จาก Tik
IP:49.48.218.46
อาทิตย์ที่ , 27/11/2559
เวลา : 05:57
อ่านแล้ว = ครั้ง
 เก็บเข้ากระทู้ส่วนตัว
 แจ้งลบ
 ส่งหาเพื่อน
|
-ตั้งใจ/สรรหาคำเตือนใจ สำหรับคนทั่วไป ให้นึกถึงสิ่งที่ลืมกันเสมอ เพราะเวลาปัจจุบัน ความหมายของคำเดิม กลายสภาพหรือบิดเบี้ยวไป จนกลายเป็นภาพหรือความหมายที่ไม่แน่นอน ทั้งๆที่แน่นอน ผลคือการนำไปสอนคนรุ่นใหม่ ได้ยาก..การย่ำอยู่กับที่เหมือนแผ่นเสียงตกร่องคือคล้ายอย่างนั้นครับ....
-.....ครั้งหนึ่งไม่นานมานี้...กามนิตๆ(มีหลายคนและหลายรุ่นหลายอายุ เหมือนชื่อซ้ำในสมุดโทรศัพธ์หน้าเหลือง)...ได้เดินทางไปที่ทางแยกของหมู่บ้านหนึ่ง ซึ่งยังเป็นถนนลูกรัง รถวิ่งผ่านช้า...และเริ่มรำพันถึงความรักที่มีต่อวาฬ์สิฏถี ว่ามากมายและหนัก/หนา..แต่เธอไม่เข้าใจ ....ในยุคนั้น อะไรๆก็พูดภาษาไทยได้.. ต้นไม้ใหญ่ หลักของตำแหน่งทางแยกนั้น พูดกับกามนิตๆว่า "เป็นเพราะกรรมเก่า"...กามนิตๆยิ่งโศรกเศร้าเมื่อได้ยินเหตุผลให้ทำใจอย่างนั้น..
-เขาจึงใช้มีดสลักความหมายรักไว้ที่ต้นไม้ที่เชื่อถือความรักของเขา "กาม รัก วาฬ์..มากนะ"...ต้นไม้ใหญ่ ไม่ได้พูดอะไรอีก เพราะเริ่มเข้าใจว่าถูกพาดพิงให้เป็นพยานรัก ....
-นกอีกา เกาะที่กิ่งไม้ ฟังเรื่องทั้งสองคุยกัน จึงร้องออกความเห็นถามบ้างว่า...กามนิตๆ..เคย "ให้" ความเสียสละต่อนางที่รักเป็นอะไรบ้าง....
-กามนิตๆหนุ่ม บอก"ยัง/ไม่" ในแนวทางนั้น แต่จะทำแน่เมื่อใช้ชีวิตคู่ร่วมกันแล้ว....
-อีกาจึงว่า...ถ้าไม่เห็นความเสียสละ ก็ไม่มองว่าเป็นถึงความรัก กามนิตๆ ท่านเข้าใจผิดเปล่า..(อิอิ)..
-กามนิตๆ เห็นทางออกด้วยคำนั้น จึงเริ่มหัวเราะ ว่าเข้าใจผิด คงแค่ชอบ (อ่ะ 555).. เมื่อคิดระดับความหมายคำนั้นได้ ความโศรกเศร้าก็คลายลง ณ เวลานั้น....
-ถึงตอนจบของนิทาน โดยมีคำถามหลายคำเสนอขึ้นมาจากแถวๆนั้น แต่ความเงียบได้ยุติเรื่องราวลง ณ ตรงนั้น แยกย้ายกันกลับบ้าน/ที่อื่นๆ...โดยมีเรื่องเล่าเรื่องใหม่ติดตัวไปด้วย.....ครับ
-นิทานเรื่องนี้ (ไม่ได้สอน)ให้รู้ว่า...การเป็นตัวละครในที่สาธารณะ เพื่อให้ผู้อื่นเห็นแบบอย่าง จะมีผลไม่ตรงเหตุเสมอ ควรระวังครับ...
-นิทานเรื่องนี้ ลบได้...ครับ
|
