คำตอบที่ 1
       พอฟ้าเริ่มเปิด เราเดินทางจากสันเขื่อนฝ่่าคลื่นประมาณ2ฟุต ลมที่แรงจัดและฝนที่เริ่มตั้งเค้ามืดดำ
กระแสคลื่นกระแทกเรืออย่างรุนแรง เสียงเรือกระแทกน้ำและเสียงไม้เรือลั่นอย่างรุนแรงทำให้พวกเราเริ่มหายใจกันไม่ทั่วท้องเท่าไรนัก
น้ำเริ่มซัดเข้ามาในเรือเปียกชุ่มกันทั่วหน้า กระแสลมหนาวสุดขั่วกระหน่ำเข้ามาเหมือนจะชะล้างกลิ่นไอของคนเมืองให้หมดไปจากตัวเรา
สัญชาติญาณการระวังตัว ถูกปลุกจากก้นบึ้งออกมาอีกครั้ง เสียงเครื่องเรือที่ถูกเร่งเต็มที่เมื่อปีนยอดคลื่นพร้อมการถ่ายน้ำหนักช่วยประคองเรือยามโดนคลื่นม้วนมา เกือบครึ่งชั่วโมงกับเวลาที่แทบลืมหายใจ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 2
       แนวขุนเขาที่ตระหง่านด้านหน้า คือจุดหมายแรกของเรา ปากทางเข้าต้นน้ำเพชรถูกซ่อนเอาไว้ด้านหลังแนวภูเขาเหล่านี้
เราเริ่มเห็นชาวบ้านที่ต้นทางเข้าต้นน้ำออกมาหาปลาเรื่อยๆ รอยยิ้มที่มีให้พวกเราทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เป็นสิ่งที่หาดูได้ยากเหลือเกินในเมืองที่พวกเราจากมา

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 3
       เข้าเขตแนวเขา ลมเริ่มสงบนิ่งทำให้มีช่วงเวลาบิดน้ำออกจากเสื้อผ้า ร่างกายหนาวสั่น ถ่ายภาพขาคนขาดๆหายๆ คิดถึง28ดีกรีขึ้นมาอย่างจับใจ
เข้าเขตหุบเขาอากาศเริ่มเย็นลงอีกแม้ว่าจะไม่มีลม

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 4
       ล่องเรือมาอีกสักพัก ทางเดินของน้ำเริ่มแคบลงมาดูเหมือนแม่น้ำสายใหญ่
จุดหมายในการเดินทางคราวนี้ เราตั้งใจขึ้นไปให้ถึง " แก่งต้นไทร " เท่านั้นเพราะเรามีเวลาแค่1วัน ส่วน " แก่งงาช้าง " แก่งในตำนานนั้นเราตั้งใจว่าจะหาเวลามาในคราวหน้าเพราะใช้เวลาในการเดินทางประมาณ 7-8 ชั่วโมงและอันตรายสารพัด ต้องเตรียมตัวให้พร้อมกว่านี้อีกมานัก

 แก้ไขเมื่อ : 4/11/2553 16:42:18

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 5
       สิ่งที่ทำให้พวกเราเดินทางมาครั้งนี้ คือการตามหาปลากระสูบขนาดใหญ่ ที่อยู่ในแก่งน้ำไหลบนต้นน้ำเพชร
จากจำนวนประชากรที่อาศัยตามแนวสันเขื่อนแก่งกระจาน และนักท่องเที่ยวที่เพิ่มมากขึ้น ทำให้พบเห็นปลากระสูบขนาดใหญ่เต็มที่ยากมาก เท่าที่พบเห็นประจำจะเป็นปลากระสูบขนาดโลกว่าๆเท่านั้น

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 6
       ปูเสื่อรอดู...

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 7
       งานเข้า.....!!

ตีต้นน้ำลมเงียบๆบรรยากาศสบายๆแบบนี้....ไปแห้วก้อย๊อมมมม...........

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 8
       ซ่อมเรือก่อนมั๊ยบุ๊ง

มายืนรอชมกระสูบไซส์บิ๊ก ๆ ไม่กล้านั่งเสื่อท็อปเหม็นคาว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 9
       ประมาณ1ชั่งโมงจากสันเขื่อน เราก็มาถึงแก่งแรกของต้นน้ำ พอเรือจอดเกยสันดอนทราย เราก็ออกไปตามหาฝันกันทันที
ผมโดนปลากระสูบตัวใหญ่ขึ้นมากัดเหยื่อปลอมผิวน้ำเสียงดังสนั่นไปทั้งหุบ.......แค่ช่วงอึดใจมันก็จากไปทิ้งไว้แต่ตัวเบ็ดที่หงิกงอ.......
ส่วน "ต่อศักดิ์" ก็ลงน้ำตะลุยหาฝันของตัวเองไปเรื่อยๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 10
       ในที่สุดสายน้ำก็เมตตา มอบปลากระสูบตัวสวยให้กับต่อศักดิ์....
ปลากระสูบ เป็นปลาจำพวกปลาตะเพียน แต่มีการวิวัฒนาการจากกินพืชมาล่าเหยื่อเป็นปลาที่ไม่มีฟันคม แต่มีร่องหงือกที่คมดุจใบมีดโกนเอาไว้ตัดเหยื่อเป็นชิ้นๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 11
       ปลาทุกตัวในทริปนี้ หลังจากถ่ายรูปแล้วถูกปล่อยกลับสู่สายน้ำดังเดิม
เรามีความคิดที่ว่า ปลาบางตัวที่เรากินเข้าไปก็แค่หมดไปเป็นมื้อๆ แต่ปลาบางตัวที่เราปล่อยไปจะอยู่ในใจเราตลอด
อันที่จริง ปลากระสูบไม่ใช่ปลาเศรษกิจเหมือนปลานิล...ฯลฯ ก้างเยอะมากมาย...แต่รสชาติอร่อยมาก แต่วันนี้เรามาเพียงเพื่อหาฝันเท่านั้น ...

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 12
       ส่วนผมยังตามหาฝันต่อไป
สภาพอากาศของต้นน้ำเย็นและชุ่มชื้นมาก ในวันนี้มีแสงแดดส่องลงมาเพียงเล็กน้อย เวลาสูดหายใจเข้าปอดแทบไม่อยากจะถอนหายใจ...
เราเห็นนกมากมายหลายชนิด สีสันต์แปลกตา นกแก๊กตัวใหญ่บินเข้าบินออกจากดงไม้ใหญ่ ป่ายังเป็นป่า น้ำใสมองทะลุเห็นพื้นกรวดและฝูงลูกปลาเล็กๆ ที่นี่มันสวรรค์ชัดๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 13
       ปลากระสูบตัวน้อยหลงเข้ามากัดเหยื่อผม...แอบยิ้มในใจ วันนี้ได้ปลาแล้ววุ้ย....
ความเป็นธรรมชาติงดงามของต้นน้ำ ความสงบปราสจากสัญญาณโทรศัพท์มือถือใดๆ มันเหมือนชีวิตตกอยู่ในช่วงของความฝัน
ผมพยายามที่จะอธิบายความงาม ที่ได้รับมาจากต้นน้ำ แต่มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะอธิบายแค่ให้ใกล้เคียงกับความเป็นจริง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 14
       ปลาตัวน้อยถูกประคองให้น้ำไหลผ่านเหงือก พอพื้นตัวก็รีบพุ่งตัวกลับสู่พื้นน้ำทันที ....
เราออกเดินทางอีกเพื่อขึ้นสู่แก่งต่อไป........" แม่ประดล " คือชื่อของแก่งต่อไปเป็นแก่งที่มีลำธารจากภูเขาไหลมาบรรจบกับต้นน้ำเพชร

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 15
       การเดินทางบางช่วงเราต้องลงจากเรือแล้วช่วยกันลากเรือผ่านแก่งหินอันเป็นกับดักใต้ท้องน้ำ ถ้าขับผ่านอาจเกิดการกระแทกอย่างรุนแรง ทำให้ท้องเรือแตกและใบเรือหักได้อย่างไม่ยากเย็นนัก
ช่วงเวลาที่มองไม่เห็นตึกคอนกรีต ถนนรถติด ผู้คนใส่หน้ากากเข้าหากัน มีแต่ความเป็นเพื่อนและมิตร ท่ามกลางป่าดิบและสายน้ำ...นอกจากครอบครัวที่บ้านผมไม่คิดถึงใครอีกแล้ว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 16
       " อีเหน็บ " จากลำปางแห่งบ้านสลาบุญตัน เป็นเพื่อนร่วมทางทุกทริป ความสะดวกในการใช้งานและความคมทำให้ผมไม่เคยสนใจมีดทรงต่างประเทศทีหรูหราเลย ...
โต๊ะกินข้าวกลางลำน้ำแก่งแม่ประดล บนพื้นหินกรวดอาหารกลางวันถูกนำออกมาล้อมวงกินกัน ไม่มีคุณหรือผม มีแต่เมิงและกรูบนร้านอาหารที่งดงามแห่งนี้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 17
       หลังจากอาหารกลางวัน ผมเดินเลาะชายน้ำไปเรื่อยๆ
ถึงแอ่งน้ำที่พื่นเป็นทรายละเอียด และแล้วตัวผมก็ถูกดูดจมลงไปในพื้นทรายอย่างไม่ทันตั้งตัว
ตัวผมเริ่มจมลงเรื่อยจนเกือบถึงหน้าอก พอดีที่ใกล้ๆมีตอไม้อยู่ ผมเอาปากคาบคันเบ็ด มือขวาจิกตอไม้เอาไว้ มือซ้ายพยายามขุดทรายและช่วยดึงขาทั้ง2ข้างที่ถูกบีบแน่นออกมาจากกับดักทราย
เป็นความสะเพร่าของผมเองที่ลืมไปว่า ตรงแอ่งน้ำวนนั้นทรายละเอียดตรงขอบจะตกตะกอนรวมกันอย่างหลวมๆเวลาจะเดินผ่านต้องลองหยั่งเท้าดูก่อน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 18
       กว่าต่อศักดิ์ จะมาช่วยผมก็เริ่มขุดตัวเองออกมาจากหลุมทรายได้แล้ว.......
คำว่าป่า ความงามและอันตรายผสมผสานกันอย่างลงตัวจริงๆ ขึ้นไปด้านบนชาวเรือเล่าว่ามีต้นตะเคียนต้นใหญ่มากอยู่ชายน้ำไม่มีใครกล้าไปพักหรือนอนอยู่ใต้ต้นตะเคียนต้นนั้นเลย ชาวเรือต่างเล่าถึงสิ่งประหลาดที่อธิบายไม่ได้ต่อต้นตะเคียนต้นนั้น.....

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 19
       หลังจากนั้นเราก็เก็บของเตรียมเดินทางสู่ " แก่งต้นไทร "
และแล้วงานก็เข้าอีกครั้ง ใบพัดเรือพร้อมน๊อตยึดหลุดหายไปตอนไหน ..... ไม่มีใครทราบ
เราเตรียมใบพัดเรืออะไหล่มากว่า8ใบ.....สบาย.................แต่ เราไม่มีน๊อตตัวเมียหกเหลี่ยมยึดใบเรือเลยสักตัว
เราเริ่มแปลงร่างเป็นนักดำน้ำเพื่อหาน๊อตหกเหลี่ยม ท่ามกลางลำน้ำไหลและเย็นเฉียบ .....

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 20
       ก้มๆเงยๆกันปวดหลังหายังไงก็หาไม่เจอ ( มันก็ไม่น่าจะหาเจออยู่แล้วน๊อตตัวเดียวในลำธารน้ำไหล )
ถ้าจะรอเรือลำอื่นผ่านมาก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ วันนี้หรือพรุ่งนี้หรืออีกหลายๆวัน..............
เราลองรื้อค้นหาทุกสิ่งทุกอย่างทุกซอกทุกกระเป๋าที่เรามี ... และแล้วเราก็เจอลวดราวตากผ้าอยู่1เส้น ....
เราใช้ลวดราวตากผ้ามัดใบเรือให้ยึดติดกับแกนหางเสือ ก็พอวิ่งไปได้ ผมถามน้าเอ ไต๋จากสันเขื่อนว่า " กลับมั้ยพี่ "
คำตอบของน้าเอเรียบๆง่ายๆ " ไม่ " ไหนๆมากันแล้วไปกันให้สุดที่ไปได้ นี่คือน้ำใจและใจที่สู้ทุกช่วงเวลาของชาวแก่งกระจาน......

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 21
       เราขึ้นมาถึงแก่งเล็กๆก่อนถึง "แก่งต้นไทร" เราคุยกันว่าเราเสียเวลาไปมากในการหาน๊อตยึดใบเรือ ถ้าเราจะขึ้นไปให้ถึงแก่งต้นไทรจะทำให้เสียเวลาตกปลาไปอีกมาก
สรุปว่า เราจะตามหาฝันกันไกลที่สุดแค่แก่งนี้แหละ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 22
       ปลาที่ได้ก็ยังเป็นปลากระสูบรุ่นกลาง-เล็ก เช่นเคย แต่อากาศดีและเย็นสบายมาก ...
ยิ่งเข้ามาลึกขึ้นเรายิ่งเห็นสัตว์ต่างๆเพิ่มมากขึ้น นกสีสวยๆ ( รอพาลูกปลาเก๋ามาดูคราวหน้า ) เสียงลิงหรือชะนีแววมา

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 23
       ผมยังมีความหวังที่จะได้เจอกับปลากระสูบขนาดใหญ่
สองขาเดินลุยน้ำไปเรื่อยๆ สองแขนส่งเหยื่อปลอมไปในทุกจุดที่คาดว่าจะมีกระสูบยักษ์หลบกินลูกปลาอยู่

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 24
       จากการที่เดินแช่ในน้ำเย็นเป็นเวลานานๆและอากาศที่เย็นจัด ทำให้รู้สึกว่าตะคริวเริ่มกินขาทั้ง2ข้าง การเดินแต่ละก้าวปวดร้าวถึงใจจริงๆ
ช่วงเวลาผ่านไปเร็วมากมองดูนาฬิกา บ่ายกว่าๆแล้วอีกสักพักคงต้องกลับแล้ว เพราะหน้านี้มืดเร็วมากถ้ามืดขึ้นมาจะลำบาก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 25
       ต้นน้ำเพชร คงเมตตาคนเดินทางมาไกลอย่างผม....
ปลากระสูบขนาดใหญ่ตัวหนึ่ง พุ่งตัวขึ้นมาจากแก่งน้ำวน กัดเหยื่อปลอมผิวน้ำเสียงสนั่นไปทั้งหุบ
จากที่เสียปลาใหญ่ไปในตอนเช้าและเวลาของวันนี้ใกล้หมดลง ทำให้ผมปราณีตในการเอาปลาขึ้นมาจากน้ำมากกว่าเดิม
ต่อศักดิ์ แม้ว่าจะพยายามตามหาTrophy ของตนเองก็ยังวิ่งมาเอาที่จับปลามาให้

มันเป็นปลากระสูบขนาดใหญ่ที่ผมดั้นด้นมาตามหา...
หลังจากถ่ายรูปเสร็จผมประคองปลาลงน้ำปล่อยให้น้ำไหลผ่านเหงือกจนปลาพื้นตัวเต็มที่ ปลากระสูบยักษ์พุ้ยน้ำว่ายลงไปในร่องน้ำอย่างสง่างาม

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 26
       ภารกิจตามหาความฝันของผมในวันนี้จบอย่างสมบูรณ์
ผมวางคันเบ็ดลง ขาทั้งสองเย็นเฉียบตะคริวกินปวดไปหมด มันปวดจนกลับถึงบ้าน.....

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 27
       ต่อศักดิ์ ก็บุกน้ำลุยป่าหาฝันต่อไป
ผ่านไปสักพักใหญ่ ก็เดินกลับมาและบอกว่า " กลับเถอะแค่นี้ผมก็มีความสุขแล้ว " ......
ตอนกลับเป็นตอนที่อันตรายกว่าตอนขึ้นมาก เพราะเรือจะไหลตามความเร็วของกระแสน้ำ และเรือไม่มีเบรคทำให้ต้องคัดท้ายอย่างระวัง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 28
       ล่องเรือออกมาเกือบถึงปากทางต้นน้ำ สายน้ำก็ยังเมตตาส่งปลาชะโดตัวสวยพุ่งตัวจากกอไม้ข้างตลิ่งกัดเหยื่อของต่อศักดิ์อย่างจัง.....

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 29
       ชะโดต้นน้ำตัวนี้ช่วยเติมเต็มความสุขของคนเดินมาไกลอย่างพวกเรา
รอยยิ้มของต่อศักดิ์ บ่งบอกว่าทริปนี้ ทุกอย่างสุดยอดมาก
ได้เวลาแล้วที่เราต้องเตรียมตัวฝ่าลมหนาวและคลื่นสูงที่ก่อตัวในเขื่อนอีกครั้งเพื่อกลับบ้าน

 แก้ไขเมื่อ : 5/11/2553 15:24:18

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 30
       เราหันหลังให้เขื่อนแก่งกระจาน หอบความสุขมุ่งหน้าสู่หนองหญ้าปล้อง เข้าเส้นพระราม2 ถึงบ้านตอนประมาณ3ทุ่มครึ่ง
รวมระยะทางไปกลับรวมแล้ว 360km. เฉลี่ยใช่แกสไป 5.9km/l
และเราจะกลับไปอีกอย่างแน่นอน........

แสดงความคิดเห็นย่อย