จาก ซ้งครับ
อังคารที่ , 13/2/2550
เวลา : 09:17
อ่าน = 952
124.121.18.194
|
ผมไม่รู้จะกล่าวอย่างไรดี
ในความคิดของแต่ละคน.......ผมไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้
เรา (ขอใช้คำว่าเรา เพราะผมเคยได้ยินกับหูตัวเอง) เคยตอบกับทุกคนว่า.....ในนี้คือของเล่น
หลายครั้งมีคนมาต่อว่า ด่าทอ ประนามผม มีเพื่อนๆที่หวังดี และสงสารผมโทรมาบอก ผมก็ตอบว่า ช่างเค้าเถอะ(หยิ่งน่าดู) แต่ที่คิดอย่างนั้นเพราะผมไปห้ามความคิดของใครไม่ได้ ร้อนรนไปตัวเองนั่นแหละจะทุกข์ ผมเลยปล่อยวาง
ทำไมผมถึงไม่อยากมีคณะกรรมการ(อยากมีคนมาเป็นเพื่อนตาย เหมือนอย่างคนอื่นเหมือนกัน) แต่ไม่อยากให้ทุกคนที่มีภาระเรื่องงาน เรื่องครอบครัว ต้องมาปวดหัวเรื่องชมรมอีก เพราะผมไม่อยากให้เพื่อนผมถูกใครด่าดังที่เคยผ่านมา ไหนๆก็ไหนแล้วผมขอรับคนเดียวดีกว่า
คำพูดของเพื่อนๆที่เคยแทงใจผม......(ผมโดนมานับแผลแทบไม่ถ้วน ทั้งข้างหน้า และข้างหลัง....ลองโดนบ้างจะรู้ว่ามันเจ็บ).....แต่ผมปล่อยวาง(และไม่อยากแก้ตัวด้วย)
ทุกคนเคยได้ยินสำนวนนี้มั๊ยครับ.......ยิ่งสูงยิ่งหนาว........(ผมเป็นอย่างนี้มานานมากหลายสิบปีตั้งแต่สมัยเรียนประถมแล้วครับ)(ยิ่งไม่ต้องการเป็นผู้นำมากเท่าไร(เพราะการเป็นผู้นำจะถูกวิจารณ์มากที่สุด และตกเป็นเป้าสายตา)แต่ก็โดนยัดเยียดมาตลอด) ผมไม่เคยสร้างปัญหาให้ใครเลยในเวลาที่เป็นผู้ตาม...ในทุกๆที่ทุกคนรู้ดี (และผมก็ชอบด้วยเพราะรับผิดชอบแค่ครอบครัว)
ใครเคยเดินเข้าโบสถ์ แล้วรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว เสียงข้างๆหูค่อยๆเบาๆลง นั่งลงก้มกราบพระแล้วประหนึ่งว่าตัวเองบวชอยู่
การถ่ายภาพ ผมเองก็ยังไม่อยากดูภาพที่ไม่ชัด ไม่สวยจากเนทเลย จึงพยายามเจียดเวลาที่ไม่ค่อยมีอยู่แล้วเข้าทุ่งนาแต่เช้าฝึกถ่ายภาพเป็นบ้าเป็นบอ ฉะนั้นเวลาลงรูปก็อยากให้คนดูเห็นภาพสวยๆชัดๆ แค่นั้นเอง...ด้วยสัจจริง เพราะไม่ได้มีอาชีพขายภาพ(แต่กำลังคิดอยู่เพราะลงทุนไปมากแล้วเรียกทุนคืนซักหน่อย)กล้องที่ซื้อ เลนส์ที่ซื้อ ก็แค่เพื่อการนี้เท่านั้นเองไม่ได้จะอวดมั่งอวดมีแข่งกับใคร ตอนนี้ในกระเป๋ามีแค่ 20 บาท(ลองคิดดู......แล้วจะเข้าใจ)
ผมไม่บังอาจชี้นำใคร แต่ผมจะบอกความจริงที่พวกคุณไม่รู้ โดยไม่อาย(หมั่นไส้ผมก็ไม่ว่า)คนที่นอนข้างๆผมยังไม่รู้เลย
ผมไปถ่ายรูปที่ไหนเห็นแมลง เห็นนก ผมคิดถึงคุณเอ เพราะแกดึงผมมาถ่ายภาพ (จะให้ผมล้างครูเหรอ)
ผมจะซื้อเลนส์ซักตัว ผมนึกถึงคุณบอย (ผมไม่เคยหรอกเค้าเลย เค้าจะหลอกผมได้ลงคอเหรอ)
ผมเห็นเพื่อนๆถามทฤษฎีความรู้ลึกๆในบอร์ด ผมคอย และอยากเห็นอ.วอนออกมาตอบ ไปที่ไหนถ้ามีอ.วอนผมจะยืนข้างๆแก เพราะถ้าใครถามอะไรที่ผมไม่รู้ผมจะอุ่นใจที่อ.วอนจะไม่ทิ้งผม (ผมคิดขนาดนี้แล้วผมจะทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามเหรอ.....ผมโง่ขนาดนั้นเหรอ)
ผมขับรถไปทางอีสานคราวใดนึกถึง อยากแวะไปกินข้าวฟรีของคุณตุ้ย (เพราะเวลาผมหมดแรงผู้นี้จะโทรมาป้อนข้าวผมทันที)
และจุดเด่นอีกหลายๆคนที่ผมจะนึกถึง แต่พอดีกว่า.....เพราะแม่ของลูกเริ่มหมั่นไส้แล้วที่พิมพ์อะไรข้าวไม่ยอมกิน
ใครมาเอาตำแหน่งประธานของผมไปทีเถอะ......ผมจะยินดีอย่างมากถ้าจะเอากิจการอู่ที่ว่าไปด้วยถ้าคิดว่ากำไรมาก ผมจะได้ไปขายก๋วยเตี๋ยวสบายกว่ากำไรมากกว่า ปัญหาน้อยกว่า
ทุกคนรักชมรมเคยเอาเงินมาให้ชมรมไว้ใช้สักบาทนึงมั้ย แต่ที่ทุกคนกำลังทำให้ชมรม ผมก็ทำอยู่เช่นหากิจกรรมให้ชมรม ช่วยกันบริจาคเงินทำบุญ แต่ทุกคนรู้มั้ยว่าเงินที่ผมได้มาจากอู่ ค่าแรงต้องจ่ายลูกน้อง ค่าน้ำ ค่าไฟ บาส่วนเลี้ยงครอบครัว บางส่วนต้องจ่ายไปในเรื่องของชมรม เพราะผมไปไหนจะไปในฐานะตัวแทนชมรมตลอด ต้องจ่ายในซอง พวงหรีด บางครั้งเพื่อนสมาชิกทำบุญบ้าน ซองช่วยทำบุญ กระเช้าดอกไม้ บางครั้งงานต่างๆก็ต้องจัดกระเช้าชมรมไปให้ เวลาจัดงานเงินส่วนต่างขนาดไหนใครทราบ เงินที่จ่ายไปกับกิจกรรมชมรมมาจากไหน ไม่ใช่มาจากที่ทุกคนว่าแพงๆๆๆ แต่ไม่ค่อยได้เข้ามาช่วยผมซักเท่าไร แล้วผมต้องขายตัวเลี้ยงชมรมหรือ
ผมเคยเดินออกจากสถานที่ทำการชมรมปาเจโร่ (หรือที่หลายคนเรียกว่าอู่ตาซ้ง) แบบไม่เหลียวหลัง ไม่หยิบ โทรศัพท์ กระเป๋าเงิน กุจแจรถ หรือแม้แต่สร้อยคอที่สวมใส่อยู่ แล้วเดินออกมุ่งหน้าจะไปวัด แต่........ก็ต้องกลับเพราะคิดว่าเราไม่อยู่ครอบครัวจะเดือดร้อนหรือไม่ ลูกๆจะเป็นอย่างไร(ยึดติดในสิ่งที่พ่อควรมีให้กับลูก)
ผมเป็นคนธรรมดา(อยากเป็น) ไม่มีฟอร์ม (ผมเลือกเพื่อนมากกว่า) ผมเป็นคนอย่างไร.....คุณเคยสัมผัสผมได้......คุณรู้แล้ว.....แล้วที่ผ่านมาผมเป็นอย่างที่พวกคุณคิดเองในตอนนี้หรือไม่.......ผมไม่ต้องการคำขอโทษ(เพราะผมเสียสละมานานแล้ว...และไม่หวังผลตอบแทนใดๆ) เพียงแต่คุณยอมรับเพื่อนคนนี้กับความจริงที่ผ่านมา ......แล้วคุณคิดกันเองในตอนนี้โดยไม่ถามว่าทำไม...อย่างไร......ได้แค่ไหน.....
ที่ผมมากล่าวผมไม่ได้หวังอะไรเลย.......เพียงแต่เวลาเดินไปเรื่อยๆ......แล้วทุกคนจะมามองย้อนหลังเสียดายกับเวลาที่คุณตัดสินใจเข้าข้างตัวเอง ซะนานจนลืมไปว่าทิ้งให้เพื่อนคนนึงที่คุณคิดไปเอง ......ต้องต่อสู้กับความจริงอยู่ตามลำพังมานานแค่ไหน
พวกคุณพิสูจณ์ผมมานาแล้ว......แล้วคุณจะทิ้งสิ่งที่คุณพิสูจณ์ว่าถูกต้อง.....ลงถังขยะเหรอแล้วคุณยังต้องการอะไรให้ชีวิตสั้นๆของเราบนโลกใบนี้อีกเล่า
|
ผมคิดว่าผมเข้าใจพี่ซ้งนะ...ใจเย็นๆ ค่อยๆพูดค่อยๆจานะค๊าบ... 
ปัญหา 
ปรึกษา 
แก้ไข 
