คำตอบที่ 1
       กำลังจะบอกอะไรหรือเปล่าครับพี่

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 2
       การเมือง ???

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 3
       Roger that,

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 4
      

" Civil Disobedience "

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 5
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 6
       ในหลวงทรงร้องไห้

เมื่อวันที่ 8 มีนา ที่ผ่านมาผมได้ไปงานที่โรงเรียน
เหมือนเช่นทุกปีตอนกลับเดินมาตามตึกยาวเพื่อจะกลับมาทางประตูด้านเพาะช่าง ยังไม่ถึงบริเวณเศาลหลวงพ่อปู่ พบอาจาร์ยท่านหนึ่งนั่งอยู่

จำได้ว่าเป็นอาจารย์สุธี ท่านเกษียณไปแล้ว ไม่รู้คุณรู้จักรึเปล่า กราบอาจารย์ท่านแล้ว สังเกตุเห็นว่าอาจารย์ร้องไห้อยู่ ท่านบอก เพิ่งได้พบกับรุ่นพี่ที่มาในงาน รุ่นที่เท่าไหรก้อไม่ได้ถาม เป็นนายทหารราชองครักษ์ชั้นผู้ใหญ่ เค้าเล่าให้อาจารย์ฟังว่า

****ในหลวงทรงร้องให้เห็นบ่อย****

'ทรงเสียใจที่เมืองไทยจะสิ้นในรัชกาลของท่าน แล้วกระนั้นหรือ'

ผมอยากจะตอบอาจารย์ไปว่าคงไม่หรอก ถ้าคนไทย รู้จำคำว่าว่า'หน้าที่'มากกว่า'สิทธิ'
เราเคยชินกับการเป็น..ผู้รับ...จากคนคนหนึ่งที่เกิดมาเป็น..ผู้ให้...ให้มาตลอด เคยชินจนลืมไปว่าวันนี้ถึงเวลาแล้วรึยังที่ เราควรจะผู้ให้แก่พระองค์ท่านบ้าง... ผมลาอาจารย์เรียบร้อยร้อย กลับไปตามตึกยาว ไปไหว้ พระผู้ให้กำเนิดโรงเรียน อธิฐาษขอให้พระองค์ท่านช่วยคุ้มครองให้หลานท่านทรงมีแต่ความสุข..ทรงมีพระพลานามัยที่แข็งแรง...เพียงแค่ไม่อยากได้ยินว่า
..ในหลวงทรงร้องไห้
ความสุขของพระมหากษัตริย์
หนึ่งปีที่ผ่านมา
เราใส่เสื้อเหลืองเราใส่สายรัดข้อมือสีเหลือง

คนนับแสนไปนั่งรอเป็นชั่วโมงๆ หน้าพระที่นั่งอนันตสมาคมเพื่อจะได้เห็นพระพักตร์ของพระบาทพระเจ้าอยู่หัวเพียงไม่กี่นาทีวันนั้น ในขณะที่ทั้งโลกเริ่มเสื่อมศรัทธาในระบบการปกครองโดยมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขเราได้ แสดงให้โลกได้เห็นว่ามีประเทศเล็กๆ ประเทศหนึ่งที่คนทั้งชาติยังซื่อสัตย์จงรักภักดีต่อราชวงศ์ จักรี และ พระมหากษัตริย์อันทรงเป็นที่รักยิ่งของคนไทย

.....สิบสองปีที่ผ่านมา


พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระประชวรหนักด้วยโรคหัวใจเพราะทรงงานหนักเกินไปในขณะเดียวกัน สมเด็จพระราชชนนีก็ทรงพระประชวรหนักอยู่ ณ โรงพยาบาลศิริราชเช่นกัน เรายังจำรูปในหนังสือพิมพ์ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จพระราชดำเนินไปทรงเยี่ยมพระราชชนนี
ไม่กี่วันหลังจากการผ่าตัดใหญ่ถวาย พระหัตถ์ข้างหนึ่งกุมอยู่ที่พระอุระ และในพระหัตถ์อีกข้างหนึ่งทรงถือ ม้วนแผนที่กรุงเทพฯ เพราะน้ำกำลังท่วมกรุงอยู่ ยังจำกันได้ไหม?
..... 34 ปีที่ผ่านมา

วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ.2516

เป็นครั้งแรกในรัชกาลที่เกิดวิกฤติด้านการเมืองรุนแรงที่สุด
วันนั้น นิสิตนักศึกษาและประชาชนนับหมื่นนับแสนเดินขบวนประท้วงรัฐบาล เหตุการณ์ร้ายแรงยิ่งขึ้นตำรวจทหารยิงประชาชน ในขณะที่นิสิตนักศึกษาก็เผาสถานที่ราชการ เกิดกลียุคทุกหย่อมหญ้า
' คนไทยฆ่าคนไทยด้วยกันเอง '

คืนนั้น สถานีโทรทัศน์ทุกช่องถ่ายทอดสดจากพระราชวังสวนจิตรลดา
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชดำรัสกันคนไทยทุกคนว่า “คนไทยจะฆ่าคนไทยด้วยกันไม่ได้ ทุกอย่างต้องสงบโดยฉับพลัน”
และทุกอย่างก็สงบโดยฉับพลัน หลังจากนั้นไม่นาน มีฝรั่งคนหนึ่งมาถามผมว่า “เป็นไปได้อย่างไร ที่คนๆ เดียวจะมีอำนาจเหนือคนทั้งประเทศได้อย่างนั้น?” ผมไม่ได้ตอบ แต่ตอนนั้นใจผมคิดถึงประโยคที่ มรว. คึกฤทธิ์ ปราโมชฯ ได้ให้สัมภาษณ์กับสถานีโทรทัศน์ BBC ว่า พระองค์ทรงเป็น 'SOUL OF THE NATION' หรือ“จิตวิญญาณของคนไทยทั้งชาติ” ยังจำกันได้ไหม?
แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่
เราสร้างค่านิยมผิดๆ ว่าคนที่ประสบความสำเร็จคือคนที่มีเงินมากที่สุด
เราโกงทุกครั้งที่มีโอกาส
เราเรียกร้องประชาธิปไตยโดยคิดถึงแต่ “สิทธิ
” แต่ลืมคำว่า “หน้าที่”
เรากำลังฆ่ากันเองทุกวันในภาคใต้
เราสร้าง “กฎหมู่” ให้เหนือ “กฎหมาย”
เราเดินขบวนประท้วงในทุกอย่างที่เราไม่เห็นด้วย
เราก้าวร้าวต่อกัน เราแตกแยกกัน
และทั้งโลกกำลังจับตามองเราอยู่
เราเคยหยุดคิดกันบ้างไหมว่า
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเรา
จะทรงเสียพระทัยเพียงใด?
แล้วสิ่งที่เราทำไปในวันเฉลิมพระชนมพรรษาคืออะไร การที่เราใส่เสื้อเหลือง สายรัดข้อมือ ที่ว่า Long life The King เราทำเพื่ออะไร
มันเป็นแค่ผักชีโรยหน้าที่จะแสดงให้โลกเห็นว่าคุณรักพระมหากษัตริย์เพียงใดเท่านั้นนะเหรอ

80 ชันษาของพระองค์ท่าน หากเปรียบกับคนธรรมดาก็สมควรที่จะได้พักเต็มที่ได้รับการดูแลและระมัดระวังเป็นพิเศษ ไม่สมควรที่จะตรากตรำทำงานหนัก แต่กลับเป็นว่า ในปีที่ครบ 80 ชันษาของพระองค์ท่านยังต้องทรงงานอยู่ตลอดเวลา ทั้งๆ ที่ทรงต้องอยู่ภายใต้การถวายการดูแลของคณะแพทย์

พระองค์ต้องรับทุกข์ของคนไทยทั้งชาติ
ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้
ไม่ใช่จะประทับอยู่ในพระราชวังใหญ่โตสวยงาม แห่ล้อม
ด้วยข้าราชบริพาร

หากแต่ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้คือ
เมื่อประชาชนของพระองค์ท่านรักสามัคคีกัน
รู้จักความ พอเพียง และมีสติ-เพียงเท่านี้เอง
แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่?
หรือนี่คือการแสดงความกตเวทีต่อพระมหากษัตริย์ของเรา

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 7
       เพราะฉะนั้น ...
ต้องไล่รัฐบาล(นี้)ออกไปให้เร็วที่สุด
ก่อนที่จะผลาญเงินมากกว่านี้
ประเทศจะได้ไม่ล่มจม อย่างที่ในหลวงให้โอวาทไว้ในวันที่ 21 สิงหาที่ผ่านมา

และที่สำคัญต้องจับทักสินพจมารมาดำเนินคดีให้เร็วที่สุด

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 8
       ยุคแห่งทรราชนี้ การวางตัวเป็นกลางไม่ถูกต้อง
ต้องเลือกข้างระหว่างทรราชทักสินกับในหลวง

ผมเลือกอยู่ข้างในหลวงที่ผมรักมากที่สุด

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 9
      
ไม่เอา เราไม่พูดเรื่องการเมือง




๏ ใครจะอาจซื้อขายฟ้ามหาสมุทร
แสนวิสุทธิ์โลกนี้ที่พระสร้าง
สุดท้ายกายวิภาคจะจากวาง
ไว้ระหว่างหล้าและฟ้าต่อกัน
๒
๏ เรามิใช่เจ้าของฟ้าอวกาศ
โลกธาตุทั่วสิ้นทุกสรวงสวรรค์
มนุษย์มิเคยนฤมิตตะวันจันทร์
แม่แต่เม็ดทรายนั้นสักธุลี
๓
๏ แย่งแผ่นดินอำมหิตคิดแต่ฆ่า
เพราะกิเลสบ้าหฤโหดสิงซากผี
ลืมป่าช้าคุณธรรมความดี
เสียศรีสวัสดิ์ค่าแท้วิญญาณ
๔
๏ สภาวะสรรพสิ่งทุกส่วนโลกนี้
ควรที่สำนึกค่าทิพย์วิเศษวิศาล
อนุรักษ์ดินน้ำฟ้าไว้ตลอดกาล
เพื่อเหนือทิพยสถานวิมานแก้วไกวัล
๕
๏ ทุ่งนาป่าชัฏช้าอรัญญิกาลัย
เทือกผาใหญ่เสียดดาวดึงส์สวรรค์
เนื้อเบื้อเสือช้างลิงค่างนั้น
มดแมลงนานพันธุ์ทั้งจักรวาล
๖
๏ เสมอเสมือนเพื่อนสนิทมิตรสหาย
เกิดร่วมสายเชี่ยววัฏฏะสังสาร
ชีพหาค่าบ่มิได้นับกาลนาน
หวานเสน่ห์ฟ้าหล้าดาราลัย
๗
๏ ถึงใครเหาะเหินวิมุติสุดฝั่งฟ้า
เดือนดาริกาเป็นมรคายิ่งใหญ่
แต่เราขอรักโลกนี้เสมอไป
มอบใจแด่ปฐพีทุกชีวีวาย
๘
๏ จะไม่ไปแม้แต่พระนิรพาน
จะวนว่ายวัฏฏะสังสารหลากหลาย
แปลค่าแท้ดาราจักรมากมาย
ไว้เป็นบทกวีแด่จักรวาล
๙
๏ เพื่อลบทุกข์โศก ณ โลกมนุษย์
ที่สุดสู่ยุคสุขเกษมศานต์
วานนั้นฉันจะป่นปนดินดาน
เป็นฟอสซิลทรมานอยู่จ้องมอง
๑๐
๏ สิ้นเสน่ห์วรรณศิลป์ชีวิตเสนอ
ละเมอหาค่าทิพย์ไหนสนอง
อเนจอนาถชีวีทุกธุลีละออง
สยดสยองแก่ถ่านเถ้าเศร้าโศกนัก
๑๑
๏ แล้งโลกกวีที่หล้าวูบฟ้าไหว
จะไปรจนารุ้งมณีเกียรติศักดิ์
อำลาอาลัยมนุษย์ชาติน่ารัก
จักมุ่งนฤมิตจิตรจักรวาล
๑๒
๏ ให้ซึ้งซาบกาพย์กลอนโคลงฉันท์
ไปทุกชั้นอินทรพรหมพิมานสถาน
สร้างสรรค์กุศลศิลป์ไว้อนันตกาล
นานช้าอมตะอกาลิโก ๚๛

( ปณิธานกวี - อังคาร กัลยาณพงศ์ )

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 10
       เห็นด้วยอย่างยิ่งกับ คห.ที่6

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 11
       อย่าให้คนทรยศกบฎชาติ
บ้าอำนาจขาดหลักธรรมนำวิถึ
เล่นพวกพ้องโกงทรัพย์สินปฐพี
สิทธิ์เสรีก็ไม่เหลือเป็นเหยื่อมาร
ขายชาติกินให้ต่างชาติไม่ขาดสาย
มุ่งทำลายเป็นหลักใหญ่ไร้แก่นสาร
เลี่ยงภาษีทุจริต ติดสันดาน
คอยล้างผลาญเพื่อตัวชั่วบรรลัย
บ้านเมืองไม่น่าอยู่รู้กันทั่ว
ทุกคนกลัวเสียภาพพจน์จิตหวั่นไหว
ต่างชาติไม่กล้าลงทุนว้าวุ่นใจ
หุ้นตกไปเศรษฐกิจวิกฤติพลัน
อยากจะให้ขบดหมดสิ้นชาติ
ไร้อำนาจพร้อมสำนึกจิตแปรผัน
รวมพลังสามัคคีหนึ่งเดียวกัน
เพื่อสร้างสรรค์ชาติไทย ให้มั่นคง


แต่งโดย : สุรชัย
หัวข้อการประกวดประจำเดือน กรกฎาคม 2550
- ระดับมัธยมปลาย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 12
       เอาชื่อเดิมก็ได้นะป๋า เรื่องแบบนี้ไม่น่าอายหรอก

ไม่จำเป็นต้องเข้าๆออกๆให้เปลืองเวลาด้วย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 13
      

คาดไม่ถึงว่าเพลงของ จิตร ภูมิศักดิ์ ที่ร้องโดย เพ็ญศรี พุ่มชูศรี เมื่อหลายสิบปีก่อน กับภาพนกหวีด มันสร้างจินตนาการด้านการเมืองให้ได้ขนาดนี้เลยนะ


ผมต้องการแสดง "ภาพแอ็บสแตรค" ของบ้านเมืองผ่านบทกวีและภาพนกหวีด



คห.ที่ 9 ของหนุ่มน่าจะเข้ากันกับกระทู้ตั้งต้นของผมที่สุดแล้ว เสพความงามของภาษาแล้วดูภาพของเหตการณ์ของบ้านเมืองด้วยจิตว่างมันจะได้ไม่หนักหัว


ถ้าแยกแยะเรื่อง "อตัมยตา" ปล่อยวางทางจิตไม่ได้ก็อย่าไปอินกับมัน จะเห็นความงามของ "แอบสแตรค" ที่ผมตั้งต้นในบทกวีเอาไว้



กระทู้ กวีและบทกลอน สะท้อนสภาพของบ้านเมืองที่กำลังฮิตติดลมในเว็บต่างๆคงไม่เหมาะกับที่นี่ แค่ผมลองดูเบาๆก็เป็นเรื่องแล้ว เครียดกันมากเกินไปแล้วนะรู้ตัวกันหรือเปล่า

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 14
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 15
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 16
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 17
       - คนจนมีสิทธิไหมครับ ลูกลาวมีสิทธิ มีสิทธิไหมครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย