คำตอบที่ 1
      
""""" ตื่นขึ้นมาแต่เช้า แม่หุงข้าวต้มปลา
จวนจะได้เวลา ไปท้องนาอีกครา

"""" ทุกวันคืนแม่อยู่ด้วยความหวัง
ดังแสงทองส่องฟ้า
ลูกแม่นั้นไปศึกษาในสังคมชาวกรุง

""""" ตาแม่มองลูกรัก วันที่เจ้าจากไป
แม่ทนทุกข์ทนเพียงใด แลลูกไกลอกตรม
เมื่อลูกจบจาการศึกษาแม่คอยตั้งตาชื่นฃม
ลูกอย่าหลงระเริงสังคม จงหวนคืนบ้านนา

""""" นาก็คือความหวัง ดังชีวิตจิตใจ
จนเดือนดับลาลับล่วงไป ไกลหนทางลูกจร
ม่านเมฆบดบังในตา สาลิกาไม่คืนกับคร
ทุกคืนวันแม่มิได้หลับนอน คอยเจ้าย้อนบ้านนา

""""" ตื่นขึ้นมาแต่เช้า แม่หุงข้าวต้มปลา
ดูแสงทองส่องมา ไปท้องนาอีกที
ทุกวันคืนแม่ก็ยังเฝ้าหวัง หวังถึงวันสุดท้าย
รอจนแม่ถึงวันสิ้นใจ คงได้พบลูกชาย """"""

คำตอบที่ 2
       12 ส.ค. นี้ วันสำคัญที่คุณจะได้แสดงออกถึงความรู้สึกที่มีต่อแม่ อย่าลืมนะครับ ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ไม่มีเรา

คำตอบที่ 3
       ลิงทะโมนเอย กระโจนตามต้นไม้
โผเข้าต้นหมากไฮ หมากไม้ไล่ชิง

คนทะโมนเอย แอบซุ่มตามพุ่มไม้
ตาก็จ้องมองไป ปืนไฟก็ไล่ยิง

แม่ลิงเอยถูกยิงบนกิ่งไม้ กอดลูกน้อยกลอยใจ เพื่อนไปเร็วจริง
ร้องเรียกหาว่ามารับลูกลิง แม่ถูกยิง พ่อลิงมารับไป
ร้องเรียกหาว่ามารับลูกลิง แม่ถูกยิง พ่อลิงมารับไป

ลิงทะโมนเอยกระโจนตามต้นไม้
ด้วยความกลัวปืนไฟจะตามไล่ยิง

พ่อลิงเอย นั่งนิ่งบนกิ่งไม้
มองไปตามแนวไพร ไปไหนเล่าแม่ลิง

พี่น้องลิง นั่งนิ่งบนกิ่งไม้
มองลงห้วยรินไหล ไปไหน เล่าแม่ลิง
ร้องเรียกหาว่ามารับลูกลิง แม่ถูกยิง พ่อลิงมารับไป
ร้องเรียกหาว่ามารับลูกลิง แม่ถูกยิง พ่อลิงมารับไป

ลิงทะโมนเอย กระโจนตามต้นไม้
โผเข้าต้นหมากไฮ รีบไปเอาลูกลิง

คนทะโมนเอย แอบซุ่มตามพุ่มไม้
ตาก็จ้องมองไป ปีนไฟก็ไล่ยิง

พ่อลิงเอย ถูกยิงบนกิ่งไม้
กอดลูกน้อยกลอยใจ รีบไปเถอะลูกลิง
ร้องเรียกหาว่ามารับลูกลิง พ่อก็ถูกยิง ลูกลิงเจ้ารีบไป
ร้องเรียกหาว่ามารับลูกลิง พ่อก็ถูกยิง ลูกลิงเจ้ารีบไป

ลิงทะโมนเอยกระโจนตามต้นไม้
โผไปตามแนวไพร ไปไหนเล่าลูกลิง
ลิงทะโมนเอยกระโจนตามต้นไม้
โผไปตามแนวไพร ไปไหนเล่าลูกลิง

คำตอบที่ 4
       เยี่ยมครับ คิดถึงแม่กระทันหันเลยครับ

คำตอบที่ 5
       อ่านแล้วดีมากครับป๋าไวตามิ้ลค์.แต่เมื่อวานดันเถียงกับแม่มา...รู้สึกแย่ครับ เย็นๆนี้กลับบ้านไปต้องไปกราบเท้าคุณแม่งามๆแล้วละ...ผมขอโทษคับ

คำตอบที่ 6
       อุ่นใดใดโลกนี้ไม่มีเทียบเทียม
อุ่นอกอ้อมแขนอ้อมกอดแม่ตะกอง
รักเจ้าจึงปลูกรักลูกแม่ย่อมห่วงใย
ไม่อยากจากไปไกลแม้เพียงครึ่งวัน

* ให้กายเราใกล้กันให้ดวงตาใกล้ตา
ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพันธ์

อิ่มใดใดโลกนี้ไม่มีเทียบเทียม
อิ่มอกอิ่มใจอิ่มรักลูกหลับนอน
น้ำนมจากอกอาหารของความอาทร
แม่พร่ำเตือนพร่ำสอนสอนสั่ง

**ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามี่พลัง
ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป

***ใช่เพียงอุ่นท้องที่ลูกร่ำร้องเพราะต้องการไออุ่น
อุ่นไอรัก อุ่นละมุน
ขอน้ำนมอุ่นจากอกให้ลูกดื่มกิน

คำตอบที่ 7
       ดีจังเลยคับ พี่ๆ อ่านแล้วจนจบรู้สึกดีมากๆเลย

คำตอบที่ 8
      

คำตอบที่ 9
       ภาพหญิงชราที่นั่งอยู่ข้างทาง ทำให้นึกไปถึง นวนิยายเรื่องหนึ่ง
ฉากในเรื่องดำเนินไปในบ้านพักคนชรา

.................กล้องค่อยๆแพลนไปรอบห้อง..................

ยายแก่บิส้มที่เหลืออยู่ครึ่งลูก ค่อยๆเอาใส่ปากช้าๆ
เสียงตะโกนจากด้านในดังออกมา ไม่มีอะไรเลย !! ไม่มีอะไรเลยจริงๆ

..........บรรยากาศ ยังดำเนินต่อไป ……….

ขณะที่อีกคนกำลัง งกๆเงื่อนๆ อยู่กับของใช้ส่วนตัว จัดโน่น ย้ายนี่

....................ภาพค่อยๆดอลลี่...................

จากด้านหลังหญิงชราคนหนึ่งแล้วค่อยๆ วนมาโฟกัสที่ใบหน้าเหี่ยวย่น

แสงแดดอ่อนกระทบ ขับให้ริ้วรอยยับย่นยิ่งชัดเจนขึ้น

ผมสีอดอกเลา สะท้อนระยับแดด

ดวงตาขุ่นมัวเหม่อลอยไปนอกหน้าต่าง เหมือนรอคอยบางอย่าง

ที่ร่องแก้มคราบของน้ำตายังไม่จางไป

.................เสียงนาฬิกาดังเป็นจังหวะ .........


ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก

ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก

ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก

ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก

นานเนิ่นนาน และยังดังอยู่อย่างนั้น......

ฉากทั้งหมดหายไป หลังเสียงโทรศัพท์ที่ดังแทรกเข้ามา

ปลายสาย พี่ชายพูดเสียงแข็ง

“หายหัวไปไหนวะมึง วันนี้ไม่ไปไหว้แม่หรือ”

“เออๆ เดี๋ยวบ่ายกูเข้าไป รอด้วยแล้วกัน”

ผมตอบไปแบบนั้น แล้วกลับมาคิดถึงภาพเก่า

นานมากแล้วที่ไม่ได้ไปไหว้แม่เลย

ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก

เสียงนาฬิกากลับมาดังอยู่ในโสตประสาทอีกครั้ง

แต่คงไม่เนิ่นนานเท่าเสียงนาฬิกาในบ้านพักคนชราเป็นแน่

เพราะมันมักเดินช้ากว่าทุกแห่ง

ทุกโมงยาม มันคืบคลานเข้าสู่ความเหงา

ทุกโมงยาม มีความหวังบางอย่าง รอการมาถึง

ขณะที่เวลาของผู้รอคอยเริ่มหมดไปเรื่อยๆ

ถ้าเป็นไปได้อยากให้เวลาหยุดเดิน ณ วันนั้น

15 ปีแล้วที่แม่จากไป

คำตอบที่ 10
       อย่าไปให้ความสำคัญกับแม่เราในวันแม่เลยครับ









































แต่ควรให้ความสำคัญกับแม่ในทุกๆวันจะดีกว่า

คำตอบที่ 11
       เพื่อนๆ บอกผมว่า
ทำไมมึงดูหน้าตาไม่ค่อยฉลาด แต่เรียนเก่งจังวะ
ผมบอกเพื่อนผมว่า
แม่กูสอน ให้ขยันแล้วก็ตั้งใจเรียน

เพื่อนๆ ผมบอกว่า
ทำไมพอมึงมีตังค์ มึงชอบเอาไปทำบุญ แจกเด็ก เลี้ยงพระวะ
ผมบอกเพื่อนผมว่า
แม่กูสอน ให้รู้จักแบ่งปันคนอื่น ถึงเราจะมีตังค์น้อย แต่ก็มีคนอื่นที่เขาลำบากกว่าเรา

เพื่อนๆ ผมบอกว่า
ทำไมมึงชอบเล่นกีฬา เล่นเป็นหลายอย่าง แล้วไม่เคยเห็นมึงป่วยนอนโรงพยาบาลเลยวะ
ผมบอกเพื่อนผมว่า
แม่กูสอน ให้กูออกกำลังกาย จะได้แข็งแรง ไม่เจ็บ ไม่ป่วยง่าย ๆ เพราะเรามีตังค์น้อย เจ็บป่วยจะลำบาก

เพื ่อนๆ ผมบอกว่า
ทำไมมึงอารมณ์ดี ไม่เครียด ไม่โกรธใครบ้างเลยหรือไงวะ
ผมบอกเพื่อนผมว่า
แม่กูสอน ให้เป็นคนอารมณ์ดี ทำให้คนที่อยู่ใกล้เรามีความสุข แล้วจะสบายใจกันทุกคน

เพื่อนๆ ผมบอกว่า
ทำไมมึงพูดกับคนอื่น ดูสุภาพ อ่อนน้อม ทั้งๆ ที่เขาเป็นลุงแก่ๆ เป็นเด็กเสริฟอาหาร
หรือแม้แต่ขอทานที่มึงให้เศษตังค์แล้วเขาอวยพรให้มึง ทำไมมึงต้องขอบคุณขอทานวะ
ผมบอกเพื่อนผมว่า
แม่กูสอน ให้พูดดีๆ กับทุกคน ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร เราพูดดีๆ กับเขา เขาก็จะได้พูดดีๆ กับเรา

เพื่อนๆ ผมบอกว่า
ทำไมพี่ๆ น้องๆ มึงตั้งหลายคน ทำไมรักใคร่กันดี ไม่เคยทะเลาะกันเลยวะ
ผมบอกเพื่อนผมว่า
แม่กูสอน ให้พี่น้องรักกันทุกคน เพราะหมากับแมวที่อยู่บ้านเดียวกัน มันยังรักกันได้
ทำไมพี่น้องกัน จะรักกันไม่ได้

เพื่อนๆ ผมบอกว่า
ทำไมมึงถึงรักชาติ รักแผ่นดิน รักในหลวง มากมายนักวะ
ผมบอกเพื่อนว่า
แม่กูสอน ให้กูสำนึกถึงบุญคุณของแผ่นดิน บุญคุณของพระมหากษัติรย์ ทุกพระองค์
แม่กูสอน ให้กูรู้จักคำว่า จงรักภักดี ตั้งแต่กูยังไม่รู้ความหมาย จนทุกวันนี้ กูรู้แล้วว่า
คำว่า จงรักภักดี นั้น ยิ่งใหญ่เพียงใด

เพื่อนๆ ผมบอกว่า
ทำไมแม่มึงถึงสอนอะไรมึงมากมายจังเลยวะ
ผมบอกเพื่อนว่า
ที่กูเป็นกูอยู่จนทุกวันนี้ ก็เพราะ ' แม่กูสอน '
แม่กูสอนอะไร กูทำตามแม่กูสอนทุกอย่าง
มีอย่างเดียวที่แม่กูไม่ได้สอน แต่กูทำ แล้วกูทำมาตั้งแต่เด็กแล้ว
แม่กูไม่ได้สอนให้รักแม่ แต่......กูรักแม่ว่ะ

ใครไม่รัก..................กูรัก

คำตอบที่ 12
      

ซึ้งอีกแล้วพี่ตาก.............

คำตอบที่ 13
      

คำตอบที่ 14
       เก็บมาฝากอีกละ

กลอนแม่

กลั่นเม็ดเลือดเม็ดน้อยนับร้อยหยด
จนปรากฎเป็นหยดนมรสกลมกล่อม
เพื่อหล่อเลี้ยงทารกน้อยค่อยอดออม
เฝ้าถนอมฟูมฟักรักเมตตา
วันเปลี่ยนวันเดือนเปลี่ยนเดือนหมุนเคลื่อนคล้อย
จากเด็กน้อยเริ่มมีแรงเริ่มแข็งกล้า
ค่อยสอนเดินสอนทาสอนคาจา
สอนปัญญาสอนวิชาสารพัน
ทารกน้อยวันนี้เห็นเป็นผู้ใหญ่
แม่ภูมิใจในผลงานการสร้างสรรค์
ความเหน็ดเหนื่อยกายใจหายไปพลัน
เมื่อถึงวันลูกได้รับปริญญา
วันนี้ลูกของแม่สุขถ้วนทั่ว
มีครอบครัวอยู่เย็นเป็นฝั่งฝา
แม่คนนี้ย่างเข้าสู่วัยชรา
รอเวลาสู่กองฟอนตอนสิ้นใจ
วันเอยวันแม่ สองตาแลหม่นหมองอยากร้องไห้
บ้านแม่อยู่วันนี้ไม่มีใคร
มีแต่ไก่กับหมาที่สีมอซอ
อยากฝากดาวถามฟ้าหาลูกรัก
ใครรู้จักบอกให้ได้ไหมหนอ
แม่ชราผู้อยู่หลังยังเฝ้ารอ
บอกอยากขอเห็นหน้าอีกคราเอย