คำตอบที่ 91
fiogf49gjkf0d
กลับมาฝั่งไทยในตอนเย็น ออได้ไปผูกมิตรไว้กับลุงคนนึงที่ขับรถสกายแล๊ปรับจ้างแถวๆตลาดอินโดจีน เขาบอกว่าญาติเขาจะไปดูบั้งไฟพญานาคกันคืนนี้ ออเลยขอติดรถไปด้วยและจะช่วยหารค่าน้ำมัน เขาเลยตกลงนัดกันตอน6โมงเย็น ระหว่างรอก็เดินเล่นในงานวัดก่อน ซักพักรถกระบะคันนึงขับมา พร้อมกับเด็กจ.เจี๊ยวจ๊าว กันทั้งคันรถ เขาให้เกียรติออ(อีกแระ) นั่งข้างในแค๊ป ซึ่งจริงๆมันแคบมากเพราะเขาวางของไว้แยะ เราอยากนั่งข้างหลังเอาหัวโบกลมมากกว่า แต่เขายืนกรานว่านั่งหลังกระบะมันลำบาก ให้เรานั่งข้างใน เราก็ด้วยเกรงใจเจ้าของรถเพราะเขาคงอยากให้เราได้นั่งรถแอร์เย็นฉ่ำ จัดไป ...ปวดขาสุดๆ ระยะทางไม่ไกลแค่ประมาณ30 กิโลเมตร แต่ใช้เวลา 2ชั่วโมงบนรถ รถติดมากคะ พอไปถึงคนเยอะแยะมากมาย ออไม่ค่อยได้ถ่ายรูปเพราะตอนที่เดินไปถึงริมแม่น้ำโขง บั้งไฟพญานาคก็พุ่งขึ้นมา15ลูกติดๆกัน เห็นกับตา หายคาใจ ... มันไม่น่าใช่ฝีมือมนุษย์ เพราะมันขึ้นใกล้กับที่ออยืนเลยทีเดียว มันแต่ยืนกรี๊ด ดีใจมากๆที่ได้เห็น คนข้างๆใครก็ไม่รู้ เช็คแฮนด์ดีใจกันถ้วนทั่ว จากนั้น เรานั่งรออีก1ชั่วโมง ก็ไม่มีบั้งไฟขึ้นมาอีกแล้ว คงมีแต่พลุทางฝั่งลาวที่จุดในงานวัดฝั่งตรงข้าม ผืนแผ่นดินเดียวกัน มีแค่สายแม่น้ำกั้นก็เป็นคนละประเทศ มันเป็นอะไรที่อบอุ่นบอกไม่ถูกนะคะ เพราะตอนที่เรากรี๊ดดีใจโห่ร้อง ทางฝั่งโน้นก็กรี๊ดเสียงดังไม่แพ้ฝั่งไทย สรุปเราได้มีความภิรมย์ใจร่วมกัน.... ออกจากงาน3ทุ่ม ถึงที่พักตี1 อย่าให้แหลงว่ารู้สึกเช่นไร คริคริ
กะว่ารอให้น้ำมันลงเหลือ25บาท ค่อยเอามาออกกำลังกายหลาว 
5555 (พูดกันเล่นๆเด้อ)
รถสวยๆกันทุกคนเลยคร๊าบบบ 
