราจะส่งเสียลูกทั้งคู่ได้อย่างไร
ในเมื่อเราก็ไม่ค่อยมีเงิน"

ทันใดนั้น น้องชายของฉันได้เดินเข้าไปหาพ่อ แล้วพูดว่า
"ผมไม่ต้องการเรียนต่อผมอ่านหนังสือมามากพอแล้ว"

พ่อเหวี่ยงมือตบลงที่แก้มของน้องของฉันฉาดใหญ่
"ทำไมถึงคิดโง่ๆ อย่างนี้
ต่อให้พ่อต้องไปเป็นขอทานข้างถนน
พ่อก็จะส่งแกทั้งคู่เรียนจนจบให้ได้"

คืนนั้นทั้งคืน พ่อได้เดินไปตามบ้านต่างๆ
ทั่วทั้งหมู่บ้าน
เพื่อขอยืมเงิน

ฉันค่อยๆ เอามือประคบแก้มบวมๆ ของน้องชายเบาๆ และคิดว่า
"ต้องให้น้องได้เรียนต่อ
ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่อาจหลุดพ้นชีวิตลำบากเช่นนี้ไปได้"

แต่ในขณะเดียวกัน
ฉันก็ไม่อาจล้มเลิกความคิดอยากจะเรียนต่อไปได้
ใครจะรู้ได้ ... วันต่อมาในตอนเช้ามืด
น้องชายของฉันได้ออกจากบ้านไปพร้อมทั้งเสื้อผ้าติดตัวเพียงไม่กี่ชิ้น
และถั่วเพียงเล็กน้อยเพื่อประทังความหิว

ก่อนไปเขาได้ทิ้งข้อความไว้ใต้หมอนของฉัน
ขณะฉันกำลังหลับ
"พี่ครับ การจะเข้ามหาวิทยาลัยได้ ไม่ใช่ง่ายๆ นะ ....
ผมจะไปหางานทำ
แล้วจะส่งเงินมาให้พี่"

ฉันนั่งอยู่บนเตียง
อ่านข้อความของน้องชายด้วยน้ำตานองหน้า ...
ฉันร้องไห้จนเสียงแหบแห้งไป
ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 17ปี ส่วนฉันอายุ 20ปี

ด้วยเงินที่พ่อยืมมาจากคนในหมู่บ้าน
รวมกับเงินที่น้องชายของฉันได้รับเป็นค่าจ้างมาจากการทำงานเป็นกรรมกรแบกหามที
่
ไซท์ก่อสร้าง ...
ฉันจึงสามารถเข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้จนถึงปี 3

วันหนึ่งขณะที่ฉันกำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องพัก
เพื่อนร่วมห้องของฉันได้เข้ามาบอกว่า "มีชาวบ้านมาหาเธอ
อยู่ข้างนอกแน่ะ"

ทำไมชาวบ้านถึงมาหาฉันล่ะ
ฉันเดินออกไปแล้วมองเห็นน้องชายของฉันยืนอยู่
ตัวของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่นปูนและทรายจากงานก่อสร้าง
...
ฉันถามเขาว่า
"ทำไมไม่บอกเพื่อนพี่ไปว่าเป็นน้องชายพี่ล่ะ"

น้องชายของฉันตอบยิ้มๆ ว่า "ก็ดูผมสิ
สกปรกมอมแมมออกอย่างนี้
ขืนบอกว่าเป็นน้องพี่ เพื่อนๆ
ก้อได้หัวเราะเยาะพี่กันพอดี"

ฉันค่อยๆ เอื้อมมืออันสั่นเทาไปปัดฝุ่นให้น้อง
และพยายามพูดด้วยเสียงเครือๆในลำคอ
"พี่ไม่สนใจว่าใครจะพูดยังไง
เธอเป็นน้องของพี่ ไม่ว่าเธอจะดูเป็นอย่างไรก็ตาม"

จากนั้น น้องของฉันได้ล้วงบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง
เป็นกิ๊บหนีบผมรูปผีเสื้อ . เขาติดกิ๊บให้ฉัน
แล้วพูดว่า
"ผมเห็นสาวๆ ในเมืองเค้าติดกัน ผมเลยอยากให้พี่ติดบ้าง"

ฉันหมดเรี่ยวแรงลงในทันใด
ดึงน้องชายเข้ามาสวมกอดและร้องไห้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นเวลานาน
ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 20ปี ส่วนฉันอายุ 23ปี

วันที่ฉันพาแฟนหนุ่มของฉันมาที่บ้านเป็นครั้งแรก
ฉันสังเกตเห็นว่า
หน้าต่างบ้านที่เคยแตกไป ได้ถูกซ่อมเรียบร้อยแล้ว

เมื่อเข้าไปในบ้านก็เห็นว่าบ้านสะอาดขึ้นมาก

หลังจากที่แฟนของฉันกลับไป ฉันพูดกับแม่ว่า
"แม่ไม่ต้องเสียเงินเพื่อทำความสะอาดบ้านกับซ่อมกระจก
เพียงเพราะหนูจะพาแฟนมาที่บ้านหรอกนะคะ"

แม่ยิ้ม แล้วพูดว่า "แม่ไม่ได้จ้างหรอก
น้องชายลูกต่างหาก
วันนี้เค้าขอเลิกงานเร็วเพื่อกลับมาทำความสะอาดบ้าน
ลูกยังไม่เห็นมือน้องหรอกเหรอ
น้องโดนกระจกบาดตอนกำลังเปลี่ยนกระจกบานใหม่น่ะ"

ฉันรีบเข้าไปหาน้องที่ห้องนอนของเขา

ฉันรู้สึกเหมือนถูกเข็มนับร้อยเล่มทิ่มลงกลางใจเมื่อได้เห็นบาดแผลบนมือ

ฉันจับมือน้องเอาไว้อย่างเบามือที่สุด "เจ็บมากไหม"
ฉันถาม

"ไม่เจ็บสักหน่อย พี่ก็รู้นี่ผมทำงานก่อสร้างนะ วันๆ
มีหินตกมาใส่เท้าผมเต็มไปหมด
แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมคิดเลิกทำงานหรอกนะ
และ..."

น้องชายของฉันยังพูดไม่จบประโยค แต่ก็ต้องหยุดพูด
เพราะฉันหันหน้าหนีเขา
น้ำตาไหลอาบหน้าของฉันอีกครั้ง
ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 23ปี ส่วนฉันอายุ 26ปี...

หลังจากนั้น ฉันก็ได้แต่งงานและย้ายเข้าไปอยู่ในเมือง
หลายครั้งที่สามีของฉันชักชวนให้พ่อแม่ของฉันย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองด้วยกัน
...
แต่ท่านทั้งสองก็ปฏิเสธ

ท่านบอกว่า ท่านเคยย้ายออกจากหมู่บ้านครั้งหนึ่ง
แต่เมื่อออกไปแล้ว
ท่านไม่รู้จะทำอะไรดี
จึงได้ย้ายกลับเข้ามาใช้ชีวิตในหมู่บ้านตามเดิม

น้องชายของฉันก็ไม่เห็นด้วยกับการที่จะให้เขาและพ่อแม่ย้ายออกไป
...
เขาบอกกับฉันว่า
"พี่คอยอยู่ดูแลพ่อและแม่ของสามีพี่ทางนั้นเถอะ
ผมจะดูแลพ่อและแม่ทางนี้เอง"

สามีฉันได้ขึ้นเป็นประธานของบริษัทของครอบครัว
เราทั้งคู่อยากให้น้องชายของฉันเข้ามารับตำแหน่งผู้จัดการบริษัท
...
แต่น้องชายของฉันก็ไม่รับตำแหน่งนี้
เขาขอเข้าทำงานในตำแหน่งพนักงานธรรมดา

วันหนึ่ง น้องชายของฉันต้องปีนบันไดขึ้นไปซ่อมสายเคเบิล
และตกลงมาเพราะโดนไฟดูด
เขาถูกรีบหามส่งโรงพยาบาล

ฉันและสามีรีบไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล
น้องชายของฉันขาหักต้องเข้าเฝือกที่ขา
... ฉันโกรธมาก จึงตวาดน้องไปว่า

"ทำไมถึงไม่ยอมรับตำแหน่งผู้จัดการ หา!!!
ถ้าเป็นผู้จัดการก็จะได้ไม่ต้องมาทำงานเสี่ยงๆ อย่างนี้
ดูตัวเองซิ
เจ็บเจียนตายอยู่แล้ว ทำไมถึงไม่ยอมฟังพี่บ้าง"

คำตอบจากปากน้องของฉันรวมถึงสีหน้าเคร่งเครียด
ยังยืนยันความคิดเดิมของเขา
"พี่ลองคิดถึงพี่เขยสิครับ พี่เขยเพิ่งจะได้เป็นประธาน
ส่วนผมมันการศึกษาต่ำ
ถ้าผมได้เป็นผู้จัดการ
คงจะมีเสียงนินทาว่าร้ายเต็มไปหมด"

น้ำตาปริ่มดวงตาของฉันรวมทั้งสามีของฉันด้วย
ฉันบอกกับน้องว่า
"แต่ที่เธอไม่ได้เรียนต่อก็เพราะพี่..."

"ทำไมต้องพูดถึงเรื่องที่ผ่านไปแล้วด้วยล่ะครับ"
น้องชายของฉันจับมือฉันไว้
ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 26ปี ส่วนฉันอายุ 29ปี...

เมื่อน้องชายของฉันอายุได้ 30ปี
เขาได้แต่งงานกับสาวชาวนาในหมู่บ้านเดียวกัน

ในงานแต่งงาน ประธานในงานได้ถามน้องชายของฉันว่า
"ใครคือคนที่คุณรักที่สุดในชีวิตนี้"

น้องชายของฉันตอบอย่างไม่ลังเล "พี่สาวของผมครับ"
และเขาก็เล่าเรื่องราวที่แม้แต่ฉันยังจำไม่ได้

"ตอนผมอยู่โรงเรียนประถม โรงเรียนอยู่อีกหมู่บ้านหนึ่ง
เราสองคนพี่น้องต้องใช้เวลาถึง 2ชม. เพื่อเดินไปเรียน
และเดินกลับบ้าน
วันหนึ่งผมทำถุงมือหายไปข้างหนึ่ง
พี่สาวผมจึงได้ให้ถุงมือของเธอข้างหนึ่ง
และเธอก็ใส่ถุงมือเพียงข้างเดียวเดินเป็นระยะทางไกล
เมื่อเรากลับถึงบ้านมือเธอบวมแดงเพราะอากาศหนาว
เธอไม่สามารถจับช้อนทานข้าวได้ด้วยซ้ำ ... นับจากวันนั้น

ผมสาบานกับตัวเอง
ว่าตลอดชีวิตของผม ผมจะดูแลพี่สาวของผมให้ดี
และจะทำดีกับเธอ"

เสียงปรบมือดังกึกก้องไปทั่ว
สายตาทุกคู่ของแขกเหรื่อหันมาจับจ้องที่ฉัน

คำพูดจากปากฉันออกมาอย่างยากลำบาก ... "ในโลกใบนี้
คนเดียวที่ฉันรู้สึกขอบคุณที่สุด คือน้องชายของฉันค่ะ"

ในวาระที่มีความสุขที่สุดเช่นนี้
น้ำตาได้รินไหลออกมาจากสองตาของฉันอีกครั้ง...

จงรัก และห่วงใยคนที่คุณรักในทุกๆ
วันในชีวิตของคุณและเขา
คุณอาจจะคิดว่าสิ่งที่คุณทำให้ใครสักคนเป็นเพียงสิ่งเล็กๆ
น้อยๆ
แต่สำหรับคนคนนั้นอาจจะมีความหมายมากอย่างคาดไม่ถึง
..ไม่ว่าเขาคนนั้นจะคือ
พ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติ คนรัก เพื่อน
หรือแม้คนที่คุณไม่รู้จัก ก็ตาม.................

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 13
      

fiogf49gjkf0d

สุดยอดมากครับ น้าหมู

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 14
      

fiogf49gjkf0d

ดี ไม่ดี อยู่ที่.....ตัวเรา
หัวเราะ...เมื่ออยากหัวเราะ
ร้องไห้...เมื่ออยากร้องไห้
และต้องหัวเราะให้ได้หลังร้องไห้ทุกครั้ง!
อย่าทำอะไรที่ไม่อยากทำ...
จงทำอะไรที่ใจอยากทำ...!
ตัวหนังสือ...เขียนผิด...ลบได้
การกระทำ...ทำผิด...เอาอะไรลบ
นึกว่าหมากำลังไล่ฟัดซิ...!
...จะได้รีบวิ่งรี่เข้าเส้นชัย...
...ล้มเมื่อไหร่จะได้รีบลุก...

ทุกย่างก้าว ของ ความฝัน คือ ย่างก้าว ของ ความเหน็ดเหนื่อย
ทุกย่างก้าว ของ ความเหน็ดเหนื่อย คือ ก้าวย่าง ของ ความสำเร็จ
ต่อให้ทุกข์ที่สุด....ก็ต้องผ่านพ้นไปจนได้
เมื่อเรานั่งมองอดีต เรายังผ่านทุกข์มาได้ตั้งหลายทุกข์
ก็ในเมื่อ..ชีวิต...มันยังมีชีวิต
ขอแค่อย่าทุกข์ก่อนเจอทุกข์
หลังทุกข์ อย่าทุกข์อีก
ให้ทุกข์ แค่ตอนทุกข์
แล้วทุกข์ที่สุด...ก็จะเป็น ทุกข์ แค่นี้เอง!
ให้ทำหน้าที่ทุกหน้าที่ด้วยหัวใจ
ให้หัวใจตระหนักในหน้าที่....
แล้วเราจะไม่รู้สึกว่าหน้าที่เป็นหน้าที่
แต่เป็นการกระทำที่เกิดจาก...หัวใจเรียกร้อง...ต่างหาก
ดีไม่ดี...อยู่ที่ใจเรา...
ถ้าใจเรา...คิดดี เราก็จะเจอแต่สิ่งดีๆ
ถ้าเรามองในทางที่ดี...ใจเราก็จะรู้สึกดี
ถ้ากำลังใจดี...สิ่งเลวร้าย...ก็จะคลี่คลายเป็น...ดี


ให้กำลังใจตัวเอง แระก้อ ใครที่กะลังเผชิญปัญหาอยู่นะครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 15
      

fiogf49gjkf0d

เด็กสาวที่แสนจะเรียบร้อยและเป็นคนตรงอย่างเด็ดขาดกำลังจะเดินทางไป เมืองใหญ่ ก่อนเดินทาง มารดาได้ให้คำแนะนำบางอย่างเกี่ยวกับวิธีพิจารณาชายหนุ่ม คนที่คู่ควรจะแต่งงานด้วย ว่าจงทำตามคำแนะนำต่อไปนี้
คือต้องเป็นผู้ชายที่ *ไว้ใจได้* *ไม่ฟุ่มเฟือย* และต้องเป็นหนุ่ม ที่ยังคงความ *บริสุทธิ์*
เด็กสาวจดจำคำแนะนำติดตัวไป
สองสามเดือนต่อมา เด็กสาวเดินทางกลับบ้านเพื่อขอให้มารดาอวยพรสำหรับ งานแต่งงาน
"แม่คะหนูพบผู้ชายที่เหมาะสมตามคำแนะนำของแม่เปี๊ยบเชียวค่ะ สามีใน อนาคตของหนูเป็นคนที่ไว้ใจได้เพราะเมื่อเราออกไปเที่ยววันหยุดด้วยกันวันหนึ่ง เขาเอาใจใส่หนูดีมากไม่วอกแวกเลย ถึงแม้จะมีผู้หญิง หน้าตาสะสวยมากมายแถวนั้น ถือว่าไว้ใจได้ใช่ไหมคะ"
มารดาก้มศีรษะเห็นด้วย
"จากนั้น เนื่องจากเราเที่ยวกันดึกไปหน่อย แล้วฝนก็เริ่มตกหนักเขา เลยตัดสินใจพักค้างคืนที่โรงแรม เขายังแนะนำด้วยว่าเพื่อไม่ต้องใช้จ่ายเงินให้ มากเกินไป เราควรใช้ห้องร่วมกันจะดีกว่า เขาไม่ใช่คนฟุ่มเฟือยเลยใช่ไหมคะ"
เป็นครั้งที่สองที่มารดาก้มศีรษะเห็นด้วย แต่มีแววเอะใจเล็กน้อย
"และใน ที่สุดค่ะแม่ หนูก็รู้ว่าเขาบริสุทธิ์!"
"หนูรู้ได้อย่างไรจ้ะว่าเขายังบริสุทธิ์อยู่" มารดาถาม
"ก็สิ่งนั้นของเขาใหม่มาก เลยค่ะยังห่ออยู่ในถุงพลาสติกเรียบร้อย เชียวนะคะ ....เขาเป็นผู้ชายที่บริสุทธิ์จริงๆ"
*เด็กสาวตอบอย่างมั่นใจ!

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 16
      

fiogf49gjkf0d

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำลายความเงียบและความคิดของผม ผมบิดขี้เกียจหลังจากนั่งทำการบ้านมาสองชั่วโมงเต็ม ผมเกลียดการรับโทรศัพท์จะตาย แต่แม่กับพ่อก็ไปต่างจังหวัด ทิ้งให้ผมอยู่บ้านคนเดียว
ผมเดินไปที่โทรศัพท์แล้วปล่อยให้มันดังอีกสามครั้ง…จึงกรอกเสียงที่แสดงความหงุดหงิดเต็มที่ลงไป
“ฮัลโล!!”
“สวัสดีค่ะ เก๋อยู่มั้ยคะ” เสียงของผู้หญิงตอบมา เสียงของเธอน่าฟังจริง ๆ และจะน่าฟังยิ่งกว่านี้ถ้าผมไม่ได้หงุดหงิดอยู่
“ที่นี่ไม่มีคนชื่อเก๋” ผมตอบด้วยน้ำเสียงที่ดีขึ้น
“ขอโทษนะคะ”
แล้วเธอก็วางหูไป ผมมองดูโทรศัพท์อยุ่ครู่นึงจึงวาง

ผมลืมเรื่องนี้ไปหลายวันเพราะหลังจากนั้นก็ไม่ได้มีโทรศัพท์ต่อผิดเข้ามาอีก จนกระทั่งอีกหลายวันถัดมา
“คุณมีเบอร์อะไรน่ะฮะ” ผมค่อนข้างหงุดหงิดที่เธอต่อสายผิดเป็นครั้งที่สอง แล้วยังมาที่บ้านผมด้วยสิ
เธอบอกเบอร์ที่บ้านผมอย่างชัดเจน แถมท้ายประโยคด้วยเสียงอ่อนหวานว่า
“คุณหงุดหงิดพิมพ์หรือคะ”
ผมรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เธอแทนตัวเองด้วยชื่อเล่นอย่างง่าย ๆ จึงทำให้ผมเสียงอ่อนลง
“คุณมาในสถานการณ์ที่ผมหงุดหงิดพอดีน่ะครับ คือผม….คิดเลขไม่ค่อยออก”
เธอหัวเราะด้วยเสียงใส ผมชอบเสียงนี้จริง ๆ “เอามาสิคะ…พิมพ์จะทำให้”
“จะดีหรือฮะ” ผมลังเล
“เอามาสิคะ”
เธอรบเร้าผมซ้ำอีก ผมจึงแกล้งบอกโจทย์ข้อที่คิดว่ายากที่สุดไป เธอเงียบไปแค่ห้าวินาที แล้วก็บอกคำตอบกับผม แล้วก็ค่อย ๆ ย้อนบอกวิธีทำทีละบรรทัด

ผมนึกถึงเวลาที่น่าเบื่อหน่ายกับการทำเลขข้อที่เหลือ…จึงตัดสินใจให้เธอช่วยทำเลขต่อไปจนเสร็จ เธอจะต้องเรียนเก่งมาก ๆ ทีเดียว
อะไรสักอย่างในตัวผมที่ทำให้เอ่ยถามเบอร์โทร.ของเธอ ผมรู้ตัวก็เมื่อเห็นเลขเจ็ดตัวอยู่ในกระดาษข้างหน้า
ผมงงกับการกระทำของตัวเอง เลยตอบเสียงอึกอักขอบคุณเธอไป
ก่อนนอนผมเอาแต่คิดถึงหน้าตาของเธอ ผมไม่อยากบอกเลยว่าผมกำลังถูกความรักเข้าครอบงำ ผมต้อง
ปิดบังเจ้าเพื่อนสอดรู้สอดเห็นของผมที่ใส่ใจกับความรักของผมมาแต่ไหนแต่ไร

เพื่อนตัวแสบของผมรวมกันให้ฉายาผมว่า “พ่อหนุ่มเนื้อหอม” ไม่เว้นแม้แต่พ่อของผมเอง
แล้วในที่สุด เพื่อนตัวแสบนั้นก็โง่แต่เฉพาะเรื่องเรียน พวกมันลงความเห็นว่าผมกำลังมีสิ่งที่เรียกว่า “ความรัก”
“หน้าตาเจ้าหล่อนที่ทำให้นายกานต์ พ่อหนุ่มเนื้อหอมของเราลุ่มหลงได้ขนาดนี้จะขนาดไหนวะ” เพื่อนตัวดีตั้งกระทู้ถาม
“ถึงขนาดลุ่มหลงเลยเหรอ” ผมท้วง ท้วงไปอย่างนั้นแหละ ผมรู้ว่ามันไม่ผิดไปจากความเป็นจริงสักเท่าไหร่
“เออสิวะ” เจ้าเพื่อนคนเดิมตอบ…ผมสังเกตว่าตัวผมกลายเป็นเป้าสายตาของทุกคนในห้องเสียแล้ว
“เฮ้ยทุกท่าน คุณผู้หญิงทั้งหลาย นายกานต์สุดหล่อกำลังมีความรัก คุณสุภาพสตรีหมดสิทธิ์แล้วนะครับ” ไอ้เวรตัวเดิมประกาศลั่น
“คือ งี้ พี่กานต์” มันทำตัวเป็นผู้รู้เต็มที่
“กระผมเห็นว่าพี่กานต์เนี่ยขอบเหม่อลอย เรียกก็ไม่ค่อยได้ยิน… และที่สำคัญโทรไปทีไร พี่กานต์รับสายทุกที ทั้งที่แต่ก่อนพี่กานต์เกลียดการับโทรศัพท์จะตาย”
“เฮ่ย ไม่มีใครอยู่บ้าน” ผมแก้ตัว
“คร้าบ ครับ ๆ ผมเชื่อ ว่าแต่เธอสวยแค่ไหน”
“ไม่รู้” ผมตอบ ให้ตายสิ ผมบอกความจริงไปทำไมนะ
“พี่ก๊านต์” ไอ้บ้านี่ตะโกน “นี่อย่าบอกนะว่าไม่เคยเห็นหน้ากันเลยน่ะครับ”
“รู้ขื่อ รู้เบอร์โทร.”
“พี่กานต์…ไอ้พี่กานต์ เย็นนี้กลับไป โทร.นัดดูตัวเลยนะครับ…คิดทบทวนดูดี ๆ นะครับ”
แล้วมันก็เดินกลับไปที่โต๊ะเพราะสัญญานออดเข้าเรียนดังขึ้น ระหว่างทางจากโต๊ะผมมันประกาศเรื่องราวของผมไปตลอดทาง

เหตุที่เพื่อนฝูงใส่ใจกับความรักของผมคราวนี้มากนักก็เพราะว่าในวันที่สิบสี่กุมภามีดอกไม้มาวางที่โต๊ะผมมากพอดูแต่ผมกลับไม่สนใจเลย
ชั่วโมงเรียนผ่านไปอย่างเชื่องช้า ผมไม่สนใจเรื่องเรียนเลยแม้แต่น้อย เอาแต่คิดเรื่องที่เพื่อนของผมพูด แล้วผมก็เห็นด้วยว่ามันพูดถูก

ผมไม่ใส่ใจสิ่งใดทั้งสิ้นเมื่อกลับถึงบ้าน ผมตรงเข้าไปที่โทรศัพท์ สูดลมหายใจลึก ๆ “เอาวะ” ผมนึกในใจ แล้วกดหมายเลขที่ผมจำได้ดี
“สวัสดีค่ะ” เธอรับสายเอง
“ผมเอง กานต์” ผมรีบแนะนำตัวเอง เธอหัวเราะ หัวเราะแบบที่ผมชอบ
“พิมพ์เพิ่งรู้ชื่อคุณนะเนี่ย มีการบ้านเลขอีกหรือคะ”
ผมหัวเราะ เพิ่งนึกได้ว่ายังไม่เคยบอกชื่อตัวเองกับเธอเลย ผมเห็นว่าไม่มีอะไรจะแก้ตัวด้วยความอยากได้ยินเสียงเธอไปได้ดีกว่าการให้ เธอช่วยทำเลข

เมื่อการบ้านของผมเสร็จ ผมก็ยังไม่สามารถหาคำพูดที่เหมาะสมที่จะชวนเธอไปเที่ยวได้
ผมจึงอ้อยอิ่งให้เธอชวนผมคุยโดยบอกเหตุผมที่อย่างน้อยก็เป็นความจริงว่าผมคุยไม่เก่ง
เธอหัวเราะ และก็เริ่มพูดทันที แล้วผมก็พบว่าเธอสามารถพูดให้ผมฟังอย่างไม่รู้เบื่อเลยทีเดียว
“คุณรู้มั้ยคะ ว่าใครได้รับรางวัลออสการ์ไปมากที่สุด”
“ไม่รู้ฮะ” ผมชอบดูหนัง แต่ไม่มีความรู้ทางด้านสถิติ
“วอลต์ ดิสนีย์ค่ะ เขาได้ไป 24 ตัวกับรางวัลพิเศษอีก 6 ตัว”
ผมไม่เคยเบื่อคำถามของเธอเลย แบะผมยังต้องการให้เธอถามต่อไปอีก ผมกำลังรวมรวมความกล้าอยู่
“แล้วใครเอ่ยที่ได้รับรางวัลออสการ์ตอนที่มีอายุน้อยที่สุด”
“พิมพ์ฮะ” ผมตั้งใจจะพูดกับเธอ
“พิมพ์ไม่ได้เป็นดาราค่ะ”
ผมรวบรวมความกล้าที่กระจัดกระจายมารวมกัน แล้วก็กรอกเสียงลงไปอีกที…
“เราไปเที่ยวกันมั้ยฮะ” ไปแล้วความพยายามทั้งหมดของผม
“อืม… น่าสนใจนะคะ ขอเวลานอนคิดได้ไหมเอ่ย”
“ดีฮะ…” ผมว่าดีจริง เพราะถ้าเธอรับคำ “ค่ะ” ออกมาง่ายๆ ผมก็คงจะทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน
“คุณเป็นคนแปลก แปลกอย่างน่ากลัว”

เธอให้สัญญาว่าจะโทร.มาให้คำตอบโดยเร็ว ผมมีความมั่นใจว่าเธอจะต้องไปกับผมแน่ แม้จะบอกผมว่าผมชวนเธอเร็วเกินไป และผมก็ยังมีความมั่นใจลึก ๆ อีกว่าเธอจะต้องสวย เหตุผมอะไรไม่เช้าท่า แต่ผมคิดแบบนี้เพราะเสียงหัวเราะที่กังวานใส

ฝ่ายเจ้าเพื่อนตัวดีของผมก็พูดเป็นเชิงยอมรับเหมือนกันว่า
“นี่ขนาดแกได้ยินแค่เสียง แกยังหลงเธอขนาดนี้ แสดงว่าคุณพิมพ์ของนายนี่แน่ไม่เบา แก่ก็ยังไม่เคยตกหลุมรักใครเลยนี่หว่า ขนาดยัยอรดาวโรงเรียนหรือยัยเขมิกาที่ให้ท่าแกเต็มที่ ยังต้องถอยเลยว่ะ” ผมก็เห็นด้วย
“ว่าแต่นัดพบกันหรือยัง”
“นัดแล้ว” นึกในใจว่าพูดความจริงนะ แต่ยังไม่หมด นัดแล้วแต่เธอยังไม่ตอบรับเท่านั้นเอง “ว่าแต่.. ถ้าเขามีแฟนแล้วหละ” ผมถามไปอย่างนั้นเอง
“นี่พี่กานต์” มันเรียกผมว่าพี่อีก เมื่อต้องการจะสั่งสอนผมเหมือนเด็กสั่งสอนผู้ใหญ่ “พี่กานต์โง่หรือเซ่อครับ…ถ้าเขามีแฟนน่ะเข้าคงไม่ยอมเดทกับพี่กานต์หรอก” ผมก็เห็นด้วยอีกนั่นแหละ

เมื่อผมกลับถึงบ้าน ผมก็ไม่คิดจะทำอย่างอื่นเลย นอกจากนั่งเฝ้าอยู่หน้าโทรศัพท์ แล้วสิ่งที่ผมรอก็มาถึง
“ตกลงค่ะ” คำสองคำนี้ ทำให้หัวใจที่หนักอึ้งของผมกลับลอยขึ้นมาได้
“เราคงต้องตกลงแบบของเสื้อผ้าที่จะใส่นะฮะ เพื่อที่จะได้รู้ว่าใครเป็นใคร“ แล้วสมองผมก็นึกถึงเสื้อผ้าในตู้ นึกถึงเสื่อผ้าตัวเก่ง “ผมจะใส่เสื้อเชิ๊ตยีนส์แบบรูดซิป กับกางเกงยีนส์สีน้ำตาลไหม้นะครับ”
“อืม… พิมพ์จะใส่ชุดติดกัน เป็นกางเกงขายาวกับเสื้อแขนกุดสีครีมนะ ว่าแต่เราเจอกันที่ไหนดี”
ผมบอกถึงแหล่งวัยรุ่นใจกลางเมือง เธอตอบรับ
“นัดแรกก็บอดเสียแล้ว” เธอพูดเหมือนบ่น
ผมหัวเราะ หัวเราะแบบที่หวังว่าเธอจะชอบ
“ผมก็เหมือนกันฮะ” ผมตอบ
“ไปเช้าๆ นะคะ พิมพ์จะรอ”
ผมนอนกระสับกระส่ายทั้งคืนด้วยความตื่นเต้นในความคิด ผมคิดถึงหน้าตาของคู่นัดบอดของผม

ผมเร่งรีบอาบน้ำแต่งตัว แล้วขึ้นรถเมล์ไปยังที่นัดหมาย แต่เจ้าอุปสรรคตัวดีก็เกิดขึ้นจนได้ อย่างที่รู้ๆ กันอยู่ว่าการจราจรในกรุงเทพฯมันเอาแน่ไม่ได้ ผมหงุดหงิดกับปัญหานี้ยิ่งกว่าตอนไปโรงเรียนสายเสียอีก

ผมไปถึงที่นัดหมายค่อนข้างช้า แต่ก็ยังไม่เห็นใครใส่ชุดติดกันอย่างที่ว่า ผมเห็นแต่ฝูงชนที่มุงกันอยู่ข้างหน้า จะเป็นไปด้วยแรงบันดาลใจอันใดก็ไม่อาจรู้ได้ ทำให้ผมแหวกฝูงชนไปจนถึงตัวผู้เคราะห์ร้าย
เธอเป็นผู้หญิง เธอใส่ชุดเสื้อแขนกุดกับกางเกงขายาวติดกันเหมือนคนที่ผมรอทุกอย่าง เพียงแต่ว่าชุดนั้นเป็นสีครีม…สีครีมที่เปื้อนเลือด

รถพยาบาลมาถึงแล้ว ผมอ้างว่าเป็นพี่ชายของเธอ แล้วก็กระโจนขึ้นรถฉุกเฉินทันที อะไรบางอย่างทำให้ผมทำอย่างนั้น ผมถือวิสาสะค้นกระเป๋าสตางค์ของเธอ
บ้านเธอก็อยู่ใกล้ๆ บ้านผม เธอมีรูปถ่ายที่เตรียมไว้ให้ผมด้วย
เธอชื่อพิมพ์
เธอมีลมหายใจอ่อน ๆ กลับมาอีกครั้ง หลังจากแพทย์พยายามทำอะไรหลายอย่างที่ผมไม่ใส่ใจ ผมทำอะไรไม่ถูกอีกแล้วนอกจากกุมมือเธอไว้แน่น กระซิบที่ข้างหูเธอว่า “ผมเอง กานต์เองครับ”
ผมเห็นเธอยิ้ม… มันเป็นยิ้มที่สวยที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา มันทำให้ผมก้มลงเอาริมฝีปากแตะที่แก้มของเธอเบาๆ เธอหลับตาลง เป็นการหลับชั่วนิรันดร์
เธอจากไปในช่วงเวลาที่เธอมีความสุข หรืออย่างน้อยผมก็คิดว่าเธอมีความสุข เพราะเธอจะยิ้มไปตลอดกาล
ผมให้เบอร์โทรศัพท์แก่เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลเพื่อติดต่อกับญาติของเธอ

...ทางกลับบ้านนั้นกลายเป็นสีเทาไป โทรศัพท์ที่บ้านไม่มีความหมายอีกต่อไป ถ้าผมพูดโทรศัพท์แล้วปราศจากเสียงหัวเราะใสๆ นั้น ผมจะพูดไปเพื่ออะไร
ผมจ้องมองดูรูปเธอ จ้องดูรอยยิ้มที่เคยบมีเสียงหัวเราะให้แก่ผม
แล้วผมก็ได้ยินเสียงหัวเราะมาแต่ไกล เสียงหัวเราะใสๆ เสียงที่ผมได้ยินในโทรศัพท์

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 17
      

fiogf49gjkf0d

จดหมายสั่งลา

ถึงน้องหญิงที่รัก

พี่เขียนจดหมายฉบับนี้เพื่อบอกกล่าวเป็นครั้งสุดท้ายว่า คราวนี้พี่ลาขาด
พี่เป็นสามีที่ดีเสมอมาตลอดระยะเวลา 7 ปีแม้จะไม่มีหลักฐานเป็นลายลักษณ์อักษร
ในระยะสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมาเป็นช่วงที่พี่รู้สึกแย่ที่สุด
ยิ่งเมื่อเจ้านายของน้องโทรมา บอกข่าวพี่ว่า น้องลาออกจากงานแล้ว ก็กลายเป็นฟางเส้นสุดท้ายสำหรับพี่ซะแล้ว
เมื่ออาทิตย์ก่อน น้องกลับมาจากที่ทำงานโดยไม่ได้แม้แต่จะสังเกตทรงผม ทรงใหม่ของพี่ที่ไปทำมาเพื่อน้อง
กับข้าวที่เคยเป็นของสุดโปรดของน้อง น้องก็ใช้เวลาแค่ 2 นาทีสวาปามจนหมดโดยไม่ปริปากชมซักคำ
หรือแม้แต่กางเกงนอนผ้าไหม ตัวใหม่ของพี่น้องก็ไม่ใยดีชายตามอง กลับโดดขึ้นเตียงนอนหลับเป็นตายทันทีหลังจากดู ละครน้ำเน่าจบ
น้องไม่เคยเอ่ยปากบอกรักพี่อีกเลย หรือกระทั่งกิจกรรมแสนสนุกที่เราเคยทำ ก็ไม่เคยมี
อย่างกับว่าเราไม่ได้เป็นสามีภรรยากันซะอย่างงั้น
ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นเ พร าะ น้องมีคนใหม่ หรือหมดรักพี่แล้ว พี่ก็จะลาขาดจากน้องตลอดไป

จาก ว่าที่ อดีตสามี

ป.ล. ไม่ต้องเสียเวลา ตามหาพี่ให้เหนื่อย น้องสาวของน้องหญิงกับพี่ ตัดสินใจกันว่าจะย้ายไปอยู่ อุบลฯ ด้วยกัน

ขอให้น้องโชคดีมีชัยเด้อ



********************************************

จดหมายจากน้องหญิง ฝากเพื่อนน้องไขศรี (น้องสาว) ไปให้พี่ สมชาย

ถึงพี่สมชาย อดีตสามี

นี่เป็นข่าวดีที่สุดในชีวิตของน้องที่เคยได้รับเมื่อได้จดหมายจ ากพี่สมชาย

จริงอยู่ที่เราแต่งงานกันมา 7 ปีแม้ว่า คำว่า'สามีที่ดี' จะไกลจากความจริงสำหรับพี่สมชายก็ตาม
น้องใช้เวลาดูละครน้ำเน่า เ พร าะมันช่วยให้คลายเครียดจากอาการขี้บ่น จู้จี้จุกจิกของพี่สมชาย
แต่น่าเสียดายที่มันไม่ได้ผลซักเท่าไร
ที่จริง น้องสังเกตเห็นทรงผม ทรงใหม่ของพี่เมื่ออาทิตย์ก่อน
แต่ความคิดแวปแรกที่เกิดขึ้นเมื่อน้องเห็นพี่
คือ 'นี่มันทรงอะไรกันผะ' 'ดูอย่างกับ ตุ๊ด เอเอฟ 4 เลย'
เ พร าะคุณแม่ของน้องสอนมาดี ว่าถ้าพูดอะไรออกมาแล้วมันทำให้คนเขาเสียใจ
อย่าพูดดีกว่า น้องจึงไม่พูดอะไรออกมาซักคำ
และเมื่อพี่สมชายทำอาหารสุดโปรดของน้อง น้องเกรงว่า พี่จะสับสนว่า
มันจะเป็นของโปรดของ น้องไขศรี (น้องสาว) หรือของน้องหญิงกันแน่ เ พร าะน้องเลิกทาน
เครื่องในมาเกือบ 7 ปีแล้ว
พูดถึง กางเกงนอนผ้าไหมตัวใหม่ของพี่สมชาย น้องไม่อยากมองมัน
เ พร าะป้ายราคา 1490 บาท มันยังติดอยู่ที่กางเกงอยู่เลย
และน้องได้แต่ภาวนาว่า มันเป็นเรื่องบังเอิญที่ ไขศรี (น้องสาว)
มายืมเงิน 1500 บาทจากน้องในเช้าวันเดียวกัน
และแม้ว่าจะเป็นเรื่องจริง น้องก็ยังคิดว่า เราน่าจะคุยกันเพื่อแก้ปัญหาเหล่านี้ได้
จนไม่กี่วันถัดมา น้องถูกล็อตเตอรี่ รางวัลที่ 1 ชุดใหญ่ยกแผง น้องจึงลาออกจากงาน
และไปซื้อแพคเกจ เที่ยวรอบโลก 2 ที่กะจะชวนพี่สมชายไปเที่ยวด้วยกัน
ก่อนกลับมาเสวยสุขต่อหลังจบการเดินทางท่องเที่ยว
แต่เมื่อน้องกลับมาถึงบ้านและพบกับจดหมายของพี่ น้องจึงเข้าใจว่า ทุกอย่างเกิดขึ้นเ พร าะชะตากำหนดให้เป็นไป น้องได้แต่หวังว่า พี่จะพบกับชีวิตอย่างที่พี่อยากมีดังหวัง
อ้อ ทนายของน้องบอกน้องว่า จดหมายฉบับที่พี่สมชายเขียน สามารถใช้เป็นหลักฐานในการฟ้องหย่า
และใช้เป็นเอกสารยืนยัน การไม่ต้องแบ่งสมบัติที่มีหลังแต่งได้
ดังนั้น ขอให้พี่โชคดีค่ะ

จาก น้องหญิง อดีตภรรยาของพี่สมชาย ซึ่งขณะนี้รวย โ....ค.. ต...ร... และ หลุดพ้นนรกซะที

ป..ล. น้องไม่รู้ว่าเคย บอกพี่สมชายหรือเปล่าว่า น้องของ น้องหญิง 'ไขศรี'
มีชื่อเดิมว่า 'ไอ้ไข่' แต่น้องหวังว่า มันคงไม่เป็นปัญหากับพี่สมชายมั้งคะ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 18
      

fiogf49gjkf0d

คนทะลึ่งถาม คนลามกตอบ
1. ถาม : รูอะไรเอ่ย ทำให้เรามีความสุข
ตอบ : รูเยิบ (เลิฟยู)
2. ถาม : อะไรเอ่ย เข้าไปมีเสียง ออกมามีเสียง
ยิ่งเข้าลึกยิ่งมีน้ำ
ตอบ : 7-eleven

3. ถาม : บนก้อขน ล่างก้อขน ดึกดื่น สัปดน
เอาขนมาชนกาน
ตอบ : ขนตางัย

4. ถาม : นั่งยองๆ กระเด้าๆ ถ้าไม่เข้า เอามือคลำดู
ตอบ : คนรับมีด

5. ถาม : ขึ้นต้นด้วย คอ*** ลงท้ายด้วย ยอยักษ์ มีขน
เป็นอวัยวะ
ตอบ : คิ้วซ้ายไง

6. ถาม : อะไรเอ่ย เป็นแท่งๆ แทงแล้วเจ็บ
เวลาแทงมีน้ำด้วย
ตอบ : เข็มฉีดยา

7. ถาม : อะไรเอ่ย?ยิ่งใหญ่ยิ่งขนเยอะ
ตอบ : รถบรรทุก

8. ถาม : เค้าซื้อนู๋มา เค้าพานู๋ไป
พานู๋ไปถูไถจนน้ามนู๋ไหลนู๋คืออาราย
ตอบ : สบู่ ไง

9. ถาม : อะไรเอ่ยอยู่ใต้หว่างขาราคาเป็นหมื่น?
ตอบ : มอเตอร์ไซด์ไงล่ะ

10. ถาม : อะไรเอ่ย ขึ้นต้นด้วย"ห" ลงท้ายด้วย"สระอี"
ผู้หญิงใช้ฉี่
ตอบ : ห้องน้ำสตรี

11. ถาม :
เวลาเข้าเอาแข็งเวลาเอาออกนิ่มมีน้ำยืดติดมาด้วย
ตอบ : หมากฝรั่ง

12. ถาม : อะไรเอยต้องถ่างก่อนเสียบ
ตอบ : แว่นตา

13. ถาม : อะไรเอ่ย ชักเข้า ชักออก น้ำไหลเรื่อย ๆ
ตอบ : ก็ แปรงฟัน อะเด่ะ

14. ถาม : อะไรเอ่ย?เป็นสัน เป็นนูน มีรู มีขน
ตอบ : จมูก

15. ถาม : เด้งๆเด้าๆยิ่งเข้ายิ่งแข็ง
ตอบ : คนสูบยางรถไง

16. ถาม : อะไรเอ่ยปิดหน้าเห็นนมปิดหลังเห็นขน
ตอบ : ขนม ไง

17. ถาม : ผู้หญิงกับผู้ชายทำอะไรกันน้ำออกจากหอย
ตอบ : แต่งงานกัน (ตอนรดน้ำสังข์ไง)

18. ถาม : อะไรเอ๋ย รอบ ๆ มีขน ตรงกลางมีรู
ตอบ : หูสัตว์งัยจ้ะ เช่น หูวัว หู***งัย

19. ถาม : อะไรเอ่ย?..ข้างบนมันข้างล่างเหนื่อย
ตอบ : ก็คนแบกมันไง

20. ถาม : อวัยวะส่วนใดในร่างกายที่เหม็นที่สุด ?
ตอบ : ไหปลาร้า

21. ถาม : อะไรเอ่ย บางคนสั้น บางคนยาว บางคนใหญ่
บางคนเล็ก ไว้ใช้กับเมีย
ตอบ : นามสกุลคับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 19
      

fiogf49gjkf0d

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 20
      

fiogf49gjkf0d

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 21
      

fiogf49gjkf0d

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 22
      

fiogf49gjkf0d

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 23
      

fiogf49gjkf0d

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 24
      

fiogf49gjkf0d

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 25
      

fiogf49gjkf0d

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 26
      

fiogf49gjkf0d

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 27
      

fiogf49gjkf0d

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 28
      

fiogf49gjkf0d

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 29
      

fiogf49gjkf0d

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 30
      

fiogf49gjkf0d

แสดงความคิดเห็นย่อย