คำตอบที่ 1
      

fiogf49gjkf0d

สวัสดีครับ ขอบพระคุณมากครับ ที่ให้แง่คิดดีๆครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 2
      

fiogf49gjkf0d

" เป็นมิตรกับตัวเอง" โดย พระไพศาล วิสาโล


มนุษย์ทุกคนล้วนรักตนเอง แต่น่าแปลกที่คนส่วนใหญ่กลับไม่สามารถอยู่กับตัวเองได้ หากอยู่คนเดียวเมื่อใด ไม่นานก็จะรู้สึกกระสับกระส่าย หรือถูกความเหงาเกาะกุมจิตใจ คนจำนวนไม่น้อยจึงพยายามหนีตัวเอง ด้วยการทำตนให้วุ่นกับสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่นอกตัว เช่น เที่ยวเตร่สนุกสนาน ช็อปปิ้ง เล่นเกมออนไลน์ หรือไม่ก็วิ่งหาผู้คน สนทนาไม่หยุด อยู่ห่างจากโทรศัพท์(และแบล็คเบอรี่)ไม่ได้ หลายคนยอมแลกอิสรภาพและความสุขสงบเพื่อมีใครสักคนเป็นเพื่อนหรือคู่รัก แม้จะถูกเขาทำร้ายจิตใจก็ยอม ทั้งนี้เพียงเพื่อจะได้หายเหงาเท่านั้นเอง

เรารักตนเองแต่เหตุใดจนทนอยู่กับตนเองไม่ได้ หากเรารักตนเองจริงเราย่อมพอใจและมีความสุขที่ได้อยู่กับตัวเอง แต่เหตุใดเราจึงรู้สึกเหงาในยามที่ไม่มีใครนอกจากตัวเอง ใช่หรือไม่ว่านั่นเป็นเพราะเรายังไม่เป็นมิตรกับตัวเอง ในส่วนลึกเรายังทะเลาะเบาะแว้งหรือขัดแย้งกับตนเอง จึงพยายามหนีตัวเองอยู่ตลอดเวลา จะว่าไปแล้วความทุกข์ส่วนใหญ่ของผู้คนล้วนมีรากเหง้ามาจากการที่ไม่สามารถเป็นมิตรกับตัวเองได้อย่างแท้จริง

ต่อเมื่อเป็นมิตรกับตัวเอง เราจึงจะพบสันติสุขภายใน และสามารถอยู่คนเดียวได้โดยความเหงาไม่อาจรุกล้ำกล้ำกรายจิตใจได้ เมื่อมีความสุขจากภายใน ก็ไม่จำเป็นต้องไล่ลาหาความสุขจากากภายนอก ไม่ว่า ทรัพย์สินเงินทอง ชื่อเสียงเกียรติยศ หรือผู้คนที่คอยพะเน้าพะนอ ตรงกันข้ามกลับสามารถแบ่งปันความสุขให้แก่ผู้อื่นได้ไม่ขาดสาย ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็เป็นสุขและอบอุ่นใจ ทุกสถานที่เป็นเสมือนบ้าน ทั้งนี้เพราะมีตนเองเป็นเพื่อนสนิทที่ตามติดไปทุกหนแห่ง


http://visalo.org/book/WordaPdf/penmitr.pdf

fiogf49gjkf0d

 แก้ไขเมื่อ : 24/2/2554 12:02:20

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 3
      

fiogf49gjkf0d

"เราก็เปรียบเสมือนต้นไม้ใหญ่ ที่ให้ความสำคัญเพียง การพยายามแทงยอดให้สูงขึ้น สูงขึ้น แต่ไม่เคยสำรวจดูรากของตัวเองว่าหยั่งลึกแค่ไหน เมื่อรากหรือฐานภายในตื้น เวลาเจออุปสรรคก็สั่นไหว บางทีก็ถึงกับล้มครืนลงมา เป็นเพราะอะไร ไม่ใช่เป็นเพราะว่ามันสูงเกินไป แต่เป็นเพราะว่า รากมันตื้นเกินไปต่างหาก"

~ พระไพศาล วิสาโล

แสดงความคิดเห็นย่อย