จาก TOC.806/บุญแช่ม
192.55.18.36
จันทร์ที่ , 12/1/2547
เวลา : 15:32
อ่านแล้ว = 870 ครั้ง
 เก็บเข้ากระทู้ส่วนตัว
 แจ้งลบ
 ส่งหาเพื่อน
|
เผอิญวันอาทิตย์อากาศดี ครึ้มอกครึ้มใจในสไตล์ขับ 2 มีเนว์คือพ่อตา ตระเตริยมเครื่องมือหากิน กับดักตัวตุ่น กะจะกินตุ่นย่างให้อิ่มหนำสำราญว่าแล้ว ก็ออกเดินทางพร้อมเจ้าบุญแช่มพาหนะคู่ใจ ไส่รองเท้า GOODYEAR WRANGLER A/T ไปเทือกเขาแถวบ้าน สภาพเส้นทางก็ลาดชัน และลงห้วย บางช่วงเป็นทรายละเอียดลึกเกือบมิดล้อ ทางลาดชันขึ้นสบายครับ มีบางเนินต้องถอยหลัง 2-3 รอบเพื่อพุ่งขึ้น ลงห้วยก็พอมีลุ้นเพราะน้ำลดแล้วมีได้ดิ้นกันเล็กน้อยพอเหงื่อตก แต่ต้องมาหมดฟอร์มขับ 2 เมื่อเจอทรายยาวประมาณ 800 เมตรยิ่งขับยิ่งจม ยิ่งไกลยิ่งลึกเหงื่อเริ่มแตกเป็นเมล็ดข้าวโพดแก้ปัญหากับเนว์พ่อตาอยู่ 2 ชั่วโมงเต็มๆ จะโทรศัพท์ให้คนช่วยก็ไม่มีแรงเดินหาคลื่นแล้วครับ จะบ่ายโมงแล้วหิวก็หิว รถก็ยังขึ้นไม่ได้ พอดีคุณแม่ยายกับ ผบ.ห่อข้าวมาไว้ให้ในรถ ก็เลยเติมพลังหมูทอดกันก่อน ข้าวคำแรกเพิ่งถูกกลืนลงคอ พลันได้ยินเสียงเครื่องยนต์กระหึ่มมาเบื้องหน้า โอ.........สวรรค์ รถอีแต๋นของชาวไร่อ้อยครับ เครื่องคูโบต้าครับขุมพลังฝาแดง พร้อมอ้อยเต็มกระบะไม้ทรงสูง คำถามในใจตอนนั้นคือมาได้ยังไงเนี๊ยะๆๆๆ ด้วยมาดลูกผู้ชายกระทิงแดง พี่แกมา 2 คนครับจอดรถกระโดดลงมาดู สนทนาปัญหาจราจรกันเล็กน้อยพี่แกก็ยิ้มๆครับ เหมือนจะบอกว่าปัญหาเด็กๆ และแกก็บอกให้พี่อีกคนไปเอาถุงปุ๋ยมา 2 ใบบอกให้เราโกยดินที่หน้าล้อหลังออกแล้ววางถุงปุ๋ยลงไป ถอยหลังนิดนึงพอให้ถุงปุ๋ยสอดเข้าไปได้ แล้วพี่แกก็บอกให้ลองไปขับรถขึ้นดูให้ออกตัวช้าๆ ปรากฏว่ารถขึ้นได้เฉยเลย และก็ได้ใช้วิธีนี้อีก 2 ครั้งถึงจะหมดทางทราย ก็ต้องเอาถุงปุ๋ยมาคืนพี่แกเพราะพี่แกก็ต้องใช้เหมือนกัน 10นิ้วประกบกันงามๆขอบคุณพี่แก แกก็รีบขอตัวเพื่อรีบเอาอ้อยไปขาย นี่แหละลูกผู้ชายตัวจริง.....พอมาถึงทำเลทองของการดักตัวตุ่นก็ดักไม่ลงแล้วครับทั้ง อึ้ง ทึ้ง เสียว และเหนื่อย คุยกับเนว์พ่อตาว่าเราคงจะทำบาปไม่ขึ้นแล้วหล่ะครับวันนี้ จอดรถแล้วก็นอนพักดีกว่าเอาแรงไว้ขากลับ ตื่นมาเกือบ 5 โมงเย็นก็เดินทางกลับ คุยกับเนว์พ่อตาว่าเราไม่มีถุงปุ๋ยแล้วจะกลับกันยังไงล่ะเนี๊ยะ แกก็บอกว่าไม่ต้องกลับทางเดิมก็ได้ ขับออกอีกทางแต่ไกลกว่าเดิม 8 กิโลเป็นทางของรพช. ขับสบาย
อ้าวๆๆๆ... แล้วตอนมาทำไมไม่บอกว่ามาทางนี้ได้ ก็ได้รับคำตอบจากเนว์พ่อตาว่า " ก็มันเป็นทางลัด และข้าก็นึกว่ารถเองขับเคลื่อน 4 ล้อ " โอ้โฮพ่อตา........... ผมก็นึกขึ้นมาได้ว่า แล้วรถพี่ที่ช่วยเราเมื่อตอนบ่ายจะข้ามเนิน และข้ามห้วยได้ยังไงหว่า ก็เลยได้รับคำตอบจากเนว์พ่อตาว่าเดี๋ยวพ้นทางทรายแล้วก็มีทางแยกมาร่วมกับเส้นทางกลับของเรานี่แหละ......
ใครมีประสบการณ์การเดินทางแบบเอื้ออาทร ก็มาเล่าสู่กันฟังบ้างน่ะครับ
|
คุณบุญแช่ม..มีเหตุการณ์เด็ดมาเล่าให้ฟังอีกแล้ว 
...แต่ผมชอบตอนที่พ่อตาพูดน่ะครับ"ก็ข้านึกว่ารถเอ็งขับเคลื่อน4ล้อนี่" 
..ไว้ต้องบอกพ่อตาช่วยเปลี่ยนขับ2เป็นขับ4เลยท่าจะดีน่ะคุณบุญแช่ม 
ทุกพื้นที่มีนำ้ำใจอย่างนี้เสมอ 
แต่อย่ามาเจอเหตุการอย่างผม
นึกแล้วกินไม่ลงอิอิ
