คำตอบที่ 151
      

วันนี้พอเท่านี้ครับ


ฮิโรชิม่ามันแรกก็จบลงอย่างอิ่มอร่อยไปเรียบร้อยแล้ว เราก็เดินฝ่าลมหนาวกลับโรงแรมไปนอนอุ่นๆกันอย่างมีความสุข

วันนี้เป็นวันแรกในรอบหลายวันที่ฝนไม่ตกเลยได้รูปสวยๆมากหน่อย พรุ่งนี้เราจะไปที่อนุสรณ์สถานฮิโรชิม่า Hiroshima Peace Memorial Park กันไปดูว่าเมื่อหกสิบกว่าปีก่อนตอนลูกไฟยักษ์ของระเบิดปรมาณูทิ้งลงที่นี่เกิดอะไรขึ้นกับคนฮิโรชิม่าบ้าง

ผมต้องเลือกรูปอย่างระวังเพราะไม่อยากเอารูปที่ชวนให้ไม่อยากดูมาลงเลย

ผมยอมรับว่าผมเดินร้องไห้ไปครั้งหนึ่งอย่างอดใจไม่ได้ถึงความโหดร้ายของคนที่ไม่รู้เรื่องราวนับหลายแสนคนต้องรับกรรมแทนคนบ้าสงครามไม่กี่คนในโตเกียว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 152
       วันรุ่งขึ้นเราตื่นกันแต่เช้าเหมือนทุกวันเพราะเวลาตามแผนที่ฮิโรชิม่ามีน้อยต้องทำเวลากันหน่อย

ที่ฮิโรชิม่านี่ไม่ค่อยเหมือนเมืองอื่นตรงที่การเดินทางหลักของเมืองคือรถรางครับ ดังนั้นเราไปตั้งต้นที่สถานีรถไฟเหมือนทุกเมืองแต่ต่อด้วยรถรางไม่ใช่รถเมล์เหมือนเคย

รถรางสายสองผ่านอนุสรณ์สถานใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 153
       รถรายามเช้าของฮิโรชิม่าไม่มากเหมือนเมืองอื่นๆ ที่นี่เกือบไม่มีรถติดให้เห็นเลยทำให้การเดินทางดูนกดูไม้ข้างทางกันสนุกสนานพอสมควร

ป้ายรถรางหน้าทางเข้าอนุสรณ์สถานอยู่ใกล้ๆอะตอมมิกโดมนั่นแหละ อย่างไรก็ไม่หลงลงผิดป้าย

นอกจากรถบนถนนจะน้อยแล้วคนบนรถรางยังน้อยอีกด้วย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 154
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 155
       พอลงจากรถรางแล้วเราได้เห็นกับความน่ากลัวของสงครามทันทีที่ลงจากรถ

อะตอมมิกโดมโผล่จากดงไม้ให้เราเห็นต่อหน้าทันที

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 156
       ที่นี่คือซากตึกไม่กี่หลังที่ยังคงยืนอยู่ได้หลังจากโดนระเบิดนอกนั้นเรียบเป็นหน้ากลองไปเป็นรัศมีหลายกิโลเมตร

ศูนย์กลาระเบิดถูกจุดห่างจากตึกหลังนี้เพียงร้อยหกสิบเมตรเท่านั้น

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 157
       ซากตึกที่เหลือให้เห็นนี้มันมีไม่ถึงหนึ่งในสี่ของอาคารที่สร้างมาก่อนโดนถล่มเลยครับ ส่วนที่เหลือถล่มกองกับพื้นในวันนั้นไปหมดแล้ว

อาคารนี้ถือว่าเป็นอาคารที่แข็งแรงที่สุดในฮิโรชิม่าขณะนั้น

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 158
       ความจริงอาคารนี้น่าจะพังไปนานแล้วแต่ที่ยังคงยืนอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้เพราะว่ามีการเสริมโครงเหล็กไว้ภายในโดยรอบกันไม่ให้มันพังลงมา

เขาต้องการรักษาสภาพไว้ให้เตือนใจคนรุ่นหลังถึงความโหดร้ายของสงคราม ความโหดร้ายในจิตในของนายพลบ้าสงครามในโตเกียวไม่กี่คนที่ชาวบ้านนับแสนคนต้องรับเคราะห์แทน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 159
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 160
       อาคารหลังนี้เดิมเป็นอาคารแสดงสินค้าของฮิโรชิม่า Hiroshima Prefectural Commercial Exhibition ออกแบบโดยชาวเช็กชื่อ ช็อง แร็กเซล Jan Letzel สร้างเมื่อปี 1915 มีโดมสีเขียวดูสง่าและนับว่าเป็นแลนด์มาร์คของเมืองนี้เลยทีเดียว เพราะนอกจากแสดงสินค้าแล้วยังจัดงานนิทัศน์การอื่นๆเป็นระยะตลอดทั้งปีด้วย ดังนั้นที่นี่คือศูนย์กลางของการค้าและการแสดงต่างๆของเมือง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 161
       ในระหว่างช่วงปลายสงครามโลกอาคารหลังนี้ถูกเปลี่ยนมาเป็นสำนักงานของรัฐบาลและสำนักงานของรัฐ ดังนั้นสภาพของห้องแสดงสินค้าจึงสูญสิ้นไป

สภาพของญี่ปุ่นตอนนั้นไม่ได้ผลอตสินค้าไว้ขายใครแล้วเพราะสงครามที่ตังเองก่อขึ้นมาทำให้คนหนุ่มนับล้านๆคนต้องออกไปตายนอกประเทศ ทรัพยากรที่ไปปล้นชิงมาจากจีนครั้งที่เข้าไปยึดครองแมนจูกัวที่มีถึงสามเท่าทรัพสินของมวลรวมทั้งประเทศถูกทุ่มไปกับสงครามทั้งหมด

จากความกินดีอยู่ดีในอดีตกลายเป็นต้องอดอยากเพราะสงครามเอาไปกินหมด ดังนั้นหอแสดงสินค้าก็ไม่มีความจำเป็นอีกต่อไปแล้ว กำลังการผลิตมีไว้สร้างอาวุธอย่างเดียวเท่านั้น

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 162
       เมื่อวันที่ 6สิงหาคม1945 เวลาเช้า 8.15 เครื่องบิน B29 ได้ทิ้งระเบิดปรมาณูลูกแรกในประวัติศาสตร์ที่ทิ้งลงเพื่อการทำลายล้างจริงๆ

ลูกระเบิดถูจุดระเบิดที่ความสูงประมาณหกร้อยเมตรโดยศูนย์กลางระเบิดอยู่ห่างจากอาคารเพียงร้อยหกสิบเมตร ดังนั้นแรงระเบิดจึงกดลงมาตรงๆกับตัวอาคารทำให้ผนังของอาคารยังคงเหลืออยู่มากกว่าอาคารอื่นๆและหลังคาทรงโดมที่เป็นเหล็กทนต่อแรงกดลงมาตรงๆได้ดีกว่าหลังคาทรงอื่นทำให้โครงสร้างยังคงเหลืออยู่หลังการระเบิด

ภายหลังจากการระเบิดแล้วอาคารหลังนี้ได้ถูขนานนามว่าอะตอมมิกบอมบ์โดม

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 163
       ในสมัยนั้นสถานที่ตั้งของอาคารหลังนี้คือใจกลางเมืองฮิโรชิม่า มันใจกลางจริงๆขนาดสมัยก่อนนี้ในสมัยโบราณที่ใกล้ๆจุดนี้คือที่ตั้งเสาหลักเมืองเลยทีเดียว

ต่อมาเมื่อระบบโชกุนโดนล้มไประบบพ่อค้าและความมั่งคั่งมาเข้าแทนที่เสาหลักเมืองก็โดนลืมเลือนไปกลายเป็นอาคารหลังนี้แหละคือจุดใจกลางเมืองไปแทน

อาจจะเรียกได้ว่า กม.ที่ศูนย์คือจุดนี้แหละ เหมือนถนนพหลโยธินนับ กม.ศูนย์ที่อนุสาวรีย์ชัยฯอย่างไรอย่างนั้น

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 164
       หลังจากนั้นหลายปีต่อมาความเห็นในการใช้พื้นที่โดนแบ่งออกเป็นสองฝ่ายคืออีกฝ่ายอยากให้เก็บเอาไว้เป็นอนุสรณ์ของสงคราม แต่อีกฝ่ายบอกว่าน่าจะทำลายทิ้งไปเพราะว่ามันเป็นสิ่งที่แสดงความเจ็บปวดของชาวฮิโรชิมา อาคารนั้นก็กำลังจะพังลงมาจริงๆน่าจะเป็นอันตรายต่อผู้คนแถวนั้น

ต่อมาสภาเมืองได้ลงความเห็นที่จะเก็บเอาไว้และได้ระดมทุนในการอนุรักษ์โดยโครงการแรกได้ทำการยืดอายุอาคารไว้ด้วยโครงเหล็กในปี 1967 โดยให้อาคารภายนอกดูเหมือนกับสภาพที่มันโดนระเบิดในวันนั้นจริงๆ

และต่อมาในปี 1996 อาคารอะตอมมิกโดมได้รับการยกให้เป็นมรดกโลก UNESCO World Heritage Site โดยมีพื้นที่โดยรอบเป็นโซนฉนวนขนาดใหญ่ที่กันไว้เป็นพื้นที่ว่างโดยรอบและผนวกเข้าไปกับที่ดินอีกฝั่งแม่น้ำที่เป็นพิพิธภัณฑ์เพื่อรำลึกถึงความโหดร้ายของสงครามและเป็นสวนสันติภาพของโลก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 165
       ผมอยากให้เห็นสภาพของอาคารนี้สมัยที่ยังไม่โดนระเบิดว่ามันใหญ่โตแค่ไหน พอโดนระเบิดแล้วพังเหลือนิดเดียวอย่างที่ผมบอกนั่นแหละ

รูปนี้ผมถ่ายมาจากในพิพิธภัณฑ์ที่จัดแสดงอยู่อีกที่หนึ่ง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 166
       เราเดินเรียบแม่น้ำไปเรื่อยๆจุดหมายคือข้ามไปฝั่งอนุสรณ์สถานและพิพิธภัณฑ์

แต่ระหว่างทางมีอะไรให้ดูไปเรื่อยๆ ถ้าเคยเดินมาที่นี่ก่อนแล้วจะเดินดูอะไรได้มากกว่าคนเพิ่งเคยมาครั้งแรกตรงที่จะมีจุดทางประวัติศาสตร์ให้ดูตลอดทาง

คนเพิ่งมาไม่รู้หรอกว่าจุดนี้มีอะไรในอดีตทำให้เดินผ่านไปแบบน่าเสียดาย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 167
       ก่อนถึงสะพานข้ามแม่น้ำเล็กน้อยเราก้พบกับอนุสรณ์สถานเล็กๆที่สร้างมาให้กับผู้เสียชีวิต ที่จุดนี้แหละเคยเป็นที่ตั้งเสาหลักเมือมาตั้งแต่สมัยโบราณ ในสมัยเมจิยังคงเป็นไม้อยู่แต่มาเปลี่ยนเป็นเสาหินเมื่อสมัยแบ่งการปกครองเป็นจังหวัดฮิโรชิม่าแบบสมัยใหม่

ในสมัยก่อนนี้จุดนี้แหละคือใจกลางเมืองฮิโรชิม่า ดังนั้นกิจกรรมทั้งหมดของเมืองในสมัยโบราณจะมีขึ้นในระแวกนี้ ที่จุดนี้เป็นจุดรวมการเดินทางทั้งทางบกและทางน้ำที่ใช้แม่น้ำโอตะเดินทางไปที่ต่างๆ

และที่จุดนี้เป็นที่ตั้งของปราสาทฮิโรชิม่าด้วย ดังนั้นจะว่าระเบิดปรมาณูลูกนั้นทิ้งได้ตรงกลางใจเมืองก็ว่าได้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 168
       ที่จุดนี้เคยเป็นที่ตั้งของเสาหลักเมืองมาตั้งแต่สมัยโบราณ ดังนั้นอนุสรณ์สถานจึงสร้างทับจุดนี้เพื่อให้กับผู้เสียชีวิตสองแสนคนจากระเบิดลูกนั้น

ใครที่รู้สึกถึงความทุกข์ของคนที่ตายอย่างทรมาณในครั้งนั้นจะอดเสียน้ำตาที่จุดนี้ไม่ได้ ผมเองยังเริ่มตาชื้นๆหลังแว่นเมื่อได้มายืนจุดนี้ทั้งสงสารและโกรธแค้นปนกัน

โกรธที่คนบ้าสงครามไม่กี่คนที่โตเกียวทำให้คนหนุ่มนับล้านต้องออกไปตายต่างแดน และคนอีกหลายสิบล้านต้องลำบากในประเทศที่น่าจะอยู่กันสุขสบาย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 169
       หลังจากที่ผมยืนไว้อาลัยและแผ่เมตตาจิตให้กับผู้สูญเสียแล้ว ผมก็ยังยืนปาดน้ำตาต่อไปอีกสักพัก

ความทรมารของผู้คนที่ตายเป็นแสนคนจากความงี่เง่าของพวกซามูไรหลงยุคนายพลบ้าสงครามในโตเกียวยังติดในใจของผม

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 170
       เราเดินเรียบแม่น้ำไปเรื่อยๆจนถึงสะพานข้ามไปฝั่งอนุสรณ์สถานที่จุดนี้มีประวัติศาสตร์ให้ระลึกถึง

ผมบอกแล้วไงว่าถ้าคนเคยมาจะมีอะไรให้ดูไปตลอดทางแต่ถ้าเคยมาครั้งแรกก็จะเดินผ่านไปแบบไม่รู้จักที่จะดู

ความจริงมีทางแยกไปจุดศูนย์กลางระเบิดและไปดูจิโซหรือพระหินที่เกิดเงาไหม้ที่ฐานโดยรอบองค์พระหินแกรนนิต เพราะระเบิดถูกจุดที่เกือบจะเหนือองค์พระเลยทำให้เงาเกิดโดยรอบพระองค์นั้น

แต่วันนี้เวลาผมน้อยผมขอผ่านไปเดินอีกฝั่งแม่น้ำก็แล้วกัน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 171
       ที่เสาสะพานนี้มีประวัติศาสตร์ครับ

เสานี้ยังคงอยู่ตั้งแต่สมัยโดนระเบิดแต่ราวสะพานราบไปหมดตั้งแต่สมัยนั้น ดังนั้นเสานี้เสาเดิมแต่ราวสร้างใหม่

ครั้งที่ระเบิดถูกจุดขึ้นมามีคนยืนอยู่ตรงนี้แล้วโดนความร้อนระเหยเป็นไอไปเลย เงาของคนนั้นยังปรากฎบนเสาสะพานนี้ในสมัยที่ยังไม่ได้ซ่อมสะพาน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 172
       นี่ไงเงาของคนนั้นที่ยืนอยู่ตอนระเบิดลงที่ติดกับเสาสะพานในสมัยนั้นตอนก่อนจะบูรณะ

คนทั้งคนไหม้ระเหยกลายเป็นควันในชั่วพริบตาจากความร้อนระดับพลาสม่าของเทอร์โมนิวเคลียร์

รูปนี้ผมถ่ายมาจากพิพิธภัณฑ์ข้างในอนุสรณ์สถาน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 173
       แล้วเราก็ผ่านจุดนั้นไปอีกฝั่งหนึ่งที่เป็นพื้นที่อนุสรณ์สถาน

ผมเคยคุยกับคนญี่ปุ่นเองเขาเล่าว่าเด็กยุคใหม่ยังไม่รู้จักประวัติศาสตร์ของตัวเองเสียด้วยซ้ำไปว่าตัวเองคือผู้ก่อสงคราม แต่รู้ว่าคนรุ่นพ่อรุ่นปู่ของตัวเองโดนระเบิดนิวเคลียร์เท่านั้น แต่ไม่รู้เหตุผลหรอกว่าทำไมถึงโดนแบบนี้

ตอนนายกญี่ปุ่นโดนประนามเรื่องไม่สำนึกในความผิดของตัวเองจากเกาหลี คนญี่ปุ่นยุคใหม่ยังงงว่ามันมาประท้วงทำไมกันฟ่ะเพราะประวัติศาสตร์ส่วนนี้ไม่ได้สอนในโรงเรียน

เหมือนกับที่กระทรวงศึกษาของเราไม่ได้สอนเรื่องที่เราไปเผาเวียงจันทร์ราบเป็นหน้ากลองเมือร้อยกว่าปีก่อนนั่นแหละ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 174
       อะตอมมิกโดมในมุมมองอีกฟากของแม่น้ำโอตะ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 175
       แต่สภาพตอนที่โดนระเบิดมันไม่เหมือนตอนนี้เลยเมื่อหกสิบกว่าปีก่อน

แค่ไม่ถึงชั่วชีวิตของคนเลยนะนี่สภาพที่เห็นตอนนั้นกับตอนนี้มันคนละภพเลยเหมือนสวรรค์กับนรก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 176
       นี่คือแบบโมเดลของเมืองฮิโรชิม่าก่อนโดนระเบิดที่อยู่ในพิพิธภัณฑ์

บ้านเมืองของฮิโรชิม่ายังสมบูรณ์เพราะจุดนี้เกือบจะไม่โดนพิษของสงครามเล่นงานมากนักเหมือนตัวเมืองโตเกียว

จะเห็นว่าที่ข้างบนตรงกลางของภาพที่แม่น้ำโอตะบรรจบกันคือที่ตั้งของอะตอมมิกโดม

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 177
       นี่คือสภาพเมืองที่โดนระเบิดจะเห็นว่าราบจนไม่เหลืออะไรเลย

มันราบไปในรัศมี 2.5จากศูนย์กลางระเบิด หมายถึงห้ากิโลเมตรจากอีกฝั่งถึงอีกฝั่งของที่นี่ไม่เหลืออะไรเลย

สิบกว่ากิโลเมตรทางภูเขาด้านใต้คนตายเป็นเบือจากรังสีที่ลมพาไปและฝนดำของฝุ่นรังสี

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 178
       นี่ไงลูกบอลสีแดงสมมุติให้แทนจุดที่ระเบิดถูกจุดใกล้กับอาคารโดม

ระเบิดเกือบจะจุดเหนือโดมเลยทีเดียว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 179
       เราเดินต่อเข้าไปในส่วนของพื้นที่อนุสรณ์สถานแล้วครับ

สิ่งแรกที่เราต้องเดินผ่านคืออนุสาวรีย์ของซาดาโกะ Sadako Sasaki

ตาของผมชื้นอีกแล้วเมื่อได้เห็นรูปปั้นของซาดาโกะกลางลาน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 180
       สงครามโลกครั้งที่สองได้มีเรื่องบัดซบเกิดขึ้นหลายประการ ระเบิดปรมาณูที่ฮิโรชิม่าก็เป็นหนึ่งในเรื่องบัดซบนั้น

ในวันที่ 6สิงหาคม 1945 เวลา 8.15 ในตอนเช้าของเมืองฮิโรชิม่า ระเบิดปรมาณูได้ถูกทิ้งลงและจุดระเบิดที่ความสูง 560เมตรเหนือพื้นดิน ทำให้อาคารสิ่งปลูกสร้างในรัศมี 2.5 กิโลเมตรพังราบไปเกือบทั้งหมด คนแปดหมื่นคนตามทันทีจากแรงระเบิด อีกเจ็ดหมื่นคนตายต่อมาจากการรับรังสีโดยตรง แต่การตายยังไม่หยุดเท่านั้นยังมีการตายเพิ่มอีกจากโรคที่เกิดจากการรับรังสีตกค้างจนยอดเพิ่มขึ้นประมาณประมาณสองแสนคน บางชีวิตตายก่อนที่จะเกิดเสียอีกเพราะรับรังสีตั้งแต่อยู่ในท้องแม่


นี่ไงอนุสาวรีย์ของซาดาโกะที่เด็กทั้งโลกและเพื่อนนักเรียนของเธอสร้างให้

แสดงความคิดเห็นย่อย