คำตอบที่ 61
       อีกเบ็นโตะหนึ่งของนังแมวเหมียวที่นั่งข้างๆเป็นข้าวห่อสาหร่ายราคาห้าร้อยห้าสิบเยน กาแฟเอ็กเพรสโซอีกแก้วเท่านี้ชีวิตก็สุขแล้ว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 62
       พอรถเข็นบริการอาหารผ่านมามีหรือที่จะหยุดพอใจกับเบ็นโตะตัวเองมี คุณนายแกโบกมือให้จอดแล้วเล่นของหวานเป็นไอติมอีกกระป๋อง

บอกแล้วว่ามันแพงก็ไม่เชื่อ ไอติมกระป๋องเล็กๆเล่นไปสองร้อยห้าสิบเยนหรือร้อยกว่าบาท อยู่บ้านเราซื้อไอติมวอล ตูตู๊ตู่ กระป๋องเท่ากันแค่สิบสองบาทเอง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 63
       ทริปนี้มีการวางแผนเดินทางมาดีแล้ว ในการเดินทางเพราะเมื่อครั้งก่อนนั่งชินกังเซ็นวันเดียวล่อไปหมื่นกว่าบาท คราวนี้เลยซื้อตั๋วเหมาครึ่งเดือนเสียเลย เพราะลองคำนวนแล้วว่านั่งชิงกังเซ็นแบบวันเว้นวันระยะทางระดับเกินกรุงเทพเชียงใหม่ต่อเที่ยวและนั่งรถด่วนแบบนี้ตลอดสิบสี่วันต้องมีเงินเกือบแสนเป็นค่าชิงกังเซ็นและรถ Express ระหว่างเมืองใกล้ๆเป็นแน่แท้

ตั๋วครึ่งเดือนไม่จำกัดระยะทางราคาในเมืองไทยแค่คนละหมื่นหกพันบาทแต่คุ้มค่ามากเพราะมันนั่งอะไรก็ได้ที่อยู่ในเครือง JR ทั้งรถหวานเย็น รถด่วน รถพิเศษ หรือแม้กระทั่งเรือเฟอรี่

ดังนั้นทริปนี้จึงนั่งชิงกังเซ็นและรถ Express ตลอดไม่สนใจรถหวานเย็น เพราะตั๋วซื้อเหมาแล้วไม่ต้องประหยัดอะไรกับการเดินทาง

ตอนกลับบ้านมาแล้วลองคำนวนค่าตั๋วทั้งหมดที่ใช้ไปในราคาคนญี่ปุ่นต้องซื้อก็เป็นไปตามที่คาดเอาไว้คือสิบสี่วันค่าตั๋วรถไฟรวมแล้วเกือบชนแสนบาทถ้าต้องไปซื้อในราคาญี่ปุ่นที่โน่น

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 64
       และอีกอย่างข้อดีในการนั่งชิงกังเซ็นคือผมสูบบุหรี่ได้

บนชิงกังเซ็นมีสองตู้ต่อขบวนที่สูบบุหรี่ได้อย่างสบายอารมย์ดังนั้นชินกังเซ็นเป็นการเดินทางสุดโปรดของผมอย่างหลงไหลในความสุขสม

กาแฟร้อนดีๆที่ถูกใจ บุหรี่จุดได้เมือ่อยากสูบ ตามองวิว ทุ่งนา หมู่บ้าน และตัวเมืองที่ผ่านหน้าต่างไปด้วยความเร็วระดับเกือบสามร้อยกว่ากิโลเมตรต่อชั่วโมง

แบบนี้แหละเขาเรียกว่าความสุขในการเดินทางที่แท้จริง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 65
       เพื่อแบ่งเบาภาระในการกดชัดเตอร์เจ้าปู่ของผมที่ ปุเลง ปุเลง ตากแดดตากฝนกับผมมาหลายปี กดชัดเตอร์ไปกว่าแสนภาพ เจ้าน้องใหม่ D80 และอาวุธยาว 35-270 อีกหนึ่งท่อนเข้าประจำการงานนี้คู่กับปู่แก่ๆของผม

สำหรับคนแก่บางคนคงไม่ยอมรับว่าตัวเองแก่ แล้วอย่าหวังว่าจะยอมให้ใครมาช่วยงานแบบกล้องหรอก.... เชื่อผมเถอะ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 66
       ในที่สุดเราก็เดินทางมาเกียวโตในเวลาเหมือนเหาะจากฝีเท้าของเจ้าหนอนยักษ์ชิงกังเซ็น สถานีของเกียวโตใหญ่ระดับน้องๆสถานีโตเกียว

ที่นี่เป็นเมืองท่องเที่ยวระดับต้นของญี่ปุ่น ค่าครองชีพของนักท่องเที่ยวที่โตเกียวว่าแพงแล้วที่นี่แพงกว่าเกือบครึ่ง

ผู้คนเดินกันมากไม่ต่างกันกับสถานีที่โตเกียวเมืองหลวงปัจจุบันเลย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 67
       ผมชอบสถานีรถไฟของญี่ปุ่นอย่างหนึ่งที่แสดงถึงท้องที่อิ่มแล้วของคนที่นี่ เพราะว่าท้องไม่อิ่มเสพศิลป์ไม่ได้

งานศิลปะแทรกอยู่ตามมุมว่างๆของสถานีเกือบทุกที่ คำพูดที่ว่าญี่ปุ่นคือยุโรปของเอเชียมันวัดได้จากงานศิลปะนี่แหละครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 68
       ดังนั้นเพื่อให้ชีวิตไม่ต้องอดตายไปของอูโด้งพระกินตามวันในวันหลังๆเพราะเงินหมดพวกเราจึงนอนเรียวกังแทนโรงแรมเหมือนเมืองอื่น เพราะราคาเรียวกังมันเท่ากับนอนโรงแรมดีๆที่เมืองอื่นเลย

อย่างที่ผมบอกนั่นแหละว่าที่นี่ค่าครองชีพของนักท่องเที่ยวมันแพงกว่าโตเกียวเสียอีกดังนั้นเรียวกังแบบนอนเสื่อญี่ปุ่นห้องญี่ปุ่นแต่มีห้องน้ำในตัวแบบโรงแรมจึงเป็นทางเลือกของความประหยัด

ตอนแรกผมวาดภาพเรียวกังที่นี่ต้องเป็นแบบในหนังสือการ์ตูนเรื่องซิตี้ฮันเตอร์ที่เจ้าซาเอบะเรียวชอบเอาสาวๆเข้าไปสืบสวนพิเศษเสียอีก ยังคิดเลยว่าตอนดึกจะนอนได้หรือ เดี๋ยวห้องโน้นร้องห้องนี้ร้องเพราะพวกญี่ปุ่นมันออมเสียงกันเสียที่ไหน ถึงตอนทีเด็ดมันแหกปากกันแบบไม่เกรงใจข้างห้อง

ไซกิเรียวกัง ที่นี่ไม่เป็นอย่างที่คิดไว้เลย เป็นโรงแรมแบบญี่ปุ่นนอนเสื่อตาตามิที่มีอะไรครบแบบโรงแรมมาตาฐาน ที่สำคัญคือสะอาดใช้ได้เลยทีเดียว อย่างนี้คงนอนสบายไม่ต้องช่วยข้างห้องลุ้นประกอบการเร่งจังหวะอย่างที่คิด

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 69
       อย่างที่ผมบอกนั่นแหละว่าจะเที่ยวเกียวโตให้สนุกต้องวางแผนการใช้เงินให้ดีไม่อย่างนั้นตูดแหกแน่ๆ

หาที่นอนได้แล้วก็หาที่กินต่อไป ร้านแกงกะหรี่ coco ที่บ้านเราในเอสพาร์นาต มันต้องเข้าคิวแย่งโต๊ะกันกินแกงกะหรี่จานละเกือบสองร้อยบาท แต่ที่นี่ coco คือร้านระดับชาวบ้านแถมยังราคาเดียวกับเมืองไทยอีก

แบบนี้ร้าน coco ที่ขายในเมืองไทยต้องบอกว่ากำไรแบบโคตรๆเลย ร้านกะหรี่ coco ข้างเรียวกังจึงเป็นหนึ่งในร้านที่หมายตาไว้ฝากท้องยามค่ำ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 70
       หลังจากเช็กอินและหาทางหนีทีไล่ในการกินอยู่แล้วก็มองหาที่เที่ยวกันต่อ ในญี่ปุ่นจะเมืองไหนก็แล้วแต่จะไปไหนก็ต้องตั้งหลักที่สถานีรถไฟ

ฤดูใบไม้ร่วงแบบนี้มองดูนาฬิกาอีกไม่กี่ชั่วโมงฟ้าก็มืดแล้วไปเที่ยวไหนใกล้ก็ไม่รอดหรอกดังนั้นแผนเที่ยวคือต้องไม่ไกลมากนัก

หันซ้ายหันขวาไปเจอโปสเตอร์ใบหนึ่งมีเกอิชาสวยๆอยู่ที่สถานีรถไฟ ได้ไอเดียบรรเจิด ไปดูเกอิชาแถวกิออน Gion ดีกว่า ทั้งญี่ปุ่นจะมีเกอิชาที่ไหนเหมือนที่กิออนอีกไม่มีแล้ว ยิ่งดึกยิ่งสนุกเพราะเกอิชาจะออกมาส่งแขกตอนดึกๆให้ดูกัน

งั้นหาทางไปกิออนกันดีกว่า

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 71
      

ยังติดตามอยู่ตลอดด้วยใจระทึกว่าดึกๆจะมีทีเด็ดครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 72
       ใครดูหนังเรื่อง Memoirs of a Geisha จะรู้ว่าฉากของหนังเรื่องนี้มันเกิดขึ้นที่เกียวโตแถวกิออนที่ผมจะไปนี่แหละ ส่วนเกอิชาตัวจริงจะสวยเหมือน จางซี่อี้ หยางจื่อฉุง และ กงลี่ หรือเปล่าอันนี้ไม่รับรอง

ส่วนวัดที่ประตูนับพันประตูในหนังนางเอกไปอธิฐานว่าขอให้โตขึ้นแล้วเป็นเกิอิชาคือวัดหมาป่า วัดฟูชิมิที่อินาริ Fushimi Inari Shirine เอาไว้ผมจะพาไปเที่ยวอีกวันเพราะอยู่ห่างตัวเมืองไปพอสมควร

จากสถานีรถไฟออกไปข้างๆก็สถานีรถเมล์ รถเมล์หลายๆสายก็มารวมกันที่นี่แหละ มองแผนที่แล้วสาย 206 วิ่งผ่านกิออนก็รีบไปที่ชานชาลารถเมล์เลย

รถเมล์ที่นี่แต่ละสายมีชานชาลาของตัวเองไม่ใช่สิบสายยัดในที่เดียวกันเหมือนบ้านเรา ดังนั้นต้องไปให้ถูกชานชาลาก่อนถึงจะได้ขึ้นถุกสาย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 73
       คืนนี้ดึกแล้วขอนอนก่อนครับ ส่วนจะฝันถึงเกอิชาสวยแต่ร้ายแบบ กงลี่ หรือสวยแต่ฉลาดแบบหยางจื่อฉุง หรือสวยและน่ารักแบบ จางซี่อี้ ก็แล้วแต่ความชอบแต่ละบุคคลก็แล้วกัน

เอารูปมาให้ฝันประกอบด้วยระหว่างรอตอนต่อไปที่ผมจะพาไปลุยดงเกอิชาที่กิออน Gion

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 74
       มาปูเสื่อรอครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 75
       มารอดู เกอิชา ครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 76
       เรียวกัง SEIKI ในเกียวโต ที่อ.วอนไปพัก
เป็นที่เดียวกับที่ปีที่แล้วผิงไปพักเลยค่ะ
เห็นภาพแล้วนึกถึงปีที่แล้วเลย
อิอิอิ...

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 77
      
จะนั่งรถเมล์ผมแนะนำให้เตรียมเหรียญให้พร้อมก่อนลง พอลงแล้วให้หยอดเหรียญให้ครบตามราคาค่าโดยสารก็เป็นอันเสร็จพิธีเดินลงได้ แต่ถ้าทำเฟอะฟะชักช้าแล้วทำให้แถวคนลงติดขัดต้องรอเราหาเหรียญจะโดนคนขับรถด่าออกไมค์อายคนทั้งคัน

ผมแนะนำอีกอย่างที่สะดวกและถูกกว่าคือซื้อตั๋วรถเมล์เหมาวันแบบตัวรถไฟ ราคาเหมาวันก็แค่ห้าร้อยเยนนั่งสามสี่เที่ยวก็เกินราคาค่าตั๋วเหมาแล้ว ถ้าวางแผนจะเดินทางโดยรถเมล์ทั้งวันผมแนะนำวิธีนี้เลยครับสะดวกและประหยัดกว่ามาก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 78
       นั่งรถเมล์ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงกิออน Gion ตอนนั้นเวลาประมาณบ่านสึ่โมงครึ่งได้เวลาเกือบค่ำแล้วบรรดาสำนักเกอิชากำลังเตรียมเปิด

พอลงรถเมล์มาแล้วเดินลงไปทางแม่น้ำกาโม่ Kamo river สักพักก็เจอซอยเล็กซอยหนึ่งท่าทางจะเดินสนุก เวลายังไม่ค่ำเลยไม่อยากเสียเวลาให้เปล่าประโยชน์แวะเข้าเดินในซอยเลยดีกว่าจะได้เตรียมทางหนีที่ไล่ไว้เดินดูเกอิชาออกมาส่งแขกคืนนี้ด้วย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 79
       เดินเข้าซอยไปเรื่อยก็เจอสำนักเกอิชาเปิดรายทางไปแสดงว่าผมและรุจเดินมาถูกแหล่งแล้ว

สำนักเกอิชาแต่งหน้าร้านสวยงามตามฐานะของร้านเดินดูแล้วเพลินดี ผมสังเกตุมาหลายทีแล้วว่าถ้าเป็นร้านอาหารหรือสำนักเกอิชาที่แต่แบบญี่ปุ่นเขาล้างหน้าร้านทุกวันที่จะเปิด ผมเห็นหน้าร้านเปียกๆมันตั้งแต่เดินในซอยเล็กซอยน้อยในโตเกียวแล้ว

ในซอยนี้มีสำนักเกอิชาอยู่เกือบตลอดซอยรวมแล้วหลายสิบหลังแต่ผมสงสัยว่าจะเอาเกอิชาที่กำลังจะสูญพันธุ์ไปแล้วมาบริการแขกจากที่ไหนกันนะเนี่ย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 80
       ระหว่างทางก็เจอร้านแต่งสวยๆอีกร้านหนึ่งเป็นของใช้ของผู้หญิงแลพมีโอบิสวยๆแขวนขายด้วย

ตามปกติร้านพวกนี้จะปิดตอนเริ่มค่ำแต่ถ้าร้านนี้ยังเปิดอยู่กลุ่มลูกค้าน่าจะเป็นพวกที่ทำงานแถวนี้หรือไม่อีกทีก็เปิดขายบริการพวกที่ซื้อของไปกำนัลสาวในร้านคนที่ตัวเองสนใจ

เรื่องการซื้อของขวัญให้เกอิชาหรือไมโก๊ะคนที่เคยดูหนังเรื่อง Memoirs of a Geisha จะพอนึกภาพออกว่ามันไม่ใช่แค่ซื้อแล้วให้แบบง่ายๆ ของทุกชิ้นมันสื่อความหมายในตัวมันเองด้วยว่าคนให้กำลังคิดอะไรอยู่

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 81
       พอเข้าไปในร้านจะได้กลิ่นแป้งและเครื่องหอมกรุ่นไปทั้งร้าน เดินดูเดินซื้อของได้ในราคาที่เอื้อมถึง เจ้าของร้านมีมารยาทมากต้อนรับเราอย่างดีแลชวนดูสินค้าแบบไม่ต้องเกรงใจ หยิบโน่นหยิบนี่มาอวดให้ดูไม่ซื้อไม่ว่าอะไร

แบบนี้เลยยิ่งต้องทำให้ซื้อของตอบแทนน้ำใจ เราเลยซื้อของมาหลายชิ้นทั้งกระเป๋าใส่เครื่องหอมติดตัวและของจุกจิกสวยๆแบบที่ควักจากกระเป๋าถือมาทำตอแหลบนรถไฟฟ้าแล้วคนมองอะไรทำนองนี้แหละ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 82
       นี่ก็อีกร้านหนึ่งที่ขายแต่ปิ่นปักผมแบบมีพู่ห้อยเป็นดอกไม้หรือเป็นงานฝีมือล้วนๆที่ใช้กับชุดกิโมโน

แต่ราคาระเบิดเถิดเทิงเลย กระเหรี่ยงแบบเราเลยได้แต่ดูหน้าร้าน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 83
       นี่ก็อีกร้านที่เปิดรับเสี่ยกระเป๋าหนักซื้อของไปฝากเกอิชาที่ตัวเองต้องใจ ปิ่นปักผมงานฝีมือราคาหลักหลายๆหมื่น พวกเราได้แต่มองเกาะหน้าต่างแล้วน้ำลายยืดลิ้นห้อยถึงพื้นเพราะงานสวยมาก ผมและรุจเหมือนกันอยู่อย่างหนึ่งคือเป็นคนบ้าสะสมพวกต่างหูและปิ่นปักผมได้แต่มองเหมืองหมาเห็นปลากระป๋อง

คนที่รู้จักผมมานานๆจะรู้ว่าผมสะสมเครื่องประดับสตรีแม้กระทั่งผ้าทอสวยๆทั้งที่เอามาใช้เองไม่ได้แต่ก็เก็บไว้ดูเล่น เห็นของพวกนี้แล้วซื้อไม่ได้มันทรมารแค่ไหน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 84
       เดินออกมาจากร้านเครื่องประดับดีกว่า เดินในซอยได้สักพักก็เจอป้ายโดนใจป้ายนี้

ยูกิโยะพิพิธภัณฑ์ขนาดเล็ก

เปิดตอนตื่นนอน และปิดตอนต้องไปนอนแล้ว

เมื่อไรที่ได้เงินพอแล้วปิดร้านเลยฟ่ะ

แบบนี้สนุกแน่ๆไม่เข้าไปไม่ได้แล้ว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 85
       ข้างในเป็นภาพเขียนและภาพพิมพ์ที่เน้นไปทางแมวน่ารักเต็มร้านไปหมด แบบนี้คนรักแมวแต่เลี้ยงหมาแบบผมยิ่งสนุก

เจ้าของแกลอรีเป็นคนอายุมากแล้วแต่คุยสนุก คนที่ชอบคุยกับศิลปินแบบผมเลยเฮ้โฮกันสะใจ ซื้อรูปมาสองสองสามชุดและแลกเหรียญเงินกัน เจ้าของร้านเอาเหรียญห้าเย็นนำโชคมาใส่ซองสวยๆให้ผมเก็บไว้เป็นที่ระลึกและผมก็เอาเหรียญสิบบาทให้แกไปตอบแทนแล้วบอกว่า เหรียญนี้ความหมายดีนะ มีทั้งเงินละทองในเหรียญเดียวกัน เก็บไว้แล้วจะโชคดี

เนื่องจากคุยกันถูกคอหัวเราะกันทุกสิบวินาที ผมเลยต้องเซ็นต์เยี่ยมพิพิธภัณฑ์ของลุงแกตามคำขอ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 86
       นี่ไงลุงศิลปินที่ผมบอก แกวาดรูปแมวน่ารักมากไว้หลายผลงาน แกสอนวิธีการทำภาพพิมพ์หลายสีแบบคนญี่ปุ่นให้เราสองคนดูด้วย แม่พิมพ์ไม้แกทำเองทั้งหมด ทำแม่พิมพ์ไม้ด้วยมือทีละสีจกลายเป็นภาพที่เห็นนี่แหละ

เนื่องจากแม้จะเป็นภาพแท้แต่เป็นภาพพิมพ์ไม้ที่ทำออกมาได้หลายชุดดังนั้นราคาภาพไม่แพง อยู่ในราคาที่เอื้อมถึงดังนั้นภาพพิมพ์รูปแมวน่ารักหลายๆภาพเลยเสด็จเข้ามาในเป้าหลังของรุจอย่างไม่ยากเย็นอะไรนัก ส่วนผมได้ภาพพิมพ์ไม้ทิวทัศน์เล็กๆมาดูเล่นสองสามรูป

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 87
       ด้วยความที่คุยกันแล้วถูกคอมากลุงแกถึงกับเดินออกมาส่งหน้าร้าน ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรผมกับศิลปินนี่คุยกันเมื่อไรนับญาติกันทุกที เมื่อวันที่ไปเดินคาวาโกเอะซื้อรูปก็ได้แถมรูปเพิ่มเพราะคุยกับศิลปินแล้วถูกคอถึงกับพาเมียมาแนะนำให้รู้จักกันและกันอีกที่ผิดจากนิสัยคนญี่ปุ่นที่ไม่แนะนำเมียให้ใครรู้จักหรอก


เมื่องวดก่อนตอนเสื้อแดงชุมนุมใหญ่สนามหลวงอาจารย์ร่มไม้มาแสดงผลงานที่หอศิลป์แห่งชาติที่ถนนเจ้าฟ้าคนเลยมาดูน้อยกลัวความร้อนทางการเมือง ผมกับศิลปินระดับอาจารย์ร่มไม้ก็เลยได้นั่งคุยกันนานกว่าปกติเพราะคนน้อย แล้วก็โทรคุยกันต่อในวันต่อมา แล้วยังนัดออกไปกินอาหารอินเดียแบบแขกจริงทำให้กินอีกวัน ทั้งที่ผมกับอาจารย์ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลยสักนิด แต่ผลงานของอาจารย์ร่มไม้นี้ผมคงแขวนที่บ้านไม่ไหวเพราะแต่ละชิ้นของอาจารย์มันกินพื้นที่ฝาบ้านผมไปครึ่งกำแพงได้ล่ะมั้ง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 88
       ทางท้ายซอยเป็นรูปตัวแอลที่มุมมีแสงไฟสว่างๆอยู่ผมเลยลองเลี้ยวเข้าไปดูเจอวัดเล็กๆซ่อนตัวอยู่ในดงไม้ครึ้มๆ

แสงเกือบหมดไปแล้วฟ้ามืดสลัวแต่วัดยังเปิดอยู่ ผมเห็นวัดได้ซะที่ไหนกันเป็นต้องเข้าไปดูและไหว้พระ ยิ่งคนน้อยๆยิ่งชอบเพราะจะได้ดูอะไรอย่างสบายอารมย์

ในรูปอาจจะยังเห็นว่าฟ้ายังสว่างความจริงมันเป็นเพราะผมตั้ง ISO ได้ระดับสามหลักเลยมองว่ายังไม่มืดแต่ฟ้าของจริงประมาณสักเกือบๆทุ่มหนึ่งบ้านเรา

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 89
       เข้าไปก็เจอกับบ่อล้างมือบ้วนปากตามธรรมเนียมของญี่ปุ่น

ผมเคยเล่าให้ฟังมาก่อนในตอนแรกของปีที่แล้วถึงธรรมเนียมอันนี้ ผมเล่าอีกครั้งก็ได้ครับ คนญี่ปุ่นเองเขาจะชำระตัวและใจให้สะอาดก่อนไปไหว้พระโดยล้างมือเพ่อเป็นกุศโลบายให้ทำแต่เรื่องดีเรื่องที่ทำแล้วไม่ดีก็เลิกทำไปเสียแล้วเริ่มใหม่ การบ้วนปากคือให้พูดดีคิดดีอะไรที่พูดไม่ดีก็ให้ทิ้งไปก่อนไหว้พระ

ไม่ไหว้พระตอนค่ำๆนี้มันสุขจริงๆเพราะทั้งวัดมีแค่ไม่กี่คนไปเดินเที่ยวเอง มันสงบและเงียบใจเย็นลงแบบเห็นได้ชัดเจน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 90
       วัดนี้มีหมูหินอยู่ทั่วไปหมด ผมอ่านไม่ออกหรอกว่าทำไมต้องมีหมูแต่น่าจะเป็นอะไรที่เกี่ยวกับการสร้างวัดที่นี่ ที่ฐานของหมูหินมีหมูตัวเล็กๆมาวางเต็มไปหมดน่าจะเป็นของแก้บน

นึกถึงม้าลายกับยีราฟบ้านเราเลย ศาลไหนมม้าลายกับยีราฟมากๆแสดงว่าคนไปบนแล้วได้สมหวัง ฝั่งตรงข้ามเยื้องๆหน้ากระทรวงพานิชจังหวัดนนท์มีฝูงม้าลายเป็นร้อยตัว ที่หน้าอิมแพ็กเมืองทองก็มีม้าลายกินที่สักสองสามห้อคอนโดได้มั้ง

แสดงความคิดเห็นย่อย