คำตอบที่ 1
      

fiogf49gjkf0d

ทริปนี้ฉุกละหุกเล็กน้อย อ่อไม่น้อยแหละ ..ฉุกละหุกพอสมควรทั้งๆที่ชวนกันไว้แต่เนิ่นๆแล้ว
รถของออกะปอนด์ที่คาดไว้ว่าจะต้องเสร็จให้ทันก่อนออกทริปก็มาเกิดปัญหา เนื่องจากสั่งคานหน้ามาเปลี่ยนคนละรุ่นกะคานหน้าเดิม แต่นั่นยังไม่เท่าไหร่ ถ้าแค่นั่นคงซ่อมทัน แต่นี่อะไหล่ที่มีอยู่กับรถที่หายากแถวๆบ้านมาแตกหัก สูญหาย เพราะช่างชำนาญเกินที่เราเรียกใช้ ....อ่ะอ่ะ ไม่พูดเรื่องนี่ดีกว่า ...

ทำให้คนสี่คนต้องมาอยู่ในรถคันเดียวกัน บวกกับสัมภาระอีกมากมายอัดกันแน่นด้สนหลังตู้ปลา ออกับปอนด์นั่งเบาะหลัง ภาษาบ้านเรียกว่า "หัวเหยอ" เป็นภาระหนักอึ้งให้กับคนขับอย่างยิ่ง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 2
      

fiogf49gjkf0d

ทริปนี้ พี่โจ้ ใจดีเป็นเจ้าของรถและคนขับรถ พี่จาบเป็นเพื่อนสนิทของพี่โจ้ร่วมนำทาง ออกับปอนด์ไม่มีอะไรที่เป็นประโยชน์มากมาย นอกจากน้ำหนักตัวและรอยยิ้มหวานๆเป็นผู้ร่วมเดินทาง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 3
      

fiogf49gjkf0d

ทริปนี้เราสี่คนตั้งใจกันไว้ว่าจะไปเที่ยวเขาชาลีตามคำชวนของเจกหนี๋กลุ่มรถคลาสสิคภูเก็ตกัน แต่ด้วยความผิดพลาดอย่างแรงตรงที่รถปอนด์มีปัญหาตรงคานหน้าซ่อมไม่ทัน เราจังนัดกันว่า ออจะกระโดดไปนั่งรถของเจกหนี๋ หรือโกนิ ชมรมรถคลาสสิคภูเก็ตที่ใครๆรู้จักนั่นหละคะเมื่อไปถึงตะกั่วป่าเพื่อช่วยลดน้ำหนักของรถพี่โจ้ เรามารวมกับกลุ่มรถคลาสสิคที่แถวๆเรือนจำตะกั่วป่า ระหว่างนั้น เราก็นั่งคุยกันเรื่องทริปและเวลาของแต่ละคน เลยตกลงกันว่าเราจะไปกันในลักษณะหัวเหยอนี่หละเพราะเรามีเวลานอนค้างแค่คนละ1คืน ออจึงบอกลา ลุงดำ ประธานชมรมรถคลาสสิคเพื่อเดินทางล่วงหน้าไปยังเขาชาลีก่อน ระหว่างทางเราก็คุยกันไปเรื่อยๆ (แบบไม่มีหยุด) เราจึงตกลงเปลี่ยนเป้าหมายใหม่ พี่จาบกลายเป็นผู้นำทางทันที เพราะเป็นคนเดียวที่เคยมาเที่ยวเขาในละแวกนี้ เราเปลี่ยนแผน ไป"เขายา"กัน
พี่โจ้ไม่เคยไป ออกับปอนด์ไม่เคยไป พี่จาบเคยไปเมื่อ10กว่าปีก่อน ...แหล่มเลยยยยยย.....

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 4
      

fiogf49gjkf0d

... จากตะกั่วป่ามุ่งหน้ามาทางนางย่อน ....
ถึงทางแยกเข้าหน่วยเขายา มีป้ายเล็กๆชี้ไปทางซ้าย พี่จาบเริ่มลังเลเพราะเคยมาเมื่อสิบกว่าปีก่อน สภาพต้นไม้คงเปลี่ยนไปพอสมควร พวกเราลังเลกันเล็กน้อยแต่งานนี้ต้องให้เครดิตพี่จาบที่นำทางได้อย่างแม่นยำ ตอนนั้นเย็นแล้วคะเราต้องไปให้ถึงจุดหมายก่อนค่ำ เขายานี้ทางขึ้นครึ่งทางแรกเป็นเขต จังหวัดพังงาคะ ขับเลยศาลพระภูมิระหว่างทางมาก็จะเป็นเขต สุราษฏร์..
ภาพนี้เราแวะพักบิดตัวกันหน่อย เส้นทางที่เข้ามาก็ไม่ได้ลำบากอะไรคะ แต่คนขับต้องใช้ทักษะพอสมควรเพื่อจะได้ไม่ต้องออกแรงกันภายหลัง ทางแทบจะสวนกันไม่ได้เลยคะ ถือว่าไปได้คันเดียวสบายๆแต่ถ้าสองคันสวนกันก็ต้องรักกันพอสมควร เบียดๆกันหน่อย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 5
      

fiogf49gjkf0d

ถึงแล้ว เย้เย้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 6
      

fiogf49gjkf0d

เจ้าหน้าที่ออกมาต้อนรับพวกเราด้วยความยินดี ทุกท่านใจดีน่ารักมากๆ คะ ออเองตั้งใจไว้คราวหน้าจะกลับไปเที่ยวอีก และจะเอาของไปฝากพี่ๆเจ้าหน้าที่ด้วยที่ดูแลเราอย่างดีมากๆ รอบนี้ไปแบบฉุกละหุกไม่มีของติดมือไปเลย ที่นี่เรียกได้ว่าเป็นหน่วยที่เข้มแข็งมากๆ มีการจัดการที่ดี ในหน่วยแค่มองปราดแรกที่ไปถึงก็รู้ได้ทันทีว่าคนที่นี่ "ทำงานด้วยใจ และลงมือทำจริง"

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 7
      

fiogf49gjkf0d

คนที่ยืนหันหลัง ใส่เสื้อยืดสีดำ คือท่านหัวหน้าปรีชา จะบอกว่าแค่เข้าใกล้ก็สัมผัสได้แล้วถึงออร่าของนักอนุรักษ์

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 8
      

fiogf49gjkf0d

หมานักอนุรักษ์ .... อ่ะอ่ะ ไม่ได้พูดเล่นนะ ออพูดจริงๆ ดูกล้ามเนื้อ ดูหุ่นเขาซะก่อน
(ภาพนี้ น๊อยซ์กระจายเลย ดูเพลินๆไปละกันนะพี่ 400dมันทำได้แค่นี้จริงๆ )

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 9
      

fiogf49gjkf0d

พอไปถึงออเตรียมตัวทำอาหารทันที พี่โจ้หุงข้าวขั้นเทพให้เราทาน เจ้าหน้าที่ก็ดีมากๆ อุตส่าห์ปั่นไฟให้เราได้นั่งกินข้าวๆกันแบบแจ้งหูแจ้งตา พวกเราก็เกรงใจกันสุดๆแต่ก็สัญญาใจกันไว้แล้ว ว่าคราวหน้าเราต้องเอาของมาฝากพี่ๆมั่ง พี่ๆเจ้าหน้าที่มาปัดกวาดที่พักให้แถมยังหอบลองกองมาให้เรากินกันอีก ทั้งน้ำร้อนกาแฟ งานนี้เรียกได้ว่าได้รับความอนุเคาระห์กันไปแบบเต็มๆ พิมพ์ไปก็ยังรู้สึกเกรงใจจนนาทีนี้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 10
      

fiogf49gjkf0d

พี่จาบนั่งคุยกับเจ้าหน้าที่ เพราะคุ้นเคยกันเป็นอย่างดีตั้งแต่เจ้าหน้าที่ชุดนี้ประจำที่เขาชาลีคะ (ขออภัยถ้าข้อมูลผิดพลาดนะคะ ออจำไม่ค่อยเก่ง)

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 11
      

fiogf49gjkf0d

ออทำต้มยำไก่ แล้วก็ไข่เจียว(ลืมใส่น้ำปลา) แล้วก็ยำไข่ต้ม on top ด้วยน้ำยำและลูกปลาฉิ้งฉ้างทอดกรอบ ไม่รู้รสชาติเป็นยังไงบ้างนะ แต่ออคาดคะเนเอาไว้แล้วว่าถ้าเราทำอาหารให้เสร็จช้าๆ พี่ๆทุกคนจะได้หิวจัด คนเราพอหิวจัดกินไรก็หรอยเพ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 12
      

fiogf49gjkf0d

ภาพระหว่างการทานอาหาร ขอสงวนไว้ก่อน เพราะแต่ละคนหิวจัด และเป็นตัวของตัวเองมาก ออจึงไม่กล้าลงภาพเท่าไหร่นัก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 13
      

fiogf49gjkf0d

ตื่นเช้ามา นกน้อยมาเกาะรั้วไม้อยู่ใกล้ๆกับที่ออยืนอยู่ ตื่นเต้นดีใจเป็นที่สุด ค่อยๆย่องไปเอากล้องมาถ่ายภาพไว้ น่าจะเป็นนกบินหลา มั้ยคะพี่ๆ ออไม่รู้เรื่องนกเลย ถามเจ้าหน้าที่มาตอนนั้น จนถึงตอนนี้รถลงหลุมหลายทีความจำก็คงพลัดตกอยู่แล้วนั้นแหละ ลืมหมดเลย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 14
      

fiogf49gjkf0d

แล้วน้องนกน้อยก็บินมาเกาะบนไม้กระดานใกล้ๆกันนั่นเอง สืบทราบทีหลังว่า พี่ๆเจ้าหน้าที่เอาอาหารมาวางไว้ตอนเช้า เขาก็จะมาที่นี่ทุกเช้า ออเห็นแบบนี้ก็รู้สึกชื่นใจ กระปรี้กระเปร่าขึ้นมามากมาย เหมือนโลกเป็นสีเขียว สดใสไปหมด พลังงานดีดีเข้าสู่ร่างกาย เอาหละ ไปถ่ายรูปดีกว่า

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 15
      

fiogf49gjkf0d

ไม่รู้เป็นตัวเดียวกันมั้ย เพราะถามชื่อแล้วเขาไม่ยอมบอก หน้าตาคล้ายๆกันเพ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 16
      

fiogf49gjkf0d

นายแบบส่วนตัว แสงเช้ายังไม่ค่อยมี นายแบบเราก็ขาวเกิน เกือบวัดแสงไม่ได้เลยนิ นี่เร่งสีเร่งแสงสุดๆแล้ว ถ่ายมาได้แค่นี้แหละ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 17
      

fiogf49gjkf0d

พี่โจ้ สุดหล่อ ตื่นแต่เช้ามาถ่ายรูป นอนตี1กว่าๆ คุยกันเพียวๆไม่มีเหล้าโซดา ออเมาน้ำลายไปเลยแหละ แต่พี่โจ้ตื่นตี5กว่าได้อีกแถมเดินเงียบอย่างแรงน้องออก็ตื่นนานแล้วเพราะอยากถ่ายรูปเช้าๆจนนอนไม่ค่อยหลับกลัวตื่นสายแต่ไม่กล้าออกมาเดินคนเดียว ไม่รู้ว่ามีคนตื่นก่อนหน้าเราด้วย รู้งี้จะได้ชวนไปถ่ายแสงแรกด้วยกัน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 18
      

fiogf49gjkf0d

พี่จาบ ...อิอิ โดนปาปาราชซี่ซะเลย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 19
      

fiogf49gjkf0d

ที่พักของทางหน่วยมีหลายหลัง แต่ละหลังสะดวกสบายทั้งนั้น แต่น้องอออยากนอนเต๊นท์ อิอิ แต่แปลกอยู่อย่าง ออนี่นะชอบนอนเต๊นท์นะแต่กางเต๊นท์ เก็บเต๊นท์ไม่เป็น ก่อนหน้าจิมีแควน ก็ต้องรบกวนพรรคพวกจัดการให้ แต่อย่างว่านะเราก็ทำอย่างอื่นทดแทนได้ พวกทำอาหารไรงี้ แต่ถ้าให้เรากางเต๊นท์นี่รับรองไม่ได้นอนแหละ เพราะจำไม่ได้ซักทีว่ามันทำยังไง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 20
      

fiogf49gjkf0d

พี่โจ้ส่องใหญ่เลย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 21
      

fiogf49gjkf0d

เจอกันอีกแล้ว ต๊ะเอ๋...

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 22
      

fiogf49gjkf0d

เขาคงได้ยินเสียงโฟกัสกล้องของออเลยเงี่ยหูฟัง น่ารักมากมาย อันที่จริงนกตัวนี้อาจจะไม่ใช่นกเด็กแล้ว แต่ด้วยขนาดและหน้าตาดูน่ารักน่าเอ็นดูเราก็ชอบเปรียบนกน้อยเหมือนเด็กเล็กๆ แต่ถ้าลองเอาใจเขาใส่ใจเรา ออว่านะ..เวลาที่นกมองมาที่เรา เอาแบบนี้ยกตัวอย่าง เวลานกมองมาที่ออ เขาคงคิดว่า นี่มันตัวอะไรหว่า กระทิง กระซู่ ช้างพัง หรืออะไรซักอย่างที่คล้ายๆกัน ที่เขามาเมียงๆมองๆอยู่ไม่ไกลเพราะเขาก็คงอยากเก็บภาพเราไว้ในความทรงจำเช่นเดียวกับเรา หากเราไม่หยิบยื่นความโหดร้ายให้กัน มิตรภาพระหว่างเพื่อนต่างพันธุ์ก็คงเกิดขึ้นได้ไม่ยาก และนั่นทำให้ออได้ยืนถ่ายภาพเจ้านกน้อยอยู่ได้นานสองนาน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 23
      

fiogf49gjkf0d

ออจัดการหาอะไรลงกระเพาะก่อน เพราะเป็นคนประเภทหิวไม่ได้เลย เนื่องด้วยไม่พร้อม โอวัลตินอะไรไม่ได้เอาไปเลย จัดการกาแฟซะ1จอก ใจสั่นนิดๆ ไม่ใช่เพราะคนชงให้นะ แต่เพราะกินกาแฟไม่เป็น เมื่อก่อนเรียนมัธยมนะ เมื่อไม่นานมานี้หละ เพื่อนๆกินกาแฟกันเราเอาคิดว่าเขาเป็นผู้ใหญ่กันจัง อยากกินเป็นมั่ง แต่ฝึกเท่าไหร่ก็กินไม่ได้ กลับไปกินโอวัลตินเหมือนเดิม ของพวกนี้ต้อง born to be จริงๆนะ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 24
      

fiogf49gjkf0d

หนุ่มๆเขานั่งโม้กันต่อ หลังจากที่เพิ่งเลิกลงไปไม่กี่ชั่วโมงก่อนตอนตี1 เขายังมีเรื่องคุยกันมากมาย ออเป็นประเภทคุยไม่เก่งแต่เขียนนั่นถนัดกว่า จึงขอตัวออกมาถ่ายรูป
อยากไปเห็นน้ำตกที่ว่า ...แต่ทากเยอะ กลัวทากที่สุด อันนี้ก็ว่ากันไม่ได้ แม้เราจะตัวใหญ่กว่าทากมากหลายเท่าแต่เมื่อความกลัวเข้าครอบงำจิตใจ การแยกแยะลำดับขั้นต่างๆย่อมขาดประสิทธิภาพไปตามๆกัน สอบถามทางเจ้าหน้าที่ พี่ๆเขาบอกว่าถ้าเดินลงในลำธารก็จะไปถึงน้ำตกได้ ที่สำคัญ ทากตามมาไม่ถึงแน่ๆ เว้นเสียแต่ว่า ทากจะขี่เรือที่ผลิตจากใบไม้ หันใบเรือสู้กันแรงลมและบังคับทิศทางมาหาออ แต่นั่นมันดูจะเป็นไปไม่ได้ ออจึงตัดสินใจเดินล่องลำธารคนเดียว ช่วงเช้าน้ำเย็นจัดแต่นั่นทำอะไรออไม่ได้เพราะใจมัวแต่กังวลกับกล้องมากกว่า กลัวตัวเองจะลื่นล้มแล้วกล้องตกน้ำ จิตใจจดจ่อ สมาธิจึงเกิด อานิสงธ์เพราะทากแท้ๆ สาธุ...

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 25
      

fiogf49gjkf0d

เอาหมอกมาฝาก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 26
      

fiogf49gjkf0d

อุปสรรคเกิดขึ้นแล้ว ช่วงเช้าแสงน้อย ภาพจะเกิดอาการเบลอได้ง่ายหากไม่มีขาตั้งกล้อง ออไม่ได้ลืมแต่ตั้งใจจะไม่เอามาเพราะสัมภาระเยอะเหลือเกิน มานาทีนั้นอยากตีอกชกตัวจริงๆ น่าเสียดายมาถึงที่แล้วแต่อาวุธไม่พร้อม ยิงไม่ถนัด แต่ด้วยน้ำเย็นๆที่ไหลเอื่อยๆมาสัมผัสผิวหนัง ความเย็นจากน้ำช่วยทำให้ใจของคนเย็นลง หายโมโหตัวเองได้ไว นี่คงเป็นตัวอย่างของธรรมชาติที่แผ่เมตตามายังคนผู้โง่เขลาจริงมั้ยคะ งานนี้ต้องแก้ปัญหา มองหาไม้ริมๆลำธารก็ได้แต่มองไม่กล้าจับเพราะกลัวจะเป็นการทอดสะพานให้ทาก ก้มลงมองขาตั้งอัตโนมัติที่ใช้ประจำยามหมดที่พึ่ง รายการด้วยลำแข้งจึงเกิดขึ้นอีกแล้ว ต้องนั่งลงไปแช่ในน้ำเย็นจัด แล้วชันเข่าขึ้นมาสองข้างเพื่อเป็นฐานแล้วใช้แขนสองข้างกางออกทำมุมเป็นรูปสามเหลี่ยม เรียบร้อย..ขาตั้งกล้องอัตโนมัติของออ แค่นี้ก็เลิกโทษตัวเองได้แล้ว ทำเองแก้เองแบบนี้ก็ถือว่า ไม่มีอะไรติดค้างใจอีก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 27
      

fiogf49gjkf0d

ต้นนี้เห็นแล้วกรี๊ดเลย ชอบมากๆ น่ารักเป็นที่สุด เขาอยู่กลางลำธารคะ มีดอกเล็กๆสีชมพูบานสะพรั่งทั้งต้นเลย อยากรู้ชื่อเสียงเรียงนามมากๆใครรู้จักก็บอกๆกันหน่อยนะคะ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 28
      

fiogf49gjkf0d

ขอลงภาพ ต้นไม้น้อยๆนี่เยอะหน่อย ชอบมาก ถ่ายมาเยอะเลยคะ จุดนี้แวะพักอยู่นานสองนาน น่าจะประมาณครึ่งชั่วโมงได้ ที่นั่งแช่น้ำอมยิ้มอยู่คนเดียว นี่ถ้าไม่ถือกล้องไว้ให้พอรู้ว่า อาร์ต คนคงคิดว่าบ้าไปแล้วแน่ๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 29
      

fiogf49gjkf0d

ดูดอกเขาสิคะ สีชมพูบานทั่วต้นเลย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 30
      

fiogf49gjkf0d

ออนั่งนิ่งๆอยู่นาน จนเหล่าแมลงซุ่มที่คอยจับตามองดูอยู่ประเมิณแล้วว่าออคงไม่เป็นภัยแน่แล้ว จึงบินออกมาดอมดม กินน้ำหวานเป็นอาหารเช้ากันเยอะแยะเลย เรียกได้ว่าเป็นภาพที่น่าประทับใจมากๆ แต่ด้วยที่ออติดเลนส์เทเลมาตัวเดียว ทำให้ระยะที่นั่งปักหลักไม่สามารถถ่ายภาพรวมได้ และไม่กล้าขยับตัวมาก กลัวผีเสท้อตัวจริงจะตกใจผีเสื้อสมุทร ออเลยต้องบันทึกภาพนั้นไว้ในควาทรงจำเพียงอย่างเดียวคะ

แสดงความคิดเห็นย่อย