คำตอบที่ 61
      

เราเข้าไปส่วนแสดงถาวรในพิพิธภัณฑ์ดีกว่า ที่โถงทางเข้ามีอะตอมมิกโดมจำลองขนาดใหญ่เต็มโถง



เมื่อคืนนี้ก่อนนอนผมคิดหาทางออกอย่างไรกับการเล่าเรื่องในวันนั้นที่มีรูปศพและผู้เคราะห์ร้ายที่โดนไฟเผาแต่ยังไม่ตายทันทีโดยไม่ต้องลงรูปคนที่อยู่ในสภาพน่าสังเวช

ผมได้ทางออกก่อนที่สมองจะวูบหลับว่าน่าจะเล่าเรื่องด้วยภาพวาดในนิทัศน์การน่าจะดีกว่า เอาภาพถ่ายจริงที่ผมไม่อยากใช้ออกไปแล้วแทนด้วยรูปวาดน่าจะเป็นทางออกที่ดีทีสุด

เพราะภาพจริงมันน่าสังเวชมากกว่าภาพวาดหลายร้อยเท่า ผมต้องเอาภาพจริงออกไปจากเนื้อเรื่องเล่าของผมด้วยความเคารพต่อดวงวิญญานผู้สูญเสีย

ขอบคุณมากที่ดวงวิญญานเหล่านั้นให้ทางออกกับผมก่อนหลับเมื่อคืนที่ผ่านมา ขอให้กุศลในการช่วยผมเล่าเรื่องความเลวร้ายของสงครามและความรักในสันติภาพอันนี้ส่งผลให้ดวงวิญญานเหล่านั้นไปสู่ภพภูมิอันสมควรด้วยเถิด

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 62
       นี่คือเสื้อผ้าของเหยื่อคนหนึ่งที่เป็นผู้หญิง เสื้อผ้าชุดนี้รุ่งริ่งเป็นผ้าขี้ริ้ว

เจ้าของเสื้อผ้าชุดนี้ซื่ออิมิโกะ เธอโดนระเบิดแบบเต็มๆเพราะอยู่ห่างจากจุดระเบิดเพียงแปดร้อยเมตรในย่านโดฮาชิ แม้ว่าเธอจะเจ็บปวดมากจากการโดนเผาทั้งเป็นจากรังสีความร้อนไปทั้งตัว เธอก็กระเสือกกระสนเดินกลับบ้านที่อยู่ห่างออกไปหลายกิโลเมตร เธอเดินกึ่งคลานไปตลอดทางจนถึงบ้านในคืนนั้นเอง เธอเหลือเพียงเศษผ้าติดตัวที่เป็นสีขาวที่เหลือไหม้ไฟไปหมด สภาพเมื่อเธอกลับบ้านไม่มีใครจำเธอได้เลยเพราะเธอไหม้ไฟไปทั้งตัว

เธอได้ตายอย่างทรมาณในวันรุ่งขึ้นนั่นเอง ตลอดเวลาเธอร้องขอแต่น้ำดื่มเพื่อดับพิษร้อนของรังสีที่เผาอวัยวะภายในของเธอจนหมดสิ้น

เสื้อผ้านี้พ่อของเธอเก็บไว้หลายสิบปีจนสิ้นชีวิตและได้อุทิศให้กับพิพิธภัณฑ์หลังจากนั้น

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 63
       คนที่ตายในระยะรอบนอกทีไม่ได้โดนรังสีความร้อนเผาก็จะตายเพราะแรงอัดอากาศที่หอบเอาสะเก็ดสิ่งของและหินปูนจากซากอาคารที่วิ่งเร็วเหมือนลูกปืนเข้ากระแทกจนตาย

ในรูปมีหลายคนที่เลือดโทรมไปทั้งตัวเกิดจากสะเก็ดหินและซากอาคารที่วิ่งมาฝังในร่างกานนั่นแหละครับ

ในรูปเป็นกำแพงอาคารที่เป็นคอนกรีตที่มีเม็ดกรวดเม็ดหินฝังพรุนไปหมด ขนาดปูนยังพรุนขนาดนี้แล้วเนื้อของมนุษย์จะเหลืออะไร

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 64
       นาฬิกาข้อมือและมีดโกนที่โดนความร้อนจนโลหะหลอมเหลวไหม้เกรียม เจ้าของเครื่องใช้ทั้งสองชิ้นอยู่ในสภาพเป็นขี้เถ้าจากการโดนเผาทั้งเป็นโดยรังสีความร้อน ทั้งสองชิ้นนี้พบอยู่ห่างจุดระเบิดหนึ่งกิโลเมตร

เจ้าของชื่อนายชิเกรุ โยโกยาม่า ไปเข้าเวรที่โรงเรียนโอเตมาชิและหายไปไม่กลับมาที่จุดรวมพล อีกสองสัปดาห์ต่อมาได้พบของสองชิ้นนี้ในกองขี้เถ้าของร่างกายที่ไหม้ไฟ พ่อของชิเกรุได้ชี้ตัวลูกชายได้ถูกต้องจากของสองชิ้นนี้

ตอนแรกก็ยังไม่แน่ใจเพราะมีกโกนใครก็พกติดตัว แต่นาฬิกานั้นชิเกรุได้ยืมจากภริยามาใส่ในวันโดนระเบิดคือเครื่องชี้ตัวได้ว่าขี้เถ้ากองนั้นคือชิเกรุนั่นเอง

กองขี้เถ้าอีกองชี้ตัวได้ว่าเป็นชิโยโกะ นากาตะ จากนาฬิกาอีกเรือนที่อยู่ข้างๆนั่นแหละ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 65
       ผมดูแบบวูบเดียวจบแบบต่อเนื่องไม่ไหวหรอกครับระหว่างนั้นต้องพักอารมย์เดือดด้วยการออกมาดูนิทัศน์การอื่นบ้างแล้วกลับเข้าไปใหม่

มันโหดร้ายจนอยากกระชากคอ ไอ้อ้วนจอมตอแหลที่วอชิงตันและไอ้อ้วนบ้าสงครามที่โตเกียว มาเอาหน้าจ่อที่ตู้กระจกดูผลงานนรกของพวกมัน ถ้าเป็นพ่อแม่หรือลูกของมันโดนแบบนี้มันจะรู้สึกบ้างไหมว่ามันคือปิศาจร้ายในร่างมนุษย์

พอได้พักอารมย์จนสงบลงบ้างก็กลับเข้าไปดูของที่แสดงในตู้ใหม่ เป็นแบบนี้สองสามรอบ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 66
       ภาพจากเครื่องบินในวันนั้น

ผู้การพอล ทิเบตต์ ผู้บัญชาการภาระกิจและบังคับเครื่อง B29 ลำที่ทิ้งระเบิดลูกนี้ถึงกับร้องออกมาว่าเมื่อหันหน้ากลับไปมองเห็นภาพว่า

โอ้พระเจ้า.... พวกเราได้ทำอะไรลงไปนี่

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 67
       ที่จุดนี้เป็นการซ้อนภาพจริงของเมืองฮิโรชิม่าที่เหลือแต่ซากกับแบบจำลองของซากตึก

ที่จุดนี้ทำเหมือนกับให้คนที่เข้ามาในพิพิธภัณฑ์เดินเข้าไปในเมืองหลังระเบิดจริงๆ

จำลองได้สมจริงจนน่าขนลุก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 68
       สภาพของผู้คนที่โดนรังสีความร้อนเผาจนไหม้ทั้งตัวแต่ยังไม่ตายในทันที

สภาพจำลองเหมือนในรูปถ่ายจริงมากครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 69
       ชุดนักเรียนที่เละเป็นผ้าขี้ริ้วและชุดชั้นในในตู้เป็นของ โนบุโกะ โอชิตะอายุสิบสามปีที่อยู่ในโรงเรียนสตรีในเมืองฮิโรชิม่าอยู่ห่างจากจุดระเบิด 800เมตร เธอได้รับรังสีความร้อนในและโดนซากอาคารทับ ร่างของเธอพบโดยคณะผู้ช่วยเหลือและนำส่งครอบครัวที่โอตาเกะในวันนั้น

หลังจากกลับบ้านเธอได้เสียชีวิตในเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ชุดที่เห็นนี้เธอได้ตัดเย็บใส่ด้วยตัวเองเอง และได้อุทิศให้กับพิพิธภัณฑ์โดยแม่ของเธอ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 70
       นี่ก็เป็นชุดนักเรียนและของส่วนตัวอีกชุดที่เละเป็นผ้าขี้ริ้ว ของชุดนี้เป้นของโคโซ อาคิตะนักเรียนชายที่อยู่ห่างจากจุดระเบิดในระยะ800เมตรเท่ากัน หลังจากระเบิดแล้วพ่อได้ตามหาเขาจนพบเขาจมอยู่ในกองซากอาคารและพ่อได้อยู่เคียงข้างเขาจนหมดลมหายใจไปต่อหน้า ชุดและข้าวของเครื่องใช้นี้ พ่อของเขาได้อุทิศให้พิพิธภัณฑ์

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 71
       นี่คือรองเท้าไม้ของเด็กหญิงคนหนึ่งชื่อมิโยโกะที่อยู่ห่างจากจุดระเบิดไป 550เมตรเท่านั้น เธอเป็นนักเรียนที่ไปโรงเรียนในเช้าวันนั้น ศพของเธอไม่สามารถหาพบได้แต่อีกสองเดือนต่อมาแม่ของเธอได้พบรองเท้าข้างนี้ที่แม่ของเธอจำได้ว่าเธอใช้ผ้ากิโมโนจากชุดของเธอทำหูรองเท้า

มีรอยไหม้จากรังสีที่เข้มจัดของระเบิดเป็นรูปเท้าของเธอติดอยู่บนรองเท้าไม้ ระยะห่างจากจุดระเบิดสิบกว่าเสาไฟฟ้าเท่านั้นความร้อนคงเผาเธอไปจนจำไม่ได้แล้วร่างของเธอคงฝังไปพร้อมกับศพไม่มีญาติรายอื่นๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 72
       นี่คือกำแพงหินหน้าธนาคารที่อยู่จากจุดระเบิดเพียง 250 เมตร มีรอยไหม้เป็นรูปคนอยู่ คาดว่าคนนี้คงระเหยเป็นไอไปทิ้งรอยไหม้ไว้บนกำแพงหิน ที่จุดนี้เปลวระเบิดมีอุณหภูมิสูงระดับเหล็กยังระเหยเป็นไอ

ขณะที่ทิ้งระเบิดนั้นเวลา 8.15 ชายคนนี้คงนั่งเอาหลังพิงกำแพงธนาคารรอเวลาธนาคารเปิดแล้วต้องตายในชั่วพริบตาจากความร้อนระดับพลาสม่า

ธนาคารได้บูรณะนำเอาหินกำแพงมาใช้ใหม่แต่รอยนี้ก็ไม่หายไป หินได้ตากแดดตากฝนมาสิบปีรอยก็เพียงจางลง ต่อมาธนาคารได้รื้อทิ้งไปสร้างใหม่แล้วอุทิศหินชุดนี้ให้พิพิธภัณฑ์

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 73
       เคยเอาข้าเกรียบโยนเข้ากองไฟไหมครับ มันจะย่นห่อตัวเป็นก้อนแล้วไหม้ไฟ หลังคาเหล็กของอาคาร ฮิโรชิม่าฟูโกกุ สูงเจ็ดชั้นนี้ก็เช่นกัน มันโดนความร้อนจนร้อนแดงม้วนเป็นก้อนแบบนี้ แต่ยังดีที่มันไม่ได้อยู่ใกล้จนเกินไปนัก ระยะที่หลังคานี้อยู่คือ 330เมตร มันเลยไม่ถึงกับระเหยเป็นไอไป

หลังคาเหล้กที่ม้วนเป็นก้อนนี้พบใต้กองซากอาคารหลังดังกล่าว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 74
       แต่อะไรที่อยู่ใกล้กว่านั้นก็ไม่รอดความร้อนระดับหลายพันองศาในชั่วพริบตา ในรูปคือกำแพงอิฐที่ร้อนจนละลายเป็นก้อน

กำแพงอิฐมันละลายเหมือนทำด้วยน้ำตาลก้อนเลยทีเดียวที่อุณหภูมิขนาดนั้นเหล็กมันเดือดเป็นไอไปเรียบร้อยแล้ว ไม่น่าแปลกใจที่คนนั่งหน้าธนาคารในรูปที่แล้วถึงกับไหม้ระเหยกลายเป็นขี้เถ้าดำๆติดหินเท่านั้น

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 75
       ชิ้นนี้เป็นกระเบื้องหลังคาหลอมละลายผสมกับกำแพงอิฐจนกลายเป็นก้อน คนอยู่ในบ้านหลังนี้คงกลายเป็นขี้เถ้าไปในพริบตา

ที่จุดบ้านหลังนี้ตั้งอยุ่น่าจะอยู่ในเปลวระเบิดถึงร้อนได้ขนาดนี้ ความร้อนระดับพลาสม่าถึงจะละลายอิฐและกระเบื้องได้ ที่ระดับนั้นโลหะมันเดือดเป็นไอไปแล้ว ความร้อนที่แกนกลางของยูเรเนียมมันเท่ากับผิวดวงอาทิตย์ระดับกว่าล้านองศา

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 76
       ของในตู้นี้น่าสนใจมากครับ เป็นสิ่งของที่พบในกองซากหักพังใกล้ศูนย์กลางระเบิด

มีทั้งชามกระเบื้องที่โดนรังสีความร้อนจนหลอมติดกัน ข้าวในหม้อที่กลายเป็นถ่านไปทั้งหม้อ ขวดในลังที่ละลายติดกันเป็นแผง ขวดแก้วที่บิดเบี้ยวผิดรูปเหมือนมันทำด้วยขี้ผึ้ง เหรียญเงินที่หลอมละลายเป็นก้อน

ความร้อนระดับนรกเรียกพี่เลย เพราะที่แกนกลางของยูเรเนี่ยมขณะเกิดปฎิกิริยาลูกโซ่มันร้อนเป็นล้านองศาเท่าผิวของดวงอาทิตย์

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 77
       มาดูแบบใกล้เลย ของแต่ละอย่างที่ผมบอกไว้มันหลอมได้แบบไม่เคยพบเคยเห็น เหรียญห้าเยนที่คนญี่ปุ่นชอบเอาร้อยเชือกหลอมรวมกันเป็นก้อน ถ้วยกระเบื้องละลายบิดเบี้ยว เครื่องของนาฬิกาแขวนแบบลูกตุ้มโดนหลอมเฟืองติดกันเป็นก้อน

ชามข้าวที่เป็นกระเบื้องมันยังหลอมเลย ขวดเกือบไม่อยู่ในสภาพขวดมันหลอมติดกับขวดใบอื่นจนกลายเป็นแผง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 78
       ข้าวในหม้อมันกลายเป็นถ่านไปทั้งหม้อจากความร้อนของระเบิด รังสีความร้อนมันทะลุทะลวงผ่านโลหะของหม้อบางๆได้แบบน่าตกใจ

แล้วร่างกายของคนที่ยังไม่ตายทันทีตับไตใส้พุงโดนรังสีเผาสุกข้างในแล้วตายอย่างทรมาณ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 79
       ก้อนที่เห็นนี่ครั้งหนึ่งมันเคยเป็นลังน้ำอัดลม ขวดและฝาเบียร์มันหลอมรวมกันเป็นก้อนไปทั้งลัง น้ำในขวดไม่ได้ช่วยอะไรเลยมันระเหยหายไปในเสี้ยววินาที ข้างๆคือซากอาคารที่หลอมรวมกันจนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรทั้งกระเบื้องหลังคา กำแพงอิฐ มันละลายจนเป็นก้อนเดียวกันหมด

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 80
       เงินในเซฟกลายเป็นถ่าน เครื่องครัวที่เป็นกระเบื้องละลายติดกันไปหมด เจ้าของบ้านหลังนี้คงระเหยเป็นไอทิ้งไว้แต่กองขี้เถ้าไปวินาทีนั้นเอง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 81
       หลังจากการระเบิดก็เกิดฝนดำขึ้นมา

ฝนดำคือการกลั่นตัวของไอน้ำหลังจากการระเบิดแล้วตกมาเป็นฝนที่นำเอาละอองฝุ่นรังสีและขี้เถ้าของการเผาไหม้กลับลงมาที่พื้นดินพร้อมฝน

ในรูปเป็นฝาผนังที่โดนฝนดำตกใส่จนเป็นสายสีดำค้างอยู่บนกำแพง บ้านหลังนี้อยู่ห่างจากจุดที่ระเบิดเกือบสี่กิโลเมตร หลังคาเสียหายจนฝนรั่วทิ้งรอยเอาไว้บนกำแพง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 82
       จำเรื่องซาดาโกะได้ใช่ไหมครับ

แม่ของซาดาโกะแบ่งนกกระเรียนกระดาษที่เธอได้พับเองเอาไว้ส่วนหนึ่งแล้วแจกไปยังเพื่อนของเธอที่ช่วยพับนกกระเรียนมาใส่ในโลงศพเธอจนครบพันตัว

นี่คือนกกระเรียนกระดาษฝีมือซาดาโกะในส่วนที่แม่เธอแบ่งเอาไว้ นกชุดนี้พับจากกระดาษที่เธอเดินหาได้ใน รพ. ตามเรื่องที่ผมเล่าไปแล้วนั่นแหละ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 83
       ชุดนักเรียนอีกชุดที่กลายเป็นผ้าขี้ริ้วจากแรงระเบิด

โรงเรียนทั้งสองโรงเรียนคือโรงเรียนชายและโรงเรียนหญิงอยู่ในระยะทางจากระเบิดเท่ากัน น่าจะมีเด็กตายในโรงเรียนทั้งสองระดับพันคน

ไอ้อ้วนบ้าสงครามในโตเกียวและไอ้อ้วนคลั่งจอมโหดในวอชิงตันคงไปเจอกันในนรกนานจนคิดเวลาที่มันอยู่ในไฟนรกไม่ถูก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 84
       ชุดนักเรียนชุดนี้บอกถึงความโหดร้ายของแรงระเบิดได้

แม้จะอยู่ห่างออกมาจนชุดยังไม่ไหม้ไฟจากรังสีความร้อน แต่คงไม่รอดจากที่ร่างกายโดยเผาจากพิษรังสีจนตายในวันนั้น

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 85
       เด็กที่เป็นเจ้าของรถถีบคันนี้คงไม่รอดน่าจะตายในทันที เด็กขนาดนี้ยังไม่ได้ไปโรงเรียนและต้องยังอยู่บ้านในเช้าวันนั้น

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 86
       เหลือพอแล้วครับกับแรงกดดันในพิพิธภัณฑ์ เราได้ออกมาข้างนอกมาสูดอากาศเย็นอีกครั้ง

ผู้คนเริ่มใหลเข้ามาในลานสันติภาพมากขึ้นในช่วงใกล้เที่ยง

เราต้องรีบออกไปแล้วเพราะเย็นนี้เราจะกลับไปโตเกียวกัน ระยะทางหกชั่วโมงบนชิงกังเซ็นที่วิ่งด้วยความเร็วสามร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมงรอเราอยู่ในอีกชั่วโมงข้างหน้า

ต้องกลับไปให้ทันขึ้นรถไฟให้ได้แบบเวลาทุกนาทีมีค่ามหาศาล

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 87
       เราเดินตัดสวนออกมาอีกฝั่งแม่น้ำจุดหมายคือป้ายรถรางหน้าตึกอะตอมมิกโดม

ไม่ใช้เส้นทางเดิมที่เดินมาหรอกครับ เราจะเดินอีกฟากของแม่น้ำเพื่อที่จะมองตึกอะตอมมิกโดมครั้งสุดท้ายในอีกมุมมองหนึ่ง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 88
       อะตอมมิกโดมในมุมมองจากอีกฝั่งแม่น้ำ ดูแปลกตากว่าขามาที่ผมให้ดู

ลาก่อนฮิโรชิม่า ลาก่อนสวนสันติภาพ แล้วจะกลับมาใหม่อีกครั้ง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 89
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 90
       ขอบพระคุณครับอาจารย์ ผมได้ความรู้มากๆครับ.

แสดงความคิดเห็นย่อย