จาก Ping-Ton
พุธที่ , 8/10/2551
เวลา : 17:46
อ่าน = 1977
124.121.23.228
|
ผมก็มีเรื่องทำนองนี้เล่าให้ฟังนะครับ เรื่องนี้ไม่ได้เกิที่ลิ่นถิ่นนะครับ แต่เป็นน้ำตกอะไรไม่รู้อยู่ระหว่างทางจากน้ำตกห้วยแม่ขมิ้น-ทุ่งเสือโทน ผมไปกับเพื่อนสองคน ตี้งใจจะไปทุ่งใหญ่กันนะครับ แต่วันที่ออกเดินทางมาถึงน้ตกห้วยแม่ขมิ้นมันเริ่มมืดแล้วจึงตกลงกันว่าหาที่พักกัน"ที่เงียบๆไม่ค่อยมีคนริมน้ำตก"จึงเอาคำนี้ปถามชาวบ้านที่อยู่ข้างทางเขาบอกให้เลี้ยวซ้ายเลยหมู่บ้านนี่เข้าไปจะมีน้ำตกอยู่ข้างในและมีสำนักสงฆ์อยู่แท่ขาดไม่ได้คือเงียบอย่างที่เราต้องการเราจึงตัดสินใจเลี้ยวเข้าไป ทางเข้าแรกๆก็ไม่มีอะไรมากเป็นไร่ที่เก็บเกี่ยวเสร็จแล้ว และค่อยๆแคบลงเรื่อย พอลึกเข้าไปเริมจะไม่มีรอยรถ มีแตบไม้หนาและข้างทางก็เป็นไหล่เขาไม่สูงเท่าไรแต่ถ้าตกลงไปละก็เอาเรื่อง ระหว่างทางฝนตกตลอด ฟ้าเร่มมืดขึ้เลยๆ สภาพเส้นทางเอาเรื่องพอสมควร ระหว่างที่เราขับเข้าไปเราก็คุยกันตามประสาผู้ชาย แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร ขับเข้าประมาณ1ชม ก็ถึงที่ที่เราต้องการแต่มันไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด มันมืดมองไม่เห็นฟ้าและเหมือนมีคนมองเราอยู่แต่เรามองหาใครไม่เห็นทั้งๆที่ยังโพ้เพ้ เรามองหาสำนักสงฆ์ที่ว่าก็อยู่บนเนินเขา และดูเหมือนจะไม่มีพระ เราเริ่มเดินสำรวจ น้ำตกที่ว่าก็โอเค(มีกุ้งตัวเล็กๆเต็มเลยแต่มันคลานบนหินนะครับ) พอเราเริ่มดูโน่นดูนี่เราก็กลับมาที่รถ เราเริ่มมองหน้ากัน เอาอย่างไงกันดี พอผมพูดออกเหอะเพื่อนผมไม่เถียงสักคำ
ไฮไลท์มันอยู่ตอนกลับนี่แหละครับ ผมก็ขับกลับทางเดิมนี่แหละครับขับออกมาเลยๆฝนก็ลงหนักบ้างเบาบ้าง และก็เกิดเรื่องที่ผมกับเพื่อนงงคือทางที่เราขับมามันตันไม้ล้มขวางซะงั้นและมีต้นไม้ขึ้นปิดทางจนมองไม่เห็นทางเหมือนอยู่ดีๆข้างหน้าเราก็เป็นป่าไปไม่ได้ เราไม่รู้จะทำอย่างไงเราจึงตัดสินใจกลับรถตอนกลับรถก็ยาก มันแคบพอดีคันเลยต้องดันต้นไม้เอา พอเรากลับได้ก็วิ่งย้อนมาได้สัก300ร้อยเมตรก็เจอทางตันเหมือนเดิมทั้งๆที่เราพึ่งผ่านไปไม่เกิน10นาทีคราวนี้ซิครับมองหน้ากันแต่พูอะไรไม่ออกรู้ว่าเพื่อนคิดอย่างไง เพื่อนก็น่าจะรูว่าเราคิดอย่างไงแต่ไม่มีใครกล้าพูด(เรื่องผี)ออกมา ผมกลับไปกลับมาอยู่สามรอบจนไม่รู้จะทำอย่างไง สิ่งเดียวที่ช่วยเราได้ตอนนั้นคือสวดมนต์ในใจ แล้วก็ยกมือไว้พระที่ผมห้อยคอไปด้วย(หลวงปู้ทวด) เชื่อไหมครับเรากลับรถอีกทีเราก็เจอทางไปต่ออย่างไม่น่าเชื่อผมดีมากรีบเลย ขับแบบไม่กลัวตกไหล่เขา จนออกมาถึงไร่ของชาวบ้านก็ดีใจคับเห็นหลังคาบ้านอยู่ลิบๆ เพื่อนปากดีของผมสิพูดออกมา "ไอ้เหี้ยทำเป็นกลัว555" แล้วมึงไม่กลัวหรอ "โถเด็กๆ"สิ้นเสียงปุ๊บ เชื่อไหมครับรถเบียดตอยางหลุดขอบดังตึ้ง! หน้าซีดซิครับ ความเงียบกลับมาเหมือนเดิมแล้วก็ลงจากรถมาขึ้นแม่แรงอย่างระแวงๆ แล้วดันเอากากบาทมาผิดอีกโอ้ย!อะไรกันเนี่ย คราวนี้ไม่สวดมนต์แล้วครับLeoคนละขวดแล้วก็เดินสิครับ จ้ำพรวดๆเดินไปที่หมู่บ้านที่เห็นลิบๆ แต่เดินโครตไกลเพื่อไปยืมกากบาทของชาวบ้านกว่าจะเสร็จหัวใจจะวาย แล้วก็กลับมานอนที่น้ำตกห้วยแม่ขมิ้น
|
