คำตอบที่ 5
ในปี 2499 บทความชิ้นแรกของเขาได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ปัญหาทางจิตวิทยา
สำหรับนักวิทยาศาสตร์แล้ว บทความนี้เปรียบเสมือนลูกระเบิดที่ถูกโยนเข้ามาในวงการ
เพราะในยุคนั้นนักจิตวิทยาทั่วโลกต่างเชื่อว่า การประดิษฐ์คิดค้นสิ่งต่าง ๆ นั้นเกิดขึ้นได้
จากการหยั่งรู้โดยบังเอิญ กล่าวง่าย ๆ คือ แว๊บขึ้นมาเองในสมอง
เกนริค ได้วิเคาระห์สิทธิบัตรต่าง ๆ จากทั่วโลกประมาณ 200,000 ชิ้น เขาได้สรุปว่ามีความขัดแย้งทางเทคนิค
ประมาณ 1,500 อย่าง ที่สามารถแก้ปัญหาได้อย่างง่ายดายโดยใช้หลักการพื้นฐาน
เขาบอกไว้ว่า "ต้องเสียเวลา 100 ปี กว่าจะหยั่งรู้ถึงปัญหา หรือคุณอาจใช้เลาเพียง 15 นาที โดยใช้หลักการเหล่านี้"
พอปี 2502 เกนริค ก็ร้อนวิชาขึ้นมาอีก และต้องการที่จะให้ทฤษฎีของเขาได้รับการยอมรับ
เขาจึงทำหนังสือขอโอกาสพิสูจน์ทฤษฎีของเขาถึงองค์กรสูงสุดด้านสิทธิบัตรของโซเวียต
(สหพันธ์สมาคมนักประดิษฐ์และผู้มีความคิดริเริ่ม VOIR)
หลังจากนั้นเขาก็เขียนจดหมายตามไปอีกเรื่อย ๆ นับเป็นร้อย ๆ ฉบับ ในที่สุดเก้าปีถัดมา (โห โคตรอึดเลย)
เขาจึงได้รับคำตอบอนุมัติให้จัดการสัมนาเรืองวิธีวิทยาในเชิงการประดิษฐ์ที่เมือง ซินทารี สาธารณรัฐจอร์เจีย