คำตอบที่ 31
      
เออ ! อ่านคำตอบคุณหนุ่มแล้วคิดย้อนไป เออ เราก็เห็นพ่อแม่ลำบากมาเหมือนกันนิหว่า แล้วตอนนี้ถึงเวลาที่เราต้องตอบแทนทำไม ดันคิดมากว่ะ ( งั้นต้องกราบขออภัยมานะที่นี้ด้วย - มันน่าจะเบิ้ดกระโหลกซักสิบที )
ขอบคุณค่ะที่ทำให้คิดได้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 32
       ทำบุญนอกบ้านไกลเเค่ไหนยังไปทำ บุญกุศลใหญ่มหาศาลอยู่ติดบ้านอย่างพ่อเเม่มีให้ทำ อย่ามองข้ามครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 33
       ขอบคุณ ผู้ใหญ่ทุกท่านที่นำประสบการณ์ชีวิตมาสอนให้ครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 34
       ได้รับข้อคิดดี ๆ จากกระทู้นี้ขอบคุณมากครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 35
       เพิ่งได้มาอ่านกระทู้นี้..ส่วนของผม มีเรื่องเล่าเหมือนกัน..มีผู้ชายคนนึง ชื่อนาย ช. ต้องนั่งใช้หนี้แทนคนข้างๆ เป็นล้านๆ ทั้งๆที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วย.. แถมห้ามแล้วห้ามอีกว่าอย่าเสี่ยงเข้าไปนะ ในเรื่องที่รู้ไม่จริง แล้วก็เจ๊ง.. แล้ววันนึง พ่อของนาย ช. รู้เรื่องเข้าก็สั่งให้แยกทางกันไปซะ.. เพราะถือเป็นความผิดใหญ่หลวงที่รับไม่ได้
แล้วแม่นาย ช.ก็จะให้แต่งงานใหม่. ตอนแรกนาย ช.ก็รักเมียอยู่ ก็ทำเฉยเสีย.อยู่ไปอยู่มาจนได้ลูกชายมาคนนึง. นาย ช.ไม่รู้ทำไง เลยไปบอกพ่อกับแม่..ปรากฏว่าผลร้ายกลับมากกว่าผลดี.ไม่มีใครยอมรับได้ แล้วด่าว่านาย ช.สารพัด แถมจะตัดออกจากกองมรดก. แล้วนาย ช.จะทำยังไงดี.555 เล่าไม่ออกแล้ว พอดีกว่า..ง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 36
       ขอบคุณครับ เหนื่อยจริงๆ ช่วงนี้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 37
       ถ้าเรารู้สึกเหนื่อยกับการเดินทางของชีวิต แล้วเราจะหยุดเดินได้มั้ยเนี้ย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 38
       ขอรับเอาข้อคิดดีๆ ไปใช้บ้างนะครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 39
      
ยังสาวยังแส้ จะเหนื่อยง่ายอะไรปานนั้นคร๊าบจ้าวป้า

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 40
      
ถ้าหมดแรงก็นี่เลยจ้าวป้า....

วิ่งไป 7_Eleven M 150 ขวด เปิดฝา.. กระดก

แล้วชู 2 นิ้ว สู้.. สู้.. สู้ตายค่ะ.....

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 41
       ขอบคุณค่ะ พี่รุจ ขอเปลี่ยนเป็นลิโพได้ป่ะ เพราะต้องชู 2 นิ้ว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 42
       ก็เพราะยังสาวยังแส่นั่นแหละ ถึงได้เหนื่อยไง ถ้าแก่แล้วคงจะดี หรือเพราะไม่ได้ชิมกะปิอร่อยหนอ(มันเกี่ยวกันมั้ยเนี้ย)

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 43
       เรื่องกะปิ ช่วยไม่ได้ครับ ใครไม่มาก็อด

แต่ไม่เป็นไร สำหรับจ้าวป้า เด๋วจัดให้
น่าจะมีอยู่ที่บ้านผมซักสามสี่ห่อ

รับรองสะอาดถูกหลักอนามัย มิได้ใช้เท้าเหยียบ แน่นอน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 44
       เคยได้ยินชื่อ " ไล่ตงจิ้น " ไหมครับ ????



" ไล่ตงจิ้น " คือชื่อของอดีตขอทานที่ทุกคนเคยเย้ยหยัน มีพ่อตาบอด แม่กับน้องชายคนโตปัญญาอ่อน ทั้งหมด 14 ชีวิตที่เขาต้องเลี้ยงดู เขาต่อสู้กับชีวิตจนได้เป็น "บุคคลดีเด่นของไต้หวัน"

เพราะใจที่...ไม่ยอมแพ้ เพียงคำเดียว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 45
      
ถ้าคุณรู้สึกว่าโลกที่คุณประสบมันโหดร้ายต่อคุณ ลองฟังเรื่องจริงบางส่วนของ " ไล่ตงจิ้น " สิครับ เเล้วคุณจะรู้ว่า

" คุณไม่ใช่คนสุดท้ายที่ถูกความโหดร้ายของโลกถาโถมเข้าหาชีวิตคุณ "



สถานที่ที่เขาลืมตาดูโลกเป็นครั้งแรก คือสุสาน ต้องใช้ชีวิตอยู่ในสถานที่เช่นนั้นมานับ 10 ปี มีพ่อที่เป็นขอทานตาบอด ส่วนแม่เป็นคนปัญญาอ่อน มีไอคิวเพียง 58 เท่านั้น มีน้องอีก 10 คน ที่คลานตามกันออกมาให้เขาต้องดูแลในฐานะลูกชายคนโต เขาและครอบครัว ‘ยังชีพ’ ด้วยการขอทาน การได้เรียนหนังสือ คือ ความใฝ่ฝันที่ไม่มีวันเป็นจริงได้


คนๆ เดียวที่ให้ความอบอุ่นและคอยปลอบโยนเขาเสมอ คือพี่สาวคนโต เธอเปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยนและเอื้ออารี ทุกครั้งที่ถูกพ่อตี สองคนพี่น้องจะปลอบโยนซึ่งกันและกัน หรือคราวใดที่ไปขอทานแล้วต้องโดนผู้คนดูถูก ดุด่าว่ากล่าว กำลังใจและถ้อยคำของพี่สาวเรียบเสมือนหยาดฝนคอยหล่อเลี้ยงชีวิตอันแห้งผาก


นานเข้า ฐานะครอบครัวยิ่งเลวร้าย ยากจนข้นแค้นหนักขึ้น แต่ทุกคนต่างอดทนกันเรื่อยมา กระทั่งวันหนึ่ง พ่อบอกว่า ตัวเขาจะได้เรียนหนังสือ ความฝันของเขาเป็นจริง เพราะพ่อขายพี่สาว ซึ่งตอนนั้นมีอายุเพียง 13 ปี ให้กับซ่องโสเภณีแห่งหนึ่ง เพื่อนำเงินมาจุนเจือครอบครัว และเพื่อให้เขา ผู้เป็นลูกชายคนโตได้เรียนหนังสือ พี่สาวคนเดียวในชีวิต พี่สาวที่ตนรัก พี่สาวที่คอยอยู่เคียงข้างและปลอบโยนเรื่อยมาต้องขายตัวเพื่อทุกคน หัวใจของเขาราวกับจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ...

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 46
       เรื่องราวทั้งหมดนี้ไม่ใช่นิยาย แต่เกิดขึ้นในชีวิตจริงของลูกขอทานคนหนึ่ง ถ้าคุณเป็นเขา คุณคิดว่าจะมีชีวิตเป็นเช่นไร อยู่รอดปลอดภัย ? สามารถต่อสู้กับสภาพแวดล้อมและจิตใจของตนเองได้จนถึงวันนี้หรือไม่? แต่ชายผู้เป็นเจ้าของชีวิตที่แสนจะรันทดนี้ ทำได้


เขาคือ ‘ไล่ตงจิ้น’ เป็นชาวไต้หวัน และเป็นเจ้าของผลงาน ‘ไล่ตงจิ้น ลูกขอทาน’
เรื่องเล่าที่ผ่านสายตาไป เป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งของความโหดร้ายในชีวิต สิ่งที่ได้รับจากเรื่องราวชีวิตของไล่ตงจิ้น ไม่ใช่ความสิ้นหวัง รันทด อ่อนแอ หรือยอมพ่ายแพ้ต่อชะตากรรม แต่เรื่องของชีวิตที่แทบไม่เหมือนชีวิตคนเล่มนี้ เป็นกำลังใจและพยายามบอกกับผู้อ่าน ว่าอย่ายอมแพ้อะไรง่ายๆ


“ผมเกิดในปี 1959 เป็นช่วงที่ไต้หวันอยู่ในยุคสมัยของการเกษตรกรรม และสงครามโลกครั้งที่สองเพิ่งเสร็จสิ้นไปไม่นานนัก ตอนนั้นประเทศของเราค่อนข้างยากจน” เป็นคำบอกเล่าจากไล่ตงจิ้น หรือ อาจิ้น (ที่บินตรงมาจากไต้หวัน เพื่อเปิดตัวหนังสือของเขาที่เมืองไทยโดยนานมี บุ๊คส์ได้รับลิขสิทธิ์การแปลและจัดจำหน่าย)


“ผมเกิดในสุสาน ตรงบริเวณที่ใช้เก็บกระดูกคนตาย ของเล่นสำหรับเด็กอย่างผม ก็คือกระดูกคนตายนั่นเอง”

อาจิ้นเล่าว่า อาชีพขอทานอย่างเขาต้องพเนจรไปเรื่อยๆ เพราะหากอยู่สถานที่ใดที่หนึ่งนานเกินไป ผู้คนจะจดจำได้และไม่ค่อยได้เงิน เขาเร่ร่อนขอทานมากว่า 10 ปีก่อนจะได้เข้าโรงเรียน
“ผมไม่เคยคิดว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร มีชีวิตอยู่ให้ได้แค่วันนี้ก็พอ ชีวิตของผมในช่วงนั้นเหมือนไม่ใช่ชีวิตคน อาหารที่ดีที่สุดสำหรับผม คือ อาหารที่คนเขากินเหลือ เสื้อผ้าที่ใส่ ก็เก็บมาจากเสื้อผ้าคนตายที่ญาติๆ เขา เอามาทิ้งไว้ แล้วผมก็เอามาห่อตัว สิ่งห่อหุ้มร่างกายผมมีเพียงเท่านั้น ไม่เคยรู้จักว่าชุดชั้นในเป็นอย่างไร

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 47
       “ผมได้เรียนหนังสือ ก็เพราะเงินของพี่สาวที่ได้มาจากการขายตัว เวลาไปเรียนหนังสือ แล้วมีนักเรียนคนอื่นมาล้อเลียนว่าเป็นลูกขอทาน ผมไม่เคยโต้ตอบเขา แต่อดทนเสมอมา เพราะผมได้เรียนก็เพราะความลำบากของพี่ ผมจึงคิดที่จะตั้งใจเรียนเพื่อพี่สาว เพื่อพ่อ แม่ และเพื่อน้องของผม”


อาจิ้น ไม่เคยยอมแพ้ต่อคำดูถูกและคำสบประมาท แต่นำมาเป็นแรงผลักดันให้เกิดความมานะพยายาม ในที่สุดเขาก็ได้รับการยอมรับจากเพื่อนๆ ได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าชั้นตลอดมา มีผลการเรียนดี ได้รับเกียรติบัตรจากความรู้ความสามารถ มากถึง 130 ใบ เคยได้รับรางวัล 10 สุดยอดเยาวชนของไต้หวัน สุดยอดผู้นำหมู่บ้าน รวมทั้งรางวัลเยาวชนดีเด่นของหมู่บ้านด้วย


มุมานะจนเรียนจบเทคนิค สาขาวิชาที่เกี่ยวกับเทคโนโลยีไฟฟ้า ปัจจุบันมีตำแหน่งเป็นหัวหน้าโรงงานของบริษัทแห่งหนึ่ง ที่เขามีส่วนเป็นผู้ร่วมบุกเบิก ฐานะของเขาและครอบครัวมีความเป็นอยู่สุขสบาย ไม่ลำบากเหมือนก่อนแล้ว พี่สาวก็เช่นกัน อาจิ้นยังคงดูแลและช่วยเหลือทุกคนในครอบครัวอยู่เสมอ เขามีภรรยาที่รักเขาและมีลูกๆ ที่น่ารัก


ก่อนจากกัน อาจิ้นฝากข้อคิดไว้ว่า
“ ผมไม่เคยโทษฟ้า ไม่เคยโทษดิน ผมสู้และลงมือทำอย่างเต็มที่ ไม่ใช่เอาแต่อ้อนวอนขอพรต่อสวรรค์โดยไม่ทำอะไรเลย”


“เมื่อไหร่ที่มีปัญหา อย่าโทษตัวเอง ให้มั่นใจในชีวิตของคุณ ตั้งปณิธานไว้และทำให้ได้ ผมเขียนหนังสือเล่มนี้ขึ้น โดยไม่มีเจตนาจะสร้างความโศกเศร้าให้ใคร แต่หวังให้คุณสู้ชีวิตต่อไปจนได้ดี มีชีวิตที่ดีกว่า และประสบความสำเร็จมากกว่าผม”


เมื่อใดที่ชีวิตเผชิญกับปัญหา ท้อแท้หมดกำลังใจ ยืนหยัดและลุกขึ้นมาให้ได้ อย่ายอมแพ้เขา... ‘ไล่ตงจิ้น’ ลูกขอทาน ผู้ยิ่งใหญ่


เเละนี่ตัวอย่างของฝากที่จะนำไปมอบให้พี่น้องที่มาร่วมงานไหว้พระ 9 วัด 27 มค.51 นี้ครับ




ขอขอบคุณข้อความจาก http://www.blogth.com/blog/Writer/Book/1701.html

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 48
       ด้วยความเคารพในน้ำใจของผู้ต่อสู้ชีวิตครับ

ผมเคยมีเพื่อนที่อดีตเคยเป็นเด็กเลี้ยงควายแล้วเข้ามาขายแรงงานในกรุงเทพฯ ทำงานเช้ายันเย็นได้วันละยี่สิบกว่าบาทเอาไปเรียนหนังสือรอบค่ำตอนเย็น กลับจากเรียนก็ซุกหัวนอนกับหมาหน้าครัวของบ้านที่เขาขายแรงงานหลับไป

ที่ต่อมาทุกแปลกใจว่าไอ้เด็กตัวดำๆที่นอนหน้าครัวกับหมาทุกคืนคนนี้สอบได้คะแนนอันดับหนึ่งของประเทศลงหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งทุกฉบับ

ทุกวันนี้พบหน้ากันสายตาที่บริสุทธิ์ของเพื่อนคนนี้ยังเหมือนสมัยยังเป็นเด็กนอนกับหมาที่หน้าครัวไม่เคยเปลี่ยนแปลงสำหรับเพื่อนๆทุกคน แม้เพื่อนทุกคนจะให้เกียรติ์เรียกว่าอาจารย์หมอแทนไอ้xxxxชื่อดิมมานานแล้วก็ตาม

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 49
       เข้มแข็งๆและอดทน ค่อยๆคิด ค่อยๆทำ ตั้งสติ ใช้ปัญญาแล้วปัญหาและอุปสรรคจะผ่านพ้นไปได้ดัวยดี ใช้ได้จริงๆครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 50
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 51
       ช่วงนี้ เท่าทีได้พบ พูดคุย กับหลายๆ ท่าน

-บางท่าน ก็สุขสบายดี ทั้งกาย ใจ ไม่มีทุกข์ ไม่มีร้อน แสดงว่าบุญเก่ามีมาก

-แต่บางท่านก็มีอุปสรรค มีปัญหา มีเหตุสุดวิสัย ให้ต้องทำ ให้ต้องแก้ไข

-บางท่านช่วงนี้ อาจค้องดิ้นรนอย่างมาก มีปัญหารุมเล้า 108 อย่าง

-บางท่าน อาจยิ้มภายนอก แต่น้ำตาไหลภายใน

-สำหรับตัวผมเอง ก็เป็นหนึ่งในผู้ที่กำลัง และประสบกับปัญหา เฉกเช่นบุคคลทั่วไป อาจน้อยกว่าท่าน หรือมากกว่าบางคนเสียอีก

แต่โชคดี ที่มีผู้ร่วมคิด ผู้แนะนำ ผู้สั่ง ผู้สอน ให้รู้จักคิด รู้จักไตร่ตรอง และช่วยเหลือ ตลอดมา ไม่ใช้เพราะผมเป็นคนดีมากมาย แต่อาจเป็นเพราะผมไม่ใช้คนเลวจนเกินไป

-บางคนช่วงนี้ มีปัญหามากระทบมากมาย จนคิดไม่ออก หาทางออกไม่ได้ หรือที่ชอบพูดกันว่า มืดแปดด้าน มีข่าวมากมายในหนังสือพิมพ์ ว่า ฆ่าตัวตายหนี้ปัญหา ไม่ใช้เพราะเขาโง่ ไม่ใช้เพราะเขาไม่คิด หรือคิดไม่เป็น ส่วนมาก " ขาดที่พึ่ง "

หรือบางคน (ขอเน้นว่าบางคน) คิดสั้น ก็เลยคิดวิธีง่ายๆ ในการแก้ปัญหา เช่น ก่ออาชญากรรม ด้วยความคิดเพียงชั่ววูบ เช่น ไปปล้นจิ้เขา เพียงแค่ อย่างหาเงินมาจ่าย ค่าเทอมลูก เป็นต้น ถ้าแบบนี้ เขาคงไม่ใช้คนเลวโดยสันดาล แต่ขาดที่พึ่ง อีกเช่นกัน

ในภาวะปัจจุบัน สิ่งที่เกิดขึ้น และมีมากมายเหลือเกิน คือ ความเห็นแก่ตัว เข่น การฉกฉวยโอกาสนี้ ขึ้นราคาสินค้าเกินกว่าความเป็นจริงของต้นทุน และกำไรที่ควรมีควรได้ตามสมควร

โดยส่วนตัว คงช่วยเหลือใครไม่ได้มากในช่วงนี้ แต่อยากเห็นผู้ที่มีความสุขสบายกว่า มีปัญหาน้อยกว่า " ..โปรดจงมีความเห็นอกเห็นใจ บุคคลอื่นบาง อย่าได้เอารัดเอาเปรียบ หรือให้โอกาสแก่บุคคลทั่วไป อย่างน้อยก็ ให้เขา หายใจ กินอิ่ม นอนหลับ ได้บาง ตามสมควร.."

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 52
      


ผมขอขยายกระทู้กำลังใจของคุณเอเพื่อเป็นแนวทางพ้นทุกข์ในอนาคตให้กับเพื่อนๆทุกท่านครับ



ถ้าใครขาดที่พึ่งหรือพึ่งพาใครไม่ได้ ผมมีที่พึ่งอันประเสริฐ ให้กับทุกคนครับ



พุทธธังสรณัง คัจฉามิ พุทธะเป็นที่พึ่งของข้าพเจ้า

ธรรมมังสรณัง คัจฉามิ พระธรรมเป็นที่พึ่งของข้าพเจ้า

สังฆังสรณัง คัจฉามิ พระ(อริย)สงฆ์เป็นที่พึ่งของข้าพเจ้า



ถึงวันนี้ของชีวิตกว่าครึ่งศตวรรษ ผมได้พบสัจจะธรรมบางอย่างว่า "ถ้าหวังพึ่งตัวบุคคลสักวันจะเสียใจ"



คนที่จะพึ่งได้มากที่สุดในชีวิตคือคนในบ้าน จะพึ่งได้แต่ลูกเมียพ่อแม่ แต่ถึงวันนี้ลูกเมียพ่อแม่หวังพึ่งเรามากกว่าให้เราพึ่ง เพราะเราคือเสาหลักของบ้าน


หวังพึ่งเพื่อน เราไม่รู้หรอกว่าเพื่อนคนนั้นเป็นเพื่อนจริงหรือเพื่อนปากหวาน โทรมาหลอกเลียเราไปวันๆ เขาเดือดร้อนเราช่วยแบบไม่ต้องออกปาก พอเวลาเราเดือดร้อนบ้างก็วางเฉย วันนี้ถึงจะรู้ว่าใจเพื่อนที่มีไว้ได้เพียงโทรหาเล่นแก้เหงา เพื่อนแบบนี้หนีได้ต้องหนีให้ห่าง ถ้าหนีไม่ได้ก็เลิกบ้าคิดว่าเขาจะเป็นที่พึ่งให้เรายามเดือดร้อนได้
ชีวิตนี้มีเพื่อนน้อยคนที่พร้อมจะลำบากกับเราหรือพร้อมที่จะลุยเรื่องร้ายๆที่เข้ามาด้วยกับเราแบบไม่ต้องโทรเรียก พอรู้ว่าเพื่อต้องการแล้วมาเลยไม่ต้องออกปาก แต่หลายคนไม่มีเพื่อนแบบนี้ในชีวิตเลยก็มี



หวังพึ่งพ่อแม่ญาติหรือเจ้านาย คงยากแล้ว อายุขนาดนนี้ยังพึ่งคนที่สูงกว่าคงไม่มีมากนัก อายุขนาดนนี้ยังพึ่งพ่อแม่มันน่าอาย อายุขนาดนนี้มองหาเจ้านายก็ไม่เห็นเพราะเรามันกลายเป็นเจ้านายไปแล้ว เราต้องกลายเป็นที่พึ่งของลูกน้องแทน


หวังพึ่งอะไรก็ไม่ดีเท่าสามสิ่งที่ผมบอก เริ่มปฎิบัติตั้งแต่วันนี้ วันหน้าจะได้ไม่ต้องบ่นว่า บุญน้อย บุญมาก
ถ้าเราไม่เริ่มสร้างบุญวันนี้ แล้วจะบอกว่าเราบุญน้อยมันไม่ถูกต้อง รู้ว่าน้อยต้องขยันสร้างบุญให้มากกว่าคนอื่น

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 53
      

มีแต่คนบอกว่าเป็นชาวพุทธแต่กำเนิด แต่มีคนที่ใจเป็นพุทธแท้น้อยมาก บางคนใช้พุทธะเป็นหน้ากากให้ดูดี แต่ปฏิบัติไม่ได้ หรือไม่เข้าใจแก่นของพุทธแม้แต่ผิว


พุทธศาสนาสอนเรื่องทุกข์ ไม่ได้สอนเรื่องสุข เป็นคำสอนเรื่องทุกข์แท้ๆทุกข์เพียวๆไม่มีเรื่องสุขปนเลย สอนให้เรารับมือกับทุกข์และรู้เท่าทันทุกข์ เมื่อรู้เท่าทันทุกข์แล้วก็เลี่ยงหลีกหนีทุกข์ก้อนใหม่ในอนาคตได้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 54
      

ปฎิจจสมุปบาท เป็นธรรมที่พระพุทธเจ้าได้ทรงแสดงไว้ เป็นธรรมที่แสดงกฏของธรรมชาติถึงความเป็นเหตุเป็นผลและความเนื่องสัมพันธ์กัน จนเป็นผลให้เกิดความทุกข์ และแสดงเหตุที่ทําให้ทุกข์ดับลง


ปากบอกว่าเป็นพุทธแต่กลับไม่รู้จัก ปฎิจจสมุปบาท มีอยู่เกลื่อนเมือง ทั้งที่พระพุทธเจ้าทรงสอนเรื่องนี้เป็นสิ่งแรกๆในการเทศนาของพระองค์ ท่านต้องการให้ชาวพุทธทั้งหลายใช้สิ่งนี้เพื่อทำสงครามกับความทุกข์ ทรงประทานอาวุธชั้นยอดให้ใช้แต่คนส่วนมากกลับไม่รู้จักใช้


ปฏิจจสมุปบาทความจริงแล้วตั้งอยู่บนหลักการวิทยาศาสตร์นั่นเอง เพียงแต่สิ่งที่พระองค์ทรงกล่าวไว้นี้เป็นเรื่องของจิตที่ลึกซึ้งอันจับต้องหรือสัมผัสให้เห็นเป็นตัวตนไม่ได้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 55
       ตามที่พี่เอ และอ.วอนว่ามาครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 56
      


กระบวนการเกิดขึ้นและดับไปแห่งทุกข์นี้ เป็นไปตามหลักการเช่นเดียวกันกับหลักการทางวิทยาศาสตร์

กล่าวคือมีเหตุ จึงเกิดผลขึ้น, แต่ทางพุทธศาสนารู้และเรียกหลักการหรือข้อธรรมนี้ว่า"อิทัปปัจจยตา" อันมีพุทธดํารัสไว้ดังนี้


*********************************************
เมื่อเหตุนี้มี ผลนี้จึงมี
เพราะเหตุนี้เกิดขึ้น ผลนี้จึงเกิดขึ้น

เมื่อเหตุนี้ไม่มี ผลนี้จึงไม่มี
เพราะเหตุนี้ดับ ผลนี้จึงดับ
*********************************************


ลองดูนะครับว่าทุกข์เหล่านี้เกือบทั้งหมดเกิดในวันนี้ มีขึ้นด้วยตัวเราเองทั้งนั้น







ลองคิดแบบไม่ต้องเข้าข้างตัวเองหรือหาเหตุมาอ้างให้สบายใจดูว่าผมพูดถูกไหมว่า




ทุกข์เหล่านี้เกือบทั้งหมดที่เกิดแก่เราในวันนี้ มีขึ้นด้วยตัวเราเองทั้งนั้น

หรือจะแปลให้เข้ากระโหลกหนาๆได้ง่ายๆว่า



เรื่อง "เอี้ยๆ" ที่เกิดตอนนี้ก็เป็นเพราะมรึงนั่นแหละเจือกสร้างมันขึ้นมาเอง



กงล้อแห่งกรรมคือเครื่องจักรที่เที่ยงตรงและแม่นยำที่สุด มันไม่เคยทำอะไรผิดพลาด มันไม่เคยลงโทษใครผิดตัว มันไม่เคยลงโทษใครมากเกินไปหรือน้อยเกินไป มันมาตรงเวลา ไม่เคยเร็วเกินไปหนือช้าเกินไป

กรรมมันคือเครื่องจักรที่เที่ยงตรงที่สุดในจักรวาลนี้ มีแต่คนโง่เท่านั้นที่คิดว่ากรรมนั้นทำพิธีตัดได้ และตกเป็นเหยื่อพระอลัชชีอย่างที่เห็นกันอยู่ทั่วไปตามวัดต่างๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 57
      

เรื่องเอี้ยๆที่เกิดตอนนี้ก็เป็นเพราะมรึงนั่นแหละเจือกสร้างมันขึ้นมาเอง



ถ้ายอมรับแล้วว่าจริง เออ กรูเจือกทำมาเอง วันนี้มันเลยมาขย่มหัวกรูกลุ้มหัวจะแตกเป็นเสี่ยงอยู่แล้ว



พอเห็นเหตุแล้วใช่ไหมครับ นี่แหละที่เรียกว่า สมุหทัย หรือสาเหตุเหตุที่เกิดทุกข์


แล้วจะทำอย่างไรให้ทุกข์มันหายไปล่ะ

ปฎิจจสมุปบาท คืออาวุธชั้นยอดที่พระพุทธเจ้าทรงมอบไว้เพื่อทำสงครามกับความทุกข์ ทรงประทานอาวุธชั้นยอดชนิดที่รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้งให้ใช้

แต่คนส่วนมากกลับไม่รู้จักใช้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 58
      


ผมสรุปแบบย่อๆเลยนะครับว่า อาวุธนี้ใช้อย่างไร แบบ ยกปืนขึ้น ปลดเซ็ฟ เล็ง ยิง


เมื่อมรึงรู้แล้วว่ามันทุกข์ฉิบ.. แล้วมรึงเจือกไปทำแมร่งทำไม

แค่นี้ก็พอให้ลูกเมียแดรกสบายๆแล้ว กรูดันเจือกไปดิ้นรนเป็นหนี้แบงค์หาเอี้ยอะไร

กรูเสียวสามวินาทีแล้วกรูต้องทุกข์กับอีบร้านี่ไปสามปีแล้วยังไม่จบเรื่อง แล้วกรูเจือกไปทำแมร่งทำไม

กรูได้หน้าได้ตาสามนาทีแต่กรูต้องทุกข์ไปสามสัปดาห์ แล้วกรูเจือกไปทำแมร่งทำไม

กรูสุขสบายใช้จ่ายสบายมือไปสามเดือนแล้วกรูต้องลำบากไปสามปี แล้วกรูเจือกไปทำแมร่งทำไม

จะแดรกไปวันๆยังลำบากแล้วยังเจือกไปหารถเงินผ่อนมาใช้ แล้วกรูเจือกไปทำแมร่งทำไม



นี่ไงครับ อาวุธที่พระพุทธองค์ท่านได้ทรงให้เราใช้ คือการรู้แจ้งใน "ปัจจัยของการเกิดของทุกข์" ที่ผมหาทางออกไว้ให้แบบโจ๊กเหลวๆว่า




"การที่มรึงเจอกับเรื่องเอี้ยๆทุกวันนี้ก็เพราะมรึงเองนั่นแหละ"

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 59
       สิ่งที่ผมแนะนำคือ "สัจจะธรรมของโลก" นี้คือ (สัจจะ = แท้จริง ธรรม = ธรรมชาติ หรือมันเป็นเช่นนั้นเอง)



สิ่งที่ผมจะแนะนำคือ



********************************************************************************************************
ใช้กรรมที่ตัวเองทำไปด้วยสติที่มั่นคงครับ ทำกรรมเองใช้กรรมเอง พอมันหมดกรรมก็สิ้นไป แล้วอย่าไปเผลอสติสร้าง " เรื่องเอี้ยๆ " เพิ่มใหม่อีกก็แล้วกัน


********************************************************************************************************


พระพุทธเจ้าท่านทรงสอนวิธีที่ไม่ต้องลงนรก แต่ไม่ได้บอกวิธีหนีนรก เพราะนรกหนีไม่ได้ ทำกรรมไว้ต้องรับกรรมในสิ่งนั้นทั้งดีและเลว







บางคนอาจจะบอกว่าผมเปล่าครับ ผมไม่ได้ทำ มันทำแล้วผมรับกรรมแทนมัน

ผมขยันสุดขีดแล้วมันทำไมยังไม่พอกิน

ผมเอาใจไปซื้อมันแล้ว ทำไมมันทรยศผมได้

ผมทำงานอย่างซื่อสัตย์ขยันขันแข็ง แล้วทำไมผมถึงยังมีวันแบบนี้

เวลามันลำบากผมช่วยมันแล้วทำไมเวลาผมลำบากมันไม่ช่วยผมเลย

มันป้ายขี้ใส่ความผม ผมไม่ได้ทำ



ถ้าตอบแบบนี้แสดงว่ายังอ่านไม่แตกยังไม่ยอมรับใน "อิทัปปัจจยตา" อันเป็นเหตุและปัจจัยตามคำสอนของพุทธองค์ ให้ย้อนกลับไปอ่านตั้งแต่กระทู้ 52 จนจบถึงกระทู้นี้ใหม่อีกครั้ง อ่านจนกว่าจะหยุดคิดอะไรแบบนี้ และเริ่มหัดใช้อาวุธประหารทุกข์อันยอดเยี่ยมของพระพุทธเจ้าให้เป็นให้ชำนาญ





******* จงลุกขึ้นมาเถิดผองเพื่อน *******
ลุกขึ้นมาจับอาวุธอันประเสริฐของพุทธองค์สู้กับมัน อย่าท้อแท้กับทุกข์ในวันนี้ จงก้มหน้ายอมรับกรรมในข้อผิดพลาดของเราเองในวันวาน และจงใช้มันเป็นบทเรียนให้รู้ทันในสาเหตุของทุกข์ในวันพรุ่งนี้ และใช้สติในการครองชีวิตอย่าให้มันเกิดเรื่องแบบนี้อีกในอนาคต





จบแล้วครับ ผมคงจะปลอบใจไม่เก่ง เพราะผมชอบอะไรแบบเอาทิงเจอร์ราด



แผลแห้งหายเร็ว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 60
       ขอตอบด้วยคนนะครับ


ท้อได้แต่....อย่าถอย


แล้วต้องมีสักวันแหละครับ ที่ต้องยืนขึ้นมาได้อีกครั้ง

ผมก็เป็น.....

แสดงความคิดเห็นย่อย