คำตอบที่ 7
ผมขอย้ายกระทู้เก่าที่คุณเอวังมาร่วมด้วยเมื่อวันก่อนมาที่กระทู้ใหม่ด้วยครับ
สังขารไม่เที่ยง
หลีกเลี่ยงเสียให้พ้น
อนัตตาไม่ใช่ตัวตน
อย่ากังวลว่าร่างกาย
นิทานในตัวนี่กว้างขวางแท้ ๆ . . . อาการสามสิบสองนี่ . . .
เป็นธรรมทั้งหมด แต่ให้เอาอันเดียวก็พอ
ทำให้ได้ ทำให้จริง . . . ในการประพฤติปฏิบัตินี่
วาจาสัจเป็นหนทางไม่ตาย ให้ตั้งไว้ ให้มีสัจจะกำหนดไว้
ถ้าไม่มีสัจจะก็ลังเลไปเถอะ . . . จะทำอันไหนก็ให้ตั้งสัจจะ
พระพุทธจ้าเอง ท่านก็ตั้งสัจจะเหมือนกัน
เอาจริง . . . มันก็ได้จริงนั่นแหละ
พระพุทธรูปท่านมีองค์ศักดิ์สิทธิ์ ต้องการอะไรก็ขอได้ . . .
แต่ . . . ต้องทำเอาเองเด้อ
ทำเอง ได้เอง เป็นเอง รู้เอง เห็นเอง
ถ้าพระพุทธเจ้าท่านทำให้พวกเราได้ . . .
ก็ไปนิพพานกันหมดแล้วซิ
ท่านเป็นแต่เพียงผู้บอก . . . พวกเราต้องทำเอาเอง
สติ ความระลึกได้ สัมปชัญญะ ความรู้ตัว
ให้รู้อยู่เสมอ . . . สติกับใจมันอันเดียวกันนั่นแหละ
อิริยาบถ 4 ยืน เดิน นั่ง นอน . . . สติอันเดียว
พวกเราจะเอาหรือไม่เอาก็สุดแล้วเน้อ . . .
เป็นของจริง . . . ทำจริงได้จริง . . .
. . . อย่าเผลอไปในกิจการงานผู้อื่นโดยส่วนเดียว ให้
เหลียวแลกิจการงานของตนด้วย เอาอย่างแม่โคคอยเลี้ยง
ลูกอ่อน ตาก็สำเหนียกคอยดูลูก คอยระวังป้องกันรักษาภัย
ทั้งปากก็กัดหญ้าเคี้ยวกลืนเรื่อยร่ำไป ทั้งท้องของตนก็อิ่ม
ทั้งลูกของตนก็พ้นภัย การเจริญศีล เจริญธรรมเป็นหน้าที่
ส่วนของตน ขอจงอย่าละเลย
จาก เอวัง 125.25.92.196 เสาร์, 2/6/2550 เวลา : 16:46
