คำตอบที่ 1
      

คำตอบที่ 2
       ดูแต่ตา มืออย่างต้อง ของจะเสีย

ชื่นชมธรรมชาติ เก็บภาพมาเป็นความทรงจำเท่านั้น ไม่เก็บเกี่ยวพรากสิ่งนั้นออกมาจากสิ่งที่เขาเป็นอยู่
เท่านี้ความสวยงามก็จะยังคงอยู่ต่อไป

คำตอบที่ 3
       สืบจากไปแต่ตัว หัวใจและอุดมการณ์ยังอยู่กับเรา

คำตอบที่ 4
       พี่ท่านเอาบทกวี บทเพลงมาลงให้อ่านด้วยก็ดีนะครับ.. คิดถึงนะ ทุกคน...

คำตอบที่ 5
       ลำรึกถึงท่าน....
จำได้ว่าตอนหัดเล่นกีต้าร์เพลงสืบ นาคะเสถียรดังมากๆ..

คำตอบที่ 6
       เสียงปืนที่ดังลั่น ตัวแม่นั้นต้องสิ้นใจ

ลูกน้อยที่กอดไว้ กระดอนไปเพราะแรงปืน

ฝืนใจเข้ากอดแม่ หวังแก้ให้แม่ฟื้น

แม่จ๋าเพราะเสียงปืน จึงไม่คืนชีวิตมา

โทษไหนจึงประหาร ศาลไหนพิพากษา

ถ้าลูกท่านเป็นสัตว์ป่า ใครเข่นฆ่าท่านยอมไหม

ชีวิตใครใครก็รัก ท่านประจักษ์หรือไม่

โปรดเถิดจงเห็นใจ สัตว์ป่าไซร้ก็เหมือนกัน

: สืบ นาคะเสถียร 1 พ.ค. 2518

คำตอบที่ 7
       ขอไว้อาลัยแด่ สืบ นาคะเสถียร

คำตอบที่ 8
       http://www.seub.or.th/index2.php

คำตอบที่ 9
      

คำตอบที่ 10
       ...หนึ่งเปรี้ยง ปืนลั่นสะท้านป่า
...หนึ่งวูบไหวผวา ทั้งป่าลั่น
...หนึ่งคืน นานยาว ราวกัปกัลป์
...หนึ่งฝัน ฟุบแล้ว ตามแนวไพร
...หนึ่งคน ควรค่า คาราวะ
...สืบสร้าง สัจจะ ยิ่งใหญ่
...หมื่นคำ ร่ำหา อาลัย
...รวมใจสืบทอดเจตนา

.....จิรนันท์ พิตรปรีชา ๓ กันยายน ๒๕๓๓

คำตอบที่ 11
       **ดวงตาของเจ้าลุกโชน เสียงตะโกนของเจ้าก้องไพร บัดนี้เจ้านอนทอดกาย จากป่าไปด้วยดวงใจกังวล วาจาของเจ้าจริงจัง มีพลังเหมือนดังมีมนต์ นักสู้ของประชาชน จะมีกี่คนทำได้ดังเจ้า ** สืบ นาคะเสถียร เป็นบทเรียนของกรมป่าไม้ หัวหน้ารักษาพงไพร จังหวัดอุทัย ณ ห้วยขาแข้ง ** สองมือเจ้าเคยฟันฝ่า อีกสองขาเจ้าย่างย่ำไป ลัดเลาะสมทุมพุ่มไม้ ตระเวณไพรให้ความคุ้มครอง ดูแลสารทุกข์สารสัตว์ ในป่ารกชัฏลำห้วยลำคลอง ขาแข้งเหมือนดังขาน่อง สองขาเจ้าย่องนำความร่มเย็น ** สืบ นาคะเสถียร เป็นบทเรียนข้าราชการไทย ถือประโยชน์ของชาติเป็นใหญ่ถึงตัวจะตายไม่เสียดายชีวา
*** เช้าวันที่ 1 กันยา ในราวป่าเสียงปืนกึกก้อง ญาติมิตรล้วนน้ำตานอง จากข่าวร้ายกลางป่าอุทัย วิญญาณเจ้าจงรับรู้คนที่ยังอยู่ยังยืนหยัดต่อไป สืบเอยหลับให้สบายเจ้าจากไปมิได้สูญเปล่า...สืบเอย...เจ้าจากไป ไม่สูญเปล่า........ **

คำตอบที่ 12
       บทเพลง สิ้นเสียงปืน

คำร้อง : สืบ นาคะเสถียร
ทำนอง : สายัณห์ น้ำทิพย์


เสียงปืนที่ดั่งลั่น ตัวแม่นั้นต้องสิ้นใจ
ลูกน้อยที่กอดไว้ กระดอนไปเพราะแรงปืน
ฝืนใจเข้ากอดแม่ หวังแก้ให้แม่ฟื้น
แม่จ๋าเพราะเสียงปืน จึงไม่คืนชีวิตมา


โทษใดให้ประหาร ศาลไหนพิพากษา
หากลูกท่านเป็นสัตว์ป่า ใครเข่นฆ่าท่านยอมไหม


ชีวิตใครก็รัก ท่านประจักษ์บ้างหรือไม่
โปรดเถิดจงเห็นใจ สัตว์ป่าไซร้ก็เหมือนกัน


อนิจจา สัตว์ป่าผู้น่าสงสาร ถูกล้างผลาญเข่นฆ่าให้อาสัญ
ผิดด้วยหรือต้องถูกฆ่าให้จาบัลย์....


โอ้ มนุษย์นั้นจะโหดร้าย ถึงไหนกัน......

เสียงปืนที่ดั่งลั่น ตัวแม่นั้นต้องสิ้นใจ
ลูกน้อยที่กอดไว้ กระดอนไปเพราะแรงปืน
ฝืนใจเข้ากอดแม่ หวังแก้ให้แม่ฟื้น
แม่จ๋าเพราะเสียงปืน จึงไม่คืนชีวิตมา
บทเพลงนี้ดัดแปลงมาจากบทกลอน ที่ สืบ นาคะเสถียร ส่งเข้าประกวดในระดับอุดมศึกษา เมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม 2518
ใครอยากฟัง พิมพ์ชื่อเพลง สิ้นเสียงปืน ใน google แล้ว download ได้มา เว็บไซด์ของมูลนิธิสืบ ค่ะ
ไม่ได้ไปร่วมงานรำลึกคุณสืบที่ขาแข้ง มา 10 ปีเต็มๆ ปีหน้าจะต้องทำตัวให้ว่าง เพราะครบ 20 ปีพอดี....
เราเคยยืนอยู่หน้ารูปปั้นคุณสืบ ณ วันเวลาที่ไม่ใช่ช่วงงาน บอกว่า ถ้ามีความสุขเมื่อไหร่ เราจะกลับมา แต่ถ้ายังทุกข์และทำใจไม่ได้ จะไม่กลับไป แต่พอถึงวันที่ 31 สิงหาถึง 1 กันยาทีไรมันทุรนทุรายทุกปี ได้แต่บอกตัวเองว่า.. นอนซะ เดี๋ยวก็เช้้าแล้ว แล้วมันก็จะผ่านไปอีกปี
จนถึง ณ วันนี้ เราเป็นแบบนี้มา 10 กว่าปีแล้ว ไม่ดีขึ้นเสียที บางทีวันอาทิตย์นี้เราจะไปที่นั่นอีกครั้ง หลังจากที่ไม่กล้าเผชิญกับความจริงมา....นานมาก..... ใจเราจะได้เลิกทุกข์เสียที...หรืออาจจะทุกข์มากกว่าเดิม ก็ยังไม่แน่ใจ

คำตอบที่ 13
       ขาแข้ง... ป่า ที่เราเคยเข้าเยี่ยมเยียน ทำงาน และช่วยงาน เดินทางเข้าออก เป็นร้อยครั้ง มีทั้งทุกข์และสุขที่นั่น แต่ ณ วันที่ จากมา อยากกลับไปโดยไม่นึกถึงความทุกข์อีก ไม่รู้จะทำใจได้หรือเปล่า แต่เราก็อยากเข้าไป แม้ว่าไปแล้ว จะขับรถกลับออกมาพร้อมทั้งพบว่าความทุกข์ มันยังอยู่ในใจ ไม่เคยหายไปไหนก็ตาม