คำตอบที่ 108
แขวงพงสาลีแขวงทางตอนเหนือสุดของประเทศลาว แขวงนี้ถูกโอบล้อมด้วยแคว้นยูนนานของประเทศจีนทั้งด้านบน ด้านซ้ายและขวา เหมือนเป็นแหลมที่ยื่นเข้าไปในดินแดนของจีน เมื่ออยู่เหนือสุดการเดินทางไปก็ยาก ไม่ค่อยมีคนได้ไปถึง คนไทยเองน้อยคนนักที่เคยไปเที่ยวดินแดนไกลโพ้นแห่งนี้ ผมเองเมื่อได้ยินเรื่องราวแบบนี้จึงอยากที่จะไปเที่ยว เก็บภาพบรรยากาศมาฝากเพื่อนๆชาว Hotsia.com เป็นที่สุด
การเดินทางไปพงสาลีนั้นไปได้ 3 แบบครับ อย่างแรกคือการนั่งเครื่องบินไป ต้องเข้าใจก่อนว่าประเทศลาวเนี่ยเขามีสนามบินหมดในทุกแขวงที่ไกลๆ เพราะหากมีปัญหาเข้าช่วยเหลือความช่วยเหลือจะได้เข้าไปถึงได้โดยง่าย แขวงพงสาลีก็เช่นกัน ท่านสามารถนั่งเครื่องของสายการบินลาวไปได้ใช้เวลาชั่วโมงครึ่งจากเวียงจันทน์ ราคาเที่ยวเดียว 92$ ราคาไปกลับ 175$ ครับ เครื่องบินไม่ได้ไปลงที่พงสาลีโดยตรง แต่ไปลงที่บุญเหนือซึ่งห่างจากพงสาลี 36 กิโลเมตร เมื่อไปถึงบุญเหนือก็ต้องนั่งรถที่มาจากอุดมไชยเพื่อต่อไปยังพงสาลีอีกทีหนึ่ง รถจากอุดมไชยจะมาถึงช่วงเย็น มีสองเที่ยวคือเที่ยว 16.00 น. และเที่ยว 18.00 น. ราคารถจากบุญเหนือไปยังพงสาลีอยู่ที่คนละ 5$ ครับ ดูแผนที่ด้านล่างนี้เลยจะได้เห็นภาพของแต่ละเมืองครับ
อีกทางหนึ่งที่จะเข้าถึงพงสาลีได้คือทางเรือผ่านทางน้ำอู (nam ou river) เป็นเส้นทางโบราณที่ใช้ในอดีตก่อนที่จะมีรถมีถนนใช้ เส้นทางเรือกำลังจะเป็นอดีตของพงสาลีหรือเมืองลาว อย่างเช่นในสมัยก่อนยังมีเรือจากหลวงพระบางไปเวียงจันทน์แต่วันนี้ไม่มีอีกแล้ว เส้นทางเรือของพงสาลีก็กำลังจะหมดไปเช่นกัน หากจะลองย้อนยุคไปพงสาลีทางเรือ ก็ต้องนั่งรถไปที่เมืองขัว จากแผนที่ก็นั่งรถผ่านปากน้ำน้อยเลี้ยวขวาก็จะถึงเมืองขัว(Muang Khua) ที่เมืองขัวนั่งเรือทวนน้ำขึ้นไปพงสาลี เรือจะไปถึงท่าเรือหาดสา(Hat sa) ใช้เวลา 6 ชั่วโมง ราคา 10$ ผมแนะนำว่าไปรถยนต์ดีกว่า เอาไว้ขากลับค่อยล่องน้ำอูจากหาดสา พงสาลี ลงมาเรื่อยๆ เพราะตามน้ำเร็วกว่า ปลอดภัยกว่า ผมเองก็วางแผนที่ล่องเรือลงมาจากหาดสา(Hat sa) เมืองขัว(Muang Khua) หนองเขียว ไปเมืองงอย(Muang kgoi) ไปอาจต่อไปถึงหลวงพระบางเลย
เส้นทางที่สามคือเส้นทางรถยนต์ เป็นเส้นทางที่ผมใช้เดินทางมาครั้งนี้ รถออกจากเมืองไชย แขวงอุดมไชย(Oudom xai) ขึ้นทางเหนือไปพักเข้าห้องน้ำที่ปากน้ำน้อย ตรงจุดนี้หากเลี้ยวขวาไปเมืองขัว(เส้นทางนี้ข้ามน้ำอู ผ่านไปเมืองเดียนเบียนฟูของเวียดนาม) หากเลี้ยวซ้ายก็ขึ้นเหนือต่อไปผ่านบุญใต้ บุญเหนือ และเข้าพงสาลี ออกจากอุดมไชยเช้าถึงพงสาลีช่วงมืดๆ
ก่อนออกเดินทางจากเมืองไชยบุรีพนักงานปีนป่ายตรวจตั๋ว
จุดพักรถกลางทางจุดหนึ่งมีชาวเขาหลายเผ่ามาขายของ
ถนนเส้นนี้ผมอยากเรียกว่า "หิน" หินจริงๆ หินมากๆ ที่ว่าหินเพราะนอกจากโค้งขึ้นเขา ลงเขา ทางแคบ ที่สำคัญที่สุดพื้นถนนเป็นหินชัดๆ ไม่ใช่ยางมะตอย ไม่ใช่ลูกรัง เป็นเส้นทางหินจริงๆ คนขับมืออาชีพมากๆ ตลอดเส้นทางที่ผมไปมีรถผ่านไม่ถึงสิบคันครับ ในประเทศไทยคงไม่มีเส้นทางแบบนี้อีกแล้ว ทั้งความเป็นอยู่ของผู้คน สภาพแวดล้อมหมู่บ้านต่างๆที่ผ่านไป ดูแล้วน่าจะเป็นเมืองไทยเมื่อ 30 ปีที่แล้ว
พงสาลีเมืองกว้างใหญ่ แต่พื้นที่เป็นป่าเขาส่วนใหญ่ที่ราบมีน้อยมาก จากข้อมูลพงสาลีมีคนอยู่เพียงแค่ 200,000 คนเท่านั้น ผมนั่งรถไปดูวิวทิวทัศน์ไปเรื่อยๆ จะเห็นบ้านชาวเขาเผ่าต่างๆ ตามไหล่เขาเป็นระยะๆ บางช่วงเห็นวิวทิวเขาสุดลูกหูลูกตา สวยงามยิ่งนัก รถแล่นมาเรื่อยๆ จุดแรกที่รถจอดอย่างเป็นทางการคือ "ปากน้ำน้อย" เป็นสามแยกเลี้ยวซ้ายไปพงสาลี เลี้ยวขวาเมืองขัว ที่ปากน้ำน้อยนี้เมื่อรถจอดให้คนเข้าห้องน้ำ จะมีชาวเขาเผ่าต่างๆมาขายหน่อไม้ ขายชะอม ขายให้ชาวบ้านด้วยกัน ไม่ได้ขายให้นักท่องเที่ยวอย่างผม เพราะไม่มีของที่ระลึกขายเหมือนแถวๆ เชียงใหม่เชียงราย ที่นี่ดูย้อยยุคมากๆ ผมทั้งถ่ายรูปและวีดีโอไม่หยุดจนเกือบลืมเข้าห้องน้ำ
ผมชอบชุดประดับของเขาจริงๆดูสวยงาม
ไม่ได้โทรศัพท์อยู่นะแต่สะพายเป้หลังอยู่ครับ
จุดนี้ผมต้องเตือนว่าใครที่ยังไม่มีอาหารกลางวันกินให้ซื้ออะไรก็ได้ที่กินแล้วไม่หิวจากปากน้ำน้อยนี้ เพราะจากนี้ไปเขาไม่มีที่แวะซื้อของอีกแล้ว จอดอีกทีก็กลางป่ามีตาน้ำกลางป่าจริงๆ ไม่มีร้านอาหาร ไม่มีห้องน้ำ หากคุณเป็นผู้หญิงก็ฝึกเข้าห้องน้ำในป่าไว้ด้วย เพราะมาเส้นนี้เลี่ยงไม่ได้จริงๆ
เดินทางมาเรื่อยๆ จนประมาณบ่ายกว่าๆ คนขับก็จะจอดพักรถดับเครื่องประมาณ 30 นาที แวะกินข้าว กินน้ำ ล้างหน้าล้างตา จุดที่พักจะมีน้ำตกป่าเล็กๆ ให้เราดื่มน้ำจากธรรมชาติ มาถึงตรงนี้แต่ละคนจะงัดอาหารที่เตรียมขึ้นมากินกันอย่างอร่อย จับกลุ่มเป็นกลุ่มๆ เอาอาหารมารวมกันคุยกันแบบกันเอง ผมเองไม่มีอะไรกินแบบเขามีแค่แอปเปิ้ลลูกเดียวก็หายหิวแล้ว ชาวบ้านก็เรียกผมกินข้าวผมก็ไปนั่งคุยกับเขา แต่ไม่ได้กินกับเขาเกรงใจครับกลัวเขาไม่อิ่ม อีกอย่างก็ไม่ค่อยคุ้นกับอาหารเขาเท่าไร อาหารที่เขากินส่วนใหญ่ก็หน่อไม้ที่ขายที่สถานีรถ เอามาจิ้มแจ่ว บางคนมีขอพิเศษหน่อยก็เป็นกระรอกปิ้งไฟแค่นั้นก็หรูแล้วครับ
เพื่อนร่วมทางเรียกผมไปกินข้าวด้วยกันตอนพักกลางทาง
อาหารมือยี้คือกระรอกปิ้งข้าวเหนียวจิ้มแจ่ว
จากจุดนี้ไปรถจะป่า เขา นานๆจะมีหมู่บ้านทีนึง หมู่บ้านจะเยอะอีกครั้งก็ที่บ้านบุญใต้ และบุญเหนือ ช่วงนี้คนขับยิงยาว คนโดยสารก็ฟังเพลงลาวไปบ้าง ฟังพี่แอ๊ดคาราบาวบ้าง ที่นี่พี่แอ๊ดเขาดังมาก โดยเฉพาะเพลง "จะไปเที่ยวเมืองลาว" วัยรุ่นที่นี่ร้องตามได้ทุกคน
วันที่ผมเดินทางหลังจากบ้านบุญเหนือแล้วฝนเกิดตกขึ้นมา ขับเร็วไม่ปลอดภัย ผมจึงไปถึงสถานีพงสาลีตอนสองทุ่ม มืด ฝนตก ไฟดับ และต้องเดินตากฝนหาที่พักอีกตะหาก คืนนี้ผมจึงไม่รู้ว่าหน้าตาพงสาลีเป็นอย่างไร พรุ่งนี้เช้าตื่นมาจะถ่ายรูปให้ดู รอหน่อยนะครับ Mr.Hotsia พ.ค.2553
ดำจัง
