คำตอบที่ 1
       ท่านใดอยากรำลึกถึง พี่สืบ เชิญที่นิทรรศการ
"เปิดจิตวิญญา สืบตำนานนักอนุรักษ์"
28 สิงหา - 1 กันยา 2549 ณ.โถงหอสมุด ป๋วย อึ๊งภากรณ์ ศูนย์รังสิต

คำตอบที่ 2
       เช้าวันที่1กันยาเสียง..

คำตอบที่ 3
       เมื่อวานไปชมหุ่นขี้ผึ้งสยามที่บางแพ..ราชบุรีมาครับ
........มีหุ่นของท่านสืบ...อยู่ด้วยครับ......

คำตอบที่ 4
       ทำให้นึกได้ว่าไม่กี่วันกึงวันที่ 1 กันยาอีกแล้ว...เอาใจ..เมียรักหน่อย..เผื่อจะได้ออกทริปล้างตาคลิตี้......แล้วพี่เบ้งละใกล้ผ่านยังครับ

คำตอบที่ 5
       วันที่ 2 กันยายนนี้พบกันที่หอประชุมธรรมศาสตร์ กับคอนเสิร์ต ระลึกถึงวันจากไปของคุณสืบ

http://www.seub.or.th/

คำตอบที่ 6
       เมื่อเช้าอ่านมติชน เรื่องทบ.ขอ HK33 คืน ก็แสนละเหี่ยใจว่า จะเอาอะไรไปสู้กับพวกทำผิดกฎหมาย...แต่ก็ชื่นใจเล็กๆที่ท่านอธิบดีบอกว่า ที่ผ่านมาเสียงบไปกับการก่อสร้างปรับปรุงสถานที่ท่องเที่ยวมามาก(มีเสียงสะท้อนมาว่าถึงขนาดเคยให้ จนท.พิทักษ์ป่าไปอบรมการโรงแรม ปูเตียงให้ นักท่องเที่ยว นั่นเชียว...ฮา)แล้ว ต่อไปจะเน้นงานด้านป้องกันและปราบปราม...คิดถึงนายสืบครับ...

คำตอบที่ 7
       ฟังข่าวเหมือนกันน่ะคุณต้อม......แล้วอีกหน่อยจะเอาปืนที่ใหนไปใช้ดูแลปกปักรักษาป่าเราน่ะ......

คำตอบที่ 8
       จาก : ลิงทะโมน
วันที่ : 29/08/2549

>มีคนเล่าให้ฟังว่า…
>
>สมัยก่อน…คุณพงษ์เทพ กระโดนชำนาญ… ศิลปินเพลงเพื่อชีวิต…
>แกอยู่ในป่า…กับเพื่อน 5 – 6 คน…
>ทุกวันก็จะเปลี่ยนเวรกัน…ล่าสัตว์ป่า…มาทำอาหาร…
>วันหนึ่ง…เป็นเวรของคุณพงษ์เทพ…
>แกก็คว้าปืนยาว…สะพายบ่า…เดินเข้าป่าไป…
>อาหารโปรดของคุณพงษ์เทพ…คือแกงเนื้อลิง…
>พอเดินเข้าป่าไปได้สักพัก…
>เห็นลิงตัวหนึ่ง…นั่งอยู่บนต้นไม้…หันหลังให้… แกก็รีบยกปืนประทับบ่า…
>ยิงเปรี้ยง…ไปที่ตัวลิง…
>เหตุการณ์แปลกประหลาดได้เกิดขึ้น…
>ปกติ…ลิงพอถูกยิง…จะหล่นตุ๊บ…จากต้นไม้ทันที…
>แต่ลิงตัวนี้…นั่งจับกิ่งไม้เฉย…ไม่หล่นลงมา…
>จะว่ายิงไม่ถูก…ก็ไม่น่าเป็นไปได้…
>เพราะคุณพงษ์เทพ…แกยิงปืนแม่น…
>ระยะแค่นี้เป้าใหญ่ขนาดนี้…ไม่พลาดแน่นอน…
>ในขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั้น…
>ลิงตัวที่ถูกยิง…ร้องโหยหวน…เสียงดังมาก…
>ฝูงลิงที่แยกย้ายกันออกหากินอยู่บริเวณใกล้ ๆ…
>วิ่งแห่กันเข้ามาหาลิงตัวที่ถูกยิง…
>แล้วร้องโหยหวน…เหมือนกันหมด…
>แกตกใจ…ยืนตกตะลึง…ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น…
> >สักครู่…ลิงตัวที่ถูกยิง…
>โยนวัตถุเล็ก ๆ…สีดำ ๆ..ชิ้นหนึ่ง…ให้กับลิงตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด…
>แล้วก็หล่นตุ๊บ…ลงมาจากต้นไม้…
>คุณพงษ์เทพ…รีบวิ่งไปดู…
>ลิงถูกยิงเข้าที่หลัง…ทะลุหน้าอก…เลือดแดงฉาน…เต็มตัว…
>คุณพงษ์เทพเห็นแล้ว…ต้องเบือนหน้าหนี…
>ลิงที่ตกลงมา…
>เป็นลิงแม่ลูกอ่อน…
>ขณะที่ถูกยิง…เธอกำลังให้นมลูก…
>ลูกตัวน้อย…กำลังดูดนมอย่างมีความสุข…
>ทันทีที่ถูกยิง…
>ถ้าเป็นลิงตัวอื่น…จะหล่นตุ๊บ…ลงจากต้นไม้…
>แต่แม่ลิงตัวนี้…ยังหล่นไม่ได้…ยังตายไม่ได้…
>เพราะเธอยังมีภารกิจใหญ่หลวงที่ต้องทำ…
>คือ…รักษาชีวิตลูกน้อย…ให้พ้นอันตราย…
>เธอกัดฟัน…โหนกิ่งไม้ไว้…แม้จะเจ็บปวดแทบขาดใจ…
>มองดูเลือดที่ไหลหยดเป็นทาง…ด้วยความตกใจ…
>พยายามรวบรวมพละกำลังที่ยังพอมีเหลือทั้งหมด…
>ตะโกนสุดเสียง…ร้องเรียก…ฝูงลิงเข้ามาใกล้ ๆ…
>แล้วก็ฝากฝัง…ให้เลี้ยงลูกน้อยแทนเธอ…
>หลังจากโยนลูกให้จ่าฝูงแล้ว…
>มองดูลูก…ถูกพาไปจนลับสายตาแล้ว…
>แน่ใจว่า…ลูกปลอดภัยแล้ว…
>จึงหลับตา…แล้วหล่นลงมา…ตาย…
>คุณพงษ์เทพ…ก้มมองหน้าลิง…แล้วร้องไห้…
>เพราะที่เบ้าตาลิง…มีหยดน้ำตาใส ๆ…กำลังไหลริน…
>คุณพงษ์เทพ…รีบเดินกลับที่พัก…
>เอาปืนไปเผาทิ้ง…
>ไม่ยอมออกล่าสัตว์อีกเลย…ตลอดชีวิต…
>และภาพความรักที่ยิ่งใหญ่…ของแม่ลิง…
>ที่มีต่อลูกน้อย…เป็นแรงบันดาลใจ…
>ให้พงษ์เทพ…แต่งเพลงขึ้นมาเพลงหนึ่ง…ชื่อว่า…
>”ลิงทะโมน…”เพื่อยกย่อง…เชิดชู…
> >คุณค่าของความรัก…ที่แม่…มีต่อลูก.....

คำตอบที่ 9
       ใครรุกป่าก็รู้ๆอยู่ครับ ขอปืนคืนเพราะกลัวไปยิงเอาลูกน้องเข้าอะดิ แค่นี้เจ้าหน้าที่ยังมีอาวุธไม่พอเลย
เราจัดทริป บริจากปืน ให้เจ้าหน้าที่กันดีไม๊ครับพี่น้อง

คำตอบที่ 10
       ชอบจังเลยคุณตาลเดี่ยว เยี่ยม ๆ.......
พี่กุ้งบัตรเท่าไหร่เนี่ย คราวหน้ากริ๊งกร๊างบอกบ้าง จะได้ฝากน้องเค้กไว้กับญาติ ๆ แล้วหนีไปดู

คำตอบที่ 11
       "เช้าวันที่ 1 กันยา ในราวป่าเสียงปืนกึกก้อง"

คำตอบที่ 12
       ข่าวว่าหลังจากถูกทวงปืนเอาคืน....จะของบประมาณให้เจ้าหน้าที่ไปซื้อหนังสติ๊กให้เจ้าหน้าที่ติดตัวไว้เพื่อป้องกันตัวนะครับ ประเทศไทยจงเจริญ......

คำตอบที่ 13
       เคยได้ยินคนวนศาสตร์ กรม ป่าไม้ ถามกลับผมว่า ทำไมป่าไม้ที่ตายในหน้าที่ โดนยิงตายขนาดลาดตะเวณ เข้าจับกุม ไม่ว่าระดับหัวหน้าหน่วย หัวหน้าเขต ลงไปยังเจ้าหน้าที่ธรรมดา ด้วยความตรงฉิน ต้องมาตายในหน้าที่ (โดนเขายิง) ทำไมกระแสสังคมชนชาวไทยโดยเฉพาะท่านที่แสดงตนออกว่าเป็นนักอนุรักษ์ เพื่อชีวิตนี้หรือชีวิตหน้า.. ไม่เห็นทำอะไร คุดคุ้ย ตีแผ่ หาทางช่วยเหลือ สดุดีในวีรกรรมของเขา แม้แต่น้อยเลย ถามหน่อยท่านนักอนุรักษ์ ท่านเคยทราบนาม หรือรู้จักบุคคลที่เสียสละชีวิตเพื่อปกป้องป่าหรือไม่ เป็นคำถามที่ผมก็ไม่ได้ต้องการคำตอบหรือเรียกร้องอะไร แต่อยากจะนำความที่ตัดพ้อจากความรู้สึกของคนวนศาสตร์ มาให้ท่านทราบบ้างก็เท่านั้น..

คำตอบที่ 14
       วันนี้เมื่อ 16 ปีที่แล้ว เราสูญเสียบุคลากรด้านอนุรักษ์ที่สำคัญท่านหนึ่งไป...ขอไว้อาลัยแด่นายสืบ และ เจ้าหน้าที่ผู้เสียสละด้วยใจคารวะทุกผู้ทุกนาม ครับ

คำตอบที่ 15
       ตอบท่านเสือกลิ่นสัก...พระเอกในนิยายเรื่องร้อยป่า.......โดยเจตนาที่ดีนะครับสังคมไทยตื่นกระแสอนุรักษ์ขึ้นมาได้ต้องยอมรับว่าคุณสืบมีส่วนสำคัญเป็นอย่างยิ่ง ท่านอื่นๆที่เสียสละชีวิตเลือดเนื้อ เพื่อการอนุรักษ์ก็ได้รับการยอมรับด้วยเช่นกันเพียงแต่บางครั้ง ความรับรู้อาจไม่เหมือนกัน อย่าได้น้อยใจไปเลยครับ....แต่อย่าลืมว่ายุคสมัยหนึ่งชาวบ้านอย่างพวกเราได้รับรู้ข่าวสาร หรือประสบกับตัวเองถึงบทบาทหน้าที่ของ จนท.ป่าไม้ในอีกแง่มุมหนึ่งที่ค่อนข้างเป็นลบ แม้แต่ในวงการท่านเองก็น่าจะรับรู้ พิสูจน์ได้จากพื้นที่ป่าไม้ที่ ลดลงจนน่าใจหาย แม้แต่ในหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเองก็ไม่ให้ความสำคัญ จนเจ้าหน้าที่ชั้นผู้ใหญ่หลายท่านต้องเลือกทางเดินเอง บางคนลาออกไปเป็น NGO บางคนขอเออลี่ คนอย่างนายสืบเลือกที่จะตาย เพื่อฟ้องให้โลกรู้ว่าระบบการดูแลรักษาป่าในประเทศนี้มันเป็นอย่างไร ยกตัวอย่างที่ผมประสบพบกับตัวเองเลยนะครับ....ครั้งหนึ่งประมาณปี 2529 ผมแบกเป้เดินออกจากป่า ในเขตอุทยานใหญ่แห่งหนึ่ง พอดีเขากำลังใช้แทรกเตอร์ไถสร้างทาง ระยะทางมากกว่า 20 กม.มีหัวหน้าอุทยานยืนคุมอยู่ ก็เลยเรียนถามท่านด้วยความเคารพว่าทำอย่างนี้หมายถึงเราต้องสูญเสียพื้นที่ป่าไปด้วยใช่หรือไม่(โชคดีที่ท่านอารมณ์ดี...ผมเลยรอดกลับมาได้) ท่านตอบกลับมาว่าการพัฒนาบางครั้งต้องแลกมากับการสูญเสียบ้าง....ผมคิดว่าหน.อุทยาน หลายท่านก็คิดเช่นนี้ ทุกวันนี้เราจึงเห็นรีสอร์ทอยู่กลางอุทยานเกือบจะทุกแห่ง...แม้แต่เขตรักษาพันธุ์ฯ ก็เกือบจะเป็นเช่นนี้เหมือนกัน เมื่อเป็นเช่นนี้ เราต้องมองที่ระบบแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น ไล่มาตั้งแต่ท่านเป็นนิสิตวันแรก จนท่านเป็นอธิบดี ถ้าให้ตอบโจทย์ท่านเสือฯให้ครบผมว่ามีอยู่แล้วในนิตสาร บทความต่างๆ งานวิจัยก็มีมากมาย...ผมไม่ใช่นักอนุรักษ์ แต่สลดใจทุกครั้งที่เห็นป่าเขาถูกทำลายหรือสัตว์ป่าถูกล่ามาขาย...สื่อได้เท่าที่มีความสามารถ
ขอส่งจิตคารวะแด่ท่านผู้เสียสละทุกท่านครับ
ด้วยมิตรภาพ
อันดามัน 1 กันยายน 2549

คำตอบที่ 16
      

คำตอบที่ 17
       วันนี้เป็นอีกวันที่พวกเราต้องระลึกถึงคนดีที่ทำทุกอย่างให้กับผื่นป่าของเรา แต่คนดีๆ ไม่สามารถทานคนชั่วๆ ได้ก็ต้องจากไป.....พรุ่งนี้เราจะไประลึกถึงคุณสืบกันที่หอประชุมใหญ่ธรรมศาสตร์.........พร้อมๆ กับเพื่อนๆ อีกมากมาย